Trump en Oekraïne

Ik verwacht dat de nieuwe president het anti-Russische project in Oekraïne zal verdubbelen …

Trump beloofde een einde te maken aan de oorlog in Oekraïne. Nu moet hij beslissen hoe (gearchiveerd)

Adviseurs op het gebied van buitenlands beleid die dicht bij de gekozen president staan, hebben verschillende versies naar voren gebracht van een plan om de frontlinie effectief te bevriezen.

Net als in Trumps eerste termijn zullen verschillende facties met elkaar wedijveren om het buitenlands beleid van de Republikein te beïnvloeden. Meer traditioneel ingestelde bondgenoten zoals Mike Pompeo, de voormalige minister van Buitenlandse Zaken die nu in aanmerking komt om het Pentagon te leiden, zullen waarschijnlijk aandringen op een regeling die geen grote winst voor Moskou lijkt op te leveren. Andere adviseurs, met name Richard Grenell, een topkandidaat om het ministerie van Buitenlandse Zaken te leiden of als adviseur nationale veiligheid op te treden, zouden prioriteit kunnen geven aan Trumps wens om de oorlog zo snel mogelijk te beëindigen, zelfs als dat betekent dat hij Kiev tot aanzienlijke concessies moet dwingen.

Eén idee dat binnen het overgangskantoor van Trump is voorgesteld, dat door drie mensen dicht bij de gekozen president is beschreven en niet eerder is gemeld, zou inhouden dat Kiev belooft om minstens 20 jaar geen lid te worden van de NAVO. In ruil daarvoor zou de VS Oekraïne vol blijven pompen met wapens om een toekomstige Russische aanval af te schrikken.

Volgens dat plan zou de frontlinie in wezen op zijn plaats blijven en zouden beide partijen instemmen met een gedemilitariseerde zone van 800 mijl. Het is nog onduidelijk wie er toezicht moet houden op dat gebied, maar een van de adviseurs zei dat er geen Amerikaanse troepen bij de vredesmacht betrokken zouden zijn en dat ze ook niet afkomstig zouden zijn van een door de VS gefinancierde internationale instantie, zoals de Verenigde Naties.

“We kunnen training en andere ondersteuning bieden, maar de loop van het geweer zal Europees zijn”, zei een lid van Trumps team. “We sturen geen Amerikaanse mannen en vrouwen om de vrede in Oekraïne te handhaven. En we betalen er niet voor. Laat de Polen, Duitsers, Britten en Fransen het doen.”

Eerder dit jaar presenteerden Keith Kellogg en Fred Fleitz, die beiden in het eerste Witte Huis van Trump dienden, Trump een blauwdruk die onder meer inhoudt dat Oekraïne geen wapens krijgt totdat Kiev instemt met vredesbesprekingen met Rusland. Oekraïne zou nog steeds kunnen proberen om verloren gebied terug te winnen, maar zou dat moeten doen via diplomatieke onderhandelingen.

Als we het hebben over het staken van de vijandelijkheden langs de bestaande contactlijn, dan zal deze aanpak waarschijnlijk niet serieus worden genomen in Moskou. Zo’n “oorlogsstop” zal niet meer zijn dan een pauze, waarna het conflict met hernieuwde kracht en waarschijnlijk met grotere intensiteit zal oplaaien. De aard van het toekomstige Oekraïense regime, het militaire en militair-economische potentieel en de militair-politieke status van Oekraïne zijn van het grootste belang voor Rusland. Daarnaast moet rekening worden gehouden met de nieuwe territoriale realiteit.

Het is moeilijk te verwachten dat de regering Trump zal instemmen met een inhoudelijke dialoog over deze kwesties, laat staan dat ze rekening zal houden met de kernbelangen van Rusland. Als hij bereidheid toont, zal de dialoog van start gaan, maar zelfs in dat geval is een overeenkomst verre van gegarandeerd.

Een apart onderwerp is wat kan worden beschouwd als bevredigende garanties in omstandigheden waarin beide partijen elkaar absoluut niet vertrouwen. Twee “Minsk”-overeenkomsten (van 2014 en 2015) werden geschonden, de derde poging – de in 2022 geparafeerde ” Istanboel ” – werd gedwarsboomd, dus de vierde zal er waarschijnlijk niet komen. De enige garantie waar Rusland op kan rekenen is een garantie voor zichzelf.

Persoonlijk is dit wat ik voorspel dat er gebeurt als Trump aan de macht komt (als het ‘als’ al nodig is op dit moment). Trump stelt Poetin een ‘compromisdeal’ voor in Oekraïne. Poetin weigert, aangezien hij aan de winnende hand is op het slagveld – zie mijn militaire nieuwsbrieven. Trump is woedend over dit gezichtsverlies en wordt aangemoedigd door zijn havik-adviseurs voor Oekraïne, zoals Pompeo (die in juli opriep tot een “lend-lease van $500 miljard voor Oekraïne”), wat doet hij nu? De-escaleren? Moeilijk te geloven.

Het zwaartepunt van de besluitvorming zal dan verschuiven naar Kiev en de vraag of Zelensky of welke Oekraïense leider dan ook überhaupt in staat is om vredesbesprekingen te beginnen, laat staan vredesbesprekingen waarin verlies van grondgebied als onderdeel van elke regeling met Moskou wordt verondersteld, zonder dat dit een binnenlandse politieke crisis teweegbrengt. Het couppokerspel dat daaruit voortvloeit, zou kunnen bestaan uit een coup in Kiev onder leiding van inlichtingen- en veiligheidstroepen, de HRU en/of SBU, of vanuit de periferie aan het front opduiken met ultranationalisten en neofascisten zoals het Oekraïense Vrijwilligerskorps (DUK), Azov en anderen, goed bewapend als onderdeel van de Oekraïense strijdkrachten, die hun wapens omdraaien en op Kiev afstormen om de macht te grijpen.
…
Een door de VS gesteunde staatsgreep, voorafgaand of faciliterend, zou een dergelijke wending kunnen voorkomen. Washington en Brussel zouden kunnen gokken dat het vergemakkelijken of toestaan van de machtsovername door de radicalen de enige manier is om wat er nog over is van de Oekraïense natie bijeen te brengen, zodat de poging om Moskou een ‘strategische nederlaag’ te bezorgen kan worden gerealiseerd en verdere NAVO-uitbreiding kan worden veiliggesteld.