Great Reset? Poetin zegt, “Niet zo snel”

Heb je toevallig de belangrijkste politieke toespraak van de laatste zes jaar gezien? Het zou gemakkelijk zijn geweest om het te missen met alles wat er gaande was. Het is mij zelfs bijna overkomen, en deze toespraak staat op het kruispunt van bijna al mijn intensieve studiegebieden, schrijft auteur Tom Luongo op tomluongo.me.

Het jaarlijkse World Economic Forum vond vorige week plaats via teleconferentie, wat ik een virtueel Davos noem, en dit jaar ging het hoofdthema natuurlijk over hun project dat de Great Reset wordt genoemd.

Maar als het WEF zo graag het beste gezicht voor de Grote Reset aan de wereld wilde laten zien, zou het niet de Chinese premier Xi Jinping of, nog belangrijker, de Russische president Vladimir Poetin moeten hebben uitgenodigd.

En het was de toespraak van Poetin die het kaartenhuis deed instorten dat de agenda van het WEF is.

De laatste keer dat iemand een groot internationaal forum binnenwandelde en zo’n vernietigende kritiek leverde op het huidige geopolitieke landschap was de toespraak van Poetin voor de Verenigde Naties op 29 september 2015, twee dagen voordat hij een klein contingent Russische luchtsteun naar Syrië stuurde.

Daar berispte hij niet alleen de Verenigde Naties bij naam, maar vooral ook de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten door de meest saillante vraag stelde: “Begrijpen jullie wat jullie hebben gedaan?”, voor het ontketenen van chaos in een toch al chaotisch deel van de wereld?

Hoe belangrijk die toespraak ook was, het waren de acties van Poetin daarna die het huidige tijdperk van geopolitiek schaakspel op het Euraziatische continent bepaalden. Syrië werd het knooppunt waarrond het verzet tegen het “ISIS is onoverwinnelijk”-verhaal zich ontrafelde.

En het mysterie van wie er achter ISIS zat, namelijk de regering-Obama, werd onthuld voor iedereen die oplette.

President Trump mag dan de eer hebben opgeëist voor het verslaan van ISIS, maar het waren vooral Poetin en de Russische strijdkrachten die het westelijke deel van Syrië heroverden waardoor dat kon gebeuren, terwijl onze globalistische generaals, zoals James Mattis, zo veel mogelijk schade aan Syrië zelf en zo weinig mogelijk aan ISIS aanrichtten, in de hoop ze een andere dag weer te kunnen gebruiken.

En of je het nu eens of oneens bent met het beleid van de VS in Syrië, wat ik zeker niet doe, je kunt moeilijk beweren dat de interventie van Rusland daar de regionale politiek en conflicten voor de nabije toekomst niet fundamenteel heeft veranderd.

Het was het begin van de vrijwillige ontkoppeling van China, Rusland en Iran van het Westen.

Omdat Rusland zich verzette tegen de Amerikaanse en Europese plannen om de macht in het Midden-Oosten te consolideren, werd het in het Westen verguisd op een manier die de indoctrinatie die ik als kind tijdens de Koude Oorlog kreeg, doet denken aan vakantieadvertenties om de zomer op de Krim door te brengen.

Maar het is die doelgerichtheid en karaktersterkte die de twee decennia dat Poetin aan de macht is, hebben bepaald. Hij heeft wonderen verricht bij de wederopbouw van Rusland.

Hij heeft veel fouten gemaakt, vooral omdat hij, ten eerste, vertrouwen had in de Amerikaanse presidenten en, ten tweede, door te onderschatten hoe arrogant en roofzuchtig het leiderschap in Europa is.

Dat gezegd hebbende, heeft hij nu zijn grens bereikt, vooral met Europa, en heeft hij voor Rusland een vastberaden onafhankelijk pad uitgestippeld, ongeacht de kosten op korte termijn.

En dat is waarom zijn toespraak op het Wereld Economisch Forum zo belangrijk was.

Poetin had daar al bijna tien jaar niet meer gesproken. In een tijd waarin door het WEF gecontroleerde marionetten de machtsposities in Europa, het Verenigd Koninkrijk, Canada en nu ook de VS domineren, liep Poetin Virtueel Davos binnen en kiepte zijn koffie op het tapijt.

In bewoordingen die ik alleen maar als uiterst beleefd kan omschrijven, zei Poetin tegen Klaus Schwab en het WEF dat hun hele idee van de Great Reset niet alleen gedoemd was te mislukken, maar ook in strijd was met alles wat modern leiderschap zou moeten nastreven.

Poetin lachte letterlijk om het idee van de Vierde Industriële Revolutie – Schwabs idee van een geplande samenleving door middel van AI, robots en de samensmelting van mens en machine.

Hij vertelde hen ronduit dat hun beleid, dat de middenklasse naar de rand van de afgrond drijft vanwege de Covid-19 pandemie, de sociale en politieke onrust verder zal doen toenemen en er ook voor zal zorgen dat de ongelijkheid in rijkdom nog groter wordt.

Poetin is geen bloemen gooiende liberaal of zo, maar zijn kritiek op het hyper-gefinancialiseerde post-Sovjet tijdperk is accuraat.

Dit tijdperk, dat gedomineerd wordt door centraal bankieren en de voortdurende samensmelting van staats- en bedrijfsmachten heeft de ongelijkheid in rijkdom in de VS en Europa vergroot, waarbij miljoenen profijt hebben, terwijl de rijkdom van miljarden is weggevloeid.

Naar Poetin luisteren was als luisteren naar een kruising tussen Pat Buchanan en wijlen Walter Williams. Volgens hem heeft het neoliberale ideaal van “nodig de wereld uit/invasie van de wereld” de culturele banden binnen landen vernietigd terwijl het hun economische vooruitzichten heeft uitgehold. Poetin bekritiseerde de nul-grens rente, QE, tarieven en sancties als politieke wapens.

Maar de doelwitten van deze wapens, hoewel nominaal tegen Rusland gericht zijn, waren in feite de eigen motoren van vitaliteit van het Westen nu de lonen van de middenklasse zijn gestagneerd en de toegang tot onderwijs, medische zorg en rechtsmiddelen voor grieven dramatisch zijn afgenomen.

Rusland is een land in opkomst, net als China. Zodra hun banden diep genoeg verankerd zijn om de economie te stabiliseren, zal ook Iran in opkomst zijn.

Samen zullen zij de Centraal-Aziatische landmassa uit het negentiende-eeuwse moeras leiden dat bestaat dankzij de Britse en Amerikaanse inmenging in de regio. De toespraak van Poetin maakte duidelijk dat Rusland zich inzet voor het vinden van oplossingen zodat iedereen van de toekomst profiteert, en niet slechts een paar duizend zelfingenomen oligarchen in Europa.

In een minder confronterende toespraak zei voorzitter Xi hetzelfde. Net als Poetin verleende hij lippendienst aan klimaatverandering en koolstofneutraliteit, maar in plaats daarvan richtte hij zich op vervuiling en duurzaamheid.

Samen vertelden ze het WEF in feite om de Great Reset terug te stoppen in het gat waarin deze was bedacht.

Ik volg Poetin nu al bijna een decennium op de voet. Ik heb het gevoel dat als hij een college politieke wetenschappen zou toespreken en niet een bijeenkomst van de machtigste mensen van de wereld, hij hen in hun gezicht zou uitlachen.

Maar helaas begrijpt hij beter dan wie ook van ons, aangezien hij zo lang het voorwerp van hun agressie is geweest, dat hij hen serieus moest behandelen, aangezien hun greep op de realiteit en hun verbondenheid met de mensen die zij regeren bijna is verbroken.

Aan het eind van zijn geplande toespraak vroeg Klaus Schwab Poetin naar de moeizame relatie van Rusland met Europa en of of deze kon worden hersteld. Poetin heeft er geen doekjes om gewonden.

Als we deze problemen uit het verleden te boven kunnen komen en deze fobieën achter ons kunnen laten, dan zullen onze betrekkingen zeker een positieve fase ingaan.

We zijn er klaar voor, we willen dit, en we zullen ernaar streven dit te laten gebeuren. Maar liefde is onmogelijk als zij slechts door één partij wordt verklaard. Zij moet wederzijds zijn.

Uit niets dat ik heb gezien van de regering Biden of van de Europese Commissie in Brussel krijg ik de indruk dat iemand ook maar een woord van wat hij heeft gezegd heeft gehoord.

We zijn in oorlog