Hoe het Westen zich in Oekraïne misrekend heeft en waarom er geen staakt-het-vuren komt

Wij allen, de zogenaamde geopolitieke analisten, zijn schatplichtig aan Halford John Mackinder. Zijn werk uit 1904, The Geographical Pivot of History, vormt de basis voor bijna al het strategisch denken in de huidige politieke organen, denktanks en militaire academies in het Westen, schrijft Tom Luongo.

We kennen allemaal de drie regels van Mackinder:

Daarom mag het Westen in Oekraïne geen nederlaag lijden. Voor de Mackinderisten aan de top van de machtsstructuren in Londen, Washington D.C. en Brussel betekent het verlies van Oekraïne het verlies van de hele wereld, want zij hebben deze zeer verouderde kijk op de wereldgeografie.

Mackinder-isme in de wereld van vandaag is een tautologie, die zich beperkt tot: we moeten het Hartland controleren omdat we het Hartland niet kunnen verliezen.

In deze unieke poging om het Hartland te veroveren, heeft het Westen zichzelf failliet gemaakt – economisch, moreel en vooral spiritueel. Dit heeft geleid tot een politieke crisis die knaagt aan het hart van de westerse samenleving.

Het laatste stuk van Alastair Crooke vat de situatie perfect samen: “The EU Is Over-Invested in the Ukrainian War-Project” (zie Frontnieuws De EU gaat failliet aan het Oekraïense oorlogsproject).

Maar niet alleen de EU heeft dit gedaan. Ook het Verenigd Koninkrijk heeft dit gedaan. En ook de VS.

De kosten-batenanalyse van de voortzetting van het Oekraïne-project heeft het omslagpunt bereikt. Het probleem is nu dat te veel machthebbers, zoals de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula Von der Leyen, nog steeds denken dat ze ruimte hebben om te manoeuvreren in een conflict dat steeds meer vast lijkt te zitten in de geopolitieke modder van de Donbass.

De optiek van de G7-bijeenkomst kon niet grimmiger zijn. De bijeenkomst in de stad die het ultieme symbool is van de westerse waanzin, Hiroshima, was een duidelijke symboliek. Wij zijn verenigd in onze zelfingenomenheid en als dat u niet bevalt, denk dan aan wat er met Japan is gebeurd.

Wij zullen de planeet vernietigen om haar te redden. Ondeelbare Europees/Aziatische veiligheid is een eufemisme voor wereldwijde oorlog.

Geen enkele mislukking lijkt deze mensen af te schrikken. Omdat falen eenvoudigweg geen alternatief is.

Het probleem is echter dat hun kortzichtigheid voorspelbaar is.

Slechte regels

Wanneer u al uw leidende beginselen terugbrengt tot drie regels, wordt het verslaan van die regels vrij eenvoudig, strategisch gezien. Het maakt niet uit of Mackinder gelijk had of niet. Hij had geen gelijk. Waar het om gaat is dat de beleidsmakers denken dat hij gelijk had.

We hebben hier allemaal te veel woorden aan besteed. Het is heel eenvoudig.

Als je weet dat je tegenstander alles wat hij heeft in een conflict zal gooien, is je strategie eenvoudig: vernietig alles wat hij inzet totdat hij geen geld, mensen en materieel meer heeft om in te zetten.

En dit is precies wat Rusland heeft gedaan.

Het is precies wat ik aan het begin van de oorlog verwachtte  (hier, hier, en hier) bij gebrek aan een snelle overwinning op Oekraïne; hun uitputtingsoorlog in alle gebieden tegen het Westen voortzetten totdat ze 1) om vrede vragen of 2) bezwijken onder het gewicht van hun eigen overmoed.

De voormalige Britse premier Boris Johnson (wie anders?) heeft een vroegtijdige regeling tussen Rusland en Oekraïne onmogelijk gemaakt.

De investering van het Westen in Oekraïne was eenvoudigweg te groot om zo gemakkelijk op te geven. In de overtuiging dat het ultieme sanctiepakket Poetin ten val zou brengen en Rusland zou destabiliseren, hebben zowel Davos als de Anglo-neocons er te zwaar op ingezet dat dit zou werken. Zoals mijn vader altijd zei over profsporters, “hij besteedt te veel tijd aan het lezen van zijn krantenknipsels…”.

Herinneren ze zich niet hun mislukking in 2014/15 toen dit hele Oekraïne-oorlogsproject begon? Ze gooiden Viktor Janoekovitsj uit de macht en Rusland nam de Krim van hen af. Hun “shock and awe” was toen een epische woedeaanval waarbij de olieprijs van 125 dollar naar 25 dollar per vat kelderde.

Dit was het eerste geval van de “Roebel tot puin” campagne. Het werkte toen niet. In feite zette het Rusland en de wereld op het huidige pad. Er loopt een directe lijn van 2014 naar vandaag, niet alleen ter plaatse, maar ook op de financiële markten en in de politiek van de rest van Oost-Europa – Het Hartland.

Hoewel sancties dus een lachertje zijn, zal het gebruik ervan alleen maar toenemen als excuus om derde partijen, zoals Hongarije, ervan te weerhouden uit de pas te lopen met het plan.

Jammer voor hen dat de Duitse minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock geen enkele druk heeft kunnen uitoefenen om het besluit van Hongarije om verdere EU-steun aan Oekraïne te blokkeren, te wijzigen. Het lijkt erop dat het Hartland het steeds minder eens is met de Commintern.

Falen is geen alternatief, het is gewoon onvermijdelijk.

Maar dit lijkt er nooit toe te doen. Geen enkele mislukking heeft deze mensen er ooit toe aangezet een beetje na te denken. Maar ja, als je jezelf niet in de spiegel kunt zien, is zelfreflectie geen dominante karaktertrek.

Oekraïne is altijd de apotheose geweest van de Neocon/Neoliberale wereldorde. Zoals Crooke opmerkt, staan zij voor een zeer onaangename keuze:

Inderdaad. Vanwege de gesloten geest van de machthebbers in het Westen – hun vooroordelen, racisme en arrogantie – zullen zij niet stoppen in Oekraïne totdat zij daartoe gedwongen worden door de omstandigheden.

Die omstandigheden zullen waarschijnlijk worden gedicteerd door het vernieuwde Russische leger, dat nu is geconfigureerd om een langere en andere oorlog te voeren dan de oorlog die in februari 2022 begon.

Elke dag zien we tekenen dat de militair-industriële capaciteit van Rusland snel toeneemt, terwijl de EU wegkwijnt. De VS proberen in hoog tempo de productie aan land terug te brengen die tijdens de ZIRP (Zero interest-rate policy) – en Greenspan-periode verloren is gegaan, maar dit is een langzaam en pijnlijk proces, vooral omdat er geen ruimte meer is op de balans om tekorten uit te geven om de zaken te versnellen.

“Biden” en zijn vrolijke bende vandalen in D.C. zijn meer dan gelukkig om de boel grondiger af te branden dan de Britten deden in de oorlog van 1812 als ze hun zin niet krijgen met onbeperkte belastingen en uitgaven.

Dus, hier zijn we dan. Bakhmut is gevallen. Het Oekraïense tegenoffensief bestaat niet. Als er al iets is dat reeds door Poetin en Prigozjin geabsorbeerd is. Zelensky zal nu F-16’s halen om de Krim aan te vallen en dat gebruiken als moreel hoogstandje om de officiële betrokkenheid van de NAVO te rechtvaardigen na de onvermijdelijke tegenaanval van Rusland.

Dan zal de lucht ’s ochtends dik zijn van de geur van thermobarische raketten.

Maar hoe dan ook, er komt geen wapenstilstand in het Hartland. Rusland zal zich niet terugtrekken. China zal hen tot het einde toe steunen, net als OPEC+ en de rest van Centraal-Azië. Maar zij zullen geen centimeter verder escaleren dan nodig is. Het Westen toestaan te blijven denken dat het kan winnen is de ultieme vorm van het verpletteren van een superieure tegenstander.

Het spel van Mack-Ender

En zelfs als Oekraïne uitdraait op een tien jaar durende vleesmolen zonder duidelijke winnaar, zal het elke dag dienen als waarschuwing voor de rest van Azië dat er geen weg terug is en dat hun toekomst beter gediend is met hun buren dan met het aanvaarden van steekpenningen om onderdanen op de loonlijst van het Westen te blijven.

Daarom is de strijd om de controle over Pakistan eigenlijk belangrijker dan die over Oekraïne. Omdat Pakistan de Oost-West-corridor is die het Wereldeiland met elkaar verbindt. Terwijl Oekraïne de sleutel is tot het uiteenvallen van Rusland om de Noord-Zuid-as te vernietigen.

De tragedie van Imran Khan in Pakistan is een van die bijzaken die eigenlijk belangrijker zijn dan de hoofdzaak, Oekraïne. De ongekende interventie van het Pakistaanse leger, dat altijd op één lijn stond met de westerse strijdkrachten, is een duidelijk teken dat het Mackinderisme in Centraal-Azië springlevend is.

Er is duidelijk een burgeroorlog aan de gang in Pakistan, nu de burgerregering probeert de echte controle over het land weg te nemen van het leger en zijn globalistische ordehandhavers. De steun van Khan is niet te danken aan zijn briljantheid als leider. Net als Donald Trump is hij een gebrekkige figuur, aan alle kanten belaagd door verraders die hem ondermijnen.

Hij werd afgezet via het ergste soort achterkamertjesdeal, van het soort en type waar de deep staters naar keken en zeiden: “Verdomme! Bravo.”

Maar, net als bij Trump, begrijpt het volk impliciet dat hij een van hen is. Hij staat aan hun kant, ondanks zijn fouten. Dus, terwijl wij de meest amateuristische krantenkoppen en “analyses” zien van wat daar gebeurt door onze quisling media, komt het Pakistaanse volk met miljoenen naar buiten om Khan tot hun kampioen te verheffen.

Hij hoeft niets meer te doen dan te overleven en terug te keren naar de macht om de dag te winnen in Pakistan.

Terwijl het Westen wanhopig vecht om de nederlaag van het Hartland af te wenden, is het duidelijk dat de rest van het Wereldeiland plannen maakt om hen achter zich te laten. Op een gegeven moment zijn er gewoon te veel mensen en te veel druk om de wereld naar een conclusie te blijven duwen die ze niet wil.

En dat is wanneer alles verandert, letterlijk van de ene op de andere dag. Tot dan zal er steeds een nieuwe dag zijn, een nieuwe escalatie, een nieuw zinloos politiek messengevecht en duizenden mensen die onnodig sterven.

Toen hij dat document in 1904 publiceerde, formaliseerde Mackinder al het Britse imperiale denken in een gemakkelijk verteerbare stelling voor idioten.

Vandaag worden we door deze idioten belazerd om te geloven dat ons leven afhangt van het vechten voor “vrijheid” in Centraal-Oekraïne.

Het werd geschreven toen de greep van het Britse rijk op de macht begon te tanen. De Eerste Wereldoorlog zou daar een punt achter zetten.

Het was een weerspiegeling van de groeiende angst die opborrelde toen de randen van het rijk in opstand kwamen. Als we bijvoorbeeld Zuid-Afrika niet kunnen vasthouden (de Boerenoorlog), dan moeten we er tenminste voor zorgen dat niemand het Wereldeiland beheerst terwijl wij ons terugtrekken.

Daarom liet Sykes-Picot ons achter met een Midden-Oosten in stammenstrijd. Israël heeft het daar alleen maar erger gemaakt. Pakistan werd gecreëerd als anti-India en Oekraïne werd afgesplitst van de USSR op zo’n manier dat we precies zouden zijn waar we nu zijn.

Allemaal omdat sommige imperialistische Europeanen het niet kunnen opbrengen de wereld te delen met bruine mensen.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Grote gok in aanloop naar stormachtige tegenwind

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: