Europa pleegt zelfmoord. Of tenminste de leiders van Europa hebben besloten om zelfmoord te plegen. – Douglas Murray: The Strange Death of Europe: Immigration, Identity, Islam
Dit is de openingszin van een aangrijpend boek van Douglas Murray, een liberaal-conservatieve auteur uit Groot-Brittannië. Deze bebrilde gentleman met de Britse tong en het nette pak is niet noodzakelijkerwijs wat men een samenzweringstheoreticus of een paniekzaaier zou noemen. Jarenlang adviseerde hij de Britse politiek en schreef hij voor gerenommeerde kranten zoals de Guardian. Hij is homo, liberaal en beschrijft zichzelf als een neo-conservatieve vrijdenker.
Maar sinds mei 2017 wordt Murray door de massamedia bijna alleen nog maar met handschoenen aangeraakt, doch wordt hij nu het hof gemaakt door alternatieve media zoals het Rubin Rapport, Stefan Molyneux en liberale forums in continentaal Europa en de VS. Dus niet dat hij uit het openbare leven verbannen werd. Maar als je zijn optredens chronologisch bekijkt op de Engelse televisie op YouTube, is het enthousiasme waarmee Murray nog maar een paar jaar geleden werd rondgedeeld verdwenen. Want in 2017 schreef hij zijn fenomenale werk ‘The Strange Death of Europe – Immigration, Identity and Islam’ en zorgde ervoor dat veel mensen in zijn vaderland naar adem moesten happen, schrijft Young German.
Murray begint zijn boek met de deprimerende verklaring dat Europa aan het sterven is – ja, een zelfmoord begaat. In 2015, zegt hij, is bij hem eindelijk de knop omgegaan en moest hij met eigen ogen zien wat er in het Europa van Socrates en Kant gaande was. Voor zijn boek ging hij naar de Middellandse Zee, het eiland Lampedusa en de Balkan om met eigen ogen te zien hoe de migratiecrisis Europa beïnvloedt. Zijn analyse is zowel dramatisch als schokkend eenvoudig: Europa is moe. Moe van het leven en eenvoudigweg niet bereid om verder te gaan, aanvaardt het en laat zich wegspoelen door de geschiedenis. In Europa gelooft men niet langer in het ideaal van een gouden en betere toekomst, in de superioriteit van de eigen beschaving, en daarom is het zo gemakkelijk voor de islam om zich zonder problemen te verspreiden en het continent Europa te koloniseren.
En hij bedoelt met de zelfmoord van Europa niet de EU-debatten over komkommernormen of andere onbelangrijke kwesties. Het gaat om een verval van een beschaving en een afkeer van het geloof in de westerse waardenmaatschappij, die aan willekeur wordt overgelaten omdat men tegen elke prijs humaniteit wil kopen. Bovenal analyseert hij treffend de Duitsers, die het meest in het oog springen als vluchtelingengekken, en wier kanselier de poorten opende voor enkele miljoenen van de landhongerige volkeren van andere continenten. En daarbij is Murray altijd een pleiter geweest voor gematigde en gezonde immigratie, de liberale intellectuele burger en de niet-racistische behandeling van alle mensen. Dat de Europeanen echter bezwijken voor de fantasie dat men nu de miljoenen en miljoenen in de komende decennia in een waardesamenleving van westerse ideeën geïntegreerd kunnen worden, beangstigt en irriteert hem diep.
De Zweden, die nu midden in hun leven staan, zullen nog in hun levenstijd ervaren dat ze in hun eigen land een minderheid zijn geworden. – Douglas Murray: The Strange Death of Europe: Immigration, Identity, Islam
Voor hem lijkt het erop dat alle Europeanen aan dezelfde ziekte lijden, die hun immuunsysteem heeft verzwakt en het Europese lichaam klaar maakt om overwonnen te worden. Voor Murray is Europa niet langer een Europa van volkeren en stammen, maar van ideeën, waarmee hij de Verlichting, de Griekse beschaving en het christendom bedoelt. Maar hij zegt ook duidelijk dat als de Europeanen hun ideeën zo gemakkelijk prijsgeven, er weer een Europa van stammen zal zijn. Men heeft ofwel een samenleving op basis van waarden, of op basis van bloed en afkomst. Murray verwerpt dit laatste en vraagt de Europeanen om ten minste hun waarden te verdedigen wanneer zij niet langer geloven in het tribalisme dat hier door de nieuwe migranten opnieuw wordt geïntroduceerd.
Moet de wereld helen van het Duitse complex?
Hij ziet Angela Merkel’s grensopening niet als een grote samenzwering, maar als een Duits complex en een schaduw van het Duitse verleden. Voor hem is het waarschijnlijker dat de Duitse regering gewoonweg de gedachte niet kon verdragen dat de pers foto’s zou kunnen maken van Duitse grenspolitieagenten die migranten met donkere huid aan haar grenzen van Europa met geweld afweren. Niet na de fouten van het nationaal-socialisme, die velen in de Duitse samenleving met toenemende historische afstand met terugwerkende kracht lijken te willen corrigeren. De Duitsers willen uit hun complex van hun geschiedenis zegevieren, waar de Fransen, Britten, Italianen en alle anderen in Europa al gefaald hebben: namelijk in de realisatie van de perfecte multiculturele samenleving. Voor Murray is het bijzonder irritant dat de meeste andere Europeanen de afwijking van de Duitsers in zijn extremisme herkennen en vrezen. Alleen de Duitsers zelf lijken blindelings de weg te volgen die zij hebben gekozen en blijven bij hun fout, ook al is deze duidelijk geworden. Dit is misschien wel een Duitse eigenschap die Murray niet begrijpt, omdat hij waarschijnlijk Hagen von Tronje und die Nibelungentreue niet kent. Toch analyseert hij in die zin terecht dat een nieuw fanatiek pseudo-humanisme tot elke prijs, namelijk de ontbinding van Europa, voor de redding van een klein deel van de wereld, de nieuwe levensideologie van veel Europeanen is geworden. Vooral de Duitsers, die ook het hele westen van het continent met hun gif hebben besmet. Murray merkt ook op dat niet alleen Duitsland, maar ook globalistische krachten zoals miljardair George Soros een aanzienlijke bijdrage hebben geleverd aan de “push for globalism” die de Europese staatsorde zal ontbinden. In de zwart-witte en eenvoudige fantasie van de globalisten wordt de islam, die nu op Europa aandringt, tot een ras verklaard en wordt elk verzet tegen de ideologie van de koran tot racisme verklaard. Vooral marxistisch links, dat het proletariaat heeft verloren, heeft zijn nieuwe electoraat gevonden in de gedegenereerde massa’s van de derde wereld.
Douglas Murray is verliefd op de Europese cultuur, haar waarden van vrijheid, haar charme en haar historische kracht. En ook al ben ik het niet op alle punten met hem eens, toch zegt hij iets heel belangrijks in zijn toespraken en zinnen:
Als dit hier misgaat, en dat zal ook gebeuren, zullen toekomstige generaties u en mij vragen wat we op dat moment hebben gedaan om deze ontwikkeling tegen te gaan.
En Murray is niet bang om de dingen bij hun naam te noemen – A great replacement!
Het is een belangrijke bevolkingsuitwisseling waarbij een Europese bevolking die een neerwaartse tendens vertoont, d.w.z. een massaal vergrijzende bevolking, een jonge en vruchtbare nieuwe bevolking uit Afrika en Azië opneemt. En dit alles in zo’n grote aantallen en in zo’n korte tijd dat er geen enkele hoop is dat de nieuwkomers een groot deel van de Europese beschaving zullen kunnen absorberen, omdat de Europeanen in dit tempo gewoon sneller zullen verdwijnen dan ze kunnen onderwijzen. Douglas maakt duidelijk dat hij zich meer zorgen maakt over het verlies van de Europese ideeën en de Europese beschaving, dat wil zeggen de blanke bevolking. Maar hij ontkent niet dat er zonder de dragers van deze kennis geen fakkels kunnen worden doorgegeven aan andere volkeren. Zeker niet wanneer een dergelijke offensieve en zelfverzekerde kracht als de islam ons zal verdringen.
Het is grotesk om te beweren dat Europa zijn moslims geen recht heeft gedaan. Het is meermaals duidelijk geworden dat de islam geen recht heeft gedaan aan Europa. – Douglas Murray: The Strange Death of Europe: Immigration, Identity, Islam
De zelfmoord van Frankrijk – De Grote Omvolking is aan de gang
