Hoe komt het dat de mensen het zo ver hebben laten komen? Deze vraag leek mij eerst een beetje raadselachtig, maar bij nader inzien is het misschien toch niet zo’n raadsel.
Ik vraag me al een hele tijd af hoe het allemaal mogelijk is geweest: de massahysterie en -paniek, de meegaandheid met de tirannie, de willoze aanvaarding van lockdowns en andere restricties, de plotselinge haat tegen de vrijheid, de irrationele angst voor alle andere mensen, het loslaten van logica en gezond verstand, en al die andere dingen die onze wereld hebben veranderd in deze clowneske wereld waarin we nu leven, schrijft Ben Kaufman.
Je hoeft niet te zoeken naar grote samenzweringstheorieën of een mystieke verklaring. Het wordt allemaal duidelijk als je kijkt naar de drijfveren van de pandemie.
De hysterie was mogelijk omdat ze afgestemd was op de drijfveren van de regering, de media en zelfs van de massa. Zodra we analyseren wat elke groep motiveert, zullen we in staat zijn te zien waarom zij allen deze waanzin hebben gesteund.
Wat de regering betreft – de grootste zorg van elke regering is zelfbehoud. De manier waarop regeringen hun kansen op lijfsbehoud vergroten is door meer en meer controle over hun burgers te krijgen. Hoe meer macht zij hebben, des te gemakkelijker is het om hun heerschappij over het volk te handhaven door middel van afhankelijkheid van sociale voorzieningen, propaganda, openbaar onderwijs, belastingen, controle over de wet, puur geweld, enzovoort. Hoe meer macht de regering kan vergaren, hoe meer zij haar instandhouding kan garanderen, zowel in een democratie als in een dictatuur. Wanneer de mensen niet vrij zijn, kunnen zij niet voor zichzelf zorgen – en worden zij noodzakelijkerwijs afhankelijk van de regering. En wanneer zij afhankelijk zijn van de regering, kunnen zij zich er niet tegen verzetten, haar trotseren, of er in welke vorm dan ook tegen in opstand komen. Dit is wat regeringen willen. Zo garanderen zij hun voortbestaan (voor zover het binnenlandse aangelegenheden betreft).
Met de pandemie als excuus, hebben regeringen over de hele wereld meer controle over hun burgers genomen dan ooit tevoren. Zij zijn begonnen met het beperken van verplaatsingen en bijeenkomsten, het opsluiten van mensen in hun huizen, het sluiten van bedrijven, het toepassen van meer censuur, en het veranderen van relatief vrije landen in dystopieën waar je voor elke dagelijkse activiteit toestemming van de overheid moet hebben. Regeringen willen controle, en ze zagen de pandemie als hun kans om die te grijpen. “Laat een goede crisis nooit verloren gaan,” zoals het gezegde luidt.
Wat de media betreft, hun drijfveer is om meer aandacht te krijgen. Hoe meer mensen hun inhoud consumeren, hoe winstgevender en invloedrijker ze worden. De hysterie van de pandemie was dus ook perfect afgestemd op hun drijfveren. Hoe meer angst zij onder het publiek konden verspreiden, hoe noodzakelijker zij werden in de ogen van de mensen. Sinds het begin van de hysterie zitten de mensen aan hun scherm gekluisterd om de laatste updates te volgen: wat zijn de nieuwe beperkingen, hoeveel gevallen, voor welke variant moeten ze deze week vrezen, en alle andere soorten “breaking news” die ze het publiek konden verkopen. Angst verkoopt. Hoe meer ze de mensen bang konden maken, hoe meer aandacht ze kregen. De pandemie was, en is nog steeds, een oneindige bron voor hen voor angstzaaierij en “belangrijk” nieuws, en er is geen reden waarom ze zouden willen dat dit zou stoppen.
Kortom, zowel de media als de regering hadden een duidelijke prikkel om hysterie te genereren. De pandemie was een perfect excuus voor de regering om meer macht te vergaren en voor de media om relevanter en zelfs “noodzakelijk” te worden. Wat de massa’s betreft, hun drijfveer om deze waanzin te aanvaarden is in het begin misschien niet zo duidelijk. Men kan zich afvragen waarom mensen willens en wetens hun vrijheid opgeven en zich onderwerpen aan tirannie, maar het wordt allemaal duidelijker als je eenmaal begrijpt wat de massa werkelijk wil. De massa wil geen vrijheid. Daar geven ze helemaal niets om. De drijfveer van de massa’s is brood en spelen, en zij zullen diegene steunen die hen dat kan leveren. Het is dezelfde reden waarom het socialisme er keer op keer in slaagt naties tot hun ondergang te verleiden. De regering belooft gratis dingen, zoals voedsel, huisvesting en gezondheidszorg, en de massa trapt in die belofte zonder zich te bekommeren om de verborgen kosten die zij betalen – “De muis sterft in de val omdat hij niet begrijpt waarom de kaas gratis is.”
De muis sterft in de muizenval, omdat hij niet begrijpt waarom de kaas gratis mindcontrol is
De pandemie heeft de massa’s een excuus gegeven om de status quo te veranderen en de “kaas” te nemen waar ze al zo lang naar hunkeren. Thuisblijven en je volvreten met junkfood, Netflix en porno, terwijl je eist dat je huur wordt kwijtgescholden en huilt om een aalmoes van de overheid, werd vroeger beschouwd als lui en egoïstisch. Nu heeft de pandemie de massa’s een perfect excuus gegeven om deze status niet alleen te veranderen, maar volledig om te draaien en er een deugdzaam “offer” van te maken. Nu kunnen ze hun brood en spelen opeisen van de regering met het voorwendsel dat “we het gewoon moeten doen, omdat het virus anders de samenleving zal vernietigen”.
Wat de massa’s stimuleert zijn niet waarden als vrijheid of een streven naar vooruitgang, maar gewoon brood en spelen. Het is dan ook helemaal niet verwonderlijk dat zij de kans hebben gegrepen en graag lockdowns, vaccinpaspoorten en andere controlemaatregelen hebben aanvaard in ruil voor traktaties als de stimuleringscheques en het uitzettingsmoratorium, of zelfs gewoon een gratis donut.
Clownswereld is mogelijk geworden omdat ze op één lijn ligt met de stimulansen van de overheid, de media, en de massa. Als de regering een kans ziet om meer macht te krijgen, waarom zou ze die dan niet nemen? Als de media een kans zien om relevanter te worden, denk je dan dat ze die niet zullen grijpen? Als de volgzame massa de kans krijgt om thuis te blijven, zich vol te vreten met Netflix, porno en junkfood terwijl hun loonstrookje blijft lopen, te eisen dat hun huur wordt opgezegd, en zelfs een excuus te hebben om zich over dit alles deugdzaam te voelen, zouden ze die dan niet aangrijpen? Je hoeft geen “samenzweringstheoreticus” te zijn om het antwoord op die vragen te weten. Het enige wat je hoeft te doen is begrijpen wat elke groep motiveert – “Toon me de drijfveren en ik zal je de uitkomst tonen.”
Dit is geen “samenzweringstheorie”. Regeringen willen controle. De media wil aandacht. De massa wil brood en spelen. En de “pandemie” heeft ze allemaal een excuus gegeven om precies te nemen wat ze willen. De synergie tussen een aftakelende maatschappij en een opgeblazen regering is een spektakel. De regering voorziet de massa’s van “gratis” dingen, zoals de “stimuleringscheques” en het uitzettingsmoratorium. In ruil daarvoor worden de massa’s onderdaniger en gehoorzamer aan hun regering en accepteren ze meer invasieve controle over hun privé-leven. Maar dit is natuurlijk geen langetermijnovereenkomst voor de massa’s, want als de regering eenmaal haar deel heeft gekregen – en de volledige controle over de bevolking heeft bereikt – hoeft zij niet langer de beloften na te komen die zij aan de mensen heeft gedaan. Als de regering het publiek eenmaal in haar muizenval lokt, heeft het publiek niet langer de mogelijkheid om te ontsnappen. Dit was welbekend in de westerse wereld, die vroeger voor vrijheid stond, maar ook daar is deze les al lang vergeten. Alles wat nodig was om de weegschaal te doen doorslaan was het vinden van het juiste excuus, en covid heeft precies daarvoor gezorgd.
Hoewel dit alles waar is voor de meeste mensen, is er altijd een minderheid geweest die gewoon anders is. Een minderheid die niet tevreden is met het brood en de spelen, maar die, ten goede of ten kwade, de wereld wil veranderen. Door de geschiedenis heen is het altijd deze “gekke” minderheid geweest die de samenleving vooruit heeft geholpen. Galileo Galilei die tegen de “wetenschappelijke consensus” inging, de Founding Fathers van de Verenigde Staten die in opstand kwamen tegen hun regering, of zelfs de vernieuwers en ondernemers als Thomas Edison en Steve Jobs. Wat deze minderheid verenigt is niet een gedeelde geschiedenis, taal, huidskleur, of zelfs intelligentie. Het is hun geestesgesteldheid, het geloof in de kracht van het individu om de wereld te veranderen – het geloof in de vrijheid om anders te denken.
Het is aan deze minderheid om te vechten voor de toekomst van de mensheid, ons vooruit te blijven duwen en te voorkomen dat we ten prooi vallen aan tirannie en dystopie. Het is aan hen om de kracht van de massa’s aan te wenden om een betere toekomst voor iedereen op te bouwen. De massa kan echter niet worden overtuigd door hartstochtelijke pleidooien voor de waarde en de noodzaak van vrijheid. Zij kunnen alleen worden overgehaald door het besef dat de regering hen bedriegt met valse beloften dat zij voor hen zal zorgen zodra zij hun vrijheid opgeven. Tirannie zal de mensen nooit een betere levensstandaard bieden dan zij in een vrije maatschappij kunnen hebben. Zij gebruikt het volk alleen ten voordele van de politieke elite. Als we de massa’s aan deze lang vergeten waarheid kunnen herinneren, hebben we een kans om deze clownswereld te stoppen en opnieuw een maatschappij op te bouwen die Leven, Vrijheid en het nastreven van Geluk beschermt.
