De psychologie van kwaadaardige narcisten – Mensen van de Leugen

“Het kwaad wordt niet begaan door mensen die onzeker zijn over hun rechtschapenheid, die hun eigen motieven in twijfel trekken, die bang zijn zichzelf te verraden. Het kwaad in deze wereld wordt gepleegd door de geestelijke dikdoeners, door de Farizeeërs van onze tijd, de zelfingenomen mensen die denken dat ze zonder zonde zijn omdat ze niet bereid zijn om het ongemak van een significant zelfonderzoek te ondergaan.” – M. Scott Peck, People of the Lie

De meeste politici beweren dat ze een toonbeeld van deugdzaamheid zijn, maar velen van hen liegen dwangmatig, plegen corruptie, censureren en demoniseren mensen die het niet met hen eens zijn en voeren beleid uit dat de samenleving vernietigt. Zijn zulke politici zich bewust van hun hypocrisie? Geloven ze echt in het moreel rechtschapen zelfbeeld dat ze proberen neer te zetten? In deze video onderzoeken we, op basis van de inzichten van de Amerikaanse psychiater M. Scott Peck, de psychologie van kwaadaardig narcisme om het kwaad dat de moderne politiek heeft geïnfecteerd beter te begrijpen, schrijft Academyofideas.

M. Scott Peck definieert het kwaad als “die kracht, binnen of buiten de mens, die het leven of de levendigheid wil doden”, of zoals hij verder gaat:

We zijn allemaal in staat om slechte daden te begaan, want zoals Aleksandr Solzjenitsyn opmerkte “snijdt de scheidslijn tussen goed en kwaad door het hart van ieder mens”. Twee soorten mensen zijn echter bijzonder vatbaar voor slechte daden: psychopaten en kwaadaardige narcisten. De potentie van de psychopaat om kwaad te doen is bekend, maar het zijn de kwaadaardige narcisten die verantwoordelijk zijn voor het meeste kwaad in de wereld, omdat zij de psychopaten in aantal overtreffen en zoals Peck schrijft in The People of the Lie:

Het centrale kenmerk van narcisme is een opgeblazen gevoel van eigenwaarde. Narcisten zijn overmoedig en bewonderen zichzelf in een mate die niet gerechtvaardigd wordt door de realiteit van wie ze zijn of wat ze bereikt hebben. De verliefdheid van de narcist op een grandioos zelfbeeld leidt tot zelfabsorptie, waardoor hij zich minder goed kan inleven in de gevoelens en ervaringen van andere mensen. Narcisme bestaat op een continuüm; sommige mildere vormen van narcisme, zoals het zich identificeren met een geïdealiseerd zelfbeeld dat men op social media creëert, zijn ongezond, maar relatief goedaardig. Aan het extreme einde van het spectrum ligt de pathologie van kwaadaardig narcisme, waarbij iemand zich identificeert met een illusoir zelfbeeld van morele zuiverheid. Of zoals Peck het uitlegt:

Kwaadaardig narcisme is een defensief fenomeen dat geworteld is in een diepe angst om minderwaardig of ontoereikend te zijn, vooral op het gebied van moraliteit. Als gevolg van een jeugdtrauma, opgroeien met hyperkritische of narcistische ouders, of om andere redenen van opvoeding, socialisatie of genetica, kan de kwaadaardige narcist niet erkennen dat hij, net als iedereen, fouten maakt, zich immoreel gedraagt en een potentieel voor het kwaad bezit dat geworteld is in de menselijke natuur. Of zoals Peck schrijft:

Wanneer psychologisch gezonde mensen een immorele of slechte daad begaan, erkennen ze hun wandaad, voelen ze schuld en wroeging, en proberen ze het goed te maken door terug te keren naar de kant van het goede. De meesten van ons hebben, met andere woorden, een functionerend geweten dat morele beperkingen oplegt aan ons gedrag. Het geweten van de kwaadaardige narcist daarentegen wordt in een slapende toestand gedwongen door voortdurende daden van zelfbedrog. Omdat de identiteit van de kwaadaardige narcist verankerd is in een grandioos zelfbeeld van morele goedheid, neemt hij, wanneer hij moreel tekortschiet, zijn toevlucht tot rationalisaties, confabulaties en andere verdedigingsmechanismen om een gevoel van morele rechtschapenheid te behouden, waardoor hij het geweten omzeilt en aan schuldgevoelens ontsnapt. Omdat de kwaadaardige narcist zijn geweten tot zwijgen brengt met voortdurende zelfbedrog, kan hij herhaaldelijk liegen en zich gedragen op een manier die tegen het leven ingaat, en toch geloven dat hij aan de kant van het goede staat. Of zoals Peck het verder uitlegt:

Een van de belangrijkste zelfmisleidende mechanismen die de kwaadaardige narcist gebruikt om het bewustzijn van zijn moreel onvolmaakte zelf te vermijden, is paradoxaal genoeg precies het mechanisme dat hem ertoe brengt om een aantal van zijn meest kwaadaardige daden te begaan. Dit mechanisme is zondebokdenken, dat, zoals Peck opmerkt, “werkt via een mechanisme dat psychiaters projectie noemen.” De kwaadaardige narcist externaliseert onbewust de emoties en motivaties die hij bij zichzelf niet kan accepteren door ze aan andere mensen toe te schrijven, en vervolgens geeft hij deze doelwitten de schuld van wat in werkelijkheid zijn eigen morele tekortkomingen en wandaden zijn.

Narcistisch zondebokgedrag is volop te zien in de politieke wereld. Veel politici zijn tegenwoordig zo wanhopig om moreel rechtvaardig over te komen, dat ze categorisch weigeren om de mogelijkheid te overwegen dat hun beleid, hun mandaten en sociale hervormingen de voornaamste oorzaken zijn van veel van wat er mis is met de samenleving. Wanneer ze bewijs krijgen van hun catastrofale mislukkingen, of wanneer andere mensen hun moreel onberispelijke zelfbeeld in twijfel trekken, weigeren politieke kwaadwillenden de schuld op zich te nemen. In plaats daarvan blijven ze vasthouden aan hun beleid en schuiven ze de schuld voor de problemen van de samenleving op hun favoriete zondebokken – of dat nu andere naties zijn, politieke tegenstanders of individuen die er toevallig een andere politieke mening op na houden. Of zoals Peck uitlegt:

“Vreemd genoeg zijn kwaadaardige narcistenvaak destructief omdat ze het kwaad proberen te vernietigen. Het probleem is dat ze de locatie van het kwaad verkeerd plaatsen. In plaats van anderen te vernietigen, zouden ze de ziekte in zichzelf moeten vernietigen… Omdat het leven vaak hun zelfbeeld van perfectie bedreigt, zijn kwaadaardige narcisten vaak druk bezig met het haten en vernietigen van dat leven – meestal in de naam van gerechtigheid… Ze offeren anderen op om hun zelfbeeld van perfectie te behouden… Ze creëren voor degenen die onder hun heerschappij staan een miniatuur zieke samenleving.” – M. Scott Peck, The People of the Lie

Bij het observeren van de zieke toestand van de samenleving, kunnen we in de verleiding komen om de diagnose van kwaadaardig narcisme op te leggen aan elke politicus die we afkeuren. Maar als we dat doen, lopen we niet alleen het risico dat we een verkeerde diagnose stellen, maar erger nog, dat we het zondebokgedrag van de kwaadaardige narcist nabootsen. Of zoals Peck zegt:

Om te voorkomen dat we anderen verkeerd diagnosticeren en tot zondebok maken, moeten we ons meer bewust worden van onze donkere kant. Want hoe bewuster we ons zijn van ons eigen morele falen en potentieel voor kwaad, hoe minder waarschijnlijk het is dat we onze duistere kant op anderen projecteren. Of zoals Jung schrijft: “Veel projecties kunnen uiteindelijk weer in het individu geïntegreerd worden zodra hij hun subjectieve oorsprong herkent. “Maar door onze duistere kant onder ogen te zien, doen we meer dan onze projecties terugtrekken, we ontwikkelen ook een zesde zintuig om de duisternis op te sporen die schuilgaat achter het moreel zuivere masker van de kwaadaardige narcist. Want zoals de psychologe Marie Louise von Franz opmerkte:

“Als men op de hoogte is van de kwaadaardige mogelijkheden in zichzelf, dan ontwikkelt men een soort tweede gezicht of vermogen om hetzelfde in andere mensen op te snuiven… door in de diepte van het eigen kwaad af te dalen, kan men meestal de instinctieve herkenning van overeenkomstige elementen in andere mensen ontwikkelen.” – Marie Louise von Franz, The Interpretation of Fairy Tales

Met een verhoogd vermogen om het kwaad te herkennen, kunnen we anderen helpen om hun naïviteit over de realiteit van het menselijke kwaad te overwinnen. Want de reden waarom kwaadaardige narcisten in staat zijn om de steun van het volk te winnen en politieke machtsposities te behouden, is dat de meeste mensen weigeren te bevatten dat iemand die zo hard zijn best doet om goed te lijken, in werkelijkheid moreel corrupt kan zijn. De meeste mensen zien met andere woorden niet in dat het kwaad de neiging heeft om zich in het goede te hullen. Of zoals de psycholoog Erich Fromm opmerkte:

Nu meer en meer van ons zich bewust worden van het politieke kwaad dat de maatschappij verdeelt en vernietigt, moeten we zoveel mogelijk proberen om onze pogingen om een kracht van het goede te zijn niet te laten bezoedelen door woede en haat. Kwaadaardige narcisten zijn gemakkelijk te haten, maar het koesteren van haat voedt alleen hun kwaadaardigheid en maakt ons tot makkelijke doelwitten voor zondebokken. Haat schaadt ons ook door de stress die het genereert in lichaam en geest. In plaats van te stoven in haat, zouden we onze energie moeten richten op het verspreiden van de waarheid, want de waarheid is een van de grootste wapens tegen het kwaad – vandaar dat Satan vaak “de vader van de leugen” wordt genoemd. We moeten de hypocrisie van de politieke kwaadaardige narcisten aan de kaak stellen, hun leugens ontmaskeren, de spot drijven met hun overdreven morele trots en toekijken hoe de waarheid hun gedrag steeds wanhopiger, grilliger en uiteindelijk zelfdestructief maakt. “Hoogmoed komt voor de val”. Of zoals M. Scott Peck concludeert:

De illustratie op 4:08 is van Patrick Smith – https://www.instagram.com/theartistpatricksmith/ck, People of the Lie.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Nooit vergeten: Linkse mensen toonden hun ware autoritaire kleuren tijdens de Covid

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: