De lijdensweg van het Westen

Sergej Lavrov vergeleek het Westen altijd met een gewond roofdier. Volgens hem moet het niet geprovoceerd worden, want dan zou het door waanzin bevangen worden en alles kapot kunnen maken. Het is beter om het naar het kerkhof te begeleiden. Het Westen ziet dat niet zo. Washington en Londen leiden een kruistocht tegen Moskou en Peking. Zij brullen en zijn tot alles in staat. Maar wat kunnen zij werkelijk doen?

De G7-top in Beieren en de Navo-top in Madrid moesten aankondigen dat het Westen het Kremlin zou straffen voor zijn “speciale militaire operatie in Oekraïne”. Maar als het beeld dat gegeven werd dat van Westerse eenheid was, dan getuigt de werkelijkheid van hun loskoppeling van de werkelijkheid, hun verlies van publiek in de wereld en uiteindelijk het einde van hun suprematie, schrijft Thierry Meyssan.

Terwijl het Westen ervan overtuigd is dat het om Oekraïne gaat, ziet de wereld het voor de “valkuil van Thucydides ” staan [1]. Zullen de internationale betrekkingen om hen heen georganiseerd blijven, of zullen zij multipolair worden? Zullen de volkeren die tot nu toe onderworpen waren, zich losmaken en soevereiniteit verwerven? Zal het mogelijk zijn anders te denken dan in termen van wereldheerschappij en zich te wijden aan de ontwikkeling van elk individu?

Het Westen heeft over de Russische “speciale militaire operatie” in Oekraïne een narratief bedacht dat voorbijgaat aan hun eigen daden sinds de ontbinding van de Sovjet-Unie. Zij zijn vergeten dat zij het Handvest voor de Europese Veiligheid (ook bekend als de OVSE-verklaring van Istanboel) hebben ondertekend en de manier waarop zij dat geschonden hebben door bijna alle voormalige leden van het Warschaupact en enkele van de nieuwe post-Sovjetstaten één voor één te laten toetreden. Zij zijn de manier vergeten waarop zij de Oekraïense regering in 2004 veranderd hebben, en de staatsgreep waarmee zij in 2014 Banderistische nationalisten in Kiev aan de macht gebracht hebben. Nu zij het verleden van tafel hebben geveegd, geven zij Rusland de schuld van alle kwalen. Zij weigeren hun eigen daden in twijfel te trekken en te bedenken dat zij destijds gedwongen aan de macht gekomen zijn. Voor hen maken hun overwinningen de Wet.

Om dit denkbeeldige narratief in stand te houden, hebben zij de Russische media in eigen land al het zwijgen opgelegd.

Hoezeer zij ook beweren “democraten” te zijn, het is beter om afwijkende stemmen te censureren en te liegen.

Zo benaderen zij het Oekraïense conflict, zonder tegenspraak, door zichzelf ervan te overtuigen dat zij de plicht hebben om alleen te oordelen, om Rusland te veroordelen en te bestraffen. Door kleine staten te chanteren, zijn zij erin geslaagd van de Algemene Vergadering van de VN een tekst te krijgen die hun gelijk lijkt te bewijzen. Zij zijn nu van plan Rusland te ontmantelen, zoals zij in Joegoslavië hebben gedaan en in Irak, Libië, Syrië en Jemen hebben geprobeerd te doen (Rumsfeld/Cebrowski strategie).

Om dit te doen, begonnen zij Rusland te isoleren van de wereldfinanciën en de wereldhandel. Zij sneden de toegang tot het SWIFT-systeem en Lloyds af, waardoor het niet meer kon kopen en verkopen en ook geen goederen meer kon overbrengen. Zij dachten dat dit de economische ineenstorting van Rusland zou veroorzaken. In feite was Rusland op 27 juni 2022 niet in staat een schuld van 100 miljoen dollar te betalen, en het ratingbureau Mody’s verklaarde het in gebreke [2].

Maar dit had niet het gewenste effect: iedereen weet dat de reserves van de Russische Centrale Bank vol zitten met vreemde valuta en goud. Het Kremlin heeft de 100 miljoen betaald, maar kon ze niet naar het Westen overmaken wegens de Westerse sancties. Het heeft ze op een geblokkeerde rekening gezet, waar ze wachten op hun debiteuren.

Intussen is het Kremlin, dat niet meer door het Westen betaald wordt, begonnen zijn productie, vooral zijn koolwaterstoffen, aan andere kopers te verkopen, vooral aan China. De ruiltransacties die niet meer in dollars kunnen worden gedaan, worden in andere valuta gedaan. Het gevolg is dat de dollars die hun klanten vroeger gebruikten, terugvloeien naar de Verenigde Staten. Dit proces was reeds enkele jaren geleden begonnen. Maar de unilaterale sancties van het Westen hebben het in een stroomversnelling gebracht. De enorme hoeveelheid dollars die zich in de VS ophoopt, veroorzaakt een enorme prijsstijging. De Federal Reserve doet er alles aan om die te delen met de eurozone. De prijsstijging verspreidt zich in hoog tempo over het hele West-Europese continent.

De Europese Centrale Bank is geen bureau voor economische ontwikkeling. Haar voornaamste taak is de inflatie binnen de Unie te beheersen. Zij kan de plotselinge prijsstijging in het geheel niet afremmen, dus probeert zij die te gebruiken om haar schuld te verminderen. De Lid-Staten van de Unie worden dus verzocht de daling van de koopkracht van hun “burgers” te compenseren door de belastingen te verlagen en uitkeringen te verstrekken. Maar dit is een nooit eindigende cirkel: door hun burgers te helpen, binden zij hun handen en voeten aan de Europese Centrale Bank, ketenen zij zich nog een beetje meer vast aan de schulden van de VS en worden zij nog armer.

Er is geen remedie tegen deze inflatie. Dit is de eerste keer dat het Westen de dollars moet opdweilen die Washington jarenlang roekeloos heeft bijgedrukt. De prijsstijging in het Westen komt overeen met de kosten van de imperiale uitgaven van de afgelopen dertig jaar. Vandaag en alleen vandaag betaalt het Westen voor zijn oorlogen in Joegoslavië, Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en Jemen.

Tot nu toe doodden de Verenigde Staten iedereen die de suprematie van de dollar bedreigde. Zij hebben president Saddam Hoessein opgehangen omdat hij weigerde en de Iraakse Centrale Bank geplunderd. Zij martelden en lynchten de leider Muamar el-Gaddafi die een nieuwe pan-Afrikaanse munt aan het voorbereiden was en plunderden de Libische Centrale Bank. De gigantische bedragen die deze oliestaten vergaarden, verdwenen spoorloos. Het enige wat wij zagen waren Amerikaanse soldaten die tientallen miljarden dollars meenamen, verpakt in grote vuilniszakken. Door Rusland van de dollarhandel uit te sluiten, heeft Washington zelf bewerkstelligd wat het zo vreesde: de dollar is niet langer de internationale referentievaluta.

De meerderheid van de rest van de wereld is niet blind. Zij heeft begrepen wat er gebeurt en heeft zich naar het Economisch Forum in Sint-Petersburg gehaast, en vervolgens geprobeerd zich in te schrijven voor de virtuele Brics-top. Zij beseffen – een beetje laat – dat Rusland het “Partnerschap van Groot Eurazië” heeft gelanceerd, in 2016, en dat zijn minister van Buitenlandse Zaken, Sergej Lavrov, dat plechtig had aangekondigd tijdens de Algemene Vergadering van de VN, in september 2018 [3]. Gedurende vier jaar werden hoeveelheden wegen en spoorwegen aangelegd om Rusland te integreren in de netwerken van de nieuwe “Zijderoutes”, over land en over zee, die China zich heeft voorgesteld. Het was dus mogelijk de goederenstroom binnen enkele maanden te verleggen.

De waardedaling van de dollar en de verschuiving van de goederenstroom zorgen voor een nog grotere stijging van de energieprijzen. Rusland, dat een van de grootste exporteurs van koolwaterstoffen ter wereld is, heeft zijn inkomsten aanzienlijk zien stijgen. Zijn munt, de roebel, is er nog nooit zo goed aan toe geweest. Als reactie daarop heeft de G7 een prijsplafond vastgesteld voor Russische olie en gas. Zij heeft de “internationale gemeenschap” opgedragen niet meer te betalen.

Maar Rusland is natuurlijk niet van plan het Westen de prijzen van zijn producten te laten bepalen. Wie geen marktprijzen wil betalen, zal ze niet kunnen kopen, en geen enkele klant is van plan zonder te zitten om het Westen een plezier te doen.

De G7 probeert, althans intellectueel, zijn suprematie te organiseren [4]. Dit lukt niet meer. De wind is gedraaid. De vier eeuwen van westerse overheersing zijn voorbij.

Uit wanhoop heeft de G7 zich ertoe verbonden de wereldwijde voedselcrisis op te lossen die haar beleid veroorzaakt heeft. De betrokken landen weten wat de verbintenissen van de G7 betekenen. Zij wachten nog steeds op het grote Afrikaanse ontwikkelingsplan en andere rook en spiegels. Zij weten dat het Westen geen stikstofhoudende meststoffen kan produceren en dat zij Rusland beletten de hunne te verkopen. De hulp van de G7 is slechts een pleister om hen te laten wachten en de heilige beginselen van de vrijhandel niet in twijfel te trekken.

De enige mogelijke optie voor de redding van de westerse overheersing is oorlog. De Navo moet erin slagen Rusland militair te vernietigen, zoals Rome eens Carthago met de grond gelijk maakte. Maar het is te laat: het Russische leger beschikt over veel meer gesofisticeerde wapens dan het Westen. Het heeft er sinds 2014 in Syrië al mee geëxperimenteerd. Het kan zijn vijanden op elk moment verpletteren. President Vladimir Poetin heeft in 2018 de duizelingwekkende vorderingen van zijn arsenaal aan zijn parlementariërs blootgelegd [5]

De Navo-top in Madrid was een mooie communicatie-operatie [6]. Maar het was slechts een zwanenzang. De 32 lidstaten verkondigden hun eenheid met de wanhoop van hen die vrezen te sterven. Alsof er niets gebeurd was, namen zij eerst een strategie aan om de wereld de komende tien jaar te domineren, waarbij zij de “groei” van China als een zorg noemden [7]. Daarmee gaven zij toe dat hun doel niet is om hun eigen veiligheid te verzekeren, maar om de wereld te domineren. Vervolgens openden zij het toetredingsproces voor Zweden en Finland en overwogen zij China te confronteren met, als eerste stap, de mogelijke toetreding van Japan.

Het enige incident, dat snel onder controle gebracht werd, was de Turkse druk die Finland en Zweden dwong de PKK te veroordelen [8]. Niet in staat weerstand te bieden, lieten de Verenigde Staten hun bondgenoten, de Koerdische huurlingen in Syrië en hun leiders in het buitenland vallen.

Daarmede besloten zij de snelle reactiemacht van de NAVO uit te breiden van 40.000 tot 300.000 man, 7,5 maal zo veel, en die te stationeren aan de Russische grens. Daarmee hebben zij hun eigen handtekening, die van het Handvest voor de veiligheid in Europa, weer eens geschonden, door Rusland rechtstreeks te bedreigen. Rusland heeft geen mogelijkheid om zijn enorme grenzen te verdedigen en kan zijn veiligheid alleen garanderen door ervoor te zorgen dat geen enkele buitenlandse macht een militaire basis aan zijn grenzen vestigt (strategie van de verschroeide aarde). Het Pentagon laat nu al vooruitziende kaarten rondgaan van de ontmanteling van Rusland die het hoopt uit te voeren.

De voormalige Russische ambassadeur bij de NAVO en huidige directeur van Roscosmos, Dmitry Rogozin, heeft gereageerd door op zijn Telegramaccount de coördinaten te publiceren van de NAVO-besluitvormingscentra, waaronder de topzaal in Madrid [9]. Rusland beschikt over hypersonische lanceerinrichtingen, die vooralsnog niet onderschept kunnen worden, en die in enkele minuten een kernkop naar het NAVO-hoofdkwartier in Brussel en het Pentagon in Washington kunnen brengen. Om elk misverstand te voorkomen heeft Sergej Lavrov, zinspelend op de Straussiërs, gespecificeerd dat de krijgshaftige beslissingen van het Westen niet door het leger, maar door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken genomen worden. Dat zou het eerste doelwit zijn.

De vraag is dus: zal het Westen voor alles spelen wat het waard is? Zullen zij het risico van een Derde Wereldoorlog nemen, ook al is die al verloren, alleen maar om niet alleen te hoeven sterven?

[1] Destined For War: Can America and China escape Thucydides’s Trap?, Graham T. Allison, Houghton Mifflin Harcourt (2017).
[2] « Government of Russia : Missed coupon payment constitutes a default », Moody’s, June 27, 2022.
[3] “Remarks by Sergey Lavrov to the 73rd Session of the United Nations General Assembly”, by Sergey Lavrov, Voltaire Network, 28 September 2018. “UNO : birth of the post-Western world”, by Thierry Meyssan, Translation Pete Kimberley, Voltaire Network, 2 October 2018.
[4] « Communiqué des chefs d’Etat et de gouvernement du G7 d’Elmau », Réseau Voltaire, 28 juin 2022.
[5] “Vladimir Putin Address to the Russian Federal Assembly” by Vladimir Putin, Voltaire Network, 1 March 2018. “The new Russian nuclear arsenal restores world bipolarity”, by Thierry Meyssan, Translation Pete Kimberley, Voltaire Network, 6 March 2018.
[6] “What to remember from the 2022 NATO Summit in Madrid”, Voltaire Network, 29 June 2022.
[7] 2022 NATO’s Strategic Concept.
[8] “Turkiye, Sweden, Finland Memorandum”, Voltaire Network, 28 June 2022.
[9] “Russia threatens Western decision-making centers”, Voltaire Network, 29 June 2022.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

De NAVO bewapent en traint nazi’s in Oekraïne, terwijl de VS Rusland’s buurland overspoelen met wapens

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: