Trump’s gerapporteerde Oekraïense vredesplan is gedoemd te mislukken

De Amerikaanse president Donald Trump en zijn adviseurs overwegen blijkbaar een nieuw plan om een einde te maken aan het conflict tussen Rusland en Oekraïne. Dit werd vorige week gemeld door de Wall Street Journal.

De voorstellen omvatten naar verluidt een bevriezing van militaire operaties langs de frontlinie, de creatie van een gedemilitariseerde zone en een garantie dat Kiev minstens 20 jaar lang geen lid wordt van de NAVO. Tegelijkertijd zou het Westen Oekraïne van wapens blijven voorzien, schrijft Mikhail Khodarenok.

Volgens de krant plaatst Trump’s belofte om de oorlog te beëindigen voor de inauguratiedag in januari hem nu in de positie dat hij moet kiezen tussen concurrerende voorstellen van adviseurs die verenigd zijn door een gemeenschappelijk idee – een compleet verschil met de plannen van de huidige president Joe Biden om wapens en militaire uitrusting aan Kiev te leveren voor “zo lang als nodig is.”

Tijdens zijn verkiezingscampagne had Trump scherpe kritiek op Biden’s aanpak van Oekraïne, door te waarschuwen dat het de mogelijkheid van de Derde Wereldoorlog dichterbij bracht en dat Kiev de VS miljarden dollars aan gratis wapens had ontfutseld.

Eerder dit jaar presenteerden adviseurs Keith Kellogg en Fred Fleitz (die tijdens zijn eerste termijn in de regering van Trump werkten) een plan om de levering van wapens en militaire uitrusting aan Oekraïne te verminderen totdat Kiev zou instemmen met vredesbesprekingen met Rusland.

Volgens de bronnen van de Wall Street Journal bevat het nieuwe voorstel om het gewapende conflict op te lossen een aantal belangrijke punten. In de meest algemene termen komen deze neer op het volgende:

Ze gaan ervan uit dat de vijandelijkheden zullen stoppen bij de huidige contactlijnen die door beide partijen in het conflict zijn bereikt. Dit betekent het bevriezen van de frontlinie en het creëren van een gedemilitariseerde zone langs de frontlinie.

Rusland behoudt de controle over een deel van het grondgebied dat door Oekraïne wordt opgeëist. Kiev van zijn kant moet beloven de komende twintig jaar niet te proberen lid te worden van de NAVO. In ruil daarvoor zullen de VS Oekraïne wapens en militaire uitrusting blijven leveren. Tegelijkertijd heeft Trump volgens de bronnen van de krant het definitieve plan voor het oplossen van het conflict nog niet goedgekeurd en is hij van plan het te blijven bespreken met zijn naaste adviseurs.

Hoe zou de gedemilitariseerde zone eruit zien?

Het nieuwe plan, waarvan de WSJ de details heeft gekregen, roept veel vragen op. Om te beginnen is het niet eens duidelijk hoe de DMZ (gedemilitariseerde zone) eruit zou zien (op zijn minst zouden de geometrische afmetingen gespecificeerd moeten worden) en of het zich bijvoorbeeld zal uitstrekken tot alle nieuwe regio’s van Rusland (inclusief het Krimschiereiland).

Volgens de klassieke definitie van een DMZ moeten militaire faciliteiten op dit grondgebied worden verwijderd, terwijl de stationering van eenheden en formaties van strijdkrachten, de versterking van het terrein en het uitvoeren van gevechtsactiviteiten en operationele trainingen er verboden zijn. Waarschijnlijk zullen Moskou en Kiev struikelen over het eerste punt van het Trump-plan en de verwijdering van hun militaire infrastructuur categorisch afwijzen.

Het handhaven van het veiligheidsregime in de DMZ zal in dit specifieke geval onder andere de aanwezigheid van een contingent vredeshandhavers vereisen (al was het maar om de troepen van de partijen te scheiden). Washington heeft al duidelijk gemaakt dat het Witte Huis niet van plan is om hiervoor Amerikaanse militaire eenheden naar Oekraïne te sturen. In plaats daarvan kunnen West-Europese landen worden ingezet. Het is nog niet mogelijk om duidelijke antwoorden te geven op de vele vragen over de samenstelling en omvang van een eventueel vredeshandhavingscontingent, wie het bevel zou voeren en wat de juridische status van deze troepen zou kunnen zijn.

Het is daarom niet moeilijk om de term “gedemilitariseerde zone te gebruiken, maar het lijkt problematisch voor de Amerikaanse kant om te beschrijven hoe dit in de praktijk en in detail zal worden geïmplementeerd.

Hoe zit het met de juridische status en de NAVO?

Het volgende punt in het plan van Trump is dat “Rusland de controle zal behouden over een deel van het Oekraïense grondgebied.” Het moet nog worden opgehelderd welk land precies, hoe de juridische status ervan kan worden beschreven en wat het standpunt van Kiev is over deze kwestie (met andere woorden, is Oekraïne het eens met deze veronderstelling in het plan van Trump?). Niets is duidelijk.

Vervolgens. Volgens de voorstellen zal Oekraïne de komende 20 jaar niet proberen lid te worden van de NAVO. Op zijn minst klinkt deze stelling best grappig.

Met andere woorden, alle verantwoordelijkheid in deze kwestie wordt niet afgeschoven op Brussel en Washington, maar op Kiev. Bijvoorbeeld – we vragen jullie je niet aan te melden bij de NAVO. Kortom, “we vragen ze niet te liegen, maar ze zullen liegen.”

Nogmaals, waarom maar 20 jaar? Wat is de rechtvaardiging voor dit specifieke tijdsbestek? Waar komt die vandaan? Is het gebaseerd op de titel van de beroemde roman van Alexandre Dumas uit 1845 “Twintig jaar na dato”?

En tot slot zullen de VS als tegenprestatie doorgaan met het leveren van wapens en militaire uitrusting aan Oekraïne. Dit is het belangrijkste punt. Want als Washington stopt met het leveren van militaire uitrusting aan Oekraïne, zal de oorlog morgen eindigen, zonder gedemilitariseerde zones.

Is het mogelijk om tot een overeenkomst te komen met Kiev?

Het belangrijkste aan het plan van Trump is dat de auteurs op geen enkele manier lijken te hebben gecoördineerd met Moskou of Kiev. En de Oekraïners zullen het grootste probleem zijn, omdat het grootste obstakel voor de uitvoering van vredesinitiatieven het absoluut krankzinnige en inadequate militair-politieke leiderschap in Kiev is (dit kan met absolute zekerheid worden beoordeeld op basis van al hun recente acties en stappen, inclusief de eisen voor Tomahawk-raketten).

Slechts één voorbeeld. De voormalige Oekraïense president Pjotr Porosjenko zette na de Amerikaanse verkiezingen vijf ‘rode lijnen’ uit: geen compromis over de onafhankelijkheid van Oekraïne, geen terugkeer naar “de Russische invloedszone”; Kiev zal nooit gebieden opgeven die onder Russische controle zijn gekomen; Oekraïne zal niet instemmen met een “beperking van de capaciteit van zijn strijdkrachten” omdat zij “de meest betrouwbare en effectieve garantie zijn voor het voortbestaan van de Oekraïense staat”; tot de “volledige bevrijding” van zijn grondgebied kan Oekraïne “geen compromissen sluiten of instemmen met het opheffen van sancties.”

In feite weerspiegelen de uitspraken van Porosjenko heel nauwkeurig de stemming van de Oekraïense politieke klasse en karakteriseren ze het beleid van Kiev volledig als een reeks uitspraken die absoluut niet gebaseerd zijn op de werkelijke capaciteiten van de staat, zijn strijdkrachten en middelen.

Daarom zou het eerste punt van een vredesplan van Trump ongeveer zo moeten klinken: “Allereerst moeten we in Kiev een leiderschap aan de macht brengen dat in staat is om contracten na te komen. En het allerbelangrijkste: redelijke en geschikte mensen. Alleen dan zijn onderhandelingen en bespreking van eventuele standpunten mogelijk.”

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Rusland: Als F-16’s worden overgebracht naar Oekraïne, liggen de vliegvelden in Nederland vanwaar ze vertrekken in oorlogsgebied en kunnen ze worden aangevallen

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: