Terreuraanslag Nord Stream: Het plot wordt steeds dikker

Het explosieve verslag van Seymour Hersh over hoe de regering van de Verenigde Staten afgelopen september de Nord Stream 1 en 2 pijpleidingen in de Oostzee heeft opgeblazen, blijft in het hele spectrum voor rimpelende geopolitieke golven zorgen, schrijft Pepe Escobar.

Behalve natuurlijk in de parallelle bubbel van de Westerse mainstream media, die het volledig hebben genegeerd, of in een paar geselecteerde gevallen hebben besloten de boodschapper af te schieten door Hersh af te doen als een “in diskrediet geraakte” journalist, een “blogger” en een “samenzweringstheoreticus”.

Ik heb een initiële benadering geboden, gericht op de vele verdiensten van een schijnbaar grondig verslag, maar ook opmerkend op enkele ernstige inconsistenties.

Old school buitenlandcorrespondent John Helmer in Moskou is nog verder gegaan; en wat hij aan het licht heeft gebracht is misschien wel net zo gloeiend als Sy Hershs eigen verslag.

De kern van de zaak in Hershs rapport betreft de toewijzing van de verantwoordelijkheid voor een in feite industriële terreuraanslag. Verrassend genoeg, niet de CIA; dit is rechtstreeks de verantwoordelijkheid van het giftige planningstrio Sullivan, Blinken en Nuland – neoliberalen die deel uitmaken van het “Biden”-combo. En het laatste groene licht komt van de ultieme beslisser: de seniele, teleprompt-lezende president zelf. De Noren spelen een rol als kleine helpers.

Dat levert het eerste ernstige probleem op: nergens in zijn rapport verwijst Hersh naar MI6, de Polen (regering, marine), de Denen en zelfs de Duitse regering.

Er is een vermelding dat op 20 januari 2022, “na enig wiebelen”, kanselier Scholz “nu stevig in het Amerikaanse team zat”. Welnu, volgens de bron van Hersh was het plan inmiddels al minstens een paar maanden in bespreking. Dat betekent ook dat Scholz de hele tijd “in het Amerikaanse team” bleef tot aan de terreuraanslag, op 2022 september.

Wat betreft de Britten, de Polen en alle militaire NAVO-wedstrijden die meer dan een jaar voor de aanval werden gespeeld voor het eiland Bornhom, dat was uitgebreid gemeld door de Russische media – van Kommersant tot RIA Novosti.

De speciale militaire operatie (SMO) werd gelanceerd op 24 februari, bijna een jaar geleden. Het opblazen van Nord Stream 1 en 2 gebeurde op 26 september. Hersh verzekert dat er “meer dan negen maanden van zeer geheim heen en weer gepraat binnen de nationale veiligheidsgemeenschap van Washington plaatsvond over hoe de pijpleidingen te ‘saboteren'”.

Dat bevestigt dus dat de planning van de terreuraanslag maanden voorafging aan niet alleen de SMO, maar, wat cruciaal is, aan de brieven die Moskou op 20 december 2022 naar Washington stuurde met het verzoek om een serieuze discussie over de “ondeelbaarheid van de veiligheid” tussen de NAVO, Rusland en de post-Sovjetruimte. Het verzoek werd beantwoord met een afwijzend Amerikaans non-antwoord.

Terwijl hij het verhaal schreef van een terreurrespons op een ernstige geopolitieke kwestie, doet het de wenkbrauwen fronsen dat een eersteklas professional als Hersh niet eens de moeite neemt om de complexe geopolitieke achtergrond te onderzoeken.

In een notendop: het ultieme Mackinderiaanse anathema voor de Amerikaanse heersende klasse – en dat is tweeledig – is een bondgenootschap tussen Duitsland en Rusland, uitgebreid met China: dat zou betekenen dat de VS uit Eurazië worden verdreven, en dat bepaalt alles wat een Amerikaanse regering denkt en doet in termen van NAVO en Rusland.

Hersh had ook moeten opmerken dat de timing van de voorbereidingen om “de pijpleidingen te saboteren” het officiële narratief van de Amerikaanse regering, volgens welke dit een collectieve inspanning van het Westen is om Oekraïne te helpen tegen “niet-uitgelokte Russische agressie”, volledig onderuit haalt.

Die ongrijpbare bron

Het verslag laat er geen twijfel over bestaan dat de bron van Hersh – zo niet de journalist zelf – steunt wat wordt beschouwd als een wettig Amerikaans beleid: het bestrijden van Ruslands “bedreiging van de westerse dominantie [in Europa]”.

Dus wat een geheime operatie van de Amerikaanse marine lijkt, kan volgens het verslag misplaatst zijn geweest, niet vanwege ernstige geopolitieke redenen, maar omdat de planning van de aanval opzettelijk de Amerikaanse wet omzeilde “die vereist dat het Congres wordt geïnformeerd”. Dat is een uiterst bekrompen interpretatie van internationale betrekkingen. Of, om het plat te zeggen: dat is een apologie van Exceptionalisme.

En dat brengt ons bij wat wel eens de rozenknop zou kunnen zijn in deze Orson Welles-waardige saga. Hersh verwijst naar een “beveiligde kamer op de bovenste verdieping van het Old Executive Office Building … waar ook de Foreign Intelligence Advisory Board van de president zetelde”.

Dit was vermoedelijk de plaats waar de planning van de terreuraanslag werd besproken.

Dus welkom bij PIAB: de President Intelligence Advisory Board. Alle leden worden benoemd door de huidige POTUS (president of the United States), in dit geval Joe Biden. Als we de lijst van huidige leden van PIAB bekijken, zouden we in theorie de bron van Hersh moeten vinden (zie bijvoorbeeld “President Biden Announces Appointments to the President’s Intelligence Advisory Board and the National Science Board”; “President Biden Announces Key Appointments”; “President Biden Announces Key Appointments to Boards and Commissions”; “President Biden Announces Key Appointments to Boards and Commissions”; en “President Biden Announces Key Appointments to Boards and Commissions”.

Dit zijn de door Biden benoemde leden van PIAB: Sandy Winnefeld; Gilman Louie; Janet Napolitano; Richard Verma; Evan Bayh; Anne Finucane; Mark Angelson; Margaret Hamburg; Kim Cobb; en Kneeland Youngblood.

De bron van Hersh beweert, volgens zijn verhaal, zonder enige twijfel dat “Russische troepen zich gestaag en onheilspellend hadden opgebouwd aan de grenzen van Oekraïne” en dat “de onrust in Washington toenam”. Het is onmogelijk te geloven dat deze zogenaamd goed geïnformeerde groep niet op de hoogte was van de massale aanwezigheid van door de NAVO geleide Oekraïense troepen aan de overkant van de contactlijn, die zich voorbereidden op een blitzkrieg tegen Donbass.

Wat iedereen toen al wist – zoals het verslag zelfs op YouTube laat zien – is dat het combo achter “Biden” vastbesloten was om de Nord Streams met alle noodzakelijke middelen te beëindigen. Na de start van de SMO ontbrak het alleen nog aan een mechanisme voor plausibele ontkenning.

Ondanks de nauwgezette verslaggeving blijft het onontkoombare gevoel dat wat Hersh’s verslag aanklaagt de terreurcombo van Biden is, en nimmer het algemene plan van de VS om Rusland te provoceren tot een proxy-oorlog met de NAVO met Oekraïne als kanonnenvoer.

Bovendien kan de bron van Hersh zeer gebrekkig zijn. Hij – of zij – zei, volgens Hersh, dat Rusland “niet reageerde” op de terreuraanslag in de pijplijn omdat “ze misschien de mogelijkheid willen hebben om hetzelfde te doen als de VS”.

Op zich kan dit bewijzen dat de bron niet eens lid was van PIAB, en niet het geheime PIAB-rapport heeft ontvangen waarin de cruciale toespraak van Poetin van 30 september, waarin de “verantwoordelijke” partij wordt aangewezen, wordt beoordeeld. Als dat het geval is, is de bron slechts verbonden (cursief van mij) met een of ander PIAB-lid; hij was niet uitgenodigd voor de maandenlange planning in de Situation Room; en is zeker niet op de hoogte van de fijnere details van de oorlog van deze regering in Oekraïne.

Gezien de uitstekende staat van dienst van Sy Hersh op het gebied van onderzoeksjournalistiek, zou het verfrissend zijn als hij deze tegenstrijdigheden zou ophelderen. Dat zou de mist van geruchten wegnemen die het rapport afschilderen als een louter beperkte hangout.

Aangezien er binnen de Amerikaanse oligarchie verschillende “silo’s” van inlichtingen zijn, met hun bijbehorende apparaten, en Hersh al tientallen jaren zijn contacten onder bijna allemaal heeft gecultiveerd, bestaat er geen twijfel over dat de vermeende bevoorrechte informatie over de Nord Stream saga afkomstig is van een zeer nauwkeurig adres – met een zeer nauwkeurige agenda.

We moeten dus zien wie het verhaal werkelijk aanklaagt: zeker het Straussiaanse neo-con/neoliberale-con combo achter “Biden”, en de wankele president zelf. Zoals ik in mijn eerste analyse al aangaf, komt de CIA er met vlag en wimpel vanaf.

En we mogen niet vergeten dat het Grote Narratief snel verandert: het RAND-rapport, de dreigende NAVO-vernedering in Oekraïne, ballonhysterie, UFO-psy-op. De echte “dreiging” is – wie anders – China. Wat ons allemaal rest, is zwemmen in een moeras vol verwaarloosde patsers, onbetrouwbare dekmantels en puin van de inlichtingendienst. Wetende dat degenen die werkelijk de touwtjes in handen hebben, nooit hun hand laten zien.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Drs. E. Michael Jones: “De oorlog in Oekraïne eindigt in 2023 en de Russen gaan winnen”

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: