De waarheid over tirannie

In het eenvoudige model van tirannie dat we als schoolkinderen leerden, is er een slechterik aan de top, of misschien meerdere omdat hij adviseurs nodig heeft, en dan is er nog iedereen die onder zijn juk lijdt. De taak van de vrijheid is om de machtige slechterik omver te werpen en iedereen te bevrijden, schrijft Jeffrey A. Tucker.

Ik zeg het eenvoudige model, maar ik ben er vrij zeker van dat ik dit mijn hele leven heb geloofd. En er zit meer dan een kern van waarheid in. De grootste conflicten in de wereldgeschiedenis hebben altijd de regering tegen het volk opgezet. Dit is om de eenvoudige reden die al lang door de liberale traditie wordt benadrukt: de regering geniet bij uitstek het wettelijke voorrecht om met geweld te dreigen en geweld op te leggen. Die macht is vatbaar voor misbruik.

En toch is er hier meer aan de hand. Ik herinner me dat ik The Black Book of Communism las toen het in 1999 uitkwam. Het hoofdstuk over China vond ik het meest meeslepend. Het beschreef de angstaanjagende macht genaamd de Rode Garde. Het was wat we vandaag een niet-gouvernementele organisatie noemen. Terroristen om precies te zijn. Ze waren meer overtuigd van Mao’s leer dan Mao zelf. Ze waren verblind door de Rode ideologie en bereid ervoor te doden. En dat deden ze. Vele miljoenen stierven.

Naar verluidt was Mao zelf gealarmeerd door hun wreedheid, die bijdroeg tot massale hongersnood en uiteindelijk kannibalisme, maar niet genoeg om er een eind aan te maken. Zijn leer had de hel ontketend. Hij moest de lucifer aansteken, maar de brandstof die het bleef aanwakkeren kwam van beneden, toen buren zich tegen buren keerden, en families zichzelf verscheurden. Mensen wedijverden met elkaar om te zien hoeveel terreur en onderdrukking zij elkaar konden aandoen in naam van de opbouw van het communisme en trouw aan de partij.

Maar, dacht ik, dit is zeker een culturele gewoonte die uniek is voor China. Iets wat te maken heeft met de collectivistische/conformistische mentaliteit. In het Westen hebben we daar weinig tot niets van, omdat we individualisme huldigen en wantrouwig staan tegenover macht. Wij sluiten ons niet aan bij mobs. Wij vinden geen betekenis in conformiteit. Wij plegen niet uit vrije wil geweld tegen elkaar. Zo’n voorbeeld van tirannie aan de basis is niet te vinden in onze beschaving.

Dacht ik…

Tijdens deze pandemische periode, zijn we achter het tegendeel gekomen. Het begon allemaal in maart 2020, toen miljoenen Amerikanen werden gerekruteerd in de rangen van wat ik schertsend Corona Justice Warriors placht te noemen. Zij waren onze flagellanten, hilarisch in hun kledij en hun melodramatisch lijden. Na verloop van tijd werden ze minder een grap en meer een bedreiging. Ze begonnen met het controleren van onze gemeenschappen op het dragen van maskers. Ze hingen rond bij supermarkten en schreeuwden tegen mensen die in de verkeerde richting liepen. Ze bekritiseerden je omdat je te dicht bij anderen stond.

Aanvankelijk ging ik ervan uit dat de natie in opstand zou komen tegen de thuisblijfverordeningen, de sluiting van scholen en kerken, en de discriminerende sluiting van bedrijven die grootwinkelbedrijven bevoordeelt ten opzichte van lokale winkeliers. Regeringen waren in staat om massa’s in de rangen van de irrationelen te rekruteren. Angst maakte mensen volgzaam. Die meegaandheid veranderde veel mensen in voorvechters van hun eigen benarde situatie en en begerig naar massale conformiteit met het nieuwe despotisme.

Het was een vreemde tijd. Maar het is nog maar nauwelijks voorbij. Gisteren nog, wilde ik een persoon helpen die met een grote doos de trap op worstelde. Ze was zwaar gemaskerd. Ik probeerde te helpen, maar haar ogen brandden met vuur door me heen. Ze schudde haar hoofd naar rechts en naar links. Ik probeerde het opnieuw en ze sprong boos terug. Oké, ik denk dat mijn kleine daad van vrijgevigheid hier niet op prijs wordt gesteld. Dus, ik stapte weg en ze ging verder met in haar eentje de trap op te worstelen, gelukkiger in haar benarde situatie, dan in het nemen van het risico dat ik haar zou infecteren. Of zoiets.

Al deze voorbeelden klinken een beetje kleinzielig. Maar eigenlijk zijn de impulsen achter deze acties veel bedreigender. Ze scheuren het land uit elkaar, en met de aanmoediging van de president. Met elke toespraak, zoekt en vindt Biden zondebokken voor publieke consumptie. Eerst was het het Zuiden. Toen de rode staten. Toen migreerde het virus en richtte hij zich op de ongevaccineerden. Nu demoniseert hij degenen die het niet willen en moedigt iedereen aan hetzelfde te doen.

De ongevaccineerden zijn de vijand, precies op de manier waarop volgens de filosoof Carl Schmitt vijandelijkheid hoort te werken: een willekeurige toewijzing van kwaadaardigheid als middel om de politieke macht te versterken door middel van sociale verdeeldheid. Dit is de essentie van politiek, schreef Schmitt instemmend. Het zijn conflicten, twisten en lijden – niet sociale vrede en welvaart – die het leven zin geven.

Elk regime dat aan de macht wil blijven, moet dit geheim van de hegemonie kennen: de wens om de samenleving te zuiveren van de vijand, dwingt tot naleving. Elke tirannie in de geschiedenis is afhankelijk geweest van rekruten in de eigen gelederen vanuit de cultuur. Zij geloven de leugen terwijl ze heel goed weten dat het een leugen is. De leugen stelt hen in staat deel te nemen aan de zuivering. Zij worden de gewillige beulen. Dat is door de geschiedenis heen altijd zo geweest, ongeacht de specifieke en verschuivende desiderata van het despotisme van het moment.

De culturele impuls achter het demoniseren van de ongevaccineerden is in essentie puriteins. We moeten ons ontdoen van onreine dingen en mensen. Daarom horen we dat ongevaccineerden uit ziekenhuizen worden geweerd, en daarom is er een bijna zwijgen van de media over de wreedheid waarmee ze worden ontslagen.

Vaccinatie is gaan dienen als proxy voor politieke loyaliteit, net zoals het maskeren dat vorig jaar deed.

De verkeerde politieke ideologie aanhangen maakt je onrein. Je moet gezuiverd worden. Daarom is de Biden-regering ook niet bezorgd over massaontslagen. Het helpt het land te zuiveren van recalcitranten. Het is een maoïstische impuls, en Biden heeft zijn eigen Rode Garde, de Karens die op Twitter en in winkels schreeuwen en die in hun eentje in auto’s maskers dragen. Zij zijn de tirannen aan de basis.

De historicus Will Durant schreef: “Er is altijd, in elke samenleving, een minderheid wiens instincten zich verheugen in de toestemming om te vervolgen; het is een bevrijding van de beschaving.” Hij heeft gelijk. Het is de Joker. Het is de Rode Garde. Het zijn de ontevredenen die een betekenis zoeken voor hun miserabele leven, en ze denken dat ze die gevonden hebben in de vervolging van anderen. De regering profiteert hiervan, en ontketent de lust tot het opleggen van leed. De sadistische impuls verspreidt zich en breidt zich uit, en bedreigt de beschaving zelf.

Hannah Arendt gaf in The Origins of Totalitarianism de meest vooruitziende analyse, en sommige van haar punten zijn gemakkelijk te herkennen in onze huidige omgeving:

Het keerpunt komt dus wanneer de mensen de leugen geloven terwijl zij heel goed weten dat het een leugen is. Moraliteit, waarheid en feiten hebben niet langer cultureel gewicht. Niemand is echt veilig in deze wereld. Humor, bijvoorbeeld, is uit den boze te midden van sociale, culturele en politieke zuiveringen. Een afwijkende mening in het algemeen is gevaarlijk. De intensivering van de “cancel-cultuur” te midden van deze crisis is geen toeval. Het maakt allemaal deel uit van de bloeddorst die wordt losgelaten in een wereld die wordt verteerd door hyperpolitisering en de veralgemeende afwijzing van de liberale geest.

Denk hier eens over na. Deze hel van lockdowns, vervolging en zuivering begon in goede economische tijden. We zijn nu op weg naar zeer slechte economische tijden. We worden gewaarschuwd voor inflatie met dubbele cijfers. In feite is er al een inflatie met dubbele cijfers, die oploopt tot 20% en nog meer voor productiemiddelen. De hashtag #emptyshelves is op dit moment trending op Twitter. Ik had nooit gedacht dat ik dat in mijn leven zou zien. Mensen geven de schuld aan de toeleveringsketens, zelfs als ze niet weten wat die zijn. Maar de gebrokenheid gaat veel dieper. Dan heb je de arbeidscrisis die steeds erger wordt. En de futures op stookolie schieten omhoog nu we de winter ingaan.

Ik sprak gisteren met een beroemde epidemioloog. Hij verwacht een golf van ziektes deze winter, niet alleen Covid (de massale vaccinatie houdt de infectie of verspreiding niet onder controle) maar alle andere ziektes die zijn ontketend door de lockdowns die het immuunsysteem hebben verwoest, kankerscreenings hebben stopgezet, en hebben geleid tot gewichtstoename en drugs- en alcoholmisbruik. Honderden miljoenen mensen hebben last van depressies en angststoornissen, en de woede van het publiek is losgebarsten op een niveau dat we nog niet eerder hebben meegemaakt. In zulke tijden zijn zondebokken onontbeerlijk, en er zijn altijd mensen bereid en klaar om hen leed toe te brengen.

Voeg dit alles samen en je hebt de ingrediënten van een naderende ramp. We hebben ons al tegen elkaar gekeerd in deze gefabriceerde slechte tijden. Als onze tijden echt slecht worden, met voedseltekorten en de verspreiding van slechte gezondheid, zal het nog erger worden. We zullen de waarheid over tirannie ontdekken. Wanneer het komt, hoeft de drijvende kracht niet de dictator te zijn. Het zijn vaak onze buren, collega’s, familie en vrienden.

Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

COVID-19 VACCIN DOSSIER

Vaccinfabrikanten afgeschermd van alle aansprakelijkheid terwijl neveneffecten zich opstapelen

Volg Frontnieuws op Telegram