Triest Westen, wat is er van je geworden…

We horen en lezen dat de huidige aflevering van de Noord-Amerikaanse presidentsverkiezingen de belangrijkste verkiezingshandeling aller tijden is in het land, misschien wel in de wereldgeschiedenis.

Een alarmsignaal. Opnieuw kijkt het imperium naar zijn eigen navel en zijn satellieten willen graag weten of ze trouw zullen moeten zijn aan een zekere Kamala Harris, een megafoon met een grote mond, of aan de welbekende Donald Trump, een populistische narcist die met de wereld bespeelt alsof het een schurk is die de briljante scène van Charlot in “De Grote Dictator” imiteert, schrijft José Goulão.

Dit is de “democratische” keuze bij uitstek. Het model voor de selectie van “volksvertegenwoordigers” dat alle “beschaafde landen,” de bevoorrechte leden van de elite van het collectieve Westen, moeten volgen om niet gemarginaliseerd te worden binnen deze heilige Olympus. Dit is hoe de “liberale democratie,” voorheen de “Westerse democratie,” werkt, de enige die wordt geaccepteerd binnen het kader van de “op regels gebaseerde internationale orde,” dat wil zeggen, het internationale recht dat buigt voor de belangen, willekeur en expansiedrift van het imperium. We hebben het moment bereikt waarop, in het Westen, het nominale hoofd van het imperium wordt aangewezen met een happening waarin een van de twee imbecielen wordt gekozen: een onwetende, hol, functionerend als een gebroken plaat maar gevaarlijk door het apparaat dat haar manipuleert; en een onwetende, zichtbaar sociopaat en gevaarlijk om wie hij is en om de bekrompenheid, vervreemding en het potentiële geweld van de lagen van een zieke samenleving die hem steunen.

Het Noord-Amerikaanse verkiezingsduel tussen de democratische Kamala en de Republikein Donald definieert de deugden van onze “liberale democratie” als weinig andere. Het legt de kiezers de “vrijheid” op om te kiezen tussen kandidaten die zijn genomineerd door een duet van partijen die weinig of niets verschillen in praktische actie en die beide voortkomen uit het zogenaamde militaire, industriële en technologische complex, de echte macht in de Verenigde Staten en haar westerse satellieten; een fusie tussen staats- en bedrijfsmacht die, voor zover het ons direct aangaat, zich manifesteert via de term “Blob” – gecreëerd tijdens de regering-Obama en die de tweepartijenconsensus weerspiegelt over de behoefte aan een robuuste militaire aanwezigheid van de Verenigde Staten in de hele wereld, ook bekend als “Washington rules.” Boegbeelden die geassocieerd worden met het “blob”-concept zijn Hillary Clinton en Bill Gates – en daarmee is alles gezegd.

Zonder de werkelijkheid te willen vervormen, werkt het politieke systeem dat gebaseerd is op deze fusie tussen de staat en grote bedrijven, in de praktijk als één partij met twee mimetische tendensen die al lang geleden de relatie met de kiezers hebben verbroken, behalve in idiote scenario’s, maar in het vullen van het Hollywood-oog, dat zich in tijden als deze vermenigvuldigt, van “verkiezingscampagnes.”

Merk nu op hoe dit model geleidelijk is geëxporteerd naar alle vertegenwoordigers van de “liberale democratie” in het hele Westen: twee politieke stromingen met een “roeping tot regeren,” sociaal-democraten en conservatieven, die onschadelijk van mening verschillen over sociale kwesties en absoluut convergeren in het onmenselijke neoliberale economische en financiële systeem, het neoliberalisme, waaraan alle politieke activiteit is onderworpen. Tussen de “liberale democratie” en het eenpartijstelsel bestaat een praktische stedenband, die steeds meer doordrongen raakt van het fascistische milieu naarmate de onomkeerbare economische en sociale problemen toenemen.

Nepwedstrijd

Het vermeende duel tussen Kamala en Donald is niets anders dan de vervulling van een ritueel in vierjaarlijkse cycli dat, de een na de ander, de gezichten verandert (niet altijd) die de hoofdrolspelers zullen zijn van de tragikomedie die met ongezonde obsessie ten tonele wordt gevoerd door de monstertentakel waarin het wereldwijde info-propaganda-apparaat dat is opgemaakt als infotainment is veranderd, informatie als vervreemdend entertainment.

Ondanks de hardnekkigheid van het systeem en de massale vergiftiging van de bevolking zijn er bemoedigende tekenen dat de betovering zich, zij het op min of meer lange termijn, tegen de tovenaar zou kunnen keren. Stel je voor dat in de Verenigde Staten het prestige van journalisten al lager is dan dat van congresleden, volgens het onderzoeksbureau Gallup, dat zich niet bewust is van hun opname in machtsmilieus. In de eenvoud van zijn formulering, zegt de Gallupiaanse conclusie alles over de aftakeling van het prachtige regime en heiligdom van de “liberale democratie,” van “onze beschaving,” van de tuin die bedreigd wordt door barbarij die, tussen haakjes, een nog demonischer vorm aannam op de recente top van de BRIC gehouden in Kazan, provocerend in Rusland.

Onderzoek vertelt ons dat het prestige van congresleden, dat wil zeggen van politici die door kiezers zijn “gekozen” om hen te vertegenwoordigen, van oudsher bekend staat als de vertaling van het laagste niveau van geloofwaardigheid, wat het prestige van dit type democratie alleen maar veredelt; want stel je voor dat journalisten, een laag waarvoor Noord-Amerikanen nog enig respect leken te hebben, erin slaagden de “gekozenen” te overtreffen in deze val in de afgrond van minachting. Niets dat ons verbaast of zou moeten verbazen: het is een van de misfortuinen van ons dagelijks leven ook in Portugese landen, door zijn eigen roeping en ook als dochters van de miserabele Europese en Westerse scène in het algemeen. Imperiale osmose is snel en dodelijk op de strategische terreinen van info-stupidificatie.

Voor het grootste deel in relatie tot congresleden, zal de respectabiliteit van presidenten zeker op een laag niveau liggen. Daarom is het duel tussen Kamala Harris en Donald Trump niet “belangrijker” in vergelijking met zoveel andere. Het is niet omdat Joseph Biden, de zittende president, zich terugtrok van het toneel omdat hij eindelijk zijn fysieke en cognitieve tekortkomingen had geaccepteerd (of voor hem was geaccepteerd), dat de Verenigde Staten ophielden te functioneren. Het staats-bedrijfsapparaat is altijd actief, het regeert 24 uur per dag omdat dit de permanente en globalistische urgenties van zijn belangen bepaalt, waarvan de vervulling wordt verzekerd door wegwerpentiteiten die denken dat ze in het “paradijs van kansen” leven of hebben gevonden voordat ze in de vuilnisbak worden gegooid.

Het gevecht tussen Kamala en Donald is, net als bij wrestling sessies, per definitie gemanipuleerd, hoewel het bij gevechten in de ring niet denkbaar is dat er pogingen worden gedaan om een van de deelnemers uit te schakelen door te schieten. Aangezien alles erop wijst dat dit regelmatig is gebeurd, zijn er dus vermoedens te verwachten over de transparantie van het stemmen en de onwaarschijnlijke verwarring tussen elektronisch stemmen, stemmen in persoon en stemmen per post. Het wantrouwen werd nog versterkt door het feit dat er geen vertegenwoordigers van de kandidaten aanwezig waren bij het tellen. Wat een voorbeeld zouden we zijn als dit soort anomalieën zich zouden voordoen – wat niet het geval is – in Venezuela, Bolivia, Rusland, Zuid-Afrika, Angola, enzovoort. Maar niets van dit alles zou ons moeten storen, het is alleen aan ons om de tekenen van fraude heftig te ontkennen: de cyclische benoeming van de president van de Verenigde Staten is de opperste daad van “liberale democratie,” het heeft het zegel van garantie wat er ook gebeurt, het is het model dat we allemaal zullen – liever gezegd, moeten – volgen.

Je zou kunnen stellen, zoals zielen die geen achterdocht toestaan ten aanzien van de perfectie en superioriteit van “onze beschaving” en haar respectievelijke democratische mechanismen altijd doen, dat er geen bewijs is voor deze vooringenomenheid, dat de vermoedens niets meer zijn dan speculatie, het slechte verlies van de verslagenen, of zelfs nepnieuws of onzalige complottheorieën.

Laten we duidelijk zijn: denk je dat er transparantie is in discriminatie en verschillen in behandeling tussen partijen tijdens voorverkiezingen en verkiezingscampagnes? Zijn er geen partijen die per definitie een “roeping” hebben om te regeren terwijl de andere, louter ondersteunende actoren, gedoemd zijn om onschuldig pluralisme te garanderen? Zijn de financiële middelen van kandidaten en kandidaturen eerlijk en evenwichtig? Zijn de financiers van partijen en kandidaten mensen en entiteiten die alleen geïnteresseerd zijn in het helder en duidelijk functioneren van de democratie en zijn ze nooit van plan om de overeengekomen beloningen stroomafwaarts te innen die de investeringen stroomopwaarts rechtvaardigden? En de verraderlijke info-propaganda behandelt de verkiezingsgebeurtenissen op een evenwichtige manier, geeft het stem en kansen in gelijke mate aan alle concurrenten of alleen aan de “aangewezenen”, degenen die de twee tendensen van een democratisch regime vertegenwoordigen zoals het hoort, plus hun respectieve adjuncten?

Deze en vele andere vragen die we zouden kunnen toevoegen zijn relevant voor het identificeren en definiëren van de democratische standaard, onze vuurtoren en onze gids; en, in overeenstemming met de natuurlijke orde der dingen, is het evenzeer van toepassing op de trotse en smeuïge satellieten die rond de planeet draaien die de zon van “onze beschaving” weerspiegelt.

Wat zal veranderen

Kamala Harris en Donald Trump. De geloofwaardigheid van deze kandidaten is zo groot dat de Washington Post, een van de instrumenten van het regime en een zeer trouw instrument van expansionisme en imperiaal militarisme, voor het eerst in vele decennia niet aanbeveelt om op een van de mogelijke presidenten te stemmen. Normaal gesproken doet ze dat om de kandidaat van de Democratische Partij te bevoordelen, omdat ze in harmonie wil zijn met de “fijne” en “chique” clientèle van de Beltway, het toevluchtsoord van de machthebbers. Kamala past echter niet in de normen van deze elite, ze kan geen twee ideeën op één lijn krijgen met savvy, ze voldoet niet aan de maatstaven van verbale taal en grenst aan onzin, ze heeft vaak moeite met het herhalen van de boodschappen, zelfs als het primaire boodschappen zijn, die haar worden uitgelegd en aanbevolen – vergelijkbaar met Biden toen dementie hem nog afhankelijker maakte van koptelefoons en de autocue. Bovendien mist hij stijl, de souplesse die typisch is voor politici met een stamboom. Het is duidelijk dat de mogelijke oplossing, gevonden buiten de gebruikelijke zogenaamde democratische formaliteiten aangeduid als “voorverkiezingen”; haastig werd verwijderd van het vicepresidentschap toen men zich realiseerde dat Joseph Biden het einde van deze termijn niet zou opmerken, laat staan een nieuwe termijn.

De Washington Post betaalde de prijs voor zijn “onthouding”: het verloor in een oogwenk 200.000 abonnees – Democraten vergeven niemand die faalt, zelfs niet in het aangezicht van een trappekandidaat. Toch namen de invloedrijke Los Angeles Times en USA Today dezelfde beslissing. Kamala Harris wordt min of meer overgelaten aan haar handicaps en een apparaat dat haar ongewild steunt omdat ze geen andere keuze heeft. Onderzoek doet haar de das om, maar zoals de westerse regels in deze zaak laten zien, zijn ze niet betrouwbaar, omdat ze in wezen dienen om te liegen en te manipuleren. Bovendien is het deponeren van het stembiljet in de stembus slechts één detail van het “liberaal-democratische” spel,

Hoe zit het met Donald Trump? Hij komt overeen met wat het meest ultramontane is in de Verenigde Staten, met de maffia’s van religieuze sekten, met de onwetendheid die bloeit als distels over het hele land. Hij is een bedrieger en een leugenaar. Hij beëindigde de oorlog in Syrië maar besloot al snel om het land aan te vallen met raketten en het te bezetten met meer troepencontingenten om – zei hij – de diefstal van olie te garanderen. Hij trok zich terug uit Afghanistan maar liet de NAVO vernedering liever over aan Biden. Het concentratiekamp Guantánamo, een exponent van imperiaal terrorisme, is nog niet gesloten. De gevolgen van de houtblokken die hij in brand stak in het Midden-Oosten dankzij zijn ongezonde steun aan het zionistische nazisme zijn zichtbaar.

We voorspellen dus wat er zal gebeuren met zijn belofte om de oorlog in Oekraïne in een oogwenk te beëindigen terwijl hij ervoor zorgt dat hij “Poetin op orde brengt.” Een oligarch, kleptocraat en eeuwige politicileerling, een gevaarlijke, zeer gevaarlijke onbewuste.

Wat zal er volgen op dit verkiezingsscenario dat ongefilterd de vernederende, pijnlijke, incompetente en gedesoriënteerde staat laat zien die een op drift geraakt Westen heeft bereikt?

Het heersende militaire, industriële en technologische complex, het centrum van de imperiale macht dat functioneert terwijl presidenten en congresleden voorbijkomen, zal zoals altijd de beslissende woorden blijven spreken.

Deze garanderen ons meer van hetzelfde, hoewel er variaties te zien zijn zodat alles hetzelfde blijft ongeacht de kandidaat aan wie de huurder van het Witte Huis wordt toegewezen.

Binnenlands, meer belastingen, minder belastingen, de rijken zullen nog rijker worden en de armen in grotere aantallen armer en, of de crisis nu goedaardig of catastrofaal is. Onderwijs zal nog verder wegzakken in verhongering, gezondheid zal voor sommigen steeds minder worden; openbare infrastructuur, van bruggen tot transport, scholen en huisvesting in achterstandswijken zal blijven afbrokkelen door gebrek aan onderhoud. Het milieu zal verder verslechteren naarmate de “groene transitie” vordert, genetisch gemodificeerde organismen zullen voedsel meer vergiftigen, misdaad zal zonder rust ruïneren en moorden, de handel en consumptie van natuurlijke of chemische drugs, die elke dag worden vernieuwd, zullen meer zombies produceren en miljoenen mensen op grote schaal liquideren. Ons paradijs wordt verward met de hel.

Op het externe front, met Kamala of Donald, zal oorlog de prioriteit blijven in de vorm van militaire agressie, kleurenrevoluties of economische en politieke sancties, ongeacht wat ze nu beloven.

De aangekondigde nederlaag van Oekraïne door Rusland roept twijfels en onzekerheden op over het toekomstige gedrag van het Pentagon en de NAVO, ongeacht de huidige president. De militaire en economische druk op China en de terroristische manipulatie van de situatie in Taiwan zullen blijven escaleren, terwijl het zionisme zijn weg (en die van de planeet?) naar de afgrond zal volgen, altijd met de steun en bescherming van de Verenigde Staten en hun respectieve satellieten, begaan welke gruweldaden je ook begaat. Uiteindelijk is hij de verdediger van “onze beschaving” in het Midden-Oosten, dixit Netanyahu, en hij is niet ontzenuwd.

Trump lijkt dreigender te zijn op het gebied van China en het Midden-Oosten, maar het buitenlands beleid van de Democratische partij blijft niet ver achter in agressiviteit en onverantwoordelijkheid.

De Europese Unie en de NAVO zijn in tranen, gealarmeerd door de hypothetische overwinning van Trump. Overbodig verlangen: ze zouden meer vertrouwen moeten hebben in de essentie van imperialisme. Met de ene of de andere president zal de missie van het Atlantisch Bondgenootschap zijn om verder uit te breiden naar de grenzen met Rusland, het beleg rond dit land aan te scherpen en het te verdelen in een conglomeraat van onderdanige staten. De Europese Unie zal veracht blijven worden door Washington en er plezier in hebben zo behandeld te worden. Duitsland heeft net Biden geëerd, de president die de Nord Stream afbrak, onmisbaar voor zijn economische strategie en om uit het gat te komen waarin het blijft zinken.

De plundering van wereldgoederen en rijkdommen – of op zijn minst de voortdurende pogingen om dit te garanderen – zal niet afhangen van de keuze tussen Kamala of Trump: het is een routineonderdeel van de geschiedenis van de laatste eeuwen van kolonialisme en imperialisme.

In hun overtuiging van beschavingssuperioriteit, die hen ertoe brengt verlangens met realiteiten te verwarren, in een parallelle realiteit te leven of het niet-bestaan te veinzen van ontwikkelingen die zij niet beheersen, maken de westerse economische, militaire en politieke klassen, onder leiding van de Verenigde Staten, veel fouten die vaak gericht zijn op of verwarring zaaien over de bronnen van hun zorgen. In werkelijkheid zou de keuze tussen Kamala en Donald verre van zijn grootste probleem moeten zijn. De transformaties die plaatsvinden in de wereld en die heel consequent een bedreiging vormen voor het zogenaamde “beschavende” autoritarisme van de “op regels gebaseerde internationale orde,” moeten serieus worden genomen en vertellen ons dat niets ooit nog zal terugkeren naar hoe het kort geleden was, bijvoorbeeld voordat de open oorlog begon in Oekraïne. De status van 500 jaar koloniale en imperiale straffeloosheid wordt voor het eerst in twijfel getrokken door een overweldigende mondiale meerderheid die meer dan vijf miljard mensen vertegenwoordigt van de acht miljard die de aarde bewonen. En in dat opzicht maakt het niet uit of Kamala Harris of Donald Trump de imperiale bazen van dienst zijn.

We weten ook dat de een of de ander, wat er ook gebeurt, de vinger aan de trekker zal hebben van een nucleair arsenaal dat in staat is om de planeet en de mensheid meerdere malen te vernietigen en dat, ongeacht wie er wordt gekozen, beiden worden gedreven door belangen die ertoe neigen om het te activeren alsof het mogelijk is, slechts “beperkte effecten” te produceren; of zelfs, zoals gebeurt met de krankzinnige zionisten die aan de macht zijn, de voorkeur te geven aan de hecatombe van het laatste oordeel om niet getuige te zijn van een hypothetisch einde van Israël.

En wat dat betreft zijn Kamala en Donald allebei onderdeel van het probleem, niet van de oplossing.

Dit is waar we bang voor moeten zijn en waar we met al onze kracht en middelen tegen moeten vechten. Wij maken deel uit van de oplossing.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Davos is een levend fossiel van een imperium in oorlog met zichzelf en de wereld

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: