De globale burgeroorlog en de totale indoctrinatieoorlog

Ook al proberen de meeste media het op een andere en vervormde manier te presenteren, zelfs als ze veel dingen helemaal niet vermelden: Er is een globale burgeroorlog bezig, waarvan de veldslagen zich vermommen als moorden en terroristische aanslagen. De fronten zijn echter lang niet zo duidelijk als in een klassieke oorlog. Toch is de schuld volledig eenzijdig verdeeld. Sommigen (vooral de media en sommige linkse politici) plaatsen Donald Trump in de rol van de grote schurk en schuldig aan oorlog, terwijl mensen in Europa Angela Merkel in de rol van de grootste schurk plaatsen.

Maar beide opvattingen zijn veel te eenvoudig. Want de door alle gaten binnendringende illegale massale migratie en het falen van een rechtsorde die niet langer in de eerste plaats gericht is op de bescherming van de eigen bevolking, zou ook zonder de verkeerde beslissingen van de Duitse bondskanselier bestaan. En massamoorden zouden ook plaatsvinden in de VS als er zelfs een totaal verbod op wapens zou zijn. En veel Amerikanen zouden zich ook zorgen maken over migratie als Trump elke dag even positief over migratie zou praten als Merkel. Natuurlijk zou het dan niet Trump zijn geweest die tot president gekozen zou zijn, maar iemand anders, omdat ook in Amerika de burgers en nog niet de media de beslissing nemen, schrijft auteur Andreas Unterberger.

Hoe hypocriet het ook zou zijn om te beweren dat er een eenvoudige oplossing bestaat voor de bloedige gevolgen van de voortdurende massale migratie aan de ene kant en de steeds agressievere reactie van blanke Europeanen en Amerikanen die zich bedreigd voelen aan de andere kant, zo hypocriet zijn alle mediaberichten die alleen maar de misstappen van één partij benadrukken. Wie problemen heeft met de waarheid en de feiten, is in ieder geval medeverantwoordelijk voor de escalatie. En dat is wat veel mediahuizen zijn.

Alleen al de belangrijkste feiten van de laatste uren en dagen:

1. In Dayton (USA) doodt een 24-jarige tien mensen en wordt zelf neergeschoten. Er is absoluut niets bekend over zijn motieven. Desalniettemin wordt de daad door veel media onmiddellijk in een politiek verband gebracht.
2. In El Paso (USA) doodt een 21-jarige minstens twintig mensen, waaronder zeven Mexicanen. Voorafgaand aan het misdrijf publiceerde de dader een tekst die in feite wijst op racisme en blank rechts-extremisme als motieven. Wat de media verheugd – eindelijk weer een rechtse crimineel.
3. Maar meer nog vallen ze opnieuw hun favoriete vijand Donald Trump aan, om hem als dader te bestempelen, om van iedereen die tegen illegale migratie is een moordenaar te maken. Opvallend: de Oostenrijkse bondspresident Van der Bellen is onmiddellijk “diep geschokt”.
4. Dat men geen vuurwapens nodig hebt voor een massamoord is bijna tegelijkertijd bewezen door een tot nu toe onbekende man in Caïro. Hij doodt met een auto en een lading explosieven 20 mensen en verwond 47 zwaargewond. De autoriteiten schrijven de daad toe aan de islamitische Moslimbroederschap, die reeds verantwoordelijk is geweest voor verschillende soortgelijke aanslagen in Egypte. Natuurlijk is er geen reactie van Van der Bellen.
5. Op het station van Frankfurt duwt een 40-jarige Eritreeër een achtjarig kind, een volslagen vreemde voor hem, voor een trein en vermoordt hem; bij twee vrouwen mislukken hem verdere moordpogingen. De man zou lijden aan een psychische aandoening – dit werd in ieder geval direct na het misdrijf benadrukt door de autoriteiten. Dit roept natuurlijk meteen de vraag op of de vele recentelijk geesteszieke daders vervolgens altijd naderhand als gestoord worden verklaard om af te leiden van het migrantenaspect, of dat ze gestoord vrijuit hebben mogen rondlopen totdat de daad wordt gepleegd, bijvoorbeeld als gevolg van de massahysterie die enkele jaren geleden activisten loslieten, die hebben er doorheen gedrukt dat bijna alle psychiatrische instellingen nu te open zijn. Het ergste is ongetwijfeld de reactie van een parlementslid van de Groenen op de stationsmoord: hij bagatelliseerde de misdaad en meende in alle ernst dat er in het autoverkeer nog steeds veel meer mensen omkomen. Het meest belachelijke is daarentegen de politieke afleidingsdiscussie over het verhogen van de veiligheid op de perrons. Moeten we in de toekomst onze bagage en ons lichaam bij het betreden van de tienduizenden stations in Europa en op de luchthavens laten doorsnuffelen en onze schoenen en riemen uittrekken?
6. In het zuiden van Stuttgart vermoordt een 28-jarige Syriër na een ruzie een Duitser met een zwaard. Ook hier haastten de autoriteiten zich om te melden dat er geen politieke of religieuze motieven zijn, maar alleen persoonlijke motieven. Maar ze vertellen ons niet welke, wat hun geloofwaardigheid natuurlijk niet veel vergroot. De “persoonlijke motieven” doen vooral de vraag rijzen of het misdrijf niet ook verband houdt met het feit dat in de cultuur van de dader de verschillen van mening veel waarschijnlijker met geweld zullen worden beslecht dan in de Europese culturen. Bijzonder kwalijk: Sommige openbare omroepen hebben om politiek correcte reden eenvoudigweg geen melding gemaakt van de zwaardmoord om xenofobe reacties te voorkomen. De media begrijpen echter niet dat dit gedrag leidt tot een verder dramatisch verlies van vertrouwen in de media.
7. In een zwembad in München heeft een 14-jarige Irakees een 13-jarig meisje misbruikt en mishandeld. Bijzonder schokkend is dat de dader al in de korte periode van zijn criminele loopbaan bij de politie bekend was als “intensieve dader” (maar nog steeds op vrije voeten was).
8. In Malta liet een schip van een Duitse NGO 40 Afrikaanse migranten van boord gaan nadat vier landen nadat vier landen ermee hadden ingestemd hen op te nemen. Het zijn altijd dezelfde vier landen die dit doen, overal waar linkse partijen in de regering zitten: Portugal, Luxemburg, Frankrijk en Duitsland (hoewel de CSU-minister van Binnenlandse Zaken Seehofer nu ook met verbluffend enthousiasme naar het kamp van de “Welcome”-factie is verhuisd). Tot nu toe is Ierland altijd betrokken geweest bij de opvang van Afrikanen, die deze keer wordt gemist. En wat doet het schip nadat het zijn passagiers heeft afgezet? Het keerde onmiddellijk terug naar de Libische kust om meer passagiers van de mensensmokkelboten over te nemen.
9. In Nigeria werden 65 dorpelingen gedood bij een aanval van islamisten na terugkeer van een begrafenis. Wat – je hebt niets gelezen over dit bloedbad? Het waren inderdaad slechts enkele regels, als die er al waren, die de grootste massamoord van de afgelopen dagen lustloos hebben gemeld. En niemand meldde dat bijna gelijktijdig een uitloper van de “islamitische staat” in Niger 18 mensen had vermoord.

Dit brengt ons bij het eigenlijke onderwerp: We ervaren van de media niet langer wat er in de wereld gebeurt. Maar alleen wat de media ons willen laten weten. En ze willen ons bijna nooit laten weten of religieus gemotiveerde moslimbendes de aanvallers en daders zijn. Maar ze blazen het enorm op naar het belangrijkste onderwerp van de wereld als in Amerika een blanke en niet-moslim de dader is.

Hoe meer men zich bezighoudt met de verslaggeving over deze globale burgeroorlog, hoe duidelijker het wordt: De gevaarlijkste oorlog is die van georganiseerde desinformatie, gerichte vervorming en manipulatie. Als eenmaal de waarheid sterft, dan is ook de rechtsstaat en de democratie dood.

Een typisch voorbeeld van hoezeer het uiteindelijk gaat om de heerschappij over de soevereiniteit van de interpretatie en niet om de waarheid, is in de laatste uren onthuld door de – verrassend moedige – interim-minister van Binnenlandse Zaken Peschorn: enkele dagen geleden waren alle media vol verontwaardiging over de politie, omdat ze naar verluidt een Duitse links-extremist tijdens een zogenaamde klimaatdemonstratie zouden hebben mishandeld. Zoals altijd het geval is met linkse antipolitieacties, kwam er onmiddellijk via onbekende paden een video op het internet die een politieman laat zien hoe hij keer op keer op iemand inslaat, terwijl een collega zou hebben geschreeuwd: “Op de nieren! De video werd onmiddellijk groots en verontwaardigd op de Oostenrijkse Staatstelevisiezender ORF getoond. Nu kondigt Peschorn het aan: de persoon riep zelf: “Ze schoppen me in de nieren”. En de video was duidelijk gemanipuleerd: er was een “herhaling van de sequenties” geweest. Een schandalig verwijt dat niet alleen gericht is tegen de agressieve linkse extremisten en de trucs van zijn aanhangers, maar ook tegen de media, die zich opnieuw hebben laten omvormen tot een instrument van linkse manipulatie. Net zoals ze zichzelf voortdurend tot het gereedschap van de linkse NGO’s maken, die zich als hulpjes van de mensensmokkelaars inzetten om “zielige vluchtelingen te redden”.

De motieven van de media zijn duidelijk:

• Enerzijds blijkt uit alle bestaande studies dat vier vijfde van de journalisten in Duitsland en Oostenrijk vandaag de dag links is.
• Ten tweede willen de media massaal afleiden van hun medeplichtigheid aan de grootscheepse omvolking, en daarom vermelden zij zo weinig mogelijk over islamistische en migrantencriminaliteit, terwijl  rechtse geweldplegers zo groot mogelijk moeten worden uitvergroot.
• En ten derde, de media kopiëren graag van elkaar. Het vergt veel moed en ego-kracht om tegen de stroom in te zwemmen. De Duitse media doen het bijzonder slecht. Maar ook de ORF – die de Ibiza-video minstens honderd heeft vertoond, terwijl er nog veel meer achter zit – is nauwelijks beter.

Daarbij zijn de centrale feiten, buiten alle individuele misdaden, zijn ondubbelzinnig:

• 80 tot 90 procent van alle terreurslachtoffers wereldwijd zijn slachtoffers van islamitische daders.
• Van degenen die in Duitsland wonen, zijn ongeveer 12 procent buitenlanders. Van de verdachten van het plegen van gewelddadige misdaden zijn echter 39 procent buitenlanders.

Wat bijzonder deprimerend is: De linkse partijen, die geestelijk verbonden zijn met de islamisten, hebben de oorlog gewonnen voor de gepubliceerde soevereiniteit van de interpretatie, maar niet voor het hart en de geest van het volk. Ze trekken zich meer en meer terug in een Biedermeier isolement. Volgens nieuwe onderzoeken is bijna tweederde van de Duitsers ervan overtuigd dat men vandaag de dag voorzichtig moet zijn met de meningen die men uitspreekt over bepaalde onderwerpen. En slechts 18 procent voelt zich net zo vrij om zijn mening in het openbaar te uiten als privé! Schokkend met het oog op de “vrijheid van meningsuiting” die grotendeels in alle grondwetten en mensenrechtenverdragen is verankerd. En typisch is dat dit onderzoek in geen enkel lokaal medium te lezen was.

Naast de media heerst er vooral op universiteiten en in de culturele wereld een eenzijdige meningterreur, die precies deze indruk heeft gewekt bij de meerderheid van de mensen. Alleen linkse ideologie en frasen zijn op veel plaatsen toegestaan. Sprekers die zich niet aan deze mores houden, zullen door de universiteiten bruusk geëlimineerd worden. Uitgevers distantiëren zich van hun eigen auteurs als ze iets ongeschikt zeggen. En zelfs op het festival van Salzburg kan in de producties onder de nieuwe regisseurs de massale ideologische indoctrinatie worden waargenomen.

Maar de Duitse politiek geeft ook een “goed” voorbeeld van deze onverdraagzaamheid: de meerderheid in de Duitse Bondsdag weigert gewoon aanhoudend een AfD-afgevaardigde als ondervoorzitter te kiezen, ook al zou deze functie juridisch gezien tot de grootste oppositiepartij behoren, ook al heeft de AfD een kandidaat opgeroepen tegen wie ondanks een intensieve zoektocht niet eens de kleinste politiek incorrecte halve zin kan worden gevonden.

Maar mensen zijn slimmer dan de hersenspoeling door de media en de culturele wereld: in een onlangs bekend geworden enquête noemt 34 procent in heel Europa nog steeds immigratie als het grootste probleem van Europa, terwijl slechts 22 procent de opwarming van de aarde aanhaalt. Ondanks dat dit dag en nacht bij hen erin getrommeld wordt, terwijl veruit de meeste media de problemen veroorzaakt door immigratie in het geheel niet vermelden.

Maar dat is het absoluut goede nieuws aan het eind. Totalitaire indoctrinatie kan de meerderheid van de mensen in het openbaar tot zwijgen brengen, maar hen er nooit toe aanzetten om af te zien van het zelfstandig denken.