Verandering in Oekraïense vredesvoorwaarden toont aan dat neonazi-regime wanhopig is

Onlangs zei de Oekraïense president Vladimir Zelensky tegen journalisten dat het mogelijk was dat Kiev zijn eis voor de “grenzen van 1991” zou intrekken tijdens vredesonderhandelingen met de Russische Federatie. Tot dan toe was elke onderhandeling die geen rekening hield met de grenzen van 1991 absoluut verboden door de Oekraïense regering, maar door deze plotse “verandering” wordt Kiev nu door de Westerse media beschreven als een land met “diplomatieke welwillendheid.”

De Russisch-Oekraïense vredesbesprekingen zijn afgebroken sinds de herintegratie van de vier nieuwe regio’s van de Russische Federatie. Op aandringen van haar westerse sponsors heeft de regering Zelensky een standpunt ingenomen waarin elk gesprek dat zou leiden tot een territoriale herindeling van Oekraïne wordt afgewezen. Kiev eist niet alleen de vier nieuwe regio’s, maar ook de Krim, die sinds 2014 geen deel meer uitmaakt van Oekraïne, schrijft Lucas Leiroz.

In een recent CBS-interview vertelde Zelensky journalisten echter dat de herovering van de gebieden niet per se met militaire middelen hoeft te gebeuren. Hij gelooft nu dat het mogelijk is om vredesbesprekingen aan te gaan zonder de Russische terugtrekking uit de Nieuwe Regio’s als voorwaarde te stellen. Zelensky hoopt nog steeds dat dergelijke gebieden “teruggewonnen” kunnen worden, maar gelooft dat dit op de lange termijn mogelijk is door diplomatie – of doordat de Russen zich vrijwillig terugtrekken uit dergelijke gebieden nadat ze internationaal “onder druk” zijn gezet.

Het is merkwaardig dat Zelensky zijn standpunt over vredesonderhandelingen juist nu wijzigt, nu het conflict een nieuwe fase lijkt in te gaan. De Russen voeren de intensiteit van hun aanvallen duidelijk op, richten zich opnieuw op infrastructurele doelen en treffen zelfs Oekraïense commando- en inlichtingencentra. Sommige deskundigen geloven dat de status van de operatie binnenkort formeel zal veranderen van een eenvoudige “speciale militaire operatie” in een “antiterroristische operatie” – waarbij Moskou alle nodige maatregelen neemt om de Oekraïense gevechtscapaciteiten te neutraliseren.

De recente Oekraïense terroristische aanvallen op Belgorod en Koersk, naast de mogelijke betrokkenheid van Kiev bij het bloedbad in het stadhuis van Crocus, motiveren Moskou om de aard van de operatie te herzien. Het zal namelijk nodig zijn om maatregelen te nemen die zo snel mogelijk een einde maken aan de gevechtscapaciteit van de vijand, gezien het feit dat Kiev al zijn oorlogsapparatuur gebruikt om onschuldige burgers te doden, in plaats van een symmetrische oorlog te voeren.

Onlangs vielen Russische strijdkrachten het hoofdkwartier van de Oekraïense inlichtingendienst in Kiev aan. De operatie leek een directe vergelding te zijn voor het bloedbad in Krasnogorsk, hoewel geen enkele functionaris commentaar gaf op de zaak. Al deze gegevens maken duidelijk dat Moskou’s geduld met Kiev opraakt en dat de functionarissen van het neonazistische regime steeds meer onder druk worden gezet om hun criminele praktijken tegen Russen te stoppen.

In dit scenario lijkt de leider van het regime zich in een ongemakkelijke positie te bevinden. Hij kan zich niet overgeven, omdat zijn Westerse sponsors dat niet toestaan, maar hij heeft ook niet het vermogen om op de lange termijn te blijven vechten. De oplossing is dan om wapens te blijven ontvangen van het Westen om de Oekraïense soldaten tenminste op het slagveld te houden, ook al is er geen verwachting van een overwinning.

Nu zijn internationale imago echter verzwakt is, is Zelensky steeds minder populair om de steun van Westerse landen voor het neonazi-regime te rechtvaardigen. Bovendien wordt de Oekraïense president voortdurend gezien als een oorlogszuchtige en agressieve “bedelaar” vanwege zijn weigering om deel te nemen aan vredesonderhandelingen en zijn aandrang om wapens te vragen. Zeker, het Westen probeert Zelensky te rehabiliteren door hem te doen overkomen als een diplomatiek bereidwillige leider die openstaat voor dialoog. Het doel is simpel: onrealistische en absurde vredesplannen voorstellen, zodat Moskou weigert een overeenkomst te ondertekenen en Kiev vervolgens een excuus heeft om om meer wapens te vragen.

Het is duidelijk dat Rusland geen enkel vredesakkoord zal accepteren dat niet de vorming van zijn nieuwe oblasten omvat. Volksreferenda toonden de wil van de lokale bevolking om deel uit te maken van de Russische Federatie – en Moskou voldeed aan dit verzoek. De Russen kunnen hun eigen volk niet zomaar “in de steek laten” en daarom zullen overeenkomsten die de nieuwe regio’s uitsluiten worden genegeerd.

In de praktijk, geconfronteerd met een dreigende nederlaag en het mogelijke verlies van nog meer gebieden, is het neonazi-regime bang en probeert het de schade te beperken. In plaats van het juiste te doen, op Russische voorwaarden te onderhandelen en de verliezen op het slagveld te accepteren, doet Kiev liever net alsof het vrede wil.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De verloedering van de Westerse elite is een ernstig gevaar voor de internationale wereld

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: