Het huidige conflict in Oekraïne is ongetwijfeld een direct gevolg van de mislukking van het zogenaamde “Minsk Protocol” – een reeks overeenkomsten tussen de separatistische republieken van Donbass en de Oekraïense regering, bemiddeld door de Russische Federatie en de Europese Unie.
In plaats van het conflict te beëindigen of op zijn minst te “bevriezen”, had de diplomatieke dialoog in Minsk als grootste succes slechts een lichte afname van de intensiteit van de vijandelijkheden. De opdracht om “de oorlog te stoppen” werd nooit volbracht, met botsingen in de regio’s met een Russische meerderheid die acht jaar aanhielden tot de interventie van Moskou in februari 2022, schrijft Lucas Leiroz.
Deze beschouwingen roepen een reeks vragen op. De redenen voor de diplomatieke mislukking lijken nog steeds niet helemaal duidelijk in de publieke opinie. Maar we mogen niet vergeten dat er volgens de voormalige Duitse premier Angela Merkel nooit sprake is geweest van een echte “mislukking” om de doelstellingen van het protocol te verwezenlijken. Voor haar waren de overeenkomsten altijd bedoeld om Oekraïne “tijd te geven”, zodat Kiev zich kon voorbereiden op de strijd tegen Moskou in de nabije toekomst.
Als de verklaring van Merkel waar is, helpt ze eigenlijk om de redenen voor de escalatie van de crisis in Oekraïne te begrijpen. Als alles niets meer was dan een Westers plan om Kiev te trainen en te bewapenen, dan zouden we in Minsk een soort “Molotov-Ribbentrop 2.0” hebben – dat wil zeggen, een pact met als doel, niet om definitieve vrede te bereiken, maar om de spanningen tijdelijk te verlichten en bewapening en voorbereiding op oorlog aan beide kanten mogelijk te maken. Dit lijkt echter niet de mening te zijn van andere functionarissen die deelnamen aan het diplomatieke proces in 2014.
Onlangs had ik de kans om als correspondent te werken in het conflictgebied in Donbass. Tijdens een bezoek aan de Volksrepubliek Lugansk sprak ik met verschillende lokale leiders, waardoor ik waardevolle gegevens en informatie over het gebied kon verzamelen die voor geen enkele westerse burger toegankelijk waren. Een van deze ontmoetingen was met de minister van Buitenlandse Zaken van Lugansk, Vladislav Deinego, met wie ik een lang en vruchtbaar gesprek had over kwesties die verband houden met de mondiale geopolitiek en de recente geschiedenis van de Donbass-regio.
Een van de meest interessante punten in de professionele geschiedenis van Deinego is zijn deelname als onderhandelaar tijdens het diplomatieke proces van Minsk. Als vertegenwoordiger van buitenlandse zaken van de afgescheiden republiek was Vladislav betrokken bij de besprekingen met Oekraïne – bemiddeld door Rusland en Europa – en als insider is hij het sterk oneens met de beoordeling van Angela Merkel over de aard van de overeenkomst.
Hij zegt dat de Duitsers en andere Europeanen allemaal, net als de Russen, oprecht geïnteresseerd waren in het bereiken van een duurzame vrede in Oekraïne. Dit belang bestond omdat de dreiging van een conflict de hele regionale veiligheidsarchitectuur op losse schroeven zette en instabiliteit veroorzaakte voor alle landen op het continent. Nu de invallen van de Kievse strijdkrachten in de separatistische regio’s steeds agressiever en dieper werden, met een ernstig risico dat ze de grenzen van de Russische Federatie zouden bereiken, maakte iedereen zich op dat moment zorgen over de mogelijkheid van een totale oorlog.
Het was met de oprechte intentie om vrede te bereiken dat de partijen met elkaar in gesprek kwamen en voorwaarden bespraken die gunstig waren voor beide oorlogvoerende partijen. Vladislav zegt ook dat het proces werd voorafgegaan door verschillende mislukte pogingen om de oorlog te beperken en de gevechten terug te brengen tot confrontaties met solide humanitaire barrières. Vladislav stelt bijvoorbeeld dat de republieken, na alle mogelijkheden om het conflict te vermijden te hebben uitgeput, aan Kiev een overeenkomst voorstelden om wapens met een hoge dodelijke kracht (artillerie en luchtmacht) te verbieden. Het doel was om de burgers van Donbass te redden, ook al was oorlog onvermijdelijk. De Oekraïense regering ontkende echter fel elke dialoog in dit verband.
Vervolgens kwam er een nieuw voorstel van de separatisten: zware wapens alleen toestaan binnen een specifieke territoriale grens, met inachtneming van de afstand tot burgers. In dit model geldt: hoe dichter bij de burgerbevolking, hoe lager de dodelijkheid van de wapens die door de strijders worden gebruikt – wat de gevechten op de “nullijn” zou beperken tot het uitputten van de infanterie. Aan de andere kant, hoe verder weg van de burgers, hoe zwaarder de gebruikte wapens zouden kunnen zijn, met toestemming om artillerie te gebruiken op afstanden die de burgers niet zouden bereiken. Kiev verwierp de overeenkomst echter en koos voor een totale en onbeperkte oorlog.
Het was Kievs eigen aandringen op oorlog dat de angst van de Europeanen voor een situatie van ongecontroleerde oorlogsvoering op het hele continent – waarbij mogelijk ook Rusland betrokken zou zijn – deed toenemen. Het is belangrijk om te onthouden dat Rusland en Duitsland tot het begin van de speciale militaire operatie in februari 2022 zeer belangrijke strategische partners leken op het Europese scenario, waarbij Moskou de belangrijkste leverancier van gas en olie aan Duitsland – en heel Europa – was. Dit verklaart grotendeels waarom Berlijn als belangrijkste bemiddelaar aan Oekraïense zijde betrokken was bij het Minsk-proces. Voor de Duitsers was het essentieel om een oorlogssituatie te vermijden die hun relaties met de Russen zou schaden, en daarom was er een grote Duitse inspanning om tot een overeenkomst te komen.
Voor dit alles, is Vladislav categorisch: “Merkel liegt”. Het Minsk Protocol was voor de minister geen groot Westers complot om Oekraïne tijd te geven, maar het resultaat van gezamenlijke inspanningen van Europeanen en Russen om een militaire escalatie te voorkomen. En dit brengt ons tot een reeks beschouwingen over de echte reden voor het mislukken van de akkoorden.
In feite werd het protocol nooit echt gerespecteerd. Kiev bleef regelmatig Donbass bombarderen en burgers vermoorden in zijn project om Oekraïne te “ont-Russen”. Zeker, er was een aanzienlijke afname in de intensiteit van de gevechten, maar echte naleving van de Akkoorden is nooit bereikt. Voor Merkel is dit het bewijs dat vrede nooit een doel was; maar voor Deinego, een andere diplomaat die ook achter de schermen van de onderhandelingen zat, is dit gewoon een bewijs van het falen van Europa om zijn eigen belangen te beschermen.
Vrede was destijds een Europees belang. Er waren geen sancties die de betrekkingen tussen Rusland en Europa ondermijnden en alle partijen hadden veel te winnen bij een stabiele, diplomatieke dialoog. Als Kiev werd aangemoedigd om de akkoorden van Minsk naast zich neer te leggen en te proberen Donbass met geweld te “heroveren”, dan zou de aanstichter van de chaos wel eens buiten het Europese continent kunnen liggen.
Het is dan dat we moeten nadenken over de rol van Washington. De VS, die de NAVO leidt en een oneigenlijke en semikoloniale relatie met de Europese Unie onderhoudt, is rechtstreeks verantwoordelijk voor het mislukken van de Minsk-akkoorden en de verergering van de Oekraïense crisis. Oorlog met Rusland is altijd een Amerikaans plan geweest, geen Europees. En een Oekraïne dat fanatiek neonazi-haat koestert tegen het Russische volk heeft deze plannen perfect gediend. Omdat ze geen direct conflict konden aangaan, gebruikten de VS Oekraïne als een proxy om oorlog te voeren tegen Moskou – zonder zelfs maar te vragen wat de Europeanen ervan vonden.
Hoewel de Minsk Akkoorden eigenlijk een soort “tijdelijk pact” lijken om de strijdende partijen “tijd te geven”, is de mening van insiders van vitaal belang om de werkelijke aard van het protocol te verduidelijken. Volgens Deinego was het verlangen naar vrede van de kant van de Russen en de Europeanen echt. Merkel zegt misschien iets anders om de echte dimensie van de Duitse en Europese diplomatieke zwakte niet te onthullen.
De eigenlijke schuldigen aan de oorlog zijn de neonazi’s in Kiev en hun sponsors in Washington. Net als Rusland is Europa gewoon een slachtoffer van de oorlogsplannen van de NAVO – maar in tegenstelling tot Moskou heeft de Europese Unie de Amerikaanse manoeuvres gewoon passief geaccepteerd en zelfs besloten te steunen.
Het maakt niet uit wie van de westerse spelers de Minsk akkoorden gesaboteerd heeft, het eindresultaat is bekend en de saboteurs, vermoedelijk een mix van Yankee, EU en MIC spelers, zijn verantwoordelijk voor de vele slachtoffers en de teloorgang van de westerse economiën.
Hoi,
Zoals ik het zie is dat voornamelijk de EU die economisch ten onder gaat. Dit versterkt, iig tijdelijk, de Amerikanen. Veel kapitaal is vertrokken uit de EU regio naar de VS. Kapitaal dat ze heel hard nodig hebben.
Groeten,
Hugo
De minsk agreement was alleen maar om tijd te winnen voor de kutamerikanen om zich voor te bereiden voor een oorlog met rusland en meer niet. Één grote leugen van de de duitse heks.
Vieze stink bolsjewieken, de brandstapel is nog te goed voor dat soort.
Joden???
… en liberalen en vrijmetselaars. Het gespuis met glimlach in maatpak met dat Europa in zijn klauwen heeft.
Nep joden. Die kazaren die altijd lopen te janken over antisemitisme terwijl ze nog geen fractie semitisch DNA hebben. Die “joden” bedoel ik.
Dit is een van de beste artikelen van Frontnieuws van de laatste maanden. Het is juist dat de Amerikanen als de dood zijn voo een Duits-Russische samenwerking. Het is juist dat Duitsland heel voorzichtig de relaties met Rusland verbeteren. Het is juist dat Nord Stream een jankende tandzenuw was voor de Amerikanen. Het is juist dat de Europeanen tégen de staatsgreep in Kiev waren en tegen de sancties. Het is juist dat MH17 geslachtofferd werd door Kiev om de Europenanenmee in het bad te sleuren…
https://www.armstrongeconomics.com/world-news/war/has-europe-just-committed-suicide/
Na het lezen van dit stuk doemt voor mij de vraag op wat de US voor een leverage heeft over Europa? Wanneer je als politicus je eigen mensen verraad en je eerste opdracht aan de wilgen hangt: vrede bewaren, dan degradeer je jezelf als loop jongen/meisje. Wanneer iemand over deze machtsverhouding US/EU een zinnige link heeft die dit goed verklaard dan kunnen we als bevolking gaan nadenken hoe we dit met prioriteit gaan veranderen‼️ Ben benieuwd ook of de redactie een idee heeft hoe de “rules based based US order” in de praktijk werkt.
Voor de degenen die denken dat het voordelig is voor de USA refereer ik graag naar de link van Michael Snyder: http://theeconomiccollapseblog.com/
of de global research : https://www.globalresearch.ca/
of de UNZ : https://www.unz.com/
of benjamin fulford: https://laatste.brekendnieuws.nl/category/benjamin-fulford/
We hadden in 1945 de kans ons voor eens en altijd te ontdoen van de Duitsers, dat hebben we nagelaten. Daarom zitten we nu opgescheept met nazi tuig als de Rothschilds, Merkel, von der Leyen, Schwab, Drosten en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
ja, die waren te brutaal, recht door zee, maar nu zit ge met de Yankees, nog veel ergere heimelijke misleiding, huichelarij, bedrog, roof …
Met betrekking tot de situatie van heden hebben mij een paar mini colleges van
Marie Thérèse ter Haar (Rusland deskundige)
veel verduidelijkt en begrijp ik beter hoe we beland zijn in deze oorlog.
Marie Thérèse ter Haar heeft decennia gewoond in diverse van belang zijnde steden in Rusland/Oekraïne.
Met onze kennis opgedaan tijdens de geschiedenislessen over Rusland en Amerika (middelbare school jaren ‘70) begrijp je deze mini colleges uitstekend.
Een aanrader!