De kinderen lopen twee jaar achter in het onderwijs. De inflatie woedt nog steeds. Witteboordenbanen verdwijnen dankzij de omkering van het Fed-beleid. De gezinsfinanciën zijn een ramp. De medische industrie is in rep en roer. Het vertrouwen in de overheid is nog nooit zo laag geweest, schrijft Jeffrey A. Tucker.
Ook de grote media zijn in diskrediet. Jongeren sterven op een nooit gezien niveau. Bevolkingen trekken nog steeds weg uit lockdown-staten naar plaatsen waar de kans daarop kleiner is. Surveillance is overal, evenals politieke vervolging. De volksgezondheid verkeert in een rampzalige staat, drugsmisbruik en obesitas hebben nieuwe recordhoogten bereikt.
Dit alles, en nog veel meer, zijn de voortdurende gevolgen van de pandemie-reactie die in maart 2020 begon. En toch zijn we hier 38 maanden later en we hebben nog steeds geen eerlijkheid of waarheid over de ervaring. Ambtenaren zijn afgetreden, politici zijn uit hun ambt gestapt en levenslange ambtenaren hebben hun functie neergelegd, maar ze noemen de grote ramp niet als excuus. Er is altijd een andere reden.
Dit is de tijd van de grote stilte. We hebben het allemaal gemerkt. In de verhalen in de pers waarin het een en ander wordt verteld, worden de namen van de verantwoordelijken voor de pandemie-response niet genoemd, laat staan dat ze überhaupt worden genoemd. Misschien is er een Freudiaanse verklaring: dingen die zo duidelijk verschrikkelijk zijn en zo recent in het geheugen liggen, zijn te pijnlijk om mentaal te verwerken, dus doen we gewoon alsof het niet is gebeurd. Veel machthebbers houden van deze oplossing.
Iedereen in een invloedrijke positie kent de regels. Praat niet over de lockdowns. Praat niet over de maskermandaten. Praat niet over de vaccinmandaten die nutteloos en schadelijk bleken en tot miljoenen beroepsveranderingen leidden. Praat niet over de economische gevolgen ervan. Praat niet over nevenschade. Als het onderwerp ter sprake komt, zeg dan gewoon “We deden het beste wat we konden met de kennis die we hadden”, zelfs als dat een duidelijke leugen is. Zoek vooral niet naar gerechtigheid.
Er bestaat een document dat bedoeld is als de “Warren Commissie” van Covid, samengesteld door de oude gangsters die de lockdown voorstonden. Het heet Lessen uit de Covid-oorlog: Een evaluatie. De auteurs zijn mensen als Michael Callahan (Massachusetts General Hospital), Gary Edson (voormalig plaatsvervangend Nationaal Veiligheidsadviseur), Richard Hatchett (Coalition for Epidemic Preparedness Innovations), Marc Lipsitch (Harvard University), Carter Mecher (Veterans Affairs), en Rajeev Venkayya (voormalig Gates Foundation en nu Aerium Therapeutics).
Als u deze ramp hebt gevolgd, kent u ten minste enkele van deze namen. Reeds jaren voor 2020 drongen zij aan op lockdowns als oplossing voor infectieziekten. Sommigen eisen de eer op dat zij de pandemieplanning hebben uitgevonden. De jaren 2020-2022 was hun experiment. Terwijl het aan de gang was, werden ze mediasterren, drongen ze aan op naleving en veroordeelden ze iedereen die het niet met hen eens was als desinformant en nepnieuwsverspreider. Zij stonden aan de basis van de staatsgreep, als ingenieurs of voorvechters ervan, die de representatieve democratie verving door een quasi-staatsbestuur.
De eerste zin van het verslag is een klacht:
“We zouden de basis leggen voor een National Covid Commission. De Covid Crisis Group vormde zich begin 2021, een jaar na de pandemie. We dachten dat de Amerikaanse regering snel een Commission zou oprichten of faciliteren om de grootste wereldwijde crisis tot nu toe in de eenentwintigste eeuw te onderzoeken. Dat is niet gebeurd.”
Dat klopt. Er is geen National Covid Commission. Weet u waarom? Omdat ze er nooit mee weg zouden komen, niet met legioenen deskundigen en gepassioneerde burgers die een doofpotaffaire niet zouden tolereren.
De publieke woede is te groot. Wetgevers zouden worden overspoeld met e-mails, telefoontjes en dagelijkse uitingen van afschuw. Het zou een ramp zijn. Een eerlijke commissie zou antwoorden eisen die het establishment niet bereid is te geven. Een “officiële commissie” die een hoop onzin uitkraamt, zou bij aankomst dood zijn.
Dit is op zich al een enorme overwinning en een eerbetoon aan de onvermoeibare critici.
In plaats daarvan kwam de “Covid Crisis Group” bijeen met financiering van de Rockefeller en Charles Koch Foundation en stelde dit rapport samen. Hoewel het door de New York Times en de Washington Post als definitief werd bejubeld, heeft het grotendeels geen effect gesorteerd. Het heeft verre van de status van een canonieke beoordeling. Het leest alsof ze tijdgebrek hadden, het zat waren, een hoop woorden hebben getypt en het vervolgens voor gezien hielden.
Natuurlijk is het een witwasoperatie.
Hij begint met een tromgeroffel om de beleidsreactie van de VS aan de kaak te stellen: “Onze instellingen waren niet op hun taak berekend. Ze beschikten niet over adequate praktische strategieën of mogelijkheden om te voorkomen, te waarschuwen, hun gemeenschappen te verdedigen of gecoördineerd terug te vechten, in de Verenigde Staten en in de rest van de wereld.”
Er zijn fouten gemaakt, zeggen ze.
Het doel van dit geklaag is natuurlijk niet om kritiek te leveren op wat rechter Neil Gorsuch “de grootste inbreuken op de burgerlijke vrijheden in de geschiedenis van dit land in vredestijd” noemt. Die worden überhaupt nauwelijks genoemd.
In plaats daarvan concluderen ze dat de VS meer hadden moeten surveilleren, eerder in lockdown had moeten gaan (“Wij vinden dat de Amerikaanse regering op 28 januari had moeten beginnen met mobiliseren voor een mogelijke Covid-oorlog”), meer geld had moeten uittrekken voor dit agentschap in plaats van dat, en de reactie had moeten centraliseren zodat schurkenstaten als South Dakota en Florida zich de volgende keer niet aan gecentraliseerde autoritaire dictaten zouden kunnen onttrekken.
De auteurs stellen een reeks lessen voor die anoniem en zonder bloedvergieten zijn, en zorgvuldig zijn gemaakt om min of meer waar te zijn, maar uiteindelijk zijn gestructureerd om het pure radicalisme en de destructiviteit van wat zij voorstonden en deden te minimaliseren. De lessen zijn clichés zoals we hebben “niet alleen doelen maar routekaarten” nodig, en de volgende keer hebben we meer “situatiebewustzijn” nodig.
Er staat geen nieuwe informatie in het boek dat ik kon vinden, tenzij er iets in verborgen zit dat mij is ontgaan. Het is interessanter om wat er niet in staat. Enkele woorden die nooit in de tekst voorkomen: Zweden, Ivermectine, Beademingsapparatuur, Remdesivir en Myocarditis.
Misschien geeft dit u een idee van het boek en zijn missie. En wat de lockdowns betreft, moeten de lezers beweringen verdragen als “heel New England – Massachusetts, de stad Boston, Connecticut, Rhode Island, New Hampshire, Vermont, en Maine – lijken het relatief goed te hebben gedaan, met inbegrip van hun ad hoc crisisbeheersing.”
Oh echt! Boston vernietigde duizenden kleine bedrijven en legde vaccinpaspoorten op, sloot kerken, vervolgde mensen voor het houden van huisfeestjes en legde reisbeperkingen op. Er is een reden waarom de auteurs niet dieper ingaan op dergelijke absurde beweringen. Ze zijn eenvoudigweg onhoudbaar.
Eén grappig element lijkt mij een voorbode van wat komen gaat. Ze gooien Anthony Fauci onder de bus met snedige afwijzingen: “Fauci was kwetsbaar voor sommige aanvallen omdat hij probeerde de pers en het publiek voor te lichten en daarbij verder ging dan zijn kerncompetentie – en soms was dat te merken.”
Oooo, branden zal je!
Dit is zeer waarschijnlijk de toekomst. Op een gegeven moment zal Fauci als zondebok worden aangewezen voor de hele ramp. Hij zal de schuld krijgen van wat eigenlijk het falen is van de nationale veiligheidstak van de administratieve bureaucratie, die in feite vanaf 13 maart 2020 de leiding had over alle regelgeving, samen met hun intellectuele cheerleaders. De mensen van volksgezondheid waren er alleen maar om dekking te bieden.
Benieuwd naar de politieke vooringenomenheid van het boek? Het wordt samengevat in deze terloopse verklaring: “Trump was een comorbiditeit.”
Oh, hoe hoogdravend! Hoe slim!
Misschien hoopt dit boek van de Covid Crisis Group het laatste woord te zijn. Dit zal nooit gebeuren. We staan nog maar aan het begin hiervan. Naarmate de economische, sociale, culturele en politieke problemen toenemen, zal het onmogelijk worden het overduidelijke te negeren. De meesters van de lockdowns zijn invloedrijk en hebben goede connecties, maar zelfs zij kunnen hun eigen werkelijkheid niet uitvinden.
Duitsland is nu in een recessie beland.
Jeffrey A. Tucker zegt het weer mooi. We zijn het ijzer recht aan het trekken dat anderen constant krom buigen. Ze houden niet op met krom maken wat ooit recht was. Als alles recht bleef, dan zou de samenleving zich op een aangename manier kunnen voortzetten in de tijd. Maar er wordt alleen maar krom getrokken door een aantal goedbetaalde parasieten. Door chaos krijg je macht. En alles draait om geld.
Er loopt momenteel een nieuwe serie die je zou kunnen beschouwen als metafoor voor het aardse bestaan, genaamd SILO: we weten niet (meer) wie we zijn, noch waar we vandaan komen, noch wie de silo heeft gebouwd (een ondergrondse stad). In de serie wordt getoond hoe de bewoners via ramen van de silo een door de machthebbers gemanipuleerd en grauw beeld van de buitenwereld te zien krijgen. Dit beeld klopt helemaal niet met de werkelijkheid bovengronds. Paranoïde machthebbers houden de gewone bevolking voor de gek en opgesloten; voortplanting wordt streng gereguleerd en artefacten uit het verleden zijn illegaal. Mensen die naar buiten willen (staat gelijk aan verwerping van de staatspropaganda), worden geëxcommuniceerd en moeten een pak dragen met beademingsapparatuur waarvan blijkt dat deze hen in werkelijkheid ombrengt zodat het lijkt voor de meekijkende, achtergebleven bewoners van de silo dat het bovengronds toch wel erg gevaarlijk is.
WOWW
De meesters vd Lockdowns zitten nu zelf vast aan hun schurken-verhaal..neen teruggaan kan niet meer..
De megagolf moet nog komen.
Zal die benodigde meerderheid dan eindelijk bewerkstelligd worden?
Of lopen de slapende idioten gedwee het ravijn in?
Ben bang het laatste.
Zou mevrouw Al-Qaq op haar bezem vertrekken nadat ze de handdoek in de ring heeft gegooid?
https://www.telegraaf.nl/nieuws/158507990/kaag-twijfelt-over-politieke-toekomst-na-emotionele-oproep-dochters
Ingenieuze animatiefilm toont een Convid Concentratiekamp
Voorbij de reset
https://www.youtube.com/watch?v=vWkepoLUZfs&t=898s
Onlangs dook er op Youtube een video op, een geanimeerd 3D-verhaal van een man die in een Covid-interneringskamp leeft. De video, getiteld Beyond the Reset , is iets minder dan een half uur lang en is in slechts één maand tijd bijna 1,5 miljoen keer bekeken.
Heeft nou niemand zich ooit afgevraagd hoe het mogelijk is dat een
vaccinatie in de arm zou kunnen beschermen tegen een virus van de
luchtwegen?
Exactly Barbara! So obviously, crab! Enough believers in the State Church to pay for the indulgence!
That’s why we need to separate State affairs and money.
Redefine the focus pro-actively for our representatives and forget politics all the way. The last years have proven: no insight no backbone! Degrading them
is the only real option.