Elektriciteit en ziekte – Update

Ik lees momenteel De waarheid over Besmetting van Cowan en Fallon Morell en ik kan het zeker aanraden. Ik zal me hier concentreren op twee hoofdstukken, één over elektriciteit en ziekte en één over resonantie.

Voor mijn gevoel hebben Cowan en anderen uitstekend werk geleverd door met bewijzen aan te tonen dat het “virus” waar de virologie zichzelf aan vast heeft genageld, niet is wat iedereen denkt dat het is. Er is genoeg goed bewijs om te zeggen: “het bestaat niet” of beter gezegd “je hebt het bestaan ervan niet bewezen”. De bewijslast ligt bij de Virologie. Ik heb vrede met deze stelling, schrijft Unbecoming.

Maar nu beginnen onze problemen.

Betekent “geen virus” “geen overdracht” of “geen besmetting”. Persoonlijk denk ik van niet. Nog niet in ieder geval.

Wat ik goed vind aan Cowan in dit boek is dat hij niet absoluut is over “elkaar niet kunnen besmetten”. In feite richt hoofdstuk 7, dat ik hieronder behandel, zich specifiek op “mazelenfeestjes”. Hij verwerpt of marginaliseert het fenomeen niet en staat open voor vormen van “communicatie” die hij niet begrijpt. Dat is het kenmerk van een waarheidszoeker. Het is een fantastisch hoofdstuk over resonantie.

Als we aannemen wat Levy ons vertelt, namelijk dat alle ziekte oxidatieve stress is en dat oxidatieve stress alles met elektronen te maken heeft. Hoe kan er dan GEEN verband zijn tussen elektriciteit en ziekte?

Interview met Dr. Thomas Levy

Persoonlijk blijf ik openstaan voor JJ Couey’s thesis over “besmettelijke klonen” als een middel om “het vuur aan de schenen te leggen”, hoewel er mensen zijn, waar ik veel respect voor heb aan de andere kant, die zeggen dat het een onbewezen thesis is.

Maar ik sta nu meer dan ooit open voor het idee dat een symptomatische ziekte kan worden gecreëerd door het Empire met behulp van EMV. Het lijkt me duidelijk dat het Empire de middelen, en zeker de motivatie, heeft om geografisch gerichte griepachtige symptomen te creëren, die onmiddellijk van persoon tot persoon lijken te worden “overgedragen”.

De reden waarom ze zo dol zijn op het “laboratoriumlek” verhaal, is omdat het twee belangrijke paradigma’s bevat.

Ten eerste herbergt het het “virus” paradigma, als het enige “risico” en middel van “infectie”.

Ten tweede bevat het het “onbedoeld ongeval” paradigma. “Lek”, wat een geweldig woord.

Beide paradigma’s zijn onjuist, maar cruciaal voor hun meer dan biljoen dollar kostende industrieel complex van paraatheid voor pandemieën.

Hierna volgen de belangrijkste aandachtspunten voor hoofdstuk 2 en 7.

Elektriciteit en ziekte – hoofdstuk 2

• Historisch gebruik van elektriciteit in de geneeskunde: In het verleden werd elektriciteit in de geneeskunde niet gebruikt door technici, maar door artsen en genezers. Zij gebruikten elektrische stromen en statische elektriciteit om verschillende kwalen te behandelen, variërend van doofheid tot verlamming. Dit was gebaseerd op de nieuw ontdekte fenomenen van elektrische stromen, waarbij apparaten zoals Leyden kruiken1 werden gebruikt, die soms schade of zelfs de dood veroorzaakten.
• Verschillen in elektrische gevoeligheid tussen individuen: Vroege elektrische experimentators, waaronder opmerkelijke figuren als Alexander von Humboldt, merkten op dat mensen een breed scala aan gevoeligheden voor elektriciteit vertoonden. Deze variatie was net zo uitgesproken als het verschil tussen de verschijnselen van levende materie en die van levenloze materie, wat duidt op een complexe interactie tussen biologische organismen en elektrische stimuli.
• Verband tussen elektriciteit en menselijke gezondheid: Onderzoekers begonnen elektriciteit in verband te brengen met gezondheidseffecten toen ze merkten dat elektrische stromen door het lichaam van mensen en dieren liepen, en zelfs planten gevoelig waren voor elektrische verschijnselen. Dit werd verder ondersteund door observaties dat bepaalde gezondheidssymptomen bij mensen correleerden met elektrische verstoringen in de omgeving.
• Elektriciteit en symptomen na de aardbeving van 1749: Na de aardbeving van 1749 in Londen merkte de Britse arts William Stukeley2 op dat de symptomen die de bewoners ervoeren, zoals gewrichtspijnen en hoofdpijn, leken op de symptomen die werden veroorzaakt door elektriciteit. Dit leidde tot de hypothese dat elektriciteit een rol zou kunnen spelen bij dergelijke gezondheidsverschijnselen.
• De theorie van Heinrich Schweich over griep: Schweich stelde voor dat fysiologische processen elektriciteit produceren en theoretiseerde dat elektrische verstoringen in de atmosfeer het lichaam zouden kunnen verhinderen om deze op de juiste manier af te voeren. Hij suggereerde dat de opeenhoping van elektriciteit in het lichaam griepsymptomen kon veroorzaken, wat duidt op een vroeg begrip van omgevingsfactoren bij ziekte.
• De elektrische aard van de zon en griep: Tijdens perioden zoals het Maunder Minimum3 werd een verband waargenomen tussen het gebrek aan zonnevlekkenactiviteit, het verschijnen van het noorderlicht en griepuitbraken. Dit leidde tot de hypothese dat elektrische zonneactiviteit de gezondheid op aarde zou kunnen beïnvloeden, vooral tijdens perioden van verhoogde zonnevlekkenactiviteit.
• Telegraaflijnen en neurasthenie: De installatie van telegraaflijnen viel samen met de opkomst van neurasthenie, een aandoening die wordt gekenmerkt door uitputting en andere symptomen die lijken op die van het chronisch vermoeidheidssyndroom. Dit was een van de eerste gevallen die wezen op een verband tussen elektromagnetische technologie en specifieke gezondheidsaandoeningen.
• De rol van elektriciteit in de grieppandemie van 1889: Arthur Firstenberg suggereert dat de komst van het moderne elektrische tijdperk gepaard ging met een dodelijke grieppandemie. Hij stelt dat de verspreiding van elektriciteit de atmosfeer fundamenteel veranderd zou kunnen hebben, wat bijdroeg aan de onvoorspelbare explosieve aard van grieppandemieën.

Firstenberg en elektriciteit

Het werk van Arthur Firstenberg, zoals besproken in het boek, biedt een uitgebreid onderzoek naar de geschiedenis en de invloed van elektriciteit op de menselijke gezondheid en het milieu, culminerend in een kritische analyse van moderne draadloze technologieën, waaronder 5G. Zijn boek “The Invisible Rainbow” wordt aangehaald als een bron voor het begrijpen van de correlatie tussen de verspreiding van elektrische technologie en verschillende gezondheidsepidemieën, waaronder de Spaanse griep van 1918 en de meer recente bezorgdheid rond COVID-19.

Firstenberg stelt dat de opkomst en uitbreiding van de elektrische infrastructuur en technologie samenvielen met grote uitbraken van ziekten door de geschiedenis heen. Hij begint met de installatie van het telegraafsysteem in de 19e eeuw, die hij koppelt aan de verspreiding van neurasthenie, een aandoening die wordt gekenmerkt door een constellatie van symptomen waaronder vermoeidheid, angst en depressie. Dit patroon van technologische vooruitgang gevolgd door uitbraken van ziekten is een terugkerend thema in zijn werk en suggereert een oorzakelijk verband tussen de twee.

Het verhaal strekt zich uit tot in de 20e eeuw en benadrukt de synchroniciteit van de Spaanse grieppandemie van 1918 met het wijdverbreide gebruik van radiozenders, wat suggereert dat elektromagnetische straling van deze apparaten een rol kan hebben gespeeld in de ernst en verspreiding van de pandemie. Firstenberg bespreekt ook de correlatie tussen radarinstallaties, de introductie van satellieten en de daaropvolgende grieppandemieën in 1957 en 1968, en stelt dat deze technologieën de elektromagnetische omgeving van de aarde verstoorden en daarmee ook de gezondheid van de mens.

Firstenberg richt zich in zijn betoog vooral op de mogelijke gevolgen voor de gezondheid van moderne draadloze technologieën, met name 5G. Hij maakt zich zorgen over de niet-ioniserende straling die wordt uitgezonden door 5G-technologie en suggereert dat deze ingrijpende gevolgen kan hebben voor het menselijk lichaam, waaronder veranderingen in de doorlaatbaarheid van celmembranen, gevolgen voor de zuurstofopname en een algehele toename van de vatbaarheid voor ziekten. De kritiek van Firstenberg strekt zich uit tot de snelle wereldwijde uitrol van 5G en correleert deze met de opkomst en verspreiding van COVID-19.

Naast het onderzoeken van de historische en potentiële gezondheidseffecten van elektromagnetische technologie, bespreekt Firstenberg de maatschappelijke reacties op deze gezondheidscrises, waaronder de Spaanse griep en COVID-19. Hij bekritiseert de maatregelen die zijn genomen om deze uitbraken in te dammen, waarbij hij suggereert dat deze niet de onderliggende oorzaak aanpakken die hij identificeert: de alomtegenwoordige invloed van elektromagnetische velden op de menselijke gezondheid.

• Uitdagingen bij het begrijpen van de overdracht van de Spaanse griep: De Spaanse griep van 1918 vormde een belangrijke uitdaging voor het hedendaagse begrip van ziekteoverdracht. Ondanks pogingen om aan te tonen dat de ziekte besmettelijk was door directe overdracht van lichaamsvloeistoffen of nauw contact, konden onderzoekers de ziekte niet repliceren bij gezonde vrijwilligers, wat duidt op een verkeerd begrip van het overdrachtsmechanisme.
• Experimenten om de verspreiding van de Spaanse griep te begrijpen: Onderzoekers, waaronder die onder leiding van Milton J. Rosenau, voerden experimenten uit om gezonde mensen te besmetten met materiaal van grieppatiënten, maar geen van hen werd ziek. Deze experimenten benadrukten de moeilijkheden bij het begrijpen van de overdracht van griep en suggereerden dat er andere factoren dan directe besmetting in het spel konden zijn.

Rosenau en de Spaanse griep

Rosenau’s onderzoek naar de Spaanse griep, zoals beschreven in het boek, vertegenwoordigt een belangrijke poging om de overdrachtsmechanismen van de grieppandemie van 1918 te begrijpen. Milton J. Rosenau, MD, begon samen met zijn team van de US Public Health Service aan een reeks experimenten om te bepalen hoe de Spaanse griep onder mensen werd overgedragen. Deze experimenten werden uitgevoerd tegen de achtergrond van een pandemie die een derde van de wereldbevolking trof en resulteerde in ongeveer vijftig miljoen doden, meer dan de Zwarte Dood in de 14e eeuw.

De kern van Rosenau’s experimenten was het in twijfel trekken van de heersende veronderstellingen over de besmettelijke aard van de Spaanse griep. Zijn team probeerde gezonde vrijwilligers met het virus te besmetten door ze rechtstreeks bloot te stellen aan de lichaamsvloeistoffen van besmette personen. Dit betekende het zorgvuldig verzamelen van keel- en neusslijm en zelfs longmateriaal van overleden patiënten en het inbrengen van deze monsters in de luchtwegen van de gezonde vrijwilligers. Ondanks het gebruik van wat Rosenau beschreef als “miljarden” van de Pfeiffer bacil (waarvan men destijds dacht dat het de oorzaak van de griep was), werd geen van de vrijwilligers ziek.

In een verdere poging om de natuurlijke overdracht van de griep na te bootsen, instrueerde Rosenau’s team zieke patiënten om direct boven de vrijwilligers te ademen en hoesten. In een gecontroleerde omgeving werden de vrijwilligers en patiënten in elkaars nabijheid geplaatst, zelfs in die mate dat ze oog in oog met elkaar ademhaalden. Deze intieme blootstelling was bedoeld om de omstandigheden na te bootsen waaronder de griep zich van mens tot mens zou verspreiden. Maar ondanks deze opzettelijke pogingen om de vrijwilligers te besmetten via wat werd verondersteld de natuurlijke manier van overdracht te zijn, kreeg geen van de proefpersonen de griep.

Rosenau’s experimenten waren nauwgezet en grondig en probeerden de omstandigheden van menselijk contact en directe overdracht van het virus na te bootsen. De uitkomst van deze experimenten was verbijsterend voor de onderzoekers: ondanks hun pogingen om de griep over te brengen via methoden die de infectie hadden moeten vergemakkelijken, bleven de gezonde vrijwilligers onaangetast. Dit leidde bij Rosenau tot een gevoel van frustratie en tot speculaties over onbekende factoren of mechanismen bij de overdracht van griep. Hij concludeerde dat er mogelijk elementen in de overdracht van influenza waren die op dat moment nog niet werden begrepen, wat de complexiteit van de ziekte onderstreepte en de rechtlijnige aannames over de besmettelijke aard ervan in twijfel trok.

Deze onderzoeken van Rosenau en zijn team benadrukken de raadselachtige aspecten van de verspreiding van de Spaanse griep en de beperkingen van het hedendaagse wetenschappelijke begrip van infectieziekten.

• Correlatie tussen radar, satellieten en grieppandemieën: De installatie van radarsystemen en de lancering van satellieten vielen samen met grieppandemieën in 1957 en 1968. Het boek suggereert dat verstoringen in de elektrische omgeving van de aarde, veroorzaakt door deze technologieën, de menselijke gezondheid zouden kunnen beïnvloeden.
• “Vuile” elektriciteit en de effecten ervan: Vuile elektriciteit verwijst naar elektrische vervuiling die gekenmerkt wordt door een mix van frequenties en abrupte veranderingen in spanning en frequentie. Er wordt gesuggereerd dat het een negatief effect heeft op de menselijke gezondheid door het verstoren van de natuurlijke elektrische systemen van het lichaam, wat bijdraagt aan een verscheidenheid aan gezondheidsproblemen.
• Betekenis van Schumann resonanties: De Schumann resonanties zijn een reeks spectrumpieken in het extreem laagfrequente deel van het elektromagnetische veldspectrum van de aarde. Het boek suggereert dat mensen van nature zijn afgestemd op deze frequenties en dat verstoringen of veranderingen een nadelige invloed kunnen hebben op de gezondheid.

Schumann Resonantie

Het boek gaat in op de Schumann resonanties en hun betekenis in relatie tot de menselijke gezondheid, zoals onderzocht door de lens van het werk van Arthur Firstenberg en de bredere context van de invloed van elektriciteit op biologische systemen. De Schumann resonanties zijn een reeks spectrumpieken in het extreem laagfrequente (ELF) deel van het elektromagnetische veldspectrum van de aarde. Deze resonanties zijn wereldwijde elektromagnetische resonanties, opgewekt en geëxciteerd door bliksemontladingen in de holte die wordt gevormd door het aardoppervlak en de ionosfeer, die als een golfgeleider fungeert.

Firstenberg stelt dat de gezondheid van de mens nauw verbonden is met de natuurlijke elektromagnetische omgeving, inclusief de Schumann resonanties, waarvan gedacht wordt dat ze een cruciale rol spelen bij het reguleren van het leven op aarde. Hij suggereert dat deze natuurlijke frequenties fundamenteel zijn voor het goed functioneren van de menselijke fysiologie. De Schumann resonanties, met een fundamentele frequentie van ongeveer 7,83 Hz, worden in het bijzonder benadrukt vanwege hun mogelijke synchroniciteit met menselijke hersengolfpatronen, wat impliceert dat ze biologische processen zoals slaap, circadiane ritmes en neurologische gezondheid kunnen beïnvloeden.

In de discussie wordt bezorgdheid geuit over de verstoring van deze natuurlijke resonanties door door de mens veroorzaakte bronnen van elektromagnetische velden (EMV’s), zoals hoogspanningsleidingen, draadloze technologieën en in het bijzonder de nieuwere 5G-netwerken. Firstenberg theoretiseert dat dergelijke verstoringen kunnen leiden tot een breed scala aan gezondheidsproblemen, waaronder verstoringen in slaappatronen, neurologische aandoeningen en andere gezondheidsproblemen, doordat ze de natuurlijke elektromagnetische harmonie van het lichaam verstoren.

Bovendien suggereert het boek dat de toenemende alomtegenwoordigheid van “vuile” elektriciteit en draadloze signalen bijdraagt aan een vorm van milieuvervuiling die de menselijke gezondheid op wereldwijde schaal zou kunnen ondermijnen. Dit perspectief suggereert dat het delicate evenwicht van de elektromagnetische omgeving van de aarde, met inbegrip van de Schumann resonanties, cruciaal is voor het leven en dat de technologische vooruitgang van de mensheid dit evenwicht onbedoeld destabiliseert.

• Traditionele Chinese geneeskunde en elektrische natuur: De traditionele Chinese geneeskunde (TCM) erkent al heel lang de elektrische aard van het lichaam en gebruikt praktijken zoals acupunctuur om de “opeenhoping van elektriciteit” die tot ziekte leidt, te beheersen. Dit erkent de bio-elektrische systemen van het lichaam en hun rol in de gezondheid.
• Gevolgen voor de gezondheid na de introductie van mobiele telefonie: De introductie van mobiele telefonie werd in verband gebracht met een verhoogd sterftecijfer in grote steden, wat suggereert dat draadloze signalen nadelige gezondheidseffecten kunnen hebben. Dit wijst op de mogelijke biologische impact van elektromagnetische velden van draadloze technologie.
• Verschillen en zorgen over 5G-technologie: 5G-technologie maakt gebruik van hogere frequenties en wordt gekenmerkt door het vermogen om een groot aantal verbindingen tegelijkertijd te ondersteunen. Zorgen zijn er onder andere over het potentieel om gezondheidsproblemen te veroorzaken als gevolg van niet-ioniserende stralingseffecten, zoals veranderde celpermeabiliteit en mogelijke problemen met zuurstofabsorptie.
• De uitrol van 5G en de verspreiding van COVID-19: In het boek wordt een verband gelegd tussen de uitrol van 5G-technologie en het optreden van COVID-19-gevallen, waarbij wordt gesuggereerd dat elektromagnetische veldstoringen van 5G de verspreiding of ernst van de ziekte zouden kunnen beïnvloeden, hoewel dit een controversieel en niet algemeen aanvaard standpunt is.

Bartomeu Payeras i Cifre

Bartomeu Payeras i Cifre, zoals vermeld in het boek, is een Spaanse epidemioloog die onderzoek deed naar de correlatie tussen de uitrol van 5G-technologie en de incidentie van COVID-19-infecties. Zijn analyse bracht de uitrol van 5G-netwerken in Europese steden en landen in kaart en stemde deze gegevens af op het aantal coronavirusinfecties per duizend mensen. Met dit onderzoek wilde Cifre een duidelijk en nauw verband aantonen tussen het aantal coronavirusinfecties en de locaties van 5G-antenne-installaties.

De bevindingen van Cifre worden gepresenteerd als onderdeel van een breder argument dat de opkomst en verspreiding van COVID-19 gevallen verband kan houden met de aanwezigheid en activering van 5G-technologie. Deze hypothese is geworteld in de bezorgdheid dat de elektromagnetische velden van 5G nadelige gevolgen kunnen hebben voor de gezondheid, en mogelijk symptomen kunnen verergeren of zelfs veroorzaken die lijken op die van COVID-19.

• Invloed van EMV op het immuunsysteem en weefselherstel: Het boek suggereert dat elektromagnetische velden de immuunfunctie en weefselherstelprocessen kunnen verstoren, wat kan leiden tot verschillende gezondheidsproblemen. Dit omvat het stimuleren van allergische en ontstekingsreacties, wat de effecten van andere omgevingsstressoren op de gezondheid zou kunnen verergeren.
• Verzekeringsmaatschappijen en EMV-gerelateerde verwondingen: De weigering van verzekeringsmaatschappijen om verwondingen gerelateerd aan elektromagnetische velden te dekken, door ze te behandelen als vervuilende stoffen, benadrukt de gepercipieerde risico’s die samenhangen met blootstelling aan EMV. Deze houding suggereert een erkenning van de mogelijke gevolgen voor de gezondheid, ondanks de voortdurende discussies over de veiligheid van EMV.
• 5G-technologie en zuurstofopname: In het boek wordt bezorgdheid geuit over specifieke 5G-frequenties, met name 60 GHz, dat wordt geabsorbeerd door zuurstof. Er wordt gesuggereerd dat deze absorptie de beschikbaarheid van zuurstof voor de ademhaling zou kunnen beïnvloeden, hoewel deze bewering speculatief is en niet wordt ondersteund door algemeen wetenschappelijk bewijs.

Resonantie – Hoofdstuk 7

• Modern begrip van de oorzaak van ziekten versus de postulaten van Koch: Het boek impliceert dat het huidige begrip van de oorzaak van ziekten verder is geëvolueerd dan de postulaten van Koch, die een reeks criteria waren om microben aan ziekten te koppelen. Deze evolutie weerspiegelt een dieper begrip van de complexe interacties tussen ziekteverwekkers, gastheren en omgevingsfactoren, waarbij erkend wordt dat niet alle ziekteverwekkers bij elk individu ziekte veroorzaken en dat ziekten kunnen voortkomen uit niet-microbiële bronnen.
• Rol van virussen in ziekte: In tegenstelling tot traditionele opvattingen die virussen afschilderen als puur pathogeen, suggereert het boek dat exosomen (niet “virussen”) een meer genuanceerde rol kunnen spelen in gezondheid en ziekte. Het introduceert het idee dat exosomen deel zouden kunnen uitmaken van de reactie van het lichaam op omgevingsstressoren, die aanpassing vergemakkelijken in plaats van op eenvoudige wijze ziekte te veroorzaken.
• Experimenten van Luc Montagnier: Montagnier’s experimenten, zoals beschreven in het boek, dagen conventionele opvattingen uit door te suggereren dat DNA- of RNA-sequenties kunnen worden overgedragen of opnieuw gemaakt tussen afzonderlijke watermonsters door middel van elektromagnetische signalen. Deze bevinding zou een revolutie teweeg kunnen brengen in ons begrip van de overdracht van genetisch materiaal en de verspreiding van ziekten, waarbij de nadruk ligt op energetische en informatieve aspecten in plaats van op direct fysiek contact.

Luc Montagnier

Het boek verwijst naar experimenten van Luc Montagnier, een Nobelprijswinnaar voor virologie, die baanbrekend zijn in de context van het begrijpen van de aard van genetisch materiaal. De experimenten van Montagnier onderzochten de elektromagnetische eigenschappen van DNA en RNA en suggereerden dat deze moleculen hun omgeving op voorheen niet erkende manieren kunnen beïnvloeden en ermee kunnen interageren.

In een van de beschreven experimenten plaatsten Montagnier en zijn team DNA in een bekerglas met water en een apart bekerglas met zuiver water in een ander deel van de kamer. Na het inbrengen van een energiebron zoals UV- of infrarood licht in het eerste bekerglas, vormde zich naar verluidt de exacte DNA-sequentie in het tweede bekerglas met puur water, ondanks dat er geen fysieke verbinding tussen de twee was. Dit fenomeen suggereerde dat de DNA-sequentie op de een of andere manier werd overgedragen of gerepliceerd via elektromagnetische signalen, waardoor conventionele opvattingen over hoe genetische informatie wordt gedeeld en overgedragen in twijfel werden getrokken.

Deze bevindingen impliceren dat DNA en RNA elektromagnetische signalen kunnen uitzenden die hun genetische informatie dragen, die vervolgens kan worden ontvangen en gerepliceerd door DNA in nabijgelegen organismen of media. De implicaties van de experimenten van Montagnier strekken zich uit tot het begrip van transmissie en suggereren een mechanisme dat verder gaat dan direct contact of conventionele besmetting. Dit perspectief opent nieuwe overwegingen voor hoe ziekten, met name “virale” ziekten, zich kunnen verspreiden en hoe lichamen op moleculair niveau reageren op stressfactoren in de omgeving.

Het besproken werk van Montagnier wijst op een complexere interactie tussen levende organismen en hun elektromagnetische omgeving en suggereert dat de resonantie van genetisch materiaal een rol zou kunnen spelen bij gezondheid en ziekte op manieren die nog niet volledig begrepen worden door de reguliere wetenschap.

• Betekenis van resonantie bij ziekteverspreiding: Het concept van resonantie, zoals besproken, suggereert dat ziekten zich niet zouden kunnen verspreiden door conventionele besmetting, maar door energetische patronen die resoneren tussen individuen. Dit perspectief zou de verspreiding van bepaalde ziekten zonder direct contact kunnen verklaren, door een complexere interactie tussen organismen en hun omgeving voor te stellen.
• Herinterpretatie van de besmettelijke aard van ziekten: Door het concept van resonantie toe te passen, herinterpreteert het boek de besmettelijke aard van ziekten zoals mazelen en waterpokken. Er wordt gesuggereerd dat deze ziekten zich verspreiden via gedeelde energiefrequenties in plaats van via directe virusoverdracht, waarbij een collectieve reactie op triggers uit de omgeving wordt voorgesteld.
• De rol van exosomen in omgevingsadaptatie: Het boek stelt dat exosomen, blaasjes die vrijkomen uit cellen, een cruciale rol spelen in de aanpassing van het lichaam aan veranderingen in de omgeving. Er wordt gesuggereerd dat ze genetische informatie bij zich dragen die een snelle aanpassing tussen populaties kan vergemakkelijken, waardoor de traditionele visie van langzame genetische veranderingen door natuurlijke selectie in twijfel wordt getrokken.
• Aanpassing van mens en dier aan nieuwe milieu-uitdagingen: Volgens het boek vindt aanpassing aan nieuwe milieu-uitdagingen niet plaats door het langzame proces van genetische mutatie en natuurlijke selectie, maar door de snelle, resonante verspreiding van genetische informatie via exosomen. Dit mechanisme maakt onmiddellijke reacties op milieustressoren mogelijk, waardoor overleven in veranderende omstandigheden wordt vergemakkelijkt.
• Kritiek op de natuurlijke selectietheorie: Het boek bekritiseert de theorie van natuurlijke selectie omdat deze niet in staat is om snelle aanpassingen aan veranderingen in de omgeving te verklaren. Het suggereert dat traditionele evolutiemechanismen te traag zijn om de snelle veranderingen te verklaren die worden waargenomen als reactie op nieuwe uitdagingen, en pleit voor een heroverweging van de manier waarop aanpassing plaatsvindt.
• Golf-deeltje dualiteit: Op basis van het principe van de golf-deeltjes dualiteit uit de natuurkunde, suggereert het boek dat het begrijpen van alle fysieke entiteiten erkenning van hun bestaan als zowel deeltjes als golven vereist. Dit perspectief zou nieuwe inzichten kunnen bieden in de interacties van biologische systemen en wat gezondheid en ziekte beïnvloedt.
• Implicaties van resonante DNA/RNA eigenschappen: De resonante eigenschappen van DNA en RNA, zoals besproken, hebben diepgaande implicaties voor het begrijpen van gezondheid en ziekte. Ze suggereren dat genetische informatie zou kunnen worden overgedragen of beïnvloed door elektromagnetische velden, wat mogelijk nieuwe wegen opent voor het begrijpen van ziekteoverdracht, genetische expressie en de adaptieve reacties van het lichaam op milieustressoren.

***

Deel je verhaal of nomineer iemand om te interviewen:

Ik ben altijd op zoek naar boeiende verhalen en inzichtelijke personen om te vermelden. Of het nu gaat om persoonlijke ervaringen met de vaccinatie of andere medische interventies, of als je iemand kent wiens verhaal en expertise onze gemeenschap zou kunnen verlichten, ik hoor graag van je. Als je een verhaal te delen hebt, inzichten te bieden hebt of een geïnterviewde wilt voorstellen die een belangrijke waarde kan toevoegen aan onze discussies, aarzel dan niet om contact op te nemen via [email protected]. Uw bijdragen en suggesties zijn van onschatbare waarde voor het verrijken van ons begrip en gesprek.

Bronnen voor de gemeenschap:

Voor diegenen die getroffen zijn door COVID-vaccinletsel, overweeg de FLCCC Post-Vaccin Behandeling als hulpmiddel.

Ontdek ‘Basislijn menselijke gezondheid’: Bekijk en deel deze inzichtelijke 21 minuten durende video om de fundamenten van gezondheid zonder vaccinatie te begrijpen en te waarderen.

Boeken als hulpmiddelen: Overweeg om ‘Officiële Verhalen’ van Liam Scheff aan te bevelen aan iemand die op zoek is naar begrip. Begin met een “veilig” hoofdstuk zoals Elektriciteit en Shakespeare en ze vinden misschien hun weg naar vaccinatie.

Uw steun, door middel van abonnementen, het delen van verhalen of het verspreiden van kennis, is wat deze gemeenschap bloeiend houdt. Bedankt dat je een integraal onderdeel bent van deze reis.

1 Leyden kruiken zijn vroege elektrische apparaten die gebruikt werden om elektrische lading met een hoog voltage op te slaan en te ontladen. Deze apparaten werden halverwege de 18e eeuw uitgevonden door Pieter van Musschenbroek in Leiden en speelden een cruciale rol in vroege experimenten met elektriciteit. Een Leyden-kruik bestaat uit een glazen kruik die gedeeltelijk gevuld is met water of aan de binnen- en buitenkant bekleed is met metaalfolie. De binnen- en buitenkant van de kruik dienen als platen van de condensator en het glas fungeert als diëlektrisch materiaal (een isolator die gepolariseerd kan worden door een elektrisch veld).

Om een Leyden-kruik op te laden wordt een elektrische verbinding gemaakt met de binnenste folie, meestal met behulp van een metalen staaf die uit de opening van de pot steekt, terwijl de buitenste folie wordt verbonden met de aarde. Wanneer een hoogspanningsbron, zoals een statische elektriciteitsgenerator, wordt toegepast, hoopt de elektrische lading zich op de binnenste en buitenste folie op, waardoor een aanzienlijk potentiaalverschil (spanning) over het glazen diëlektricum ontstaat.

Leyden kruiken werden gebruikt in talloze wetenschappelijke onderzoeken naar de aard van elektriciteit, waaronder studies naar elektrische geleidbaarheid, atmosferische elektriciteit en de fysiologische effecten van elektrische schokken. Deze apparaten waren een hoeksteen in de ontwikkeling van elektrische theorie en technologie, waardoor vroege experimentators een breed scala aan elektrische experimenten konden uitvoeren, lang voordat de moderne condensatoren werden uitgevonden.

2 William Stukeley (1687-1765) was een Engelse antiquair, arts en geestelijke die bekend staat om zijn pionierswerk op het gebied van archeologie, met name zijn studies van de prehistorische monumenten Stonehenge en Avebury. Hij was een van de eersten die deze plaatsen systematisch onderzocht en zijn gedetailleerde tekeningen en observaties hebben aanzienlijk bijgedragen aan de studie van deze oude bouwwerken.

Stukeley’s interesse in oudheden was breed en omvatte niet alleen prehistorische monumenten maar ook Romeinse ruïnes. Hij was een tijdgenoot van Isaac Newton en deelde een grote interesse in de natuurwetenschappen, wat zijn archeologische en theologische werk beïnvloedde. Stukeley wordt vaak toegeschreven aan het helpen ontwikkelen van de archeologie als wetenschappelijke discipline, waarbij hij overstapte van alleen maar schatzoeken naar een meer systematische studie van oude culturen en hun artefacten.

Naast zijn archeologische bezigheden beoefende Stukeley ook de geneeskunde. Hij studeerde in Cambridge en Londen voordat hij arts werd in Boston, Lincolnshire, en later in Londen. Zijn medische praktijk was zeer succesvol en stelde hem in staat zijn archeologische interesses te financieren.

Stukeley was ook zeer betrokken bij de intellectuele en religieuze debatten van zijn tijd. Hij was een vroom christen en probeerde de bijbelse geschiedenis te verzoenen met de archeologische en geologische vondsten van zijn tijd. Hij geloofde dat de druïdische praktijken die hij in verband bracht met de oude Britten overeenkomsten vertoonden met de bijbelse patriarchen, een theorie die de poging weerspiegelt om archeologische ontdekkingen te koppelen aan religieus denken in de 18e eeuw.

Zijn werken, zoals “Stonehenge, A Temple Restor’d to the British Druids” (1740) en “Abury, A Temple of the British Druids” (1743), waren invloedrijk bij het populariseren van het idee dat de megalithische bouwwerken van Groot-Brittannië door de druïden voor religieuze doeleinden werden gebouwd, hoewel deze theorie door latere wetenschappers is herzien en bekritiseerd.

William Stukeley’s bijdragen aan de archeologie, zijn gedetailleerde verslagen en zijn pogingen om wetenschappelijk en religieus denken te integreren, maken van hem een belangrijke figuur in de geschiedenis van de wetenschap en de studie van oude culturen in Groot-Brittannië.

3 Het Maunder Minimum verwijst naar een periode van aanzienlijk verminderde zonnevlekkenactiviteit die plaatsvond tussen ongeveer 1645 en 1715. Het Maunder Minimum is vernoemd naar de Britse astronoom Edward Walter Maunder, die samen met zijn vrouw Annie Russell Maunder dit fenomeen bestudeerde aan het eind van de 19e en het begin van de 20e eeuw. Het Maunder Minimum valt samen met het koudste deel van de Kleine IJstijd, een periode van koelere temperaturen van de 14e tot de 19e eeuw op het noordelijk halfrond.

Tijdens het Maunder Minimum namen astronomen heel weinig zonnevlekken waar, een schril contrast met de meer typische zonneactiviteit die zowel voor als na deze periode werd waargenomen. Zonnevlekken zijn donkere, koelere gebieden op het oppervlak van de zon die verband houden met magnetische activiteit. Hun aantal neemt toe en af gedurende een cyclus van ongeveer 11 jaar, die bekend staat als de zonnecyclus en die schommelingen in de magnetische activiteit van de zon weerspiegelt. De schaarste aan zonnevlekken tijdens het Maunder Minimum wijst op een aanzienlijke afname in de magnetische activiteit van de zon.

Het verband tussen zonnevlekkenactiviteit en het klimaat op aarde is een onderwerp van wetenschappelijke interesse, vooral in de manier waarop variaties in zonnestraling de aardse klimaatomstandigheden kunnen beïnvloeden. Het Maunder Minimum is in verband gebracht met koudere temperaturen, langere winters en een strenger klimaat in veel delen van de wereld, wat het idee ondersteunt dat variabiliteit van de zonneactiviteit een merkbare invloed kan hebben op het klimaat op aarde.

De studie van het Maunder Minimum en soortgelijke periodes van verminderde zonneactiviteit helpt wetenschappers om het gedrag van de zon en de mogelijke effecten op het klimaatsysteem van de aarde te begrijpen. Het onderstreept ook de complexiteit van klimaatdynamica en de verschillende factoren, waaronder zonneactiviteit, die klimaatpatronen in de loop van de tijd kunnen beïnvloeden.

Update:

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Nergens heen te vluchten? Spike-eiwit shedding, 5G brengt de mensheid in gevaar, vooral de ongevaccineerden

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: