Al minstens 2.500 jaar is de beoefening van de geneeskunde gebaseerd op de eed van Hippocrates: de taak van een arts bestaat erin de zieken te genezen of er althans voor te zorgen dat hun gezondheidstoestand niet verslechtert. Sinds de Verlichting is dit principe aan het verdwijnen. Het doel van de geneeskunde was niet om te genezen, maar om te weten. Het zwaartepunt begon te verschuiven van de patiënt naar de dokter. Het onderwerp is de dokter en de patiënt is het object, vandaar de naam “patiënt”, bericht mpr21.info.
De verschuiving werd beargumenteerd met een valse opvatting van “wetenschappelijke vooruitgang” die een klassenprobleem maskeerde: experimenten werden uitgevoerd op gemarginaliseerden, zoals armen, gevangenen, geïnterneerden, slaven, indianen, prostituees… Sinds de 18e eeuw voerden artsen experimenten uit op zwarte slaven in de Europese koloniën, en vaccineerden hen zelfs opzettelijk met ziekten, zoals de pokken. In 1884 vroeg Pasteur in een brief aan de keizer van Brazilië toestemming om ter dood veroordeelde gevangenen met cholera te besmetten en zo medische behandelingen op hen te testen.
In de concentratiekampen bracht het fascisme het “nieuwe medicijn” tot volle uiting. Eenheid 731, die in 1932 door Japan werd opgericht, doodde meer dan 10.000 gevangenen die als menselijke proefkonijnen werden gebruikt. In 1944 doodde de hoofdgeneesheer van het Japanse leger, Nakamura Hirosato, 900 Indonesiërs door hen in te spuiten met een experimenteel vaccin dat een chemisch gewijzigd tetanus-toxine bevatte. Het Derde Rijk voerde ook grootschalige experimenten uit op de anti-fascisten die het gevangen hield in Auschwitz, Buchenwald, Dachau en Natzwzeiler. Nazi-artsen vaccineerden gevangenen met ziekteverwekkers zoals tyfus, gele koorts, pokken, tyfus, cholera en difterie, op zoek naar vaccins of om medische behandelingen te ontwikkelen.
Na de Tweede Wereldoorlog werden twintig artsen en drie nazi’s aangeklaagd wegens oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid en berecht in Neurenberg. Ter verdediging voerden de nazi’s aan dat de eed van Hippocrates niet van toepassing is in oorlogstijd, en dat de staat de belangen van de wetenschap boven die van het individu kan stellen ten bate van het collectief. De uitspraak van het Militair Tribunaal legde echter tien criteria vast voor de beoordeling van medische experimenten, die vandaag bekend staan als de “Code van Neurenberg”.
De wettelijke regeling van medische experimenten is dus een gevolg van de nederlaag van het fascisme in de Tweede Wereldoorlog. Het is zowel nationaal als internationaal en is van oudsher gebaseerd op de vrije en geïnformeerde toestemming van het subject. Artikel 7 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten, dat op 16 december 1966 door de Algemene Vergadering van de VN is aangenomen, bepaalt dat “niemand zonder zijn vrije toestemming zal worden onderworpen aan medische of wetenschappelijke experimenten”.
De World Medical Association, een niet-gouvernementele organisatie van artsen die in 1947 is opgericht, heeft in juni 1964 de Verklaring van Helsinki aangenomen, waarin de Code van Neurenberg opnieuw wordt bevestigd en wordt herinnerd aan de noodzaak van “vrije, geïnformeerde en uitdrukkelijke toestemming”. Er bestaan tientallen gelijksoortige regels in elke beroepsvereniging, in de wetgevende repertoires van elk land, in de regels van de Europese Unie, zoals het Verdrag van Ovideo, en in internationale instanties.
De conclusie is dat een arts die een experiment op mensen uitvoert zonder hun voorafgaande toestemming te verkrijgen, een ernstig misdrijf pleegt.
In 2002 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat het opleggen van een behandeling zonder toestemming van de patiënt “een schending vormt van de lichamelijke integriteit van de betrokkene” en dat “gedwongen vaccinaties, als onvrijwillige medische behandeling, een inmenging vormen in het recht op eerbiediging van het privé-leven”.
Maar aan de medische experimenten is in 1945 geen einde gekomen, zoals wij hier reeds herhaaldelijk hebben uiteengezet. In de jaren 1940 en 1950 voedde het MIT (Massachusetts Institute of Technology) kinderen die leden aan psychiatrische problemen met radioactieve granen. Wij hebben uitleg gegeven over de valse behandeling van zwarten met syfilis in Tuskegee tussen 1932 en 1972, de besmetting van geestelijk gehandicapte kinderen met hepatitis door twee artsen in de Wilowbrook State School in New York tussen 1956 en 1972. Hetzelfde geldt voor de experimenten op 20.000 Amerikanen met thalidomide, een kalmerend middel dat ernstige misvormingen bij foetussen veroorzaakt, die tot 1961 hebben geduurd, de injectie van kankercellen bij bejaarde en behoeftige patiënten in het Jewish Chronicle Disease Hospital in Brooklyn in 1963… De lijst is angstaanjagend en het is verbazingwekkend hoe gemakkelijk deze vergeten wordt.
Thalidomide – een halve eeuw later nog steeds onder ons
Op 8 april vorig jaar, op het hoogtepunt van de pandemie, heeft het arrest Vavricka van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens de jurisprudentie over deze kwestie gewijzigd door te bepalen dat de toediening van bepaalde vaccins verplicht kan worden gesteld, wat de huidige praktijk is. Net als de militaire dienst zijn sommige vaccinaties bij wet verplicht, zodat massaal en zonder onderscheid wordt ingeënt, zelfs vanaf de geboorte.
Het arrest Vavricka heeft echter betrekking op een zaak uit 2015 en op vaccins die al zijn getest, niet op vaccins die nog moeten worden getest, zoals het geval is met de vaccins die in de huidige pandemie worden toegediend en die dankzij de golf van hysterie die met de pandemie over de wereld is losgebarsten alleen een “nood”-vergunning van het Europees Geneesmiddelenbureau hebben gekregen.
Het agentschap erkent zelf dat het inderhaast een vergunning heeft verleend “op basis van minder volledige gegevens dan normaal vereist zijn”, zodat de fabrikant verplicht is “in de toekomst volledige klinische gegevens in te dienen”. In de Europese beoordelingsrapporten van het bureau wordt hieraan toegevoegd dat farmaceutische bedrijven “de resultaten van het hoofdonderzoek” binnen twee jaar moeten indienen”.
Er kan dus geen twijfel over bestaan dat wij hier te maken hebben met een grootschalig experiment buiten een laboratorium, dat zijn weerga in de geschiedenis van de geneeskunde niet kent. Afgezien van de onzekerheid over de nieuwe mRNA-techniek erkent het agentschap dat “geen carcinogeniteitsstudies zijn uitgevoerd” voor het Moderna-vaccin en dat “geen genotoxiciteits- of carcinogeniteitsstudies zijn uitgevoerd” voor de vaccins van Pfizer, AstraZeneca en Johnson & Johnson.
Bijgevolg kunnen deze vaccins niet verplicht worden gesteld.
Iedereen die nu wel eens in een vaccinatiecentrum is geweest, kan beoordelen of de gezondheidswerkers die de kandidaten te woord staan, hen vragen stellen, om hun toestemming vragen, hen informeren over het experimentele karakter van het vaccin waarmee zij zullen worden ingeënt, of dat het vee is dat verwacht ongeschonden uit het experiment te komen.
Bedrijven nemen geen werknemers in dienst die niet gevaccineerd zijn en kunnen degenen die al op de loonlijst staan, ontslaan. Het enige wat ze hoeven te doen is vaccins toevoegen aan “beroepsrisico” plannen. Wordt dit “vrije toestemming” genoemd of is het een misdrijf van dwang?
Vraag het maar aan diegenen die vaccinatie eisen om zich in te schrijven op een school, te reizen, een winkel binnen te gaan of een concert bij te wonen. Is dat toestemming of is het permanente chantage?
In februari probeerde Galicië verplichte vaccinatie in te voeren en El Confidencial kopte een bericht: “Hitleriaans Galicië komt eraan”. Gelukkig heeft het Constitutionele Hof dit voorkomen, althans voorlopig.
In mei hebben de Balearen, een autonome gemeenschap die wordt voorgezeten door Francina Armengol, apothekeres en lid van de PSOE, de verplichte vaccinatie goedgekeurd, maar alleen voor “bepaalde groepen” werknemers, die zij niet heeft gedefinieerd. Een andere “progre”-regering die opnieuw roet in het eten heeft gegooid bij Vox, dat het decreet aanhangig heeft gemaakt bij het Grondwettelijk Hof.
De beproevingen en moeilijkheden van het leven! De “progressieven” handhaven de nazi-regels en de nazi’s verzetten zich ertegen. De rotzooi is niet makkelijk op te ruimen.
John Wear heeft een reeks artikels geschreven over de Nuremberg processen, en zijn besluiten zijn heel anders dan die van de overwinnaars:
https://wearswar.wordpress.com/category/nuremburg-farce-quote-of-the-week/
Experimenteren? Ok, maar dan op de waardelozen in deze tijd; neem het kabinet, de linse partijen….
Elke keer opnieuw: liegen en bedriegen is het “nieuwe normaal”.
Of dit al eens gezegd is, daar heb ik geen actieve herinnering aan.
Die Neurenberg processen zijn al meer dan 75 jaar geleden uitgevoerd en de besluiten die daar genomen zijn zijn Echter de EU leiders en andere wereldleiders lappen die regels en besluiten aan hun laars en kunnen zodoende als verjaard beschouwd worden Die EU leidster mevrouw Von der Leyden doet haar afkomst eer aan en ziet eruit als een vreselijk monster die gehersenspoeld is
Dat dit soort gedrochten als die Ursela vrij brief hebben om dit alleen al te zeggen is heel gevaarlijk! Ik hoop echt dat er een gek opstaat ??