Het verslag uit de eerste hand van een vrouw die gegijzeld werd door Hamas-schutters wijkt duidelijk af van de officiële versie van de gebeurtenissen. Yasmin Porat zegt dat haar gijzelnemers haar “menselijk” behandelden en dat ze geen gijzelaars executeerden. Ze werden pas gedood toen de IDF het vuur opende, schrijven Ali Abunimah en David Sheen.
Een Israëlische vrouw die de Hamas-aanval op nederzettingen nabij de grens met Gaza op 7 oktober overleefde, zegt dat Israëlische burgers “ongetwijfeld” gedood werden door hun eigen veiligheidstroepen.
Het gebeurde toen Israëlische strijdkrachten in hevige vuurgevechten verwikkeld raakten met Palestijnse strijders in Kibboets Be’eri en lukraak vuurden op zowel de strijders als hun Israëlische gevangenen.
“Ze schakelden iedereen uit, inclusief de gijzelaars,” vertelde ze aan de Israëlische radio. “Er was zeer, zeer zwaar kruisvuur” en zelfs tankbeschietingen.
De vrouw, de 44-jarige moeder van drie kinderen Yasmin Porat, zei dat zij en andere burgers daarvoor enkele uren door de Palestijnen waren vastgehouden en “menselijk” waren behandeld. Ze was de nabijgelegen “Nova” rave ontvlucht.
Een opname van haar interview, van het radioprogramma Haboker Hazeh (“Deze Ochtend”) gepresenteerd door Aryeh Golan op staatszender Kan, circuleert op sociale media.
Het interview is vertaald door The Electronic Intifada. U kunt het met Engelse ondertiteling beluisteren in deze video en een transcript staat aan het einde van dit artikel:
Opmerkelijk is dat het interview niet is opgenomen in de online versie van Haboker Hazeh voor 15 oktober, de aflevering waarin het blijkbaar is uitgezonden.
Het is goed mogelijk dat het gecensureerd is vanwege de explosieve aard ervan.
Porat, die uit Kabri komt, een nederzetting dicht bij de Libanese grens, heeft ongetwijfeld vreselijke dingen meegemaakt en zag veel niet-strijders gedood worden. Haar eigen partner, Tal Katz, behoort tot de doden.
Haar verslag ondermijnt echter het officiële verhaal van Israël over opzettelijke, moedwillige moord door de Palestijnse strijders.
Hoewel het niet langer op de Kan website staat, kan er weinig twijfel bestaan over de echtheid van de opname.
Ten minste één Hebreeuws-talig account plaatste een deel van het interview op Twitter, dat nu officieel X heet, en beschuldigde Kan ervan te functioneren als “media in dienst van Hamas”.
Porat gaf haar verhaal ook aan de Israëlische krant Maariv.
In het Maariv-verhaal, dat op 9 oktober werd gepubliceerd, wordt echter niet specifiek vermeld dat er burgers zijn gedood door Israëlische troepen.
En in een interview van een half uur met het Israëlische Channel 12 op donderdag, spreekt Porat van intens geweervuur nadat de Israëlische troepen waren gearriveerd. Porat zelf kreeg een kogel in haar dij.
“Menselijk” behandeld
Porat vertelt Kan niet alleen dat er Israëli’s gedood werden tijdens de zware tegenaanval van de Israëlische veiligheidstroepen, maar ze zegt ook dat zij en andere gevangen burgers goed behandeld werden door de Palestijnse strijders.
Porat had de “Nova” rave bijgewoond toen de Hamas-aanval begon met raketten en gemotoriseerde paragliders. Zij en haar partner Tal Katz ontsnapten per auto naar de nabijgelegen Kibboets Be’eri, waar veel van de gebeurtenissen die ze in haar media-interviews beschrijft, plaatsvonden.
Volgens Porat in gesprek met Maariv zochten zij en Katz aanvankelijk hun toevlucht in het huis van een echtpaar genaamd Adi en Hadas Dagan. Nadat de Palestijnse strijders hen hadden gevonden, werden ze allemaal naar een ander huis gebracht, waar al acht mensen gevangen werden gehouden en één persoon dood was.
Porat zei dat de vrouw van de dode man “ons vertelde dat toen ze [de Hamas-strijders] probeerden binnen te komen, de man probeerde te voorkomen dat ze binnenkwamen en de deur vastgreep. Ze schoten op de deur en hij werd gedood. Ze hebben hem niet geëxecuteerd.”
“Ze hebben ons niet mishandeld. Ze behandelden ons heel menselijk,” legde Porat uit aan een verbaasde Golan in het radio-interview met Kan.
“Daarmee bedoel ik dat ze ons bewaken,” zei ze. “Ze geven ons hier en daar iets te drinken. Als ze zien dat we nerveus zijn, kalmeren ze ons. Het was erg beangstigend, maar niemand heeft ons gewelddadig behandeld. Gelukkig is er niets met mij gebeurd zoals ik in de media heb gehoord.”
“Ze waren heel menselijk tegen ons,” zei Porat in haar Channel 12 interview. Ze herinnerde zich dat een Palestijnse strijder die Hebreeuws sprak, “tegen me zei: ‘Kijk goed naar me, we gaan je niet doden. We willen je naar Gaza brengen. We gaan je niet vermoorden. Dus wees kalm, je gaat niet dood.’ Dat is wat hij me vertelde, in die woorden.”
“Ik was kalm omdat ik wist dat me niets zou overkomen,” voegde ze eraan toe.
“Ze vertelden ons dat we niet zouden sterven, dat ze ons naar Gaza wilden brengen en dat ze ons de volgende dag terug zouden brengen naar de grens,” vertelde Porat aan Maariv.
In het interview met Channel 12 legt Porat uit dat hoewel de Palestijnse strijders allemaal geladen wapens hadden, ze de gevangenen nooit heeft zien neerschieten of bedreigen met hun geweren.
Naast het voorzien van de gevangenen van drinkwater, zei ze dat de strijders hen naar buiten lieten gaan naar het grasveld omdat het warm was, vooral omdat de elektriciteit was uitgevallen.
Jong en bang
Ongeveer acht uur na het begin van de Hamas-aanval en ongeveer een half uur na Porat’s telefoontjes naar de politie, arriveerden de Israëlische strijdkrachten en ontstond er chaos, vertelde Porat aan Kan.
“In het begin was er geen [Israëlische] veiligheidsmacht bij ons,” herinnerde Porat zich, waarbij ze opmerkte dat haar eerste telefoontje naar de Israëlische politie onbeantwoord bleef. “Wij waren degenen die de politie belden, samen met de ontvoerders, omdat de ontvoerders wilden dat de politie zou komen. Want hun doel was om ons naar Gaza te ontvoeren.”
“Ze begrijpen dat soldaten geen gijzelaars zullen doden. Dus willen ze levend met ons naar buiten komen en dat de politie dat toestaat,” vertelde Porat aan Channel 12.
Hoewel er maar een dozijn Israëlische gevangenen waren, kreeg Porat de opdracht om de Israëlische politie te vertellen dat 40 van hen vastgehouden werden door de Hamas-strijders, die zelf tussen de 40 en 50 mannen waren, meestal in de 20, volgens Porat’s schatting. Ze waren zelf jong en bang, vertelde ze Channel 12.
Een strijder die Porat beschreef als een commandant van in de 30 vroeg om met de politie te spreken en kreeg een Arabisch sprekende Israëlische officier aan de lijn.
Na hun korte gesprek wachtten de ongeveer vier dozijn Palestijnse strijders en hun dozijn Israëlische gevangenen op de komst van het leger, waarbij sommigen van de groep naar buiten liepen, naar de tuin, om verlichting te krijgen van de middaghitte.
Hagels van kogels, mortieren en tankgranaten
De Israëlische strijdkrachten kondigden hun komst aan met een hagel van geweervuur, waardoor de strijders en hun Israëlische gevangenen verrast werden.
“We waren buiten en plotseling werd er een salvo van kogels op ons afgevuurd door de [Israëlische eenheid] YAMAM. We begonnen allemaal te rennen om dekking te zoeken, vertelde Porat aan Channel 12.”
Porat zei dat ze zich een half uur na het hevige vuurgevecht, dat bestond uit “tientallen en honderden en duizenden kogels en mortieren die door de lucht vlogen,” overgaf aan de Israëlische soldaten en dat één van de Palestijnse strijders, een commandant, besloot om zich over te geven en haar in feite als menselijk schild gebruikte.
“Hij begint zich uit te kleden,” herinnerde Porat zich aan Kan’s Aryeh Golan. “Hij roept naar me en begint samen met mij het huis te verlaten, onder vuur. Op dat moment roep ik naar de [Israëlische commando’s] … als ze me kunnen horen, om te stoppen met vuren.”
“En toen hoorden ze me en stopten ze met vuren,” voegde ze eraan toe. “Ik zie mensen van de kibboets op het grasveld. Er liggen buiten vijf of zes gijzelaars op de grond. Net als schapen naar de slacht, tussen het schieten van onze commando’s en de terroristen.”
“De terroristen hebben hen neergeschoten?” vraagt Golan.
“Nee, ze werden gedood door het kruisvuur,” antwoordt Porat. “Begrijp dat er zeer, zeer zwaar kruisvuur was.”
Golan dringt aan: “Dus onze troepen kunnen ze hebben neergeschoten?”
“Ongetwijfeld,” antwoordt de voormalige gevangene, en voegt eraan toe: “Ze hebben iedereen uitgeschakeld, inclusief de gijzelaars omdat er zeer, zeer zwaar kruisvuur was.”
“Na waanzinnig kruisvuur werden er twee tankgranaten in het huis geschoten. Het is een klein kibboetshuis, niets groots,” legt Porat uit.
Porat en de man die haar gevangen nam, overleefden het allebei. De Palestijn werd gevangen genomen door Israëlische troepen. Maar volgens Porat werd bijna iedereen in de nederzetting gedood, gewond of vermist, en men denkt dat ze naar Gaza zijn gebracht.
Porat vertelde Kan dat ze tientallen vrienden had verloren die op de rave waren geweest – mensen die ze regelmatig zou zien op feestjes in de trance-scene van Israël.
“Ik ben boos op de staat, ik ben boos op het leger,” vertelde Porat aan Maariv. “Gedurende 10 uur was de kibboets verlaten.”
De gezamenlijke Amerikaans-Israëlische inspanning om Hamas af te schilderen als erger dan ISIS om Israëls zich ontvouwende genocide tegen de burgerbevolking in Gaza te rechtvaardigen, is afhankelijk van het feit dat het internationale publiek verslagen zoals die van Porat niet te zien of te horen krijgt.
De Israëlische leiders, die al onder zware kritiek staan omdat ze er niet in geslaagd zijn om het Hamas-offensief te voorzien en te voorkomen, zullen ook niet willen dat hun catastrofale falen nog verergerd wordt door de wetenschap dat veel van de omgekomen Israëli’s misschien wel gedood zijn door “vriendelijk vuur” in een rampzalige Israëlische tegenaanval.
Hannibal-richtlijn?
Saleh al-Arouri, een hooggeplaatste militaire commandant van Hamas, is rechtstreeks ingegaan op de beweringen van Israël dat zijn strijders erop uit waren om opzettelijk zoveel mogelijk burgers te doden.
De Israëlische propagandacampagne bevat lugubere gruwelverhalen – waarvoor geen enkel bewijs is geleverd – dat Palestijnen tientallen Israëlische baby’s zouden hebben onthoofd en dat vrouwen zouden zijn verkracht.
Al-Arouri zei donderdag in een interview met Al Jazeera dat strijders van de strijdkrachten van zijn organisatie, de Qassam Brigades, onder een strikt protocol stonden om burgers geen kwaad te doen.
Maar al-Arouri zei dat nadat Israëls Gaza-divisie – de legereenheid die de Gazastrook omringt – veel sneller dan verwacht instortte, mensen in Gaza zich naar het grensgebied haastten nadat ze hadden gehoord dat het was geopend, wat chaos veroorzaakte. Hij zei dat dit mogelijk ook andere gewapende personen omvatte die geen deel uitmaakten van Qassam.
Al-Arouri zei dat Qassam-strijders hierdoor in gevecht raakten met soldaten, bewakers van nederzettingen en gewapende inwoners, wat leidde tot burgerdoden.
Al-Arouri beriep zich ook op de mogelijkheid dat Israël de zogenaamde Hannibal-richtlijn gebruikte – een protocol dat het Israëlische leger toestaat om overweldigend geweld te gebruiken om een van hun eigen gevangen soldaten te doden in plaats van toe te staan dat ze gevangen genomen worden.
De reden voor de Hannibal-richtlijn is om te voorkomen dat een vijand gevangenen heeft die gebruikt kunnen worden in onderhandelingen over gevangenenruil.
Maar in dit geval, als de richtlijn door de Israëlische strijdkrachten was uitgevoerd, zou het tegen burgers zijn gebruikt.
Al-Arouri zei tegen Al Jazeera: “We zijn er zeker van dat jonge mannen [strijders] gebombardeerd werden, samen met de gevangenen die bij hen waren.”
Het relaas van Porat en anderen onderstreept de noodzaak van een onafhankelijk onderzoek, een onderzoek dat Israël waarschijnlijk nooit zal toestaan.
Het huidige propagandaverhaal is gewoon te waardevol voor de genocideërs in Tel Aviv.
Ali Abunimah is uitvoerend directeur van The Electronic Intifada.
Transcript van het Kan interview met Yasmin Porat
Yasmin Porat: Een uur lang waren ze ongeveer 10 terroristen op de versterkte safe room aan het beuken. Er werd in het Arabisch geschreeuwd en het was een zeer gespannen uur. En we voelden grote angst die onbeschrijflijk is. Na een uur slaagden ze erin om in te breken en ze brachten ons vieren naar een nabijgelegen huis waar al acht andere gijzelaars waren. We voegden ons bij die acht en we waren ongeveer 12 gijzelaars met 40 terroristen die ons bewaakten. Ik hou het verhaal kort.
Aryeh Golan: Mishandelden ze u?
Yasmin Porat: Ze hebben ons niet mishandeld. Ze behandelden ons zeer humaan, dat wil zeggen …
Aryeh Golan: Menselijk? Werkelijk?
Yasmin Porat: Ja, daarmee bedoel ik dat ze ons bewaakten. Ze geven ons hier en daar iets te drinken. Als ze zien dat we nerveus zijn, kalmeren ze ons. Het was erg beangstigend, maar niemand behandelde ons gewelddadig. Gelukkig is er niets met mij gebeurd zoals ik in de media heb gehoord.
Aryeh Golan: Er gebeurden verschrikkelijke, afschuwelijke dingen.
Yasmin Porat: Dat is waar. Maar na twee uur was er aanvankelijk geen [Israëlische] veiligheidsmacht bij ons. Wij waren degenen die samen met de ontvoerders de politie belden omdat de ontvoerders wilden dat de politie zou komen. Want hun doel was om ons naar Gaza te ontvoeren.
[SKIP OR CUT IN AUDIO].
Yasmin Porat: Ondertussen besluit één van de terroristen zich over te geven, de terrorist met wie ik een connectie heb gemaakt. In de loop van die twee uur maakte ik contact met enkele van de ontvoerders, degenen die de gijzelaars bewaakten.
Aryeh Golan: Ja.
Yasmin Porat: En hij besluit mij als menselijk schild te gebruiken. Hij besluit zich over te geven. Ik ben me er op dat moment niet van bewust, maar achteraf wel. Hij begint zich uit te kleden, hij roept me en begint samen met mij het huis te verlaten, onder vuur. Op dat moment schreeuwde ik naar de YAMAM [Israëlische commando’s] toen we al in de buurt waren en ze me konden horen, om te stoppen met vuren.
Aryeh Golan: Ja.
Yasmin Porat: En toen hoorden ze me en stopten ze met vuren. Ik zie op het grasveld, in de tuin van de mensen van de kibboets. Er liggen vijf of zes gijzelaars buiten op de grond, net als schapen voor de slacht, tussen het schieten van onze [strijders] en de terroristen.
Aryeh Golan: De terroristen schoten op hen?
Yasmin Porat: Nee, ze werden gedood door het kruisvuur. Ik begrijp dat er zeer, zeer zwaar kruisvuur was.
Aryeh Golan: Dus onze strijdkrachten kunnen op hen geschoten hebben?
Yasmin Porat: Ongetwijfeld.
Aryeh Golan: Toen ze de ontvoerders probeerden uit te schakelen, Hamas?
Yasmin Porat: Ze schakelden iedereen uit, inclusief de gijzelaars. Want er was zeer, zeer zwaar kruisvuur. Ik werd om ongeveer 17:30 uur bevrijd. De gevechten eindigden blijkbaar om 8:30. Na krankzinnig kruisvuur werden er twee tankgranaten in het huis geschoten. Het was een klein kibboetshuis, niets groots. U zag het op het nieuws.
Aryeh Golan: Ja.
Yasmin Porat: Geen grote plaats. En op dat moment werd iedereen gedood. Het was stil, behalve één persoon die mank liep, Hadas [Dagan], in de tuin.
Aryeh Golan: Hoe werden ze allemaal gedood?
Yasmin Porat: Door het kruisvuur.
Aryeh Golan: Kruisvuur, dus het kan ook van onze strijdkrachten zijn?
Yasmin Porat: Ongetwijfeld.
Aryeh Golan: Werkelijk?
Yasmin Porat: Dat geloof ik.
Aryeh Golan: Oei, het klinkt zo slecht.
Yasmin Porat: Ja. En iedereen stierf.
Aryeh Golan: En u, dankzij die terrorist die besloot zich over te geven …
Yasmin Porat: Precies.
Aryeh Golan: En u overleefde en al de rest werd daar gedood.
Yasmin Porat: Behalve één andere vrouw die het overleefde, die hebben ze later gevonden. De persoon die de gebeurtenis afhandelde controleerde haar of zoiets. Ze vonden haar toen ze haar hoofd optilde, tussen alle lichamen. En toen, gewoon …
Aryeh Golan: En uw partner, die was bij u?
Yasmin Porat: Vermoord.
Aryeh Golan: Werd hij ook gedood?
Yasmin Porat: Ja. Iedereen werd daar vermoord. Gewoon verschrikkelijk.
Aryeh Golan: Bent u naar Kabri teruggekeerd?
Yasmin Porat: Ik keerde terug naar Kabri en toen begon daar de chaos.
Aryeh Golan: In het noorden?
Yasmin Porat: Ja. Dus nu ben ik een gast. Ik word op een prachtige manier ontvangen in Kibboets Ein Harod. En voorlopig ben ik hier.
Aryeh Golan: Je bent nu in de [Jezreel] Vallei. Goed, Yasmin, je hebt een afschuwelijke ervaring ondergaan.
Yasmin Porat: Dat is waar.
Aryeh Golan: Je hebt je partner verloren, je zag mensen naast je gedood worden.
Yasmin Porat: En ik …
Aryeh Golan: Wat is er met die terrorist gebeurd die zichzelf aangaf?
Yasmin Porat: Hij is nog steeds gearresteerd, en hij werd net opgeroepen voor ondervraging om … U weet wel, hij zal worden ondervraagd over de beschuldigden. En helaas zijn er nog tientallen van mijn vrienden gedood omdat …
Aryeh Golan: [Interrumpeert] Tientallen vrienden?
Yasmin Porat: Ja, omdat het een gemeenschap is, de trance-scene, we gaan naar dezelfde feestjes. Dat betekent dat ik, naast mijn partner, tientallen en honderden vrienden kende [CUT OFF].
netanyahu geeft niks om israelische burgers
Ze schuiven de doden in de schoenen van Hamas.
Ze zitten er zelf achter, ooggetuigen denken dat het Hamas was, maar het was door eigen vuur.
Het is wat.
het simpel…bij een gijzeling in de stad of zo, wordt er Nooit onderhandeld er wordt alleen geschoten dat weet het kleinste kind in Israël…er wordt Nooit onderhandeld dat weten ze ook in Amerika maar al te goed..omdat ze dat ook maar al te graag willen….maar de pers hé ook en altijd met helikopters of drone’s…
Logisch dat Hamas haar laat leven: ze is menselijk schild. Aan een dood menselijk schild heb je niks. Het gebruik van menselijke schilden door Hamas (vaak is dat de eigen bevolking) is een oorlogsmisdaad. Vreemde jongens die dat niet willen begrijpen. IDF is oorlogsrechtelijk dan niet verantwoordelijk voor de doden.
Overigens lijdt die vrouw kennelijk aan het Stockholmsyndroom.