De Chinese leider Xi Jinping zegt dat hij zich voorbereidt op oorlog. Tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van China’s parlement en zijn hoogste politieke adviesorgaan in maart verweefde Xi het thema oorlogsbereidheid in vier afzonderlijke toespraken, waarbij hij zijn generaals onder meer opdroeg om “te durven vechten”. Zijn regering kondigde ook een verhoging van 7,2 procent aan van het Chinese defensiebudget, dat de afgelopen tien jaar is verdubbeld, evenals plannen om het land minder afhankelijk te maken van de invoer van buitenlands graan. En in de afgelopen maanden heeft Peking nieuwe militaire paraatheidswetten onthuld, nieuwe schuilkelders in steden aan de overkant van de Straat van Taiwan, en nieuwe “Nationale Defensie Mobilisatie” kantoren in het hele land, schrijven John Pomfret en Matt Pottinger.
Het is nog te vroeg om met zekerheid te zeggen wat deze ontwikkelingen betekenen. Een conflict is niet zeker of dreigend. Maar er is iets veranderd in Peking dat beleidsmakers en bedrijfsleiders wereldwijd niet kunnen negeren. Als Xi zegt dat hij zich opmaakt voor een oorlog, zou het dom zijn hem niet op zijn woord te geloven.
HUILENDE GEESTEN, BEVENDE VIJANDEN
Het eerste teken dat de vergaderingen van het Nationaal Volkscongres en de Politieke Raadgevende Conferentie van het Chinese volk dit jaar – bekend als de “twee zittingen” omdat beide organen gelijktijdig vergaderen – misschien geen business as usual zijn, kwam op 1 maart, toen het belangrijkste theoretische tijdschrift van de Chinese Communistische Partij (CCP) een essay publiceerde met de titel “Onder leiding van de Xi Jinping-gedachte over de versterking van het leger, zullen we zegevierend vooruitgaan”. Het essay verscheen onder de naam “Jun Zheng” – een homoniem voor “militaire regering” dat mogelijk verwijst naar China’s hoogste militaire orgaan, de Centrale Militaire Commissie – en betoogde dat “de modernisering van de nationale defensie en het leger moet worden versneld.” Hij riep ook op tot een intensivering van de militair-civiele fusie, het beleid van Xi dat particuliere bedrijven en civiele instellingen ten dienste stelt van China’s militaire moderniseringsinspanningen. En in navolging van een toespraak die Xi in oktober 2022 hield voor Chinese militaire leiders, werden lichtjes verhulde grappen gemaakt over de Verenigde Staten:
Met het oog op oorlogen die ons kunnen worden opgelegd, moeten we met vijanden spreken in een taal die zij begrijpen en de overwinning gebruiken om vrede en respect te winnen. In het nieuwe tijdperk staat het Volksleger erop om geweld te gebruiken om het vechten te stoppen… Ons leger staat erom bekend dat het goed kan vechten en een sterke vechtlust heeft. Met gierst en geweren versloeg het het Kuomintang-leger dat was uitgerust met Amerikaans materieel. Het versloeg ’s werelds grootste vijand tot de tanden bewapend op het Koreaanse slagveld, en voerde machtige en majestueuze gevechtsdrama’s op die de wereld schokten en geesten en goden deden wenen.
Zelfs vóór de publicatie van het essay waren er al aanwijzingen dat de Chinese leiders plannen maakten voor een mogelijk conflict. In december kondigde Peking een nieuwe wet af die het Volksbevrijdingsleger (PLA) in staat zou stellen zijn reservetroepen gemakkelijker te activeren en een systeem in te stellen voor de aanvulling van gevechtstroepen in geval van oorlog. Zoals de analisten Lyle Goldstein en Nathan Waechter hebben opgemerkt, wijzen dergelijke maatregelen erop dat Xi lessen over militaire mobilisatie heeft getrokken uit de mislukkingen van de Russische president Vladimir Poetin in Oekraïne.
De wet inzake militaire reservisten is niet de enige wetswijziging die wijst op de voorbereidingen van Peking. In februari nam het hoogste overlegorgaan van het Nationale Volkscongres het besluit aan over de aanpassing van de toepassing van bepaalde bepalingen van het [Chinese] strafprocesrecht op het leger in oorlogstijd, dat volgens de People’s Daily de centrale militaire commissie de bevoegdheid geeft om wettelijke bepalingen aan te passen, waaronder “jurisdictie, verdediging en vertegenwoordiging, dwangmaatregelen, het indienen van zaken, onderzoek, vervolging, proces en de uitvoering van vonnissen”. Hoewel het onmogelijk is te voorspellen hoe het besluit zal worden gebruikt, zou het een wapen kunnen worden om personen die zich verzetten tegen een overname van Taiwan aan te pakken. Het PLA zou het ook kunnen gebruiken om wettelijke jurisdictie op te eisen over een mogelijk bezet gebied, zoals Taiwan. Of Peking zou het kunnen gebruiken om Chinese burgers te dwingen zijn besluiten in oorlogstijd te steunen.
Sinds december heeft de Chinese regering ook een groot aantal Nationale Defensie Mobilisatiebureaus – of rekruteringscentra – geopend in het hele land, waaronder in Beijing, Fujian, Hubei, Hunan, Binnen-Mongolië, Shandong, Shanghai, Sichuan, Tibet en Wuhan. Tegelijkertijd zijn steden in de provincie Fujian, tegenover Taiwan, begonnen met de bouw of modernisering van schuilkelders en ten minste één “noodhospitaal in oorlogstijd”, aldus Chinese staatsmedia. In maart begonnen Fujian en verschillende steden in de provincie te verhinderen dat IP-adressen uit het buitenland toegang kregen tot overheidswebsites, mogelijk om het volgen van China’s oorlogsvoorbereidingen te bemoeilijken.
XI’S INNERLIJKE VLAD
Als deze ontwikkelingen wijzen op een verschuiving in het denken van Peking, dan is dat tijdens de twee vergaderingen van begin maart allemaal bevestigd. Onder de voorstellen die werden besproken door de Chinese Politieke Raadgevende Volksconferentie – het adviesorgaan – was een plan om een zwarte lijst op te stellen van pro-onafhankelijkheidsactivisten en politieke leiders in Taiwan. Het plan, dat werd ingediend door de populaire ultranationalistische blogger Zhou Xiaoping, zou het mogelijk maken personen op de zwarte lijst – waaronder de vice-president van Taiwan, William Lai Ching-te – te vermoorden als zij hun gedrag niet veranderen. Zhou vertelde later aan de Hongkongse krant Ming Pao dat zijn voorstel door de conferentie was aanvaard en “ter evaluatie en overweging aan de relevante autoriteiten was doorgegeven.” Voorstellen als die van Zhou komen niet toevallig. In 2014 prees Xi Zhou voor de “positieve energie” van zijn jeremiades tegen Taiwan en de Verenigde Staten.
Ook tijdens de twee vergaderingen kondigde aftredend premier Li Keqiang een militair budget aan van 1,55 biljoen yuan (ruwweg 224,8 miljard dollar) voor 2023, een stijging van 7,2 procent ten opzichte van vorig jaar. Ook Li riep op tot verhoogde “oorlogsvoorbereidingen”. Westerse deskundigen zijn al lang van mening dat China zijn defensie-uitgaven te laag opgeeft. In 2021 gaf Beijing bijvoorbeeld aan 209 miljard dollar uit te geven aan defensie, maar het Stockholm International Peace Research Institute schatte het werkelijke bedrag op 293,4 miljard dollar. Zelfs het officiële Chinese cijfer overtreft de militaire uitgaven van alle verdragsbondgenoten van de Verenigde Staten in de Stille Oceaan samen (Australië, Japan, de Filipijnen, Zuid-Korea en Thailand), en het is een veilige gok dat China aanzienlijk meer uitgeeft dan het zegt.
Maar de meest veelzeggende momenten van de twee vergaderingen, misschien niet verrassend, betroffen Xi zelf. De Chinese leider hield in totaal vier toespraken: één voor afgevaardigden van de Chinese Politieke Raadgevende Conferentie, twee voor het Nationale Volkscongres en één voor militaire en paramilitaire leiders. Daarin beschreef hij een somber geopolitiek landschap, wees hij de Verenigde Staten aan als China’s tegenstander, spoorde hij particuliere bedrijven aan om China’s militaire en strategische doelen te dienen, en herhaalde hij dat hij het verenigen van Taiwan en het vasteland van vitaal belang acht voor het welslagen van zijn kenmerkende beleid om “de grote verjonging van de Chinese etnos” tot stand te brengen.
In zijn eerste toespraak op 6 maart leek Xi China’s industriële basis klaar te stomen voor strijd en conflict. “In de komende periode zullen de risico’s en uitdagingen waarvoor we staan alleen maar toenemen en ernstiger worden,” waarschuwde hij. “Alleen als alle mensen op één plek denken, op één plek hard werken, elkaar in hetzelfde schuitje helpen, zich verenigen als één, durven te vechten en goed zijn in vechten, kunnen ze nieuwe en grotere overwinningen blijven behalen.” Om de CCP te helpen deze “grotere overwinningen” te behalen, beloofde hij particuliere bedrijven “correct te begeleiden” om te investeren in projecten die de staat als prioriteit heeft aangemerkt.
Xi haalde in zijn toespraak ook direct uit naar de Verenigde Staten en doorbrak daarmee zijn gewoonte om Washington niet als tegenstander te noemen, behalve in een historische context. Hij beschreef de Verenigde Staten en hun bondgenoten als de belangrijkste oorzaken van China’s huidige problemen. “Westerse landen onder leiding van de Verenigde Staten hebben vanuit alle richtingen insluiting, omsingeling en onderdrukking tegen ons toegepast, wat ongekende ernstige uitdagingen voor de ontwikkeling van ons land heeft opgeleverd,” zei hij. Terwijl de regering van de Amerikaanse president Joe Biden de nadruk heeft gelegd op “vangrails” en andere middelen om de verslechtering van de betrekkingen tussen de VS en China af te remmen, bereidt Peking zich duidelijk voor op een nieuw, meer confronterend tijdperk.
Op 5 maart gaf Xi een tweede toespraak waarin hij zijn visie op de zelfvoorziening van China uiteenzette, die veel verder ging dan al zijn eerdere discussies over dit onderwerp. Hij zei dat China’s opmars naar modernisering afhankelijk is van het doorbreken van de technologische afhankelijkheid van buitenlandse economieën – dat wil zeggen de Verenigde Staten en andere geïndustrialiseerde democratieën. Xi zei ook dat hij wil dat China niet langer afhankelijk is van de invoer van graan en industrieproducten. “Als we een tekort hebben, zal de internationale markt ons niet beschermen,” verklaarde Xi. Li, de vertrekkende premier, benadrukte hetzelfde punt in zijn jaarlijkse “werkverslag” van de regering op dezelfde dag en zei dat Peking “de rijstschalen van meer dan 1,4 miljard Chinezen onophoudelijk in eigen handen moet houden”. China is momenteel voor meer dan een derde van zijn netto voedselconsumptie afhankelijk van invoer.
In zijn derde toespraak, op 8 maart voor vertegenwoordigers van de PLA en de Gewapende Volkspolitie, verklaarde Xi dat China zijn innovatie-inspanningen moet richten op versterking van de nationale defensie en een netwerk van nationale reservetroepen moet opzetten die in oorlogstijd kunnen worden aangesproken. Xi riep ook op tot een “National Defense Education” campagne om de samenleving achter de PLA te verenigen, waarbij hij zich inspireerde op de Double Support Movement, een campagne uit 1943 van de communisten om de samenleving in hun basisgebied Yan’an te militariseren.
In zijn vierde toespraak (en zijn eerste als derde president), op 13 maart, kondigde Xi aan dat de “essentie” van zijn grote verjongingscampagne “de eenwording van het moederland” was. Hoewel hij heeft gezinspeeld op het verband tussen de opname van Taiwan en zijn veelgeprezen campagne om China weer groot te maken, heeft hij dat zelden of nooit zo duidelijk gedaan.
XI SERIEUS NEMEN
Wat na tien jaar Xi’s bewind wel duidelijk is, is dat het belangrijk is hem serieus te nemen – iets wat veel Amerikaanse analisten helaas niet doen. Toen Xi een reeks agressieve campagnes lanceerde tegen corruptie, particuliere ondernemingen, financiële instellingen en de vastgoed- en technologiesector, voorspelden veel analisten dat deze campagnes van korte duur zouden zijn. Maar ze hielden stand. Hetzelfde gold voor Xi’s draconische “zero COVID”-beleid gedurende drie jaar – tot hij eind 2022 op ongebruikelijke wijze gedwongen werd zijn koers te wijzigen.
Xi intensiveert nu een decennialange campagne om belangrijke economische en technologische afhankelijkheden van de door de VS geleide democratische wereld te doorbreken. Hij doet dit in afwachting van een nieuwe fase van ideologische en geostrategische “strijd”, zoals hij zegt. Zijn berichtgeving over oorlogsvoorbereiding en zijn gelijkstelling van nationale verjonging met eenwording markeren een nieuwe fase in zijn politieke oorlogscampagne om Taiwan te intimideren. Hij is duidelijk bereid geweld te gebruiken om het eiland in te nemen. Wat onduidelijk blijft, is of hij denkt dat hij dat kan doen zonder een ongecontroleerde escalatie met de Verenigde Staten te riskeren.
Dan vecht dat maar lekker uit met die demente Biden en de rest van die gestoorde woke zooi. Hier in Europa hebben we al 2x de zaak ik puin gehad. Op een social credit score systeem, 15 minuten steden en zero covid zitten we hier ook niet te wachten. Xi you later.
Xi you later. Hahaha!
Maar gelukkig heeft NASA nog 6 biljoen aarde-achtige planeetjes ontdekt, dus wat maakt het uit of deze Aarde op de schop gaat. En dat zwarte gat van 30 miljard keer groter dan de zon (ook gevonden door NASA) slurpt China vast op, dus de VS en de NAVO hoeven zich nergens zorgen over te maken. Hou vast aan je keukentafels, mensen, dat je ook niet opgezogen wordt in het Zwarte Gat voordat de Great Reshit of Xi Ping je te grazen neemt. Je lacht je dood, beter dan je storen aan het gezeik.
“Xi Jinping zegt dat hij China op oorlog voorbereidt”
Natuurlijk, Taiwan moet bij het vaste land van China komen hoe dan ook, de Chip/IT technologie van de Taiwan is een kostbaar instrument om te bezitten, laat die verdomde Amerikanen maar op twee fronten gaan knokken dan loopt er een ander ermee weg.
Ja de “hoge heren” spreken over oorlog alsof het niets is. Ondertussen sterven en lijden er miljoenen onder dit lichtzinnige besluit. Ik ga i.i.g. niet, laat ze zelf maar vechten met elkaar.
Het probleem is dat die satanistische kut joden in Amerika hun oorlogen altijd in Europa uit vechten..Dus wij hier mogen weer eens bloeden voor dat zionistische tuig…
ja we hebben de kans laten lopen om de joden op te ruimen