De opkomst van de nutteloze klasse

Machines zullen binnenkort vele beroepen vervangen, zegt Illuminati-denker Yuval Noah Harari. Hoewel hij er geen antwoord op geeft, roept dit logischerwijs een cruciale vraag op: wat gebeurt er met die “nutteloze” mensen die kostbare hulpbronnen verbruiken op een overbevolkte planeet?

Historicus Yuval Noah Harari komt met een schrijnende voorspelling: net zoals de massa-industrialisatie de arbeidersklasse creëerde, zal de AI-revolutie een nieuwe, niet-werkende klasse creëren, schrijft Ideas.ted.com.

De belangrijkste vraag in de 21e-eeuwse economie zou wel eens kunnen zijn: wat moeten wij doen met al die overbodige mensen, als wij eenmaal over hoog-intelligente niet-bewuste algoritmen beschikken die bijna alles beter kunnen dan mensen?

Dit is geen geheel nieuwe vraag. Men heeft lang gevreesd dat de mechanisatie massale werkloosheid zou veroorzaken. Dat is nooit gebeurd, want naarmate oude beroepen in onbruik raakten, ontstonden er nieuwe beroepen, en er was altijd wel iets wat mensen beter konden dan machines. Toch is dit geen natuurwet, en niets garandeert dat het ook in de toekomst zo zal blijven. Het idee dat de mens altijd een uniek vermogen zal hebben dat buiten het bereik van niet-bewuste algoritmen ligt, is slechts wensdenken. Het huidige wetenschappelijke antwoord op deze hersenschim kan worden samengevat in drie eenvoudige beginselen:

1. Organismen zijn algoritmen. Elk dier – ook de Homo sapiens – is een assemblage van organische algoritmen die in de loop van miljoenen jaren evolutie door natuurlijke selectie gevormd zijn.

2. Algoritmische berekeningen worden niet beïnvloed door de materialen waaruit de rekenmachine is opgebouwd. Of een telraam nu van hout, ijzer of plastic gemaakt is, twee kralen plus twee kralen is gelijk aan vier kralen.

3. Er is dus geen reden om te denken dat organische algoritmen dingen kunnen doen die niet-organische algoritmen nooit zullen kunnen repliceren of overtreffen. Zolang de berekeningen geldig blijven, wat maakt het uit of de algoritmen zich in koolstof of in silicium manifesteren?

Het is waar, op het ogenblik zijn er tal van dingen die organische algoritmen beter doen dan niet-organische, en deskundigen hebben herhaaldelijk verklaard dat sommige dingen “voor altijd” buiten het bereik van niet-organische algoritmen zullen blijven. Maar het blijkt dat “voor altijd” vaak niet meer dan een decennium of twee betekent. Tot voor kort was gezichtsherkenning een favoriet voorbeeld van iets dat baby’s gemakkelijk konden bereiken, maar dat zelfs de krachtigste computers ontglipte. Tegenwoordig kunnen gezichtsherkenningsprogramma’s mensen veel efficiënter en sneller identificeren dan mensen dat kunnen. In 2004 publiceerden professor Frank Levy van MIT en professor Richard Murnane van Harvard een onderzoek over de arbeidsmarkt, waarin zij de beroepen opsomden die het meest voor automatisering in aanmerking komen. Vrachtwagenchauffeur werd als voorbeeld gegeven van een baan die in de nabije toekomst onmogelijk geautomatiseerd kon worden. Amper 10 jaar later kunnen Google en Tesla zich dat niet alleen voorstellen, maar het ook werkelijk waarmaken.

99 procent van de menselijke kwaliteiten en bekwaamheden zijn gewoon overbodig voor de uitvoering van de meeste moderne banen.

Naarmate de tijd verstrijkt, wordt het zelfs steeds gemakkelijker om mensen te vervangen door computeralgoritmen, niet alleen omdat de algoritmen slimmer worden, maar ook omdat de mensen zich professionaliseren. Oude jager-verzamelaars beheersten een zeer grote verscheidenheid van vaardigheden om te kunnen overleven, en daarom zou het immens moeilijk zijn om een robotische jager-verzamelaar te ontwerpen. Zo’n robot zou moeten weten hoe speerpunten van vuurstenen te maken, eetbare paddenstoelen in een bos te vinden, een mammoet op te sporen, een aanval met een dozijn andere jagers te coördineren en geneeskrachtige kruiden te gebruiken om eventuele wonden te verbinden. Een taxichauffeur of een cardioloog is echter gespecialiseerd in een veel beperktere niche dan een jager-verzamelaar, en dat maakt het gemakkelijker om hen door AI te vervangen. AI is nog lang niet in de buurt van een menselijk bestaan, maar 99 procent van de menselijke kwaliteiten en bekwaamheden zijn gewoon overbodig voor het uitvoeren van de meeste moderne banen. Wil AI de mens van de arbeidsmarkt verdringen, dan hoeft hij alleen maar beter te presteren dan wij in de specifieke bekwaamheden die een bepaald beroep vereist.

Naarmate algoritmen de mensen van de arbeidsmarkt verdringen, zouden rijkdom en macht geconcentreerd kunnen worden in de handen van de kleine elite die de almachtige algoritmen bezit, waardoor ongekende sociale en politieke ongelijkheid zou ontstaan. Een andere mogelijkheid is dat de algoritmen zelf de eigenaars worden. Het menselijk recht erkent reeds intersubjectieve entiteiten zoals ondernemingen en naties als “rechtspersonen”. Hoewel Toyota of Argentinië noch een lichaam noch een geest heeft, zijn zij onderworpen aan internationale wetten, kunnen zij land en geld bezitten, en kunnen zij voor de rechter komen en gedaagd worden. Wij zouden binnenkort een soortgelijke status aan algoritmen kunnen toekennen. Een algoritme zou dan een transportimperium of een risicokapitaalfonds kunnen bezitten zonder te hoeven gehoorzamen aan de wensen van een menselijke meester. Bedenk, voordat u het idee afwijst, dat het grootste deel van onze planeet al juridisch eigendom is van niet-menselijke intersubjectieve entiteiten, namelijk naties en bedrijven. Inderdaad, 5.000 jaar geleden was een groot deel van Soemerië eigendom van denkbeeldige goden zoals Enki en Inanna. Als goden land kunnen bezitten en mensen in dienst hebben, waarom dan geen algoritmen?

Wat zullen de mensen dan doen? Van kunst wordt vaak gezegd dat het ons ons ultieme (en uniek menselijke) toevluchtsoord biedt. In een wereld waarin computers dokters, chauffeurs, leraren en zelfs huisbazen hebben vervangen, zou iedereen dan kunstenaar worden? Toch is het moeilijk in te zien waarom artistieke schepping veilig zou zijn voor de algoritmen. Volgens de biowetenschappen is kunst niet het product van een of andere betoverde geest of metafysische ziel, maar veeleer van organische algoritmen die wiskundige patronen herkennen. Als dat zo is, is er geen reden waarom niet-organische algoritmen die niet zouden kunnen beheersen.

Er zijn enkele veilige banen: de kans dat algoritmen archeologen zullen verdringen is slechts 0,7 procent.

In de 19e eeuw schiep de industriële revolutie een enorm stedelijk proletariaat, en het socialisme verspreidde zich omdat geen enkele andere geloofsovertuiging erin slaagde een antwoord te geven op de ongekende behoeften, verwachtingen en angsten van deze nieuwe arbeidersklasse. Het liberalisme versloeg het socialisme uiteindelijk alleen door de beste delen van het socialistische programma over te nemen. In de 21e eeuw zouden wij getuige kunnen zijn van het ontstaan van een massale nieuwe arbeidersklasse: mensen verstoken van enige economische, politieke of zelfs artistieke waarde, die niets bijdragen tot de welvaart, macht en glorie van de maatschappij. Deze “nutteloze klasse” zal niet alleen werkloos zijn – zij zal ook niet inzetbaar zijn.

In september 2013 publiceerden twee onderzoekers uit Oxford, Carl Benedikt Frey en Michael A. Osborne, “The Future of Employment,” waarin zij onderzochten hoe groot de kans is dat verschillende beroepen in de komende 20 jaar door computeralgoritmen zullen worden overgenomen, en zij schatten dat 47 procent van de banen in de VS een groot risico loopt. Zo is er een waarschijnlijkheid van 99 procent dat tegen 2033 menselijke telemarketeers en verzekeringstussenpersonen hun baan zullen verliezen aan algoritmen. Er is een kans van 98 procent dat hetzelfde zal gebeuren met sportscheidsrechters. Kassières – 97 procent. Koks – 96 procent. Obers – 94 procent. Juristen – 94 procent. Reisleiders – 91 procent. Bakkers – 89 procent. Buschauffeurs – 89 procent. Bouwvakkers – 88 procent. Dierenartsassistenten – 86 procent. Beveiligers – 84 procent. Matrozen – 83 procent. Barmannen – 77 procent. Archivarissen – 76 procent. Timmerlieden – 72 procent. Badmeesters – 67 procent. Er zijn natuurlijk ook veilige banen. De kans dat computeralgoritmen tegen 2033 archeologen zullen verdringen is slechts 0,7 procent, omdat hun werk zeer verfijnde vormen van patroonherkenning vereist en geen enorme winsten oplevert, en het onwaarschijnlijk is dat bedrijven of de overheid de nodige investeringen zullen doen om de archeologie binnen de komende 20 jaar te automatiseren.

Het meeste van wat kinderen nu op school leren zal waarschijnlijk irrelevant zijn tegen de tijd dat ze 40 zijn.

Natuurlijk zullen er tegen 2033 waarschijnlijk veel nieuwe beroepen bij komen – bijvoorbeeld ontwerpers van virtuele werelden. Maar dergelijke beroepen zullen waarschijnlijk veel meer creativiteit en flexibiliteit vergen dan de huidige gewone banen, en het is onduidelijk of 40-jarige caissières of verzekeringsagenten in staat zullen zijn zichzelf opnieuw uit te vinden als ontwerpers van virtuele werelden (probeert u zich een virtuele wereld voor te stellen die door een verzekeringsagent is gecreëerd!) En zelfs als zij dat doen, is het tempo van de vooruitgang zodanig dat zij zichzelf binnen nog eens tien jaar misschien weer opnieuw zullen moeten uitvinden. Immers, algoritmen zouden ook wel eens beter kunnen presteren dan mensen bij het ontwerpen van virtuele werelden. Het cruciale probleem is niet het scheppen van nieuwe banen. Het cruciale probleem is het scheppen van nieuwe banen die mensen beter uitvoeren dan algoritmen.

Aangezien wij niet weten hoe de arbeidsmarkt er in 2030 of 2040 zou uitzien, hebben wij vandaag geen idee wat wij onze kinderen moeten leren. Het meeste van wat zij momenteel op school leren, zal tegen de tijd dat zij 40 zijn waarschijnlijk niet meer relevant zijn. Traditioneel is het leven in twee grote delen verdeeld: een periode van leren, gevolgd door een periode van werken. Zeer binnenkort zal dit traditionele model volkomen achterhaald zijn, en de enige manier voor de mens om in het spel te blijven zal zijn dat hij zijn hele leven lang blijft leren en zichzelf steeds opnieuw uitvindt. Veel, zo niet de meeste, mensen zullen daartoe niet in staat zijn.

De komende technologische bonanza zal het waarschijnlijk haalbaar maken om de mensen te voeden en te onderhouden, zelfs zonder enige inspanning van hun kant. Maar wat zal hen bezighouden en tevreden houden? Eén antwoord zou drugs en computerspelletjes kunnen zijn. Onnodige mensen zouden steeds meer tijd kunnen doorbrengen in 3D virtual-reality werelden, die hun veel meer opwinding en emotionele betrokkenheid zouden bieden dan de grauwe werkelijkheid daarbuiten. Maar een dergelijke ontwikkeling zou een dodelijke slag toebrengen aan het liberale geloof in de heiligheid van het menselijk leven en van menselijke ervaringen. Wat is er zo heilig aan nutteloze zwervers die hun dagen slijten met het verslinden van kunstmatige ervaringen?

Sommige deskundigen en denkers, zoals Nick Bostrom (TED Talk: What happens when our computers get smarter than we are?), waarschuwen dat de mensheid waarschijnlijk niet onder deze degradatie zal lijden, want zodra de kunstmatige intelligentie de menselijke intelligentie overtreft, zou zij de mensheid gewoon kunnen uitroeien. De AI zou dat waarschijnlijk doen uit angst dat de mensheid zich tegen hem zou keren en zou proberen de stekker eruit te trekken, of om een of ander ondoorgrondelijk doel van zichzelf na te streven. Want het zou voor de mens uiterst moeilijk zijn om de motivatie van een systeem dat slimmer is dan hijzelf te controleren.

Zelfs het voorprogrammeren van een AI-systeem met schijnbaar goedaardige doelstellingen kan vreselijk averechts werken. Een populair scenario stelt zich voor dat een bedrijf de eerste kunstmatige super-intelligentie ontwerpt en haar een onschuldige test geeft, zoals het berekenen van pi. Voordat iemand doorheeft wat er gebeurt, neemt de AI de planeet over, roeit het menselijk ras uit, begint een veroveringscampagne naar de uiteinden van het melkwegstelsel, en verandert het hele bekende heelal in een reusachtige supercomputer die miljarden en miljarden jaren lang pi steeds nauwkeuriger berekent. Dat is immers de goddelijke opdracht die zijn Schepper hem gegeven heeft.

Copyright © 2021 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

GREAT RESET DOSSIER

Globalistische elites zien hun plannen voor de “Grote Reset” in gevaar

Volg Frontnieuws op Telegram