Er is een oorlog tegen vrije meningsuiting, en ze zullen nooit tevreden zijn totdat het volledig is uitgeroeid

Als Senate Bill 5427 in de wet is opgenomen, kunnen privépersonen (let op: dit is niet beperkt tot Amerikaanse burgers) “vooroordeelincidenten*” (zie definitie hieronder) melden bij het Openbaar Ministerie van de staat, met de mogelijkheid om tot $2.000 aan belastinggeld te ontvangen voor dit niet-strafbare incident. Het wetsvoorstel was heel duidelijk: dit is een niet-misdrijf dat ze vervolgens doorsturen naar de lokale rechtshandhaving om te onderzoeken. Wat moet er onderzocht worden? Geen misdaad, geen onderzoek.

De progressieven en marxisten die dit wetsvoorstel hebben gesponsord, zeggen dat het bedoeld is om “slachtoffers van haatmisdrijven” te helpen voordat er zelfs maar sprake is van een misdaad. Say what? In werkelijkheid zou SB 5427 een “verklikker-hotline” creëren, legitieme strafrechtelijke onderzoeken ondermijnen en de meningsuiting en de pers in de staat Washington blokkeren. Mensen zullen niet meer met anderen praten en schrijven, behalve met zeer goede vrienden en familieleden, uit angst dat een hebzuchtige “Karen” hen zal aangeven bij de versie van de Gestapo in Washington.

“Besteed vijf minuten aan Twitter op een willekeurige dag en ik verzeker je dat iemand onder deze wet iets beledigends zou zeggen dat we een ‘haatmisdaad’ zouden kunnen noemen en $2.000 van de procureur-generaal zouden kunnen innen,” vertelde Conservative Ladies of Washington oprichter en voorzitter Julie Barrett aan de Senaatscommissie voor Manieren en Middelen tijdens een openbare hoorzitting op 20 februari. “Het kan mensen aanvallen voor acties die ze niet leuk vinden, maar het zijn eigenlijk geen haatmisdaden. In samenwerking met wetsvoorstellen zoals HB 1333 zou dit een soort ‘verklikker-hotline’ creëren om mensen aan te geven met wie je het niet eens bent of die je niet mag.”

Gouverneur Kathy Hochul benadrukte vandaag haar baanbrekende staatsvoorstel om de lijst van aanklachten uit te breiden die in aanmerking komen om vervolgd te worden als haatmisdrijven en kondigde subsidie aan om de veiligheids- en beveiligingsmaatregelen te versterken bij non-profitorganisaties in de gemeenschap die het risico lopen op haatmisdrijven of aanvallen vanwege hun ideologie, overtuigingen of missie.

“De opkomende vloedgolf van haat is weerzinwekkend en onaanvaardbaar – en ik ben vastbesloten om alles te doen wat in mijn macht ligt om New Yorkers veilig te houden,” zei gouverneur Hochul. “Sinds de verachtelijke Hamas-aanvallen van 7 oktober is er een verontrustende toename van haatmisdrijven tegen Joodse en moslim New Yorkers. In de afgelopen jaren hebben we haatdragend geweld gezien tegen zwarte inwoners van Buffalo en verontrustende pesterijen van AAPI en LGBTQ+ personen in de straten van New York City. We zullen nooit rusten tot alle New Yorkers zich veilig voelen, ongeacht wie ze zijn, van wie ze houden of hoe ze hun geloof belijden.”

Vorige maand nam het Huis van Michigan wetsvoorstel 4474 aan dat de bestaande wet op etnische intimidatie zou uitbreiden van de huidige bescherming voor religie, etniciteit en ras naar categorieën waaronder seksuele geaardheid en genderidentiteit of -expressie. HB 4474 zou het tot een misdrijf wegens haatmisdrijf maken om iemand “zich geterroriseerd, bang of bedreigd te laten voelen” met woorden – bijvoorbeeld iemand opzettelijk een verkeerde naam geven – waarop een gevangenisstraf van vijf jaar en een boete van $10.000 kan staan.

Links is al een tijdje bezig met de “woorden zijn geweld” premisse. Maar de bereidheid van Michigan om nog een stap verder te gaan en gendergerelateerde uitingen strafbaar te stellen, heeft een spook uit een dystopische koortsdroom opgeroepen.

Het wijzigt ook het wetboek van strafrecht om een nieuw op zichzelf staand delict van haatmisdrijven te creëren dat straffen tot levenslang mogelijk maakt om haatdragend gedrag af te schrikken, evenals het verhogen van de maximumstraffen voor haatpropaganda misdrijven van vijf jaar tot levenslang voor het pleiten voor genocide.

“Ik ben vader van twee kinderen en net als ouders en grootouders in heel Canada ben ik doodsbang voor de gevaren die op internet op de loer liggen voor onze kinderen”, zei minister van Justitie Arif Virani maandag, toen de Liberalen het wetsvoorstel onthulden.

“Ik ben ook moslim. De haat die online broeit, radicaliseert mensen en die radicalisering heeft gevolgen voor mijn gemeenschap en voor zoveel andere gemeenschappen,” voegde Virani eraan toe.

Het wetsvoorstel van Trudeau heet Bill C-63 en het is een “haatmisdaadwet” die vooral van invloed is op “social media” en in wezen “een menselijke emotie criminaliseert.”

“Als je de ‘angst voor haat’ aanhaalt… kun je een rechter een soort straatverbod laten uitvaardigen tegen je vijand voordat hij iets doet, voordat hij iets zegt, en dat straatverbod kan huisarrest inhouden, afstand doen van legale vuurwapens, beperken met wie hij direct of indirect kan praten, beperken naar welke plaatsen hij kan gaan, en hem verplichten urine- en bloedtesten te ondergaan – alleen maar omdat je ‘bang’ bent dat hij in de toekomst haatzaaiende uitspraken zal doen,” legt hij uit, eraan toevoegend dat de zogenaamde dader “niets in het verleden hoeft te hebben gedaan” om het proces te moeten doorlopen, waardoor het “een vóór-misdaad-wetsvoorstel” wordt.”

In de gevangenis wordt elke beweging van een gevangene gecontroleerd. Mevrouw Idoni, 59 jaar, begint daar al aan te wennen. Ze moet wel, want er staat haar meer dan 41 jaar gevangenisstraf te wachten – de rest van haar natuurlijke leven.

Haar straf zal naar verwachting de langste zijn in de Verenigde Staten voor iemand die beschuldigd wordt van het schenden van de Freedom of Access to Clinic Entrances (FACE) Act, een wet uit 1994 die het verbiedt om iemand te hinderen bij het verkrijgen of verlenen van “reproductieve gezondheidsdiensten”. De wet werd zelden gebruikt totdat het Hooggerechtshof in juni 2022 met het arrest Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization Roe v. Wade terugdraaide, waardoor de abortuswetgeving weer aan de staten werd overgelaten.

Haar misdaad: in de buurt van of voor de deuren van abortusklinieken zitten om vrouwen voor hun abortusafspraak een paar momenten te geven om met hen te praten en hen mogelijk op andere gedachten te brengen. Negen van de tien vrouwen geven hen de middelvinger en lopen door, zegt mevrouw Idoni. Maar sommige vrouwen veranderen van gedachten en de consulenten zeggen dat het leven van elke geredde baby het risico waard is.