De 2700 woorden tellende verklaring van de G7-leiders over Oekraïne, uitgegeven in Hiroshima na hun topontmoeting, verdoezelt de brandende kwestie van vandaag – het zogenaamde tegenoffensief tegen de Russische troepen.
Het is een oorverdovende stilte, sinds er geruchten de ronde doen over de verdwijning van de opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten. Veelzeggend is dat president Vladimir Zelensky zelf Kiev verruilt voor wereldsteden – Helsinki, Den Haag, Rome, Vaticaan, Berlijn, Parijs, Londen en Jeddah en Hiroshima. Het lijkt erop dat er iets rotten is in the state of Denmark, schrijft M.K. Bhadrakumar.
Terwijl de G7-top eindigde, kondigde het hoofd van de PMC van Wagner, Jevgeni Prigozjin, zaterdag aan dat de Russische operatie om het strategische communicatieknooppunt Bakhmut in de Donbass-regio in Oost-Oekraïne in te nemen, die 224 dagen duurde, tot een goed einde is gebracht, waarbij het verzet van meer dan 80.000 Oekraïense troepen werd overwonnen.
Het is een pijnlijk moment voor Zelensky, die afgelopen december voor Amerikaanse wetgevers op Capitol Hill had opgeschept dat “net als de Slag bij Saratoga (in 1777 tijdens de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog), de strijd om Bakhmut het traject van onze oorlog om onafhankelijkheid en vrijheid zal veranderen.”
Ondertussen wordt er, om de aandacht af te leiden, gesproken over een subtiele verschuiving in het Amerikaanse beleid inzake de levering van F-16 gevechtsvliegtuigen aan Oekraïne in een onbepaalde toekomst. In werkelijkheid kan echter niemand zeggen hoe de Oekraïense rompstaat eruit zal zien als de jets arriveren. Het zal niemand verbazen dat de regering Biden nog steeds in tweestrijd verkeert. De F-16 is een hot item voor de export; wat gebeurt er als de Russen hem uit de lucht blazen met hun hi-tech wapens en de faam ervan vernietigen?
De Russen lijken te hebben geconcludeerd dat niets minder dan een totale overwinning de Amerikanen en Britten zal doen inzien dat het Moskou ernst is met de drie doelstellingen achter de speciale militaire operaties, waarover niet onderhandeld kan worden: veiligheid en beveiliging van de etnisch-Russische gemeenschap en hun recht om in vrede en waardigheid in de nieuwe gebieden te leven; demilitarisering en denazificering van Oekraïne; en een neutraal, soeverein, onafhankelijk Oekraïne, bevrijd uit de klauwen van de VS en niet langer een vijandig buurland.
De ongekende vijandigheid van de VS jegens Rusland heeft de vastberadenheid van Moskou alleen maar versterkt. Als de Angelsaksische alliantie de escalatieladder blijft beklimmen, zou de Russische campagne de operatie wel eens kunnen uitbreiden tot de hele regio ten oosten van de Dnjepr. De Russen zitten in deze oorlog voor de lange termijn en de bal ligt bij de Amerikanen.
Wat mij te binnen schiet, is een toespraak van president Vladimir Poetin afgelopen juli in de Doema. Hij zei: “Vandaag horen we dat ze ons willen verslaan op het slagveld. Wat kan ik daarop zeggen? Laat ze het maar proberen. We hebben al veel gehoord dat het Westen ons wil bestrijden ’tot de laatste Oekraïner’. Dit is een tragedie voor het Oekraïense volk, maar daar lijkt het op uit te draaien. Maar iedereen moet weten dat we over het algemeen nog niets serieus zijn begonnen.”
Welnu, de Russische operatie is eindelijk “serieus” begonnen. De gedachte achter het uitstel is onmiskenbaar. Poetin onderstreepte in zijn toespraak dat het Westen moet weten dat hoe langer de speciale militaire operatie van Rusland duurt, “hoe moeilijker het voor hen zal zijn om met ons te onderhandelen.”
De grote vraag is dus hoe het zit met het Oekraïense tegenoffensief. De Russische strijdkrachten hebben in alle opzichten een overweldigende militaire superioriteit. Zelfs als de harde kern van de in het Westen getrainde Oekraïense troepen, zo’n 30-35.000 soldaten, erin slaagt een “doorbraak” te bewerkstelligen in de 950 kilometer lange frontlijn, wat gebeurt er daarna?
Vergis u niet, er zal een massale Russische tegenaanval volgen en de Oekraïense soldaten kunnen alleen maar in een vuurval terechtkomen en tienduizenden verliezen lijden. Wat zou de Angelsaksische as dan hebben bereikt?
Bovendien zal het Oekraïense leger zichzelf zo grondig hebben uitgeput dat niets de Russische troepen zal kunnen tegenhouden om op te rukken naar Kharkov en Odessa. Hierin ligt de paradox. Want vanaf dat moment hebben de Russen niemand meer om mee te praten.
Als we afgaan op het gedrag van de Amerikanen in het verleden – of het nu gaat om Vietnam, Afghanistan of Irak en Syrië – zal Washington niets doen. De bekende Amerikaanse strategische denker Col. David MacGreggor had het niet beter kunnen verwoorden toen hij eerder deze week zei:
“Ik kan u vertellen dat Washington niets zal doen. En ik heb altijd gewaarschuwd… wij (Verenigde Staten) zijn geen continentale macht, geen landmacht ergens anders dan op ons eigen halfrond. Wij zijn vooral een lucht- en zeevaartmogendheid, net als Groot-Brittannië. En wat betekent dat? Als het slecht met ons gaat, varen we weg, vliegen we weg, gaan we naar huis… Dat doen we altijd. Uiteindelijk gaan we gewoon weg. En ik denk dat dat nu aan de orde is.”
Het stenige zwijgen van de G7-verklaring over het Oekraïense tegenoffensief is begrijpelijk. De verklaring van de G7 moet worden afgezet tegen een bericht in Politico aan de vooravond van de top in Hiroshima, waarin hoge VS-functionarissen worden geciteerd die een gedurfd plan uitwerken om de oorlog in Oekraïne te veranderen in een “bevroren conflict” naar het voorbeeld van het Koreaanse schiereiland of Kasjmir.
Een functionaris van het Pentagon vertelde het dagblad dat de recente militaire hulppakketten voor Oekraïne de “verschuiving naar een langetermijnstrategie” van de regering Biden weerspiegelen. Naar verluidt praten Amerikaanse functionarissen al met Kiev over de aard van hun relatie in de toekomst.
Als het verzoek van Oekraïne om toetreding tot de NAVO stokt, zouden westerse garanties kunnen variëren van een wederzijdse defensieovereenkomst in NAVO-stijl tot wapendeals in Israël-stijl met Oekraïne, zodat “het conflict ergens eindigt tussen een actieve oorlog en een gekoelde impasse”.
Inderdaad, in de verklaring van de G7 wordt de “Europeanisering” van Oekraïne geconceptualiseerd, met hervormingen, een markteconomie die wordt aangedreven door de particuliere sector en westerse financiële instellingen, en een versterking van het militaire afschrikkingsvermogen van Kiev ten opzichte van Rusland.
Het is verbazingwekkend. Nauwelijks is de ene narratief – over de militaire nederlaag van Rusland in Oekraïne en de omverwerping van Poetin – ontrafeld en wordt er een ander narratief opgedist, gebaseerd op het simplistische idee dat Rusland gewoon zal buigen en passief zal toekijken hoe de VS Oekraïne opneemt in het westerse bondgenootschappensysteem en zo een open wond aan de westelijke grenzen van Rusland creëert die decennialang middelen zal opslorpen en de banden met de buurlanden zal bemoeilijken.
De reactie van de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov op de G7-top bevestigt echter dat Moskou niet in de val van een “bevroren conflict” zal trappen. Lavrov zei: “Kunt u eens kijken naar de besluiten die op de G7-top in Hiroshima worden besproken en aangenomen en die gericht zijn op een dubbele insluiting van Rusland en de Volksrepubliek China?”
“Het doel werd luid en duidelijk aangekondigd, namelijk om Rusland op het slagveld te verslaan, en zonder het daarbij te laten, om het later als geopolitieke rivaal zogezegd uit te schakelen, samen met elk ander land dat een onafhankelijke plaats in de wereld opeist, zij zullen als tegenstanders worden onderdrukt.”
Lavrov wees er ook op dat de deskundigengemeenschap van de westerse landen openlijk de opdracht bespreken om scenario’s uit te werken die gericht zijn op het uiteenvallen van Rusland, en “zij verbergen niet dat het bestaan van Rusland als een onafhankelijk centrum onverenigbaar is met het doel van de wereldheerschappij van het Westen.” De minister zei: “We moeten een vastberaden en consequent antwoord geven op de oorlog die ons wordt verklaard.”
Toch is het niet zo dat de Amerikanen niet in staat zijn de oorlog door de ogen van Rusland te zien. Lees hier een brief die pleit voor wat gezond verstand in Washington, geschreven door een groep vooraanstaande voormalige Amerikaanse diplomaten en militaire functionarissen verbonden aan het Eisenhower Media Network. Zij hebben overigens betaald om de brief in de New York Times te krijgen, maar de rest van de gevestigde media verkoos hem te negeren.
De Russen en hun vrienden waar inmiddels veel landen echt voor uitkomen of stiekem maar toch ook weer bang om het echt te zeggen, is veel groter dan de gewone media doet voorkomen, geloof ik echt, die grotere landen durven het wel zoals China,India of de Brazilianen, dus 1 Moskou is niet alleen en dat is een belangrijk feit maar bovendien zijn de ogen en oren van zowel de Russen als de Chinezen helemaal geopend inmiddels, Lavrov is een enorme klasbak en zegt het zo duidelijk, wat hou ik van die diplomaat, niets gaat de Russen tegenhouden, geen Nazi Duitsland, geen Napoleon of Nazi Ukistan met zijn VS vrienden, we volgen het verder voor zover wij kunnen op de voet, de Russen hebben diverse malen geprobeerd om de vijand tot reden te brengen voor een dialoog maar ja als de tegenstander doof en blind tegelijk is ja dan weten de Russen en de Chinezen wel beter he, lang leve soevereine landen en drink ik op het einde van de despoot van de USA en ter herinnering aan de genocides op de First Nations, er is hoop maar hoe lang gaat het nog duren dat is de grote vraag!
Groot gelijk heb je natuurlijk…maar het is een proces van lange adem, het is moeilijk slikken voor dat volkje..en Lavrov is gewoon Fantastisch.. hopenlijk na Poetin de nieuwe President van Rusland en..meer…👍
Mooi dat de VS het toestaan dat anderen mogen leveren, het verdien model draait op hoogtoeren.
F16 weg, oh wat nu, hmm een nieuwe F35?, please sign here ….. $$$$ keep it coming.
Beter vervangen met een paar SU35, kosten minder, doen het goed, zouden die ook onder de sancties vallen ???
Vermoed van wel.