Europa geeft miljarden uit aan munitie, maar heeft niet de grondstoffen om het te produceren

De EU en Duitsland zijn momenteel bezig met het opzetten van budgetten van in totaal honderden miljarden euro’s voor de productie van munitie, maar de Europese industrie heeft niet de grondstoffen die nodig zijn voor de productie. Het geld zal waarschijnlijk tevergeefs worden verbrand en de winsten van bedrijven zullen alleen maar exploderen.

Bloomberg heeft in een artikel gewezen op de problemen die Europa heeft bij het produceren van de explosieven die nodig zijn voor de munitie die de EU en Duitsland nu voor honderden miljarden euro’s willen kopen. De benodigde hoeveelheden grondstoffen en chemische componenten zijn in Europa zelfs in de verste verte niet beschikbaar en het probleem kan niet gemakkelijk worden opgelost, schrijft Thomas Röper.

Bovendien is de productie van chemische componenten veel te duur door de explosie van de energieprijzen in Europa en verplaatst de chemische industrie haar productie van Europa naar andere delen van de wereld.

Het is duidelijk dat de miljarden van de EU en Duitsland vooral de winsten van de bedrijven zullen doen exploderen, die nu zullen proberen om de productiecapaciteit te verhogen, maar volledig opgeblazen prijzen zullen vragen.

Ik heb het artikel van Bloomberg vertaald, zodat lezers zelf hun mening kunnen vormen over de situatie.

Begin van de vertaling:

Europa heeft een tekort aan buskruit en TNT net nu het dat het hardst nodig heeft.

Munitiefabrikanten zijn bezig om voorraden chemicaliën en katoen veilig te stellen ter voorbereiding op een enorme toename van de vraag naar explosieven en drijfgassen.

De laatste fasen van de buskruitproductie bij Nitrochemie Aschau lijken een beetje op de productie van pasta. Een vezelmassa wordt door walsen geperst tot ze plat en gelatineachtig is. Daarna wordt het met de hand strak opgerold en door een pers geleid, die het tot een dikke streng perst. Tot slot gaat het door een matrijs die het in pellets snijdt, die elk tot op een honderdste millimeter nauwkeurig zijn.

Het is een verrassend handmatig proces. “Je kunt niet zomaar grote hoeveelheden explosieven op een lopende band leggen, dat zou niemand willen,” zegt Oliver Becker, Senior Vice President of Operations op de site, die 90 hectare Beiers platteland in de buurt van München beslaat.

Nitrochemie Aschau is een dochteronderneming van de Duitse defensiegroep Rheinmetall. Sinds de grootschalige invasie van Rusland in Oekraïne in 2022 heeft de fabriek haar productiecapaciteit met 60% verhoogd en bouwt ze nieuwe faciliteiten om tegen medio 2025 meer dan 40% toe te voegen. Er zijn ongeveer 300 nieuwe werknemers aangenomen, waaronder werknemers uit de door de crisis getroffen auto- en chemische industrie, om het personeelsbestand te versterken en de productie 24 uur per dag op gang te houden om aan de groeiende vraag naar munitie in Europa te voldoen.

Europese regeringen hebben hun munitievoorraden aangesproken om Oekraïne te bewapenen, waardoor duidelijk werd hoe laag hun reserves waren. Sindsdien proberen ze de productie van artilleriegranaten, raketten en projectielen te verhogen. Dit heeft de voorraden buskruit, TNT en andere explosieven en drijfgassen van het continent tot het uiterste gedreven. Terwijl Europa zich voorbereidt op een enorme stijging van de defensie-uitgaven, werken de weinige fabrikanten van deze vluchtige materialen keihard om hun capaciteiten te vergroten. Rheinmetall alleen al wil zijn poederproductie verhogen met meer dan 50% tegen 2028, maar zelfs dat zal niet genoeg zijn. CEO Armin Papperger zei in een recente conference call dat het bedrijf zijn productie misschien zal moeten verdubbelen tot meer dan 20.000 ton om aan de vraag te voldoen.

De toeleveringsketen waar explosievenfabrikanten op vertrouwen is echter ingewikkeld, wereldwijd en vol knelpunten. Regeringen en fabrikanten moeten de civiele chemische industrie stimuleren om over te schakelen op militaire productie, de regelgeving vereenvoudigen zodat nieuwe fabrieken kunnen worden gebouwd en gevaarlijke goederen over het continent kunnen worden vervoerd – en zelfs de aanvoer van de meest elementaire materialen die momenteel uit China worden geïmporteerd veiligstellen.

“Een gecoördineerde nationale defensiestrategie zou gericht zijn op het veiligstellen van de bron van katoen – een vooruitziende blik die ik op dit moment niet zie,” zei Michael Blendinger, voorzitter van de Vereniging van Duitse wapensmeden en wapenhandelaren.

Volatiele markten

Nog voor de inauguratie van de Amerikaanse president Donald Trump hadden de EU-lidstaten zich tot doel gesteld om tegen 2025 twee miljoen artilleriegranaten te produceren – tegenover 1,4 miljoen in het jaar daarvoor. In het voorjaar van 2023 nam de Europese Commissie het ASAP-programma (Act in Support of Ammunition Production) aan, dat 500 miljoen euro (526 miljoen Amerikaanse dollar) beschikbaar stelt om de munitieproductie van de Unie uit te breiden.

Sindsdien heeft de regering Trump de militaire hulp aan Oekraïne tijdelijk opgeschort, twijfel gezaaid over de toekomst van langdurige Amerikaanse veiligheidsgaranties in Europa en zich bereid getoond om met het Kremlin te onderhandelen ondanks bezwaren van de Oekraïense regering en Europese bondgenoten. De behoefte van het continent aan munitie zal blijven groeien.

“Er is tot nu toe te weinig gedaan op het gebied van munitiebevoorrading”, zegt Joachim Peter, mede-hoofd van de wereldwijde defensiesector bij adviesbureau Brunswick Group. “Dit eist nu zijn tol nu de situatie blijft verslechteren.”

Granaten hebben twee vluchtige componenten nodig: Drijfgassen, die worden gebruikt om projectielen af te vuren, en explosieven, die detoneren. Europa produceert van geen van beide genoeg om aan zijn behoeften te voldoen.

Het belangrijkste bestanddeel van moderne stuwstoffen is nitrocellulose of katoen voor wapens. Zoals de naam al zegt, wordt dit gemaakt van katoen van hoge kwaliteit, dat vervolgens wordt geweekt in een zuurmengsel. Voor één granaat artilleriemunitie is tot 12 kg buskruit nodig. Er zijn slechts een handvol fabrikanten van drijfgas in Europa, waaronder Rheinmetall en de Franse leverancier Eurenco. Als onderdeel van het ASAP-programma wil Europa de productie van stuwstoffen met meer dan 50% of 10.000 ton per jaar verhogen – het equivalent van bijna zes nieuwe fabrieken ter grootte van Nitrochemie Aschau.

De aanvoer van explosieven bevindt zich in een vergelijkbare situatie als die van drijfgassen. De EU is van plan haar productie van explosieven met meer dan 4.300 ton te verhogen, een geschatte toename van meer dan 30%. Er is momenteel echter maar één grote TNT-fabriek, die wordt geëxploiteerd door Nitro-Chem in Polen en die de lokale productie bedient. Een andere wordt gebouwd in Finland.

Fabrikanten van alternatieve explosieven zoals PETN, HMX en RDX, die worden gebruikt in plastic explosieven, zijn overbelast. Volgens een woordvoerder heeft de Noorse fabrikant Chemring Nobel sinds de Russische inval in Oekraïne te maken met een ongekende vraag. Het bedrijf zegt dat de Noorse activiteiten volledig zijn benut en dat de orderportefeuille nog jaren meegaat.

Net zoals explosieven en drijfgassen een knelpunt vormen voor defensiebedrijven, hebben fabrikanten van buskruit en TNT ook te maken met beperkingen in hun eigen toeleveringsketen.

Sommige Europese landen, zoals Duitsland, Nederland, België en Polen, hebben een gevestigde chemische industrie, maar volgens de Duitse Vereniging van de Chemische Industrie (VCI) maken precursoren voor explosieven slechts een klein deel van hun capaciteit uit. Hoge energiekosten en milieuvoorschriften maken het goedkoper om chemicaliën in het buitenland te produceren en veel bedrijven halen nu precursoren zoals salpeterzuur uit China.

Het grootste deel van de katoen die wordt gebruikt voor nitrocellulose moet ook worden geïmporteerd uit China, ’s werelds grootste producent – en een vriend van Rusland. Hoewel er alternatieven zijn voor katoen gemaakt van cellulose en andere materialen, worden deze momenteel niet geproduceerd in de hoeveelheden die de markt nodig heeft.

Volgens Pascal Schreyer, CEO van de divisie Drive Systems van Rheinmetall, heeft Nitrochemie de afgelopen drie jaar gewerkt aan het veiligstellen van de toeleveringsketen. Hoewel het bedrijf nog steeds katoen van buiten het continent moet betrekken, betrekt het zijn katoenlinters – een verwerkte vorm van katoenvezel – uit Europa en landen met goede relaties met de EU. Volgens Schreyer heeft Nitrochemie ook al enkele jaren een voorraad linters aangelegd. “In het verleden was de herkomst van de grondstoffen geen prioriteit voor ons. Dat is veranderd en nu richten we ons op het naar Europa halen van capaciteit,” zei hij.

De meeste grote producenten van nitrocellulose en andere speciale chemicaliën in de toeleveringsketen van explosieven hebben subsidies ontvangen van het ASAP-programma, volgens een analyse van programmadocumenten door Bloomberg.

De Europese Unie heeft 150 miljard euro aan leningen voorgesteld om de defensie-uitgaven te stimuleren als onderdeel van haar recente pogingen om de afnemende steun van de VS te compenseren. Het Europees industrieel defensieprogramma zou van 2025 tot 2027 1,5 miljard euro extra aan EU-financiering beschikbaar stellen voor industriële spelers. De verordening van de Commissie is echter nog niet goedgekeurd door het Europees Parlement.

Markten en financiering voor de lange termijn zullen cruciaal zijn voor het oplossen van de problemen in de toeleveringsketen, zeggen experts. “De industrie heeft de afgelopen twee jaar aanzienlijke orders ontvangen, maar het is onduidelijk of dit momentum zal aanhouden,” zegt Amos Dossi, hoofd Defence Policy Research bij het Centre for Security Studies aan de ETH Zürich.

De kosten om de productie om te zetten van civiel naar militair gebruik zijn hoog. De kunststof- en verfindustrie gebruikt bijvoorbeeld een vorm van nitrocellulose met een lager stikstofgehalte dan katoen voor militaire doeleinden. Volgens experts zou het technisch en juridisch erg ingewikkeld zijn om van het ene op het andere product over te schakelen.

Regeringen moeten ook manieren vinden om de regeldruk op de industrie te verminderen, zeggen experts. De logistiek voor het transport van explosieve goederen is complex en sterk gereguleerd, zegt Sven Schröder, voormalig militair en directeur van Essing Sprengtechnik. Het bedrijf produceert, transporteert, bewaart en vernietigt al meer dan 30 jaar explosieven voor militaire en civiele klanten. De regulering van de industrie zorgt voor de veiligheid van werknemers en het publiek, zei hij, maar hindernissen in de regelgeving kunnen ook een groot obstakel zijn. Vrachtwagens komen wekenlang vast te zitten aan de Oekraïense grens en de goedkeuring van opslagplaatsen kan jaren duren, aldus Schröder.

Deze uitdagingen zijn echter ondergeschikt aan het tekort aan grondstoffen. “De handen van defensiebedrijven zijn gebonden wanneer er een tekort is aan grondstoffen,” zei hij. “Dit wordt al jaren genegeerd.”

Volgens deskundigen is het cruciaal om hindernissen in de regelgeving weg te nemen, bedrijven garanties te geven en Europa’s sociale en fiscale barrières voor investeringen in wapens en hun componenten te overwinnen om aan de behoeften van het continent te voldoen – vooral omdat Rusland, de grootste strategische bedreiging, nauwelijks last heeft van deze beperkingen.

“We moeten overal herbewapenen, tegelijkertijd en massaal,” zei Peter von Brunswijk. “Een autoritaire staat die is overgeschakeld op een oorlogseconomie ten koste van de bevolking, vergroot alleen maar zijn macht. Het moet daarom duidelijk zijn dat we het tempo moeten opvoeren.”

Einde vertaling

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Duitsland bereidt zich voor op terugkeer van de dienstplicht: Catastrofaal rapport beschrijft gebrek aan wapens, munitie en een snel verouderende krijgsmacht

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: