Idiocratie: Een vorm van moderne westerse democratie

Toen in 2006 de film “Idiocracy” werd gelanceerd, leek het een wilde overdrijving, een karikatuur. Als je vandaag de dag politieke leiders in het “Westen” observeert, kun je nauwelijks beslissen of je moet lachen of huilen. Te veel leiders lijken kopieën van Dwayne Camacho, de intellectueel uitgedaagde Amerikaanse president in die film. Zijn gebrek aan hersens, zijn onvermogen om logisch te praten en zijn algehele onaangepaste gedrag wordt geëvenaard door Joe Biden, Ursula von der Leyen, de kortstondige Britse premier Liz Truss, de Duitse kanselier Olaf Scholz en zijn minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock, en talloze anderen wier namen het niet eens verdienen genoemd te worden, schrijft Hans Vogel.

In feite lijkt idiotie het overheersende kenmerk te zijn van politici, journalisten, wetenschappers, juristen en artsen, ja, van alle beroepscategorieën die de “moderne westerse democratie” in stand houden. Politiek, economie en samenleving in het “Westen” worden overduidelijk gedomineerd door een klasse idioten die strenge censuur, politiegeweld en onderdanige en collaborerende media nodig hebben om aan de macht te blijven. Men zou kunnen aanvoeren dat niet alle politici, sociale en zakelijke leiders idioten kunnen zijn, dat sommigen van hen intellectueel bovengemiddeld zijn, en dat zij gewoon kwaadaardig zijn. Mijn antwoord zou zijn dat het kwaad in feite intellectuele ontoereikendheid is, een soort domheid, net als slinksheid en lafheid. Door slecht, slinks of laf te zijn, berokkent men anderen immers schade, die uiteindelijk bijna altijd zelfdestructief blijkt te zijn.

Men zou lang kunnen speculeren over welk mechanisme heeft geleid tot het huidige dystopische theater waar zoveel mensen dag in dag uit naar kijken. Er zijn plausibele theorieën over de nefaste rol van het cultuurmarxisme, vooral zoals dat werd ontwikkeld door de Frankfurter School. Het heeft zeker geholpen het moderne feminisme, de gendergekte, het groene fascisme, de moderne klimaatverering, de “kritische rassentheorie” en het “wokeisme” te voeden. Het is heel goed mogelijk dat de kleine groep geleerden uit Frankfurt de basis heeft gelegd voor de geplande vernietiging van de burgermaatschappij in het Amerikaanse imperium, zoals die momenteel wordt voorgestaan door het WEF en de WHO. De economie is immers al vernietigd door de rigoureuze toepassing van de leer van de “Chicago Boys” en hun meedogenloze neoliberale evangelie.

Men mag echter nooit het vermogen van een samenleving onderschatten om zichzelf te vernietigen, vooral aan het einde van wat een historische cyclus lijkt te zijn. Ik denk dat dit een soort autonoom proces is dat vanzelf op gang komt. De wens om zichzelf als groep te elimineren kan ook in de natuur worden waargenomen, dus waarom zouden samenlevingen niet een dergelijk collectief instinct vertonen? Nu, vooral in de EU, zowel de politiek als de economie in wezen functioneren volgens het “Pareto-principe”, of de 80/20-regel: gemiddeld betalen EU-burgers ongeveer 80% van hun inkomen aan belastingen (nationaal, regionaal en lokaal, direct en indirect), en 80% van alle wetgeving in elke lidstaat wordt vastgesteld door de Europese Commissie in Brussel, het “politbureau” van het “Vierde Rijk”. Met andere woorden, een verdere groei van het bedrag dat jaarlijks aan het inkomen van de mensen wordt onttrokken is nauwelijks mogelijk, omdat dan naar alle waarschijnlijkheid de hele economie zou instorten. Een verdere groei van het aandeel van de in Brussel gedicteerde wetgeving zou de lokale politici delegitimeren die nodig zijn om het politieke systeem van de EU overeind te houden. Dit betekent dat de verdere ontwikkeling langs de tot nu toe waargenomen lijnen onmogelijk is, wat op zijn beurt betekent dat entropie moet intreden, wat zal leiden tot de uiteindelijke ineenstorting van het systeem. De EU heeft dus het punt bereikt waarop zij nauwelijks meer vooruit kan, maar ook niet meer terug kan.

Deze situatie is alarmerend. Het verklaart echter het gedrag van de EU-elites. Blijkbaar is het enige mogelijke antwoord voor hen om debiel te worden of tenminste publiekelijk de indruk te wekken een idioot te zijn. Tegelijkertijd dwingt het de elites te liegen met een intensiteit en een frequentie die nog nooit eerder zijn vertoond.

We weten allemaal dat politici altijd en overal, in de woorden van Margaret Thatcher, geneigd zijn “zuinig met de waarheid” te zijn. Maar de mate van leugenachtigheid en verdraaiing in het “Westen” in het algemeen en in de EU- en NAVO-landen in het bijzonder, is verbijsterend. Het gaat hand in hand met de grootschalige vernietiging van taal.

Dit kan eigenlijk worden toegeschreven aan de Frankfurter Schule en haar evangelisten, zoals Jacques Derrida. Zij hebben zich misschien niet gerealiseerd dat, op het moment dat de taal is vernietigd, de hel zal losbreken. Wij zijn al ver gevorderd op die weg naar de armageddon. Vandaag de dag kunnen vrouwen in het “Westen” zich met de zegen van de burgerlijke autoriteiten als man definiëren, en kunnen mannen zich als vrouw beschouwen en zich officieel als zodanig laten registreren. Bovendien kan een overduidelijke man die zich als vrouw voordoet, iedereen die hem niet als “vrouw” behandelt, laten aanklagen en veroordelen. Een vrouw die zich voordoet als man kan een aanklacht indienen tegen iedereen die haar “misgenders”. Wie is dan eigenlijk een man en wie is een vrouw?

De grootschalige aanval op de hele woordenschat is nu in volle gang. Het resultaat is dat steeds meer woorden hun definitie verliezen zoals die nog in het woordenboek staat. Het woord “democratie” is daar een voorbeeld van. Het ligt op de lippen van allemaal “westerse” politici, maar het betekent eigenlijk precies het tegenovergestelde van zijn oorspronkelijke etymologische definitie. In theorie betekent het dat de stem van het volk als uitdrukking van de volkswil het grondbeginsel is op grond waarvan besluiten worden genomen. Nu verkiezingen in het “Westen” systematisch en routinematig worden gemanipuleerd en vervalst volgens de wensen van een kleine kliek plutocraten, betekent het woord democratie (zoals gebruikt in het “Westen”) eigenlijk het tegenovergestelde.

Lexicografische verwarring in het “Westen” heeft al ernstige schade toegebracht aan de internationale vrede en stabiliteit. De Russische regering heeft al publiekelijk verklaard dat het onmogelijk is om met de VS en hun vazalstaten tot enige vorm van overeenstemming te komen, omdat hun politici niet in staat zijn tot overeenstemming (недоговороспособны). Met andere woorden, het “Westen” is zo onbetrouwbaar en dubbelhartig gebleken dat het door de Russische regering niet langer wordt vertrouwd. En hoewel Russische functionarissen dit publiekelijk hebben verklaard, kan men er zeker van zijn dat veel andere regeringen in Azië, Afrika en Latijns-Amerika het hiermee eens zijn, maar het nog niet hebben gezegd.

Het “Westen” stevent af op het punt waar tegenstellingen in louter lexicografische zin worden afgeschaft, waar “in” “uit” betekent en omgekeerd en “links” “rechts” betekent en omgekeerd, enzovoort.

Het zal echt catastrofaal worden wanneer “ja” “nee” betekent en omgekeerd, want wie zal kunnen zeggen wanneer “ja” eigenlijk “ja” betekent? Stelt u zich de verwarring en de chaos eens voor, dus zet u schrap!

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Colonne Nederlandse YPR-765 pantserwagens van de Oekraïense strijdkrachten door Russische luchtmacht vernietigd (VIDEO)

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: