De Olympische Spelen van Parijs dreigen deze zomer uit te lopen op een Franse klucht

De Olympische Spelen van deze zomer in Parijs moeten een aantal echt Olympische hordes nemen, waarvan de belangrijkste, als we onze vrienden van de Estse inlichtingendienst mogen geloven, de desinformatie-inspanningen van Vladimir Poetin zijn. Hoewel het voor iedereen een raadsel is waarom Rusland een reeks spelen zou willen bederven die voorbestemd lijken voor een economische mislukking, is het belangrijker waarom Estland, een land met iets meer dan een miljoen inwoners, in staat zou zijn om die informatie te verkrijgen, waar de enorm superieure inlichtingendiensten van de Verenigde Staten en Frankrijk dat niet konden.

De enige verklaring die ik hiervoor kan vinden is dat de Esten door hun miljoen tanden heen liegen in een poging om belangrijk te klinken. Dat gezegd hebbende, moge Estland’s 23 deelnemers aan de Olympische Zomerspelen van 2024 eeuwige roem brengen aan Estland, inclusief haar crack inlichtingendiensten. Slava Estonii en zo.
Hetzelfde geldt voor de 134 atleten die Oekraïne vertegenwoordigen. Mogen zij, hun trainers, hun families en hun volgelingen de militaire dienstplicht van Zelensky ontlopen en een lang en welvarend leven leiden in Frankrijk of een ander land dat hen wil opnemen. En als ze van plan zijn om terug te keren naar Zelensky’s Reich, moge het ze dan lukken om de kleine contingenten van 26 Russische en 16 Wit-Russische atleten te vermijden die van de CIA mogen meedoen aan de Spelen, omdat Zelensky heeft verordonneerd dat dergelijke verbroedering haram is, schrijft Declan Hayes.

Als Zelensky en zijn maatjes niet zulke volslagen onwetenden waren, zouden ze weten dat dit niet alleen indruist tegen de geest van de Olympische Spelen, maar ook tegen het voorbeeld dat werd gegeven toen de Amerikaanse Jesse Owens bevriend raakte met de Duitse atlete Luz Long tijdens de Olympische Spelen van 1936. Dat Obergefrieter Luz Long van Hitlers Wehrmacht oneindig veel sportiever was dan Zelensky zijn eigen troepen toestaat te zijn, vertelt ons alles wat we moeten weten over de houding van die zwerver tegenover sport.

Niet dat Oekraïne of hun narcistische leider het belangrijkste evenement is. Verre van dat. Al sinds Hitlers Berlijnse extravaganza in 1936 is het doel van de moderne Olympische Spelen om te laten zien dat de opgekrikte atleten van de VS de beste ter wereld zijn en, in het verlengde daarvan, dat Amerikaanse producten en Amerikaanse waarden (wat die ook mogen zijn), ook de beste ter wereld zijn.

Omdat de Yanks het grootste contingent atleten hebben in Parijs (591 vergeleken met de 398 van China op de derde plaats), heeft Paddy Power de Yanks als kanshebber om de meeste medailles te winnen. Hoewel de medailles de juiste kant op zullen vallen, komt het echte probleem met het pimpen van producten en het dekken van de enorme kosten van de organisatoren in Parijs.

Terwijl die kosten Montreal in 1976 en Athene in 2004 bijna bankroet maakten, is Tokio in 1964 het beste voorbeeld van de aanpak van Japan, China en Rusland ten opzichte van dergelijke uitgaven. Tokio liet zien dat Japan technologisch en financieel opgewassen was tegen het Westen en dat de aanzienlijke technologische logistiek die nodig was om de Spelen tot een succes te maken, binnen hun mogelijkheden lag. Ongeacht wie de medailles won in Tokio (VS 90, USSR 96), deze Olympische Spelen waren een zeer groot succes voor Japan Inc, dat nu een synoniem is voor efficiëntie, hightech en, even belangrijk, ook Hello Kitty.
Spoel door naar Parijs 2024 en Frankrijk hangt in de touwen. Hoewel de 567 atleten die Frankrijk vertegenwoordigen het gastland ongetwijfeld veel sportieve eer zullen brengen, is de vraag tegen welke prijs en voor wie.

Air France, een van de hoofdsponsors van de Olympische Spelen, bereidt zich voor op een enorme klap van 180 miljoen dollar omdat gokkers een vakantie in Parijs gewoonweg te gevaarlijk vinden. Maar Air France is niet het enige grote Franse bedrijf dat zich achter de driekleur schaart. Hoewel de Franse sportartikelenverkoper Decathlon een belangrijke sponsor is, is Decathlon geen synoniem voor Olympisch goud en zal dat waarschijnlijk ook nooit worden.

De modus operandi van Decathlon is om producten van eigen merk te produceren en om de kosten laag te houden en de steun van beroemdheden te vermijden. Allemaal goed en wel, maar de Olympische Spelen van de NAVO gaan over beroemdheden en de kleding die ze dragen, evenals de enorme financiële stimulansen die Adidas, Under Armor, Nike, Puma en de anderen uitdelen aan “hun” winnaars. Het is mij helemaal niet duidelijk waarom Decathlon het tegen die kolossen kan opnemen in wat zij, en niet Decathlon, het beste kunnen.

Hetzelfde geldt voor het luxemerk LVMH, dat zich zeker in een andere markt bevindt dan Nike’s Ronaldo of Adidas’ Messi. Gezien het feit dat Frankrijk slechts 7% van LVMH’s wereldwijde verkoop vertegenwoordigt, zou je denken dat hun inspanningen beter gebruikt hadden kunnen worden in Azië of de Verenigde Staten, die samen 60% van LVMH’s wereldwijde verkoop voor hun rekening nemen.

Dit alles brengt ons terug bij Hello Kitty en de kwestie van mascottes, waar Frankrijk opnieuw een steek heeft laten vallen. Hoewel Hello Kitty een welhaast uniek cultureel fenomeen is, lijkt Frankrijk de verkeerde weg in te slaan met zijn traditionele Frygische pet. Hoe patriottisch zo’n pet ook mag zijn, hij geeft niet dat je ne sais quoi weer zoals Hello Kitty dat doet of, wat dat betreft, Misha de Beer dat deed in Moskou in 1980.

Zonder in Vladimir Poetin te vervallen, beren zijn makkelijk te verkopen en de NAVO maakt van deze Franse farce de moeder van alle moeilijke verkopen. Niet alleen is Parijs een oorlogsgebied, maar de hele nadruk ligt op het politiek correct maken van de Spelen, in plaats van dat ze een showcase zijn voor het beste dat sport te bieden heeft. Oekraïne, dat niets meer is dan een (Frygische) kat in de zak van de NAVO om Rusland aan te vallen, eist de eer op om Russische en Wit-Russische atleten van de openingsceremonie te weren.
Maar deze Hollywood-achtige openingsceremonies zouden geschrapt moeten worden omdat ze een vreselijke geldverspilling zijn die absoluut niets bewijzen. Maar dat zouden de huidige Olympische Spelen in hun huidige vorm ook moeten doen, want het enige wat ze zijn is een middel voor Adidas en Nike om hun waren te laten zien, in dit geval grotendeels op kosten van de Franse belastingbetaler.

Circussen zoals de Olympische Spelen en de Wereldbeker zijn in wezen immateriële merken die goedgelovige derdewereldlanden zoals Frankrijk, Brazilië en Zuid-Afrika spierballen geven om fortuinen te betalen om hun jamborees te organiseren, terwijl het IOC en de FIFA alle winst opstrijken die ze maken. De Japanse autogigant Toyota, die onlangs 1 miljard dollar heeft gestoken in de Olympische Spelen, is een van de vele internationale bedrijven die deze oplichterij aan de kaak stellen. Hoewel de Japanners zich graag aan de regels houden, is Toyota het zat om met de dobbelstenen van het IOC te spelen. Na Parijs zullen de aandeelhouders van Toyota blij zijn te horen dat ze adieu, sayonara en vaarwel zeggen tegen deze oplichters.

Hoewel Los Angeles andere sukkels zal moeten vinden voor de Spelen van 2028, is het echte probleem dat het Amerikaanse botte commercialisme en het politieke opportunisme van de NAVO samen het levensbloed hebben weggezogen uit deze circussen die ooit iets betekenden.

Terwijl Rusland en Wit-Rusland eruit werden geschopt en de rode loper werd uitgerold voor Koreaanse popsterren, 87 Israëlische atleten en een groep dubieuze LGBT-deelnemers, moest Parijs, waar gepensioneerden onlangs massaal stierven van de hitte, de groenste Olympische Spelen ooit worden. Geconfronteerd met de opwarming van de aarde, maar meer nog met een mogelijke opstand van de deelnemende atleten, moest de NAVO toegeven en honderden airconditioners installeren, die de deelnemers, Oekraïense paupers waarschijnlijk uitgezonderd, uit eigen zak moeten betalen.

Zelf zou ik veel liever kijken naar deze Russische kindergroep die hun meesterschap in Iers dansen laten zien, zij het met hun eigen vleugje Russische steppen, dan naar de Fransen, Esten en Oekraïners die in hun gondels en Hello Kitty-hoedjes hun weg naar God weet waar over de Seine glijden. Hoewel het mooie van Iers dansen is dat, over het algemeen, alle deelnemers medailles krijgen en, hoewel deze jonge meisjes alle medailles verdienen, hun grotere betekenis is dat, net als in Kazan en Gibraltar, ze anderen zullen inspireren om weg te kijken van door de NAVO gecontroleerde circussen voor nieuwe helden om na te streven in uitmuntendheid en ik, voor mij, groet hen in hun inspanningen om sneller, hoger en sterker te dansen dan degenen die hen eerst inspireerden.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Omgaan met sukkels

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: