In 2015 en 2016 boekte Donald Trump een verrassende overwinning, deels door zijn slimme gebruik van de traditionele mainstream- en kabelnieuwsmedia. Ik denk niet dat hij ooit een interviewverzoek heeft afgeslagen en de media hebben het opgeslokt omdat ze nooit hadden verwacht dat hij zou winnen.
In 2020 kreeg Trump te maken met serieuze tegenstand van de gevestigde media, die er alles aan deden om zijn bijeenkomsten te negeren. Er is een groeiende consensus dat Biden 2020 won dankzij een verscheidenheid aan duistere verkiezingsfraude, waaronder het stoppen van de telling in belangrijke staten zodat de Democratische fixers konden uitzoeken hoeveel stembiljetten in het systeem moesten worden gepropt om de stemmen te produceren die Biden nodig had om te winnen. Hij kreeg meer stemmen dan Barack Obama in 2008 en Hillary Clinton in 2016. Destijds weigerde het establishment het redelijke argument te aanvaarden dat Biden op geen enkele manier charismatischer of inspirerender was dan Barack Obama, schrijft Larry Johnson.
Nu komt 2024 en het medialandschap is veranderd. Podcasts waren nog niet zo populair in 2020. Joe Rogan begon net iets te worden. Tucker Carlson was aan het zwoegen op Fox News. Vandaag de dag zijn zowel Rogan als Carlson enorm populair op het internet en de kijkgewoonten van de meeste Amerikanen, vooral die onder de 40, zijn drastisch veranderd. De overgrote meerderheid van de Amerikanen kijkt niet naar de traditionele media of de kabelnieuwsshows. Toch zit de meerderheid van de politieke adviseurs vast in het verleden en probeert nog steeds het oude draaiboek te gebruiken.
Trump mag dan een oude man zijn in termen van chronologische leeftijd, maar hij slaagt er nog steeds in om zijn vingers aan de pols van de Amerikaanse tijdgeest te houden. Vandaar zijn optreden in The Joe Rogan Experience. Alleen al op YouTube is het gesprek tussen Rogan en Trump meer dan 34 miljoen keer bekeken. Dat is een groter kijkerspubliek dan CBS, NBC, ABC, CNN, MSNBC en FOX samen. De chefs van die netwerken zouden hun eigen moeder vermoorden voor kijkcijfers zoals Rogan.
Dus, wil iemand een gokje wagen naar de reden waarom de Deep State en de eigenaars van de grote sociale mediaplatforms podcasts en kanalen van mensen zoals ik willen sluiten? Ze willen het narratief controleren, maar ze zijn de controle kwijt.
Het is vermeldenswaard dat de Los Angeles Times en de Washington Post weigerden om een van de presidentskandidaten te steunen. De partijdige verslaggevers in die clubs huilden van woede toen de eigenaars niet deden wat ze verwachtten, namelijk de mentaal uitgedaagde Kamala Harris steunen. Jeff Bezos, eigenaar van de Post, heeft vandaag een redactioneel artikel gepubliceerd waarin hij zijn actie uitlegt. Hier zijn de belangrijkste delen:
In de jaarlijkse openbare enquêtes over vertrouwen en reputatie zijn journalisten en de media regelmatig helemaal onderaan gezakt, vaak net boven het Congres. Maar in de Gallup poll van dit jaar zijn we erin geslaagd om onder het Congres te zakken. Onze beroepsgroep wordt nu het minst vertrouwd van allemaal. Iets wat we doen werkt duidelijk niet.
Ik zal een analogie geven. Stemmachines moeten aan twee eisen voldoen. Ze moeten de stemmen nauwkeurig tellen en mensen moeten geloven dat ze de stemmen nauwkeurig tellen. De tweede vereiste staat los van en is net zo belangrijk als de eerste.
Hetzelfde geldt voor kranten. We moeten nauwkeurig zijn en men moet geloven dat we nauwkeurig zijn. Het is een bittere pil om te slikken, maar we falen op het gebied van de tweede vereiste. De meeste mensen geloven dat de media partijdig zijn. Iedereen die dit niet ziet, heeft nauwelijks aandacht voor de realiteit en degenen die de realiteit bestrijden, verliezen. De realiteit is een ongeslagen kampioen. Het zou makkelijk zijn om anderen de schuld te geven van onze lange en voortdurende daling in geloofwaardigheid (en dus daling in impact), maar een slachtoffermentaliteit zal niet helpen. Klagen is geen strategie. We moeten harder werken om te controleren wat we kunnen controleren om onze geloofwaardigheid te vergroten.
Presidentiële steun doet niets om de weegschaal van een verkiezing te doen doorslaan. Geen enkele onbesliste kiezer in Pennsylvania zal zeggen: “Ik ga voor de steun van krant A.” Geen enkele. Wat presidentiële steunbetuigingen eigenlijk doen is een perceptie van partijdigheid creëren. Een perceptie van niet-onafhankelijkheid. Ermee stoppen is een principiële beslissing en het is de juiste. Eugene Meyer, uitgever van The Washington Post van 1933 tot 1946, dacht er net zo over en hij had gelijk. Het niet onderschrijven van presidentskandidaten is op zichzelf niet genoeg om ons een stuk hoger op de vertrouwensladder te krijgen, maar het is een belangrijke stap in de goede richting. Ik had gewild dat we de verandering eerder hadden doorgevoerd dan we hebben gedaan, op een moment verder van de verkiezingen en de emoties eromheen. Dat was inadequate planning en geen opzettelijke strategie.
Ik wil ook duidelijk stellen dat hier geen enkele tegenprestatie is geleverd. Noch de campagne, noch de kandidaat is op enig niveau of op enigerlei wijze geraadpleegd of geïnformeerd over deze beslissing. Het is volledig intern genomen. Dave Limp, de directeur van een van mijn bedrijven, Blue Origin, had een ontmoeting met voormalig president Donald Trump op de dag van onze aankondiging. Ik zuchtte toen ik erachter kwam, omdat ik wist dat het munitie zou verschaffen aan degenen die dit zouden willen zien als iets anders dan een principiële beslissing. Maar het feit is dat ik van tevoren niets wist over de ontmoeting. Zelfs Limp wist het niet van tevoren; de vergadering was die ochtend snel gepland. Er is geen verband met onze beslissing over presidentiële steun en elke andere suggestie is onjuist.
Hoewel het er zeker op lijkt dat het momentum bij Trump ligt, zal ik nooit het vermogen van het corrupte establishment uitsluiten om nog een diefstal te plegen. Maar één ding is duidelijk: het internet heeft de establishmentsmedia overspoeld en we bevinden ons in een rommelige wereld waar je nog steeds meningen kunt vinden en horen die de narratieven van de Deep State tegenspreken.
Ik had een volle dag – ik werd geïnterviewd door Judge Napolitano (470.000 abonnees), Danny Davis (91.000 abonnees) en Nima (213.000 abonnees). We spraken over Oekraïne en Israël op een manier die niet langer is toegestaan op legacy media. Ik probeer gewoon mijn steentje bij te dragen om te laten zien dat er een andere kant zit aan het verhaal dat de Amerikaanse regering naar buiten brengt.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Ik luister altikd met groot plezier naar de interviews met Larry Johnson
Zo ……. beginnen ze het door te krijgen? Nu al? Nou nou.