Velen zullen zich ongetwijfeld afvragen, vooral in de VS, hoe het Westen verwikkeld is geraakt in een regionale oorlog met de proxies van Iran? Maar wie kan zijn gezicht in de plooi houden als Washington blijft volhouden dat de aanvallen op de Houthi’s – en nu ook op de Iraanse proxies in Irak en Syrië – niets te maken hebben met de genocide die Israël uitvoert in Gaza, met wapens die zijn gegeven door de VS. De westerse elites moeten wel denken dat hun kiezers bijzonder dom zijn als ze dit slikken, niet geholpen door de Britse defensiechef die in het parlement aan parlementsleden uitlegde dat “Gaza ver weg is van de Rode Zee.”
Toen een Amerikaanse senator de afgelopen dagen tijdens een hoorzitting van het congres aan een Singaporees vroeg of hij lid was van de Chinese communistische partij, zullen velen beweren dat onze politici in het westen gewoon dommer worden. Het opleidingsniveau van onze politici is gewoon niet te vergelijken met wat we 30 jaar geleden zouden verwachten. Maar het echte probleem is hoe corrupt ze zijn geworden, en misschien nog wel belangrijker de teloorgang van de journalistiek, schrijft Martin Jay.
Biden gebruikt het volledige bereik van zijn vrienden bij de Washington Post om hem en zijn boodschappen te promoten. Dit is een niveau van corruptie dat we kennen en begrijpen – partijdigheid. Maar er is een heel nieuw niveau van corruptie wanneer diezelfde journalisten feitelijk zogenaamde feiten repliceren waarvan ze weten dat het leugens zijn. De journalistiek zoals we die kenden is zo goed als dood. Journalistiek ging vroeger over de waarheid omdat de waarheid het beleid bepaalde en hoe mensen stemden. Maar de waarheid heeft geen waarde meer en journalistiek is in werkelijkheid een rottend lijk.
Neem het voorbeeld van de manier waarop de Amerikaanse en Britse media verslag deden van de drie dode Amerikaanse soldaten, die Biden aantoonbaar hadden uitgelokt tot het lanceren van de luchtaanvallen op de proxies van Iran. Er werd gemeld dat ze waren gedood in Jordanië, wat in feite helemaal niet waar is. De waarheid is dat ze werden gedood aan de andere kant van de Syrische grens in de buurt van een geheime Amerikaanse basis in Al Tanf. Als de media de feiten op deze manier zouden melden, zou Biden een vuurdoop krijgen van velen in de VS die zouden vragen “wat doen Amerikaanse soldaten daar in godsnaam?” Het probleem met die vraag is dat het een doos van Pandora opent met andere lastige vragen. De VS kan niet beweren slachtoffer te zijn van aanvallen als hun troepen illegaal een gebied bezetten.
Maar dit verhaal laat zien hoe slecht de media nu zijn en hoe dood de old school journalistiek is. Journalisten waren medeplichtig aan deze leugen om de regering Biden te helpen met haar grotere desinformatiecampagne, die draait om een narratief over een op handen zijnde Russische invasie in Europa. Natuurlijk is dat niet zo, maar dit is de lijn die moet worden doorgetrokken om grotere militaire uitgaven te rechtvaardigen om onze huidige politici door een moeilijke verkiezing te loodsen – zowel in de VS als in Groot-Brittannië en andere Europese staten.
De regering Biden verzint een nepoorlog en journalisten steunen het narratief zonder ook maar een hartslag te missen. De vierde macht is letterlijk gestorven en vervangen door een falanx van corrupte jonge mannen en vrouwen die het beroep volledig hebben geherdefinieerd als een verlengstuk van de staat en zijn verachtelijke doelstellingen. In het Verenigd Koninkrijk is dat de verfoeilijke Douglas Murray, die Groot-Brittannië vanaf de eerste dag van het recente conflict in Gaza heeft laten zien dat hij maar al te graag elk nepnieuws herhaalt dat de Israëlische IDF hem maar al te graag geeft – zonder zelfs maar het grotere plaatje van een wrede bezetting te erkennen. Hij is in wezen een pro-zionistische fanaticus en het is niet te geloven dat hij zelfs maar in de ether mag gaan en verslag mag uitbrengen, terwijl hij heeft laten zien dat hij de Netanyahu-regering en haar doelstellingen om de burgerbevolking van Gaza weg te vagen, bijna als een sekte volgt. Hij is een genocide-ontkenner en toch mag hij zijn werk als journalist voortzetten. Moeten we nu geschokt zijn als we horen dat zijn leugens over de genocide in Gaza, waarin de Israëli’s altijd als slachtoffers en de Palestijnen als wilden worden afgeschilderd, onlangs naar een hoger niveau zijn getild?
Murray is nu in Londen om te proberen Israël te helpen met zijn fondsenwerving. Dertig jaar geleden zou dit ondenkbaar zijn geweest. Er zou een muur van weerstand zijn geweest van professionals in de media-industrie die hem zouden hebben tegengehouden. “Onethisch” zou het sleutelwoord zijn geweest om deze verachtelijke Israëlische apologeet terug in zijn hokje te stoppen. Maar in het moderne Groot-Brittannië zijn de media zo corrupt geworden dat weinigen of niemand geschokt is dat een journalist ook openlijk als activist kan werken. Je zou kunnen stellen dat de ene rol slechts een verlengstuk is van de andere, beide druipend van het bloed van Palestijnse kinderen. Echte journalistiek wordt in een alarmerend tempo de mond gesnoerd. Partijdige journalistiek, die zelfs toestaat dat journalisten tegelijkertijd activisten zijn, is de nieuwe norm. Om je een idee te geven van hoe ver dit is gevorderd: elke vorm van kritiek op hoe de staat omgaat met of rapporteert over de genocide in Gaza wordt beantwoord met een stalen hand in een stalen handschoen in zowel het VK als de VS. Heb medelijden met de jonge studenten aan de Northwestern University tegen wie de FBI obscure federale anti-K Klu Klux Klan wetten heeft uitgevaardigd omdat ze een parodiekrant hadden gemaakt waarin de spot werd gedreven met het Amerikaanse beleid ten aanzien van Israël en Gaza. Je kunt het zo gek niet verzinnen.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Dagboek beschuldigt Biden van seksueel misbruik van zijn dochter
Hij is uitgespeeld, het word tijd dat hij wordt opgehaald.
Oh, ik had een heel ander beeld van Douglas Murray.
Wat heb je aan de waarheid in een wereld vol leugens?
Als er geen fundament van waarheid en feiten meer is om de waarheidsvinding, van bv justitie of wetenschap, op te laten rusten, dan is alles als gewenste ‘werkelijkheid’ en kan iedereen de ‘waarheid’ zelf bedenken. Ik heb de indruk dat we aardig in deze verdeeldheid zaaiende richting bewegen. Het zal dan niet lang meer duren voordat de roverheid de enige bron van het ‘Dictaat van Waarheid’ zal zijn. Die vervelende kritische minderheid is dan makkelijk te bestrijden door criminalisering als “gevaarlijke complotdenkende revolutionairen” die opgebracht moeten worden en daarna ineens allemaal aan “vrijwillige zelfdoding” doen… dat hebben we wel vaker in de geschiedenis gezien dus niets is onmogelijk. Als je maar hard genoeg wenst wordt het vanzelf waarheid.