De COVID-19 pandemie heeft een ongekende aanval op de wetenschap ontketend, die de gebreken heeft versneld die reeds zichtbaar waren in de wetenschappelijke methode en de gepubliceerde literatuur. Zelfs vóór de pandemie waren gebrek aan transparantie, belangenconflicten en vooringenomenheid welig tierend in de wetenschappelijke en academische gemeenschappen, maar er was een gemeenschap ontstaan om terug te keren naar wetenschappelijke integriteit en vooringenomenheid te begrijpen en te minimaliseren, schrijft Dr. Joseph Mercola.
“Men had daarom kunnen hopen dat de pandemische crisis verandering had kunnen bevorderen,” schreef John Ioannidis, hoogleraar geneeskunde en hoogleraar epidemiologie en volksgezondheid aan de Stanford University, in Tablet. “Inderdaad, verandering gebeurde – maar misschien vooral ten kwade.”
Scepticisme raakt verstrikt in politieke oorlogsvoering
Tijdens de pandemie werd scepticisme beantwoord met tegenwerking en censuur, handelingen die de wetenschap alleen maar verder hebben gehinderd. Gezond scepticisme is een noodzakelijk onderdeel van de wetenschap, maar wordt vaak verward met ontkenning.
Terwijl ontkenning een overtuiging beschrijft die blijft bestaan zelfs wanneer het bewijs van het tegendeel overweldigend is, stelt scepticisme, zoals door NASA wordt gemeld, “wetenschappers in staat logische conclusies te trekken die worden ondersteund door bewijs dat door anderen op hetzelfde gebied is onderzocht en bevestigd, zelfs wanneer dat bewijs geen absolute zekerheid bevestigt”. Zij vervolgen:
“Scepticisme helpt wetenschappers om objectief te blijven bij het uitvoeren van wetenschappelijk onderzoek en research. Het dwingt hen om beweringen (hun eigen en die van anderen) te onderzoeken om er zeker van te zijn dat er voldoende bewijs is om die beweringen te staven.
Sceptici betwijfelen niet elke bewering, maar alleen die met onvoldoende bewijs of met gegevens die onjuist zijn verzameld, niet relevant zijn of de aangevoerde beweegredenen niet kunnen ondersteunen”.
Tijdens de pandemie is scepticisme beschouwd als de vijand en zijn sceptici bestempeld als samenzweringstheoretici. Gerespecteerde leiders zijn bedreigd met disciplinaire maatregelen en zelfs met het verlies van hun vergunning omdat zij het officiële narratief in twijfel trokken.
Een voorbeeld: Dr. Jeremy Henrichs, lid van het schoolbestuur van Mahomet-Seymour en arts voor de atletiekafdeling van de Universiteit van Illinois, werd het doelwit van overheidsonderzoekers die zeiden een officieel onderzoek te hebben ingesteld wegens zijn scepticisme over verplichte mondkapjes in klaslokalen.
Het staatsagentschap bood Henrichs later zijn verontschuldigingen aan en krabbelde terug op zijn onderzoek, maar veel andere “sceptici” hebben niet zoveel geluk gehad.
Terwijl gezonde scepsis als ontoelaatbaar wordt beschouwd, wordt de wetenschappelijke cultus van COVID-19 – bestaande “uit de wetenschap, expertise, het universitaire systeem, ‘normen’ van de uitvoerende macht, de ‘inlichtingengemeenschap’, het ministerie van Buitenlandse Zaken, NGO’s, de nieuwsmedia en de hiërarchie van geloofsbrieven in het algemeen” – tijdens de pandemie als een evangelie beschouwd.
Ondertussen zijn vele geloofwaardige reputaties vernietigd in naam van de volksgezondheid en de “oorlog” tegen een virus:
“Dit is een vuile oorlog, een zonder waardigheid. Tegenstanders werden bedreigd, geschoffeerd en geïntimideerd door cancelcultuur-campagnes in de social media, lasterverhalen in de mainstream media, en bestsellers geschreven door vaccinzeloten. Uitspraken werden verdraaid, tot stromannen gemaakt en belachelijk gemaakt. Wikipedia-pagina’s werden gevandaliseerd.
Reputaties werden systematisch verwoest en vernietigd. Veel briljante wetenschappers werden aangevallen en kregen bedreigingen tijdens de pandemie, bedoeld om hen en hun gezinnen het leven zuur te maken.”
Autoritaire volksgezondheid boven wetenschap
“Wetenschap” is een beladen woord geworden, één dat gebruikt wordt als basis voor beslissingen die van invloed zijn op fundamentele vrijheden, het leven en de dood zelf. Maar, zoals Ioannidis uitlegt, wetenschap is niet gebaseerd op feiten maar op interpretaties, vaak in de context van politieke oorlogsvoering:
“Georganiseerd scepticisme werd gezien als een bedreiging voor de volksgezondheid. Er was een botsing tussen twee denkrichtingen, autoritaire volksgezondheid versus wetenschap – en de wetenschap verloor.
Eerlijk, voortdurend vragen stellen en alternatieve wegen verkennen zijn onontbeerlijk voor goede wetenschap. In de autoritaire (in tegenstelling tot de participatieve) versie van de volksgezondheid werden deze activiteiten gezien als verraad en desertie.
Het dominante narratief werd dat ‘we in oorlog zijn’. Als je in oorlog bent, moet iedereen bevelen opvolgen. Als een peloton het bevel krijgt naar rechts te gaan en sommige soldaten verkennen de manoeuvre naar links, dan worden ze neergeschoten als deserteurs. Wetenschappelijk scepticisme moest worden afgeschoten, geen vragen stellen. De bevelen waren duidelijk.”
Wat minder duidelijk is, is wie deze “orders” gaf dat andersdenkenden het zwijgen moest worden opgelegd. Dr. Peter McCullough, internist, cardioloog en epidemioloog, heeft het omschreven als een vorm van psychose of een groepsneurose. Ook Ioannidis gelooft dat een of andere vorm van maatschappelijk disfunctioneren het groepsdenken tijdens de pandemie voorrang heeft gegeven boven de wetenschap:
“Het was niet één enkele persoon, niet een gekke generaal of een verachtelijke politicus of een dictator, ook al was er wel degelijk sprake van politieke inmenging in de wetenschap – massaal zelfs.
Wij waren het allemaal, een conglomeraat zonder naam en zonder gezicht: een wirwar van halfbakken bewijsmateriaal; uitzinnige en partijdige media die parachutejournalistiek en pakjesberichtgeving promoten; de proliferatie van pseudoniemen en gelijknamige socialemedia-pers die zelfs serieuze wetenschappers ertoe brachten om ongebreidelde, wilde beesten avatars van zichzelf te worden, die enorme hoeveelheden onbenulligheid en onzin spuwden; slecht gereguleerde industrie en technologiebedrijven die hun hersen- en marketingkracht aanwenden; en gewone mensen die werden getroffen door de aanhoudende crisis.
Allen zwemmen in een mengeling van goede bedoelingen, uitstekend denkwerk en prachtige wetenschappelijke successen, maar ook van conflicten, politieke polarisatie, angst, paniek, haat, verdeeldheid, nepnieuws, censuur, ongelijkheid, racisme, en chronische en acute maatschappelijke disfunctie.”
Leugens rond de oorsprong van COVID-19
Een van de meest verhitte wetenschappelijke debatten is of COVID-19 afkomstig is uit een laboratorium of uit een natuurlijke bron. Dr. Anthony Fauci, directeur van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID) – een tak van de National Institutes of Health (NIH) – heeft ontkend het GOF (gain-of-function) onderzoek in het Chinese Wuhan Institute of Virology (WIV) te hebben gefinancierd, ook al zijn er bewijzen dat hij dat wel heeft gedaan.
In een gesprek met Newsweek zei Richard Ebright, hoogleraar scheikunde en chemische biologie aan de Rutgers Universiteit en laboratoriumdirecteur aan het Waksman Instituut voor Microbiologie, dat documenten die zijn vrijgegeven door een FOIA-rechtszaak zonder twijfel aantonen dat subsidies van het NIH zijn gebruikt om GOF-onderzoek aan het WIV te financieren, en dat Fauci daarover heeft gelogen:
“De documenten maken duidelijk dat beweringen van de NIH directeur, Francis Collins, en de NIAID directeur, Anthony Fauci, dat de NIH geen “gain-of-function” onderzoek of potentiële pandemische ziekteverwekkers verbetering in Wuhan ondersteunde, onwaar zijn.”
Veel van het controversiële onderzoek werd uitgevoerd door de non-profit EcoHealth Alliance. Fauci vertelde een House Appropriations subcommissie dat meer dan 600.000 dollar werd gegeven aan EcoHealth Alliance, die het geld doorsluisde naar het WIV, over een periode van vijf jaar, met als doel het bestuderen van vleermuis coronavirussen en of ze kunnen worden overgedragen op mensen.
De FOIA documenten, die werden vrijgegeven door The Intercept, onthullen GOF onderzoek waarbij gebruik werd gemaakt van gehumaniseerde muizen en coronavirussen. Ebright vertelde The Intercept:
“De virussen die zij construeerden werden getest op hun vermogen om muizen te infecteren die zo waren gemanipuleerd dat zij receptoren van het menselijke type op hun cel hadden … Terwijl zij werkten aan het SARS-gerelateerde coronavirus, voerden zij tegelijkertijd een parallel project uit aan MERS-gerelateerd coronavirus.”
China heeft ook geweigerd transparant te zijn over wat er in het WIV en andere laboratoria is gebeurd.
“Openheid van de laboratoriumboeken van het Wuhan Institute of Virology zou de bezorgdheid onmiddellijk hebben weggenomen. Zonder die openheid over welke experimenten er zijn gedaan, blijven lablektheorieën prikkelend geloofwaardig,” aldus Ioannidis.
De doofpotaffaires om het onderzoek naar de oorsprong van COVID-19 te belemmeren hebben het vertrouwen van het publiek in wetenschappers verder ondermijnd,waarvan de gevolgen waarschijnlijk nog lang na de pandemie voelbaar zullen zijn.
“Als het niet mogelijk is om volledige publieke gegevens te delen, zelfs voor een vraag die relevant is voor de dood van miljoenen en het lijden van miljarden, welke hoop is er dan voor wetenschappelijke transparantie en een cultuur van delen?”
Wat ook de oorsprong van het virus moge zijn, de weigering om zich aan vroeger aanvaarde normen te houden, heeft zelf enorme schade aangericht.” voegde Ioannidis eraan toe.
Als blijkt dat SARS-CoV-2 wel degelijk uit een lab kwam, is dat iets “dat het vertrouwen van miljoenen zou kunnen vernietigen.” Om van het actief censureren en belachelijk maken van diegenen die er bij ambtenaren op aandrongen om de lab-lektheorie verder te onderzoeken, naar het suggereren dat ze misschien wel de hele tijd gelijk hebben gehad, trekt elk ander detail dat ons is verteld om te geloven over het COVID-19 verhaal in twijfel.
Big Tech is de regelgever geworden in plaats van de gereguleerde
Wetenschappelijke normen veranderen snel tijdens de pandemie, zodanig dat iedereen plots een expert is. Ioannidis meldde dat tegen augustus 2021, 330.000 wetenschappelijke papers waren gepubliceerd over COVID-19, geschreven door ongeveer 1 miljoen verschillende mensen.
Er zijn 174 wetenschappelijke subgebieden, en al deze gebieden hadden specialisten die artikels publiceerden over COVID-19. Ioannidis en collega’s noemden “de snelle en massale betrokkenheid van de wetenschappelijke beroepsbevolking in COVID-19 gerelateerd werk” ongekend, maar merkten op dat veel ervan fundamenteel gebrekkig is:
“Wij hebben anekdotisch opgemerkt dat veel gepubliceerde bijdragen situaties van epistemische overtreding vertegenwoordigen, waar wetenschappers proberen om COVID-19 gezondheids- en medische vragen aan te pakken, hoewel ze uit niet-verwante gebieden komen en waarschijnlijk fundamentele materiedeskundigheid missen.”
Sociale en reguliere media hebben een rol gespeeld bij het bepalen wie een ‘expert’ is en wie niet, terwijl degenen die de gegevens van de ‘experts’ in twijfel trokken of om meer bewijs vroegen werden verguisd – een “afwijzende, autoritaire benadering ’ter verdediging van de wetenschap'”. Het eindresultaat is een veranderde werkelijkheid waarin zwaar conflicterende bedrijven zich hebben ontpopt als regelgevers van de samenleving in plaats van zelf gereguleerd te worden:
“Andere potentieel conflictueuze entiteiten werden de nieuwe maatschappelijke regelgevers, in plaats van degenen die gereguleerd werden. Big Tech bedrijven, die biljoenen dollars aan gecumuleerde marktwaarde hebben verdiend aan de virtuele transformatie van het menselijk leven tijdens de lockdown, ontwikkelden krachtige censuurmechanismen die de informatie die beschikbaar was voor gebruikers op hun platforms scheefgetrokken.
Consultants die miljoenen dollars verdienden aan bedrijfs- en overheidsconsultancy kregen prestigieuze posities, macht en publieke lof, terwijl wetenschappers zonder conflicten die pro bono werkten maar de dominante verhalen in twijfel durfden te trekken, werden besmeurd als zijnde conflicterend.”
Het eindresultaat is dat veel wetenschappers zichzelf censureerden om niet in het kruisvuur terecht te komen, wat “een groot verlies betekent voor wetenschappelijk onderzoek en de inspanningen op het gebied van de volksgezondheid”. Toch blijft het waar dat de weg naar goede wetenschap en de waarheid afhangt van voortdurende wetenschappelijke exploratie, uitdagingen en scepticisme – allemaal dingen die als anathema zijn gezien door de autoritaire controle die tijdens de pandemie de overhand heeft gekregen.
Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
COVID-19 VACCIN DOSSIER
Vader in ziekenhuis verlamd door eerste Covid-vaccin blijft sms’jes ontvangen over tweede prik
Covid-19 is nog steeds niet als zodanig geïsoleerd hoe kan men dan nog steeds blijven roeptoeteren dat covid-19 bestaat.
https://www.brighteon.com/159e868d-d4bc-4720-add8-15ba121e57b5
De zweer is nog niet open gebarsten.
Door alle leugens en bedrog zal een oplossing pijn doen voor alle partijen, echter de mens zal voor altijd beschadigd zijn. Maar de middeleeuwen is de mens ook te boven gekomen en waarschijnlijk zullen wij dat niet meer meemaken.