In Poetins Rusland is politiek oorlog met andere middelen, en oorlog revolutioneert Russische militaire zaken

Het oude gezegde van de Duitse generaal en militair theoreticus Carl von Clausewitz dat oorlog politiek met andere middelen is, is vaak waar, meestal als de politici en generaals die de oorlog leiden dit begrijpen. Anders wordt roekeloos oorlogvoeren een zeer slechte politiek. De Russische president Vladimir Poetin is altijd een voorzichtig politiek dier geweest en hij heeft de ‘speciale militaire operatie’ (SMO) of de NAVO-Rusland-Oekraïense oorlog uitgevoerd in overeenstemming met zijn traditioneel evenwichtige benadering van politiek (https://gordonhahn.com/2017/06/14/putin-the-balancer-containing-and-balancing-russias-multifarious-forces-through-soft-authoritarianism/).

Daarom viel Poetin Oekraïne op 24 februari 2022 niet met overweldigende kracht binnen, bijvoorbeeld met de half miljoen troepen die hij had kunnen inzetten. Hij stuurde niet meer dan 200.000 troepen langs een breed front van 1500 kilometer dat zich uitstrekte van Kherson in het zuiden bij de Krim tot aan de zuidoostelijke, oostelijke, noordoostelijke en noordelijke grenzen met Rusland. In het noorden was de opmars naar Kiev onvoldoende om in de buurt te komen van het bezetten, laat staan vasthouden van Kiev en het ‘veroveren van heel Oekraïne’, zoals de Amerikaanse president Joe Biden en westerse propagandisten beweren dat Poetin van plan was. Poetin leek gewoon zijn dwangmatige diplomatie van voor de SMO te escaleren in de hoop dat Kiev en/of Washington bereid zouden zijn om te onderhandelen op basis van zijn voorstellen van december 2021 over het creëren van een nieuwe veiligheidsarchitectuur voor Oekraïne, Rusland en het Westen. Deze poging om politiek te bedrijven door middel van oorlog mislukte, want de VS en de NAVO overtuigden de Oekraïense president Volodomyr Zelenskiy er op de een of andere manier van om de onderhandelingen te staken en oorlog te voeren tegen zijn veel machtigere buurman, Poetin’s Rusland. (https://braveneweurope.com/michael-von-der-schulenburg-hajo-funke-harald-kujat-peace-for-ukraine), schrijft Gordonhahn.

In termen van de NAVO-Rusland-Oekraïense oorlog sindsdien, heeft Poetin, in tegenstelling tot de westerse misvatting, noch terrorisme noch een totale oorlog gevoerd. Overheids- en civiele installaties en objecten zijn geen doelwit geweest, tenzij ze werden overgedragen aan het leger of de oorlogsinspanning (om hoofdkwartieren te huisvesten, wapens op te slaan, troepen te huisvesten). Russische troepen hebben noch ‘menselijke golf’-aanvallen uitgevoerd in frontale aanvallen op Oekraïense stellingen, noch raket-, drone- en artillerieaanvallen gericht op burgers. Integendeel, het Rusland van Poetin doet er alles aan om het aantal slachtoffers te beperken, behalve tegen Oekraïense militaire doelen. Dit staat in schril contrast met de manier waarop het Israëlische leger zijn strafexpeditie tegen Hamas in de Gazastrook heeft uitgevoerd. Sterker nog, het Oekraïense leger richtte zich vanaf april 2014 zelf op burgers bij het begin van zijn ‘antiterroristische operatie’ tegen Donbass en is dat met tussenpozen blijven doen tijdens de huidige oorlog.

Daarentegen zijn de oorlogsstrategie en -tactieken van Rusland juist ontworpen om praktijken te vermijden en te vermijden die grote aantallen Oekraïense burgerslachtoffers en Russische militaire slachtoffers zouden maken. De strategie is om de Oekraïense militaire krachten en het Oekraïense potentieel te vernietigen. Voorlopig streeft Rusland de overwinning in zijn SMO niet na omwille van territoriale verovering, in tegenstelling tot westerse waanideeën, maar om het Oekraïense leger en het Maidan-regime te verslaan en Kiev te dwingen zich neer te leggen bij zijn politieke doelen: (1) de Russische annexaties van gebieden die bedreigd worden door Oekraïense discriminatie, onderdrukking en geweld te accepteren; (2) het lidmaatschap van en nauwe banden met de NAVO op te geven; (3) en maatregelen te nemen om de Russische taal en etnische Russen te beschermen in wat er overblijft van Oekraïne. Dit komt neer op Poetins verklaarde doelen van ‘demilitarisering’ en ‘denazificatie’ van Maidan Oekraïne.

Het zijn daarentegen de Oekraïners geweest die routinematig gebruik hebben gemaakt van menselijke golf-tactieken, misschien gezien hun tekort aan artilleriegranaten, raketten, drones en luchtmacht. Kiev heeft onzorgvuldig en wreed de ene na de andere menselijke golf van vaak slecht getrainde en gedwongen rekruten in vleesmolens gegooid die werden beschoten met Russische raketten, drones, artillerie en tankvuur. Dit is wat er gebeurde en nog steeds gebeurt, bijvoorbeeld rond Bakhmut (Artyomevsk), Rabotino, Verbove, Staromayorsk en over de zuidelijke fronten tijdens het volkomen vergeefse en mislukte tegenoffensief van de Oekraïners. Westerlingen en Oekraïners zoals Zelenskiy vertelden de wereld dat ze naar de Azov Zee en de Krim zouden rijden en de Russen met een zwakke hand naar de onderhandelingstafel zouden dwingen of zelfs Poetin ten val zouden brengen. Deze volstrekt onrealistische militaire doelen hebben geleid tot een Oekraïens dodental dat vele malen hoger ligt dan dat van de Russen zelf – een feit dat nog steeds verborgen wordt gehouden voor het Oekraïense en Westerse publiek.

Tactisch gezien hebben de Russen in feite gevechten met veel slachtoffers vermeden door te vertrouwen op hun technologische voordelen in plaats van op hun menselijke numerieke voordelen. In plaats van menselijke golf-taktieken of zelfs standaard grondoorlogstactieken, zoals gecombineerde wapenoperaties, hebben de Russen directe gecombineerde wapeninfanterie-tankaanvallen op de tweede plaats gezet, die pas worden ingezet als er grote schade en intimidatie is toegebracht aan de vijand door middel van ‘luchtmacht’ in een nieuw uitgebreide conceptualisering van de term (zie hieronder). Zelfs traditionele luchtmacht in de vorm van straaljagers en aanvalshelikopters wordt spaarzaam gebruikt. Wanneer ze geconfronteerd worden met een overweldigende of gewoonweg aanzienlijk superieure Oekraïense troepenmacht, trekken de Russische troepen zich meestal terug, waarna een nieuwe aanval of intensivering van een lopend offensief op een aangrenzend front wordt ondernomen om de Oekraïners te dwingen het tempo te verlagen of een deel van hun troepen weg te halen van het beoogde front. De Oekraïense troepenmacht wordt hierdoor verzwakt. De Russische luchtmacht en stand-off (artillerie, drones, raketten) blijken voldoende om de minder sterke Oekraïense troepenmacht af te houden, waardoor de Russen zich kunnen hergroeperen en verloren kilometers kunnen heroveren – en meestal nog meer – na verloop van tijd. Dit is een essentieel onderdeel van een strategie van verdediging in flexibele diepte, gebaseerd op sterke verdedigingslinies die buigen in het aangezicht van grote kracht en de vijand overbelasten in zijn bevoorradingslijnen en troepenrotatiemanoeuvres en in een positie brengen waarin hij kan worden verpletterd door langeafstandsaanvallen vanuit de lucht.

De Russen hebben veel van de noodzaak voor grondoperaties vervangen door te vertrouwen op luchtmacht in een uitgebreide conceptualisering van het idee. Afgezien van Moskou’s grote en groeiende arsenaal van verschillende raketafweersystemen op land en in de lucht, is het Russische leger pionier op het gebied van drone-oorlogsvoering in Oekraïne en de integratie ervan in ISTAR of ‘inlichtingen, bewaking, doelacquisitie en verkenning’, waarbij de Oekraïners en de NAVO een inhaalslag maken. Vóór de oorlog tussen de NAVO en Rusland in Oekraïne waren satelliet- en grondsurveillances op grote hoogte de ISR-middelen (inlichtingen, surveillance en verkenning minus doelwitbepaling) die werden gebruikt om doelwitbepaling te bereiken. De verzamelde informatie werd doorgestuurd naar schepen, straaljagers en lanceercentra voor raketten.

Met het massale gebruik van drones, die een groter gebied kunnen bestrijken dan mensen op de grond en met veel meer details dan satellietbewaking kan en zonder hiaten in de gegevensverzameling door bewolking, herdefinieert het Russische leger de luchtmacht en revolutioneert het de oorlogsvoering. Kortom, ISR en ISTAR worden steeds meer gebaseerd op drones. Drones kunnen niet alleen een doel vinden voor een operator die zich ver van het front bevindt, maar ze kunnen het doel ook raken. Raketten, artillerie en traditionele luchtmacht kunnen al deze functies niet uitvoeren en zijn honderden keren duurder. De Russen hebben onlangs de Lancet drone geüpgraded zodat deze tijdens de vlucht een doel kan vinden en raken zonder hulp van een operator. De opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten, generaal Valeriy Zalyuzhniy, erkende de effectiviteit van deze Lancet long-hovering of “loitering” drone en andere Russische innovaties in een recent artikel waarin de veronderstelde “positionele” aard of patstelling in de oorlog werd geanalyseerd: “(De) vijand begon op grote schaal en effectief gebruik te maken van de Lancet loitering munition met target “illumination”, de Orlan, Zala UAVs en andere voor counter-battery, waartegen het vrij moeilijk is om op te treden”(https://infographics.economist.com/2023/ExternalContent/ZALUZHNYI_FULL_VERSION.pdf).

“Rusland zal binnenkort in staat zijn om zwermen manoeuvreerbare en her-richtbare drones te sturen, bewapend met meerdere stukken steeds krachtiger munitie die op meerdere doelen kunnen worden gericht. Bovendien helpt het grote aantal raketten en artilleriesystemen in Rusland en de nu opgevoerde productie daarvan de noodzaak weg te nemen om luchtmacht van dichtbij te gebruiken, zoals dure gevechtsvliegtuigen en helikopters. Zelfs Russische straaljagers en helikopters worden uitgerust met raketten met een groter bereik, net zoals de Russische artillerie een steeds groter bereik krijgt, waardoor er nog meer stand-off capaciteit ontstaat. Dit alles heeft Rusland in staat gesteld om een groter verlies van dure vliegtuigen door de Oekraïense luchtverdediging te voorkomen, die er steeds slechter aan toe is maar met Westerse hulp robuuster zou kunnen worden.

Deze stand-off militaire kracht maakt het mogelijk om infanterie en tanks in te zetten nadat de vijandelijke troepen veel meer zijn gedegradeerd dan voorheen het geval zou zijn geweest, waardoor het eigen aantal slachtoffers wordt beperkt. Omdat al deze vormen van luchtmacht bovendien veel nauwkeuriger munitie afleveren dan eerdere luchtmacht-, raket- en artilleriesystemen en nog nauwkeuriger worden, maakt deze vorm van oorlogsvoering het gemakkelijker om burgerslachtoffers te beperken.

Om het aantal Russische militaire en Oekraïense burgerslachtoffers te beperken, bieden de nieuwe oorlogstechnologieën politieke middelen voor tweeërlei gebruik. Ten eerste, hoe kleiner het aantal Russische militaire slachtoffers, hoe kleiner de kans dat er significante politieke oppositie tegen de SMO ontstaat. Ten tweede, door het aantal Oekraïense burgerslachtoffers te beperken, stellen de Russen een limiet aan de bereidheid van de Oekraïense samenleving om de oorlog voort te zetten en zorgen ze ervoor dat in de gebieden die de Russische troepen tijdelijk tijdens de oorlog of daarna permanent moeten innemen, er minder vooruitzichten zijn voor het Oekraïense leger of misschien Oekraïense partizanen om rekruten te vinden om te vechten, weerstand te bieden of zich bezig te houden met spionage, sabotage, subversieve en terroristische operaties tegen de Russische aanwezigheid. De Russen aarzelen ook om veel slachtoffers te maken onder de Oekraïners, omdat ze worden gezien als een broederlijke nationaliteit, een deel van een grotere Russische beschaving (https://gordonhahn.com/2023/10/27/working-paper-russian-tselostnost-wholeness-and-ukraine-parts-1-5-complete-version/). In Rusland is er heel weinig anti-Oekraïens sentiment, dat is vervangen door antifascistisch sentiment dat is gevormd door Russische propaganda die de neiging heeft om het, zeker zeer belangrijke, ultranationalistische en neofascistische element dat maar al te sterk aanwezig is in de Oekraïense staat en samenleving te overdrijven.

In een duistere Dostojevskiaanse daad van zelfhaat en een verlangen naar wraak op Rusland weigert Zelensky te onderhandelen met de “f…… terrorist Poetin”. Deze benadering – die is vastgelegd in de Oekraïense wet, die vredesbesprekingen met Rusland verbiedt – zou de politiek van Poetins terughoudende maar harde oorlogsdoelen en -strategie kunnen overtroeven. Met andere woorden, door te weigeren om te onderhandelen, zullen Kiev en Washington Moskou dwingen om het Oekraïense leger volledig te vernietigen door het op te jagen naar aangrenzende regio’s die Rusland dan zal moeten bezetten. Als, of waarschijnlijker wanneer, de Russen deze oorlog winnen, zullen ze het Oekraïense leger hebben vernietigd en hun eigen leger versterkt, waardoor het de modernste en machtigste strijdkracht ter wereld wordt.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Vernietiging VS M-777 houwitsers door Lancet kamikaze-drones (Video’s)

327b82