Was 7 oktober een bloedbad van Hamas of van Israël?

Onlangs werd er een afscheidsceremonie gehouden voor de 12-jarige Liel Hezroni, een Israëlisch meisje uit Kibboets Be’eri dat omkwam tijdens de militaire operatie Al-Aqsa Flood onder leiding van Hamas op 7 oktober. Er was geen traditionele begrafenis, alleen een ceremonie, omdat haar lichaam nooit is gevonden, schrijft William Van Wagenen.

Israëlische functionarissen beweerden aanvankelijk dat het Palestijnse verzet die dag 1.400 Israëli’s had gedood, waaronder 112 in Be’eri. Hoewel Liel stierf op “de donkerste dag van Israël“, woonde geen enkele regeringsfunctionaris de afscheidsceremonie bij om haar familie te condoleren. Noch heeft de Israëlische regering haar dood onderzocht of haar familieleden verteld hoe ze gestorven is.

Dit komt omdat Leil waarschijnlijk niet door Hamas werd gedood, maar door het Israëlische leger.

Liel stierf toen Israëlische militairen twee tankgranaten afvuurden in een huis in Be’eri waar 15 Israëlische gijzelaars zaten en de 40 Hamasstrijders die hen gevangen hadden genomen.

Yasmin Porat, 44 jaar, is een van de twee Israëli’s die het incident overleefden. Ze bleef samen met Liel en andere gijzelaars enkele uren in het huis, bewaakt, zegt ze, door strijders die hen “menselijk” behandelden en wiens “doel het was om ons te ontvoeren naar Gaza. Niet om ons te vermoorden.

De onthulling van Porat was dat toen de Israëlische troepen arriveerden, “ze iedereen elimineerden, inclusief de gijzelaars,” vertelde de moeder van drie aan Kan. “Er was zeer, zeer zwaar kruisvuur.”

De rol van de Israëlische strijdkrachten bij de aanval op het muziekfestival

Een officieel onderzoek van de Israëlische politie naar de aanval op het Nova muziekfestival bij de grens met Gaza draagt bij aan de groeiende beweringen dat het leger burgers heeft gedood. Het aanvankelijke narratief van een door Hamas geleid bloedbad onder 260 Israëli’s wordt snel ontkracht nu Israëlische burgers onderzoeken eisen en er meer informatie opduikt.

Volgens Haaretz onthulde een politiebron dat een Israëlische gevechtshelikopter bij aankomst niet alleen op Hamasstrijders schoot, maar ook op Israëli’s die het festival bijwoonden. Het politierapport heeft het dodental van het festival nu bijgesteld naar 364 slachtoffers.

Een rapport van Yedioth Ahronoth van 15 oktober suggereerde dat Hamas het opzettelijk moeilijk maakte voor piloten om hen van Israëliërs te onderscheiden door zich in burgerkleding te kleden. Hierdoor, zo wordt beweerd, aarzelden de piloten eerst om doelen op de grond aan te vallen, maar begonnen ze al snel lukraak te vuren:

De bereidheid van de bezettingstroepen om op deze manier overweldigende vuurkracht los te laten, helpt het hoge dodental op 7 oktober te verklaren. Het werpt ook een licht op de schrille discrepantie tussen twee verhaallijnen – het ene, van een schietgrage, moorddadige Hamas die honderden “lukraak” doodde, tegenover het andere beeld, van Palestijnse strijders die gevangenen “humaan” behandelden.

De woordvoerder van de Israëlische regering, Mark Regev, gaf vorige week in een interview op MSNBC toe dat de aanvankelijke telling van 1.400 doden door de verzetsoperatie een vergissing was. De herziene telling verlaagde het aantal tot 1.200.

We “overschatten, we maakten een fout,” zei Regev. “Er waren eigenlijk lichamen die zo erg verbrand waren dat we dachten dat ze van ons waren, uiteindelijk waren het blijkbaar Hamas-terroristen.”

Als zo’n 200 Hamas-strijders en Palestijnen zo ernstig verbrand werden door tank- en helikoptervuur dat ze niet geïdentificeerd konden worden, dan dicteert de logica dat veel Israëli’s een vergelijkbaar lot ondergingen. Het kan ook verklaren waarom er niets overbleef van Liel Herzoni’s lichaam om te begraven bij haar afscheidsceremonie.

Gaten Tel Aviv’s narratief 

Hadas Dagan, de andere ooggetuige van de gebeurtenis waarbij Liel werd gedood, bevestigde ook dat toen de Israëlische tank arriveerde, er twee granaten werden afgevuurd en daarna “was er complete stilte”. Niet alleen Liel, maar ook haar broer Yanai en hun tante Ayla, die hen opvoedde, kwamen om in het huis.

Een verslag van Haaretz op 20 oktober bevestigde de verklaringen van twee getuigen dat Israëlische troepen huizen in Be’eri beschoten en de Israëlische gevangenen binnen vermoordden. Journalist Nir Hasson rapporteert dat volgens een inwoner van Be’eri, Tuval Escapa genaamd, wiens partner gedood werd bij de aanval, het was:

Het Haaretz rapport merkt verder op dat “11 dagen na het bloedbad de lichamen van een moeder en haar zoon werden ontdekt in één van de verwoeste huizen. Er wordt aangenomen dat er nog meer lichamen tussen het puin liggen.”

Onbeantwoorde vragen

Op 15 november sprak Keren Neubach, een journalist en televisiepresentator voor de Israëlische zender Kan, met Omri Shafroni, een lid van Kibboets Be’eri en een familielid van Liel. Omri weet nog steeds niet zeker hoe Liel is vermoord:

Maar hij is boos dat de Israëlische regering weigert te onderzoeken wat er die dag in Be’eri is gebeurd, ondanks de getuigenissen die zijn opgedoken.

“We weten al meer dan een maand wat Yasmin vertelde, we hoorden het van Yasmin en Hadas en van onze mensen uit de kibboets wiens familieleden daar werden gedood. Maar geen enkele ambtenaar is ons komen vertellen wat er in dit huis is gebeurd,” klaagt Omri:

Als er inderdaad een bevel is ontvangen om niet te onderhandelen en in plaats daarvan tankgranaten af te vuren in een huis vol Israëlische kolonisten, dan zou dit betekenen dat Israëlische militaire leiders commandanten ter plaatse hebben gevraagd om de controversiële “Hannibal-richtlijn” uit te voeren.

Extreem geweld voor extreme doeleinden

De Times of Israel beschreef hoe de “richtlijn soldaten toestaat om potentieel enorme hoeveelheden geweld te gebruiken om te voorkomen dat een soldaat in handen van de vijand valt. Dit omvat de mogelijkheid om het leven van de soldaat in kwestie in gevaar te brengen om zijn gevangenneming te voorkomen.”

“Sommige officieren begrijpen het bevel echter zo dat soldaten opzettelijk hun kameraad moeten doden om te voorkomen dat hij gevangen wordt genomen,” voegde de krant eraan toe.

Een onderzoek van Haaretz naar de richtlijn concludeerde verder dat “vanuit het oogpunt van het leger een dode soldaat beter is dan een gevangen soldaat die zelf lijdt en de staat dwingt om duizenden gevangenen vrij te laten om zijn vrijlating te verkrijgen.”

In het verleden werden Israëlische commandanten geconfronteerd met situaties waarin slechts één soldaat gevangen werd genomen. Maar dat veranderde allemaal op 7 oktober, toen hun leger werd geconfronteerd met een ongekende en onbekende situatie waarin honderden Israëli’s als krijgsgevangenen werden meegenomen naar de dichtbevolkte Gazastrook.

In een interview met Haaretz op 15 november suggereert reserve-kolonel Nof Erez van de Israëlische luchtmacht dat het leger de Hannibal-richtlijn naar een heel nieuw niveau tilde toen hun Apache-helikopters ter plaatse kwamen:

Een dekmantel voor genocide

Een formeel onderzoek naar de moord op Liel Hezroni en de bijna 1.200 andere Israëli’s die samen met haar werden gedood, zal waarschijnlijk niet snel plaatsvinden, als het al gebeurt.

In de nasleep van de Al-Aqsa Flood is de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zwaar bekritiseerd voor het falen van de inlichtingendiensten die het succes van het Palestijnse verzet mogelijk maakten. Hij heeft een onderzoek beloofd, maar weigert dit uit te voeren tot na de oorlog.

Mocht er een onderzoek komen, dan zullen Netanyahu en andere Israëlische leiders waarschijnlijk tot de conclusie komen dat een dood 12-jarig Israëlisch meisje beter is dan een 12-jarig Israëlisch meisje dat gegijzeld is.

Toch dringt zich ook een ontnuchterend besef op: een levenloze Liel Herzoni is mogelijk misbruikt om de ontmenselijking van de 2,3 miljoen Palestijnen in Gaza te rationaliseren, waaronder meer dan een miljoen kinderen, door hen te bestempelen als “menselijke dieren” en een voorwendsel te verschaffen voor de meedogenloze, genocidale Israëlische acties waarvan de wereld de afgelopen zes weken getuige is geweest op sociale media.

Sinds 7 oktober heeft Israël zonder onderscheid tapijtbombardementen uitgevoerd op Gaza, gericht op huizen, moskeeën, kerken, ziekenhuizen en scholen. Deze meedogenloze aanval heeft geleid tot het tragische verlies van meer dan 14.000 Palestijnse levens, waarvan meer dan 5.000 kinderen.

Te midden van deze ongekende aanval, dringt de vraag zich op: als Israël weinig respect toont voor de levens van zijn eigen kolonisten-burgers, welke hoop blijft er dan nog over voor de onderdrukte Palestijnse bevolking terwijl ze een offensief ondergaan dat wordt gevoed door een agressie die wordt aangewakkerd door razernij? Dit alles “gerechtvaardigd”, natuurlijk, door een “Hamas bloedbad” dat misschien nooit heeft plaatsgevonden.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

ISRAËL CONFLICT DOSSIER

Israëlische strijdkrachten schoten hun eigen burgers neer, zegt overlevende van kibboets

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: