Er is geen grotere verslaafde dan een medisch ondersteunde verslaafde. En geen dealer is gevaarlijker dan iemand in een witte jas.
Vorige week klaagden federale aanklagers in Californië vijf mensen aan, waaronder twee artsen, voor de overdosis ketamine die acteur Matthew Perry in 2023 deed overlijden.
Toen hij stierf was Perry hopeloos verslaafd aan ketamine, een gevaarlijk kortwerkend verdovingsmiddel dat nu verkocht wordt om depressies te behandelen – op basis van het dunste bewijs. Maar Perry handelde niet alleen. Zijn helpers zagen hem als een menselijk speldenkussen met een portemonnee, schrijft Alex Berenson.
“Ik vraag me af hoeveel deze idioot zal betalen” voor ketamine, sms’de een arts een andere, volgens de federale aanklacht. Een paar dagen later, in een scène die rechtstreeks uit een anti-drug onderwijsspecial komt, zou de eerste dokter Perry hebben geinjecteerd in een geparkeerde auto. Een vriend in nood is inderdaad een vriend… vooral als hij duizenden dollars in contanten kan overhandigen.
De diepte van Perry’s aftakeling was uitzonderlijk, het bewijs van de risico’s van roem en fortuin. Maar in een tijd waarin ondernemende artsen en legaliseerders van recreatieve drugs hand in hand werken om de grens tussen geneeskunde en high worden uit te wissen, was het verre van uniek.
Drie mensen hebben al schuld bekend voor hun rol in de dood van Perry. Twee anderen zijn aangeklaagd. De details van Perry’s laatste weken zijn te vinden in de aanklacht en pleidooi overeenkomsten die aanklagers donderdag in Los Angeles openbaar maakten.
Ik schreef afgelopen december over de tragedie van Perry’s pogingen om clean te worden, nadat de resultaten van zijn autopsie waren vrijgegeven. De aanklacht schetst een grimmiger beeld en maakt duidelijk dat Perry’s overdosis nauwelijks een ongeluk genoemd kan worden. Hij gebruikte buitengewone hoeveelheden ketamine, zoals de mensen die het hem gaven wisten. Tegen het einde eiste en kreeg hij zes of meer injecties per dag. Zelfs de grootste voorstanders van de drug raden niet meer dan een paar doses per week aan.
De grootste verrassing is dat hij niet eerder stierf.
Maar misschien wel het meest veelzeggende detail van allemaal heeft de minste aandacht gekregen – en laat zien hoe dun de lijn tussen dokter en pusher echt is voor drugs die hun gebruikers high maken, zelfs als artsen de wet niet overtreden.
Perry, die beroemd en fortuinlijk werd door Chandler Bing te spelen in de populaire tv-serie Friends, was een gemakkelijk doelwit voor medische parasieten. Hij worstelde het grootste deel van zijn leven met een opioïdenverslaving.
In zijn memoires uit 2022 legde hij uit dat zijn opioïdenmisbruik hem in 2018 had achtergelaten met “een geëxplodeerde dikke darm, een korte periode aan de beademing, twee weken in coma, negen maanden met een stoma en meer dan een dozijn maagoperaties.”
Toch had hij nog drie jaar nodig om te stoppen met opioïden. Volgens zijn memoires deed hij dat uiteindelijk in 2021. Tegen die tijd had Perry ketamine gevonden.
De euforie van ketamine is anders en vreemder dan de high van opioïden en omvat vaak een diepe dissociatie. Maar het is niet minder high.
In zijn memoires schreef Perry dat het gebruik van de drug “was alsof je op je hoofd werd geslagen met een gigantische blije schop.” Clubjongeren noemen ketamine “Special K.” Het staat ook bekend als “paardenverdoofmiddel”, omdat – jawel – dierenartsen het gebruiken als verdoving bij dieroperaties.
Toch brengen artsen ketamine nu op de markt voor depressie, als onderdeel van een bredere inspanning om medicijnen met een hoog verslavings- en misbruikpotentieel te rebranden als medisch noodzakelijk.
Amfetaminen (Adderall, Vyvanse), benzodiazepinen (Valium, Xanax), opioïden (Vicodin, Oxycontin, fentanyl, die, ja, allemaal nuttig kunnen zijn voor ernstige pijn) en cannabis zijn allemaal essentieel geworden voor de Amerikaanse farmacopea. Er worden miljarden dollars uitgegeven om hetzelfde te doen voor psychedelica. (Alleen cocaïne blijft aan de buitenkant hangen, wat ironisch is omdat coke eigenlijk een effectief plaatselijk verdovingsmiddel is).
Deze soorten drugs werken op verschillende receptoren in de hersenen en bootsen verschillende neurotransmitters na – cannabinoïde, dopamine, mu-opioïde, NMDA, GABA, om er maar een paar te noemen. Ze hebben verschillende werkingsmechanismen – agonist, partiële agonist, antagonist – en verschillende toedieningsroutes: oraal, intramusculair, nasaal, sublinguaal, intraveneus.
Ze produceren verschillende subjectieve (en objectieve) effecten. De amfetaminen zijn uppers. Geen drug heeft zijn bijnaam ooit beter verdiend dan speed. De benzo’s zijn downers.
Maar ondanks al hun verschillen, ondanks alle pogingen om ze te medicaliseren, hebben deze drugs één ding gemeen: de kernconditie die ze behandelen heet niet high zijn.1 En ze zijn allemaal erg goed in het verhelpen ervan, tenminste voor een paar minuten of uren. (Niet toevallig zijn ze ook allemaal in mindere of meerdere mate verslavend, een tendens die objectief kan worden gemeten in klinische tests).
Perry’s ketamineverslaving lijkt uit de hand te zijn gelopen in september 2023. Minder dan twee maanden later was hij dood. De high van ketamine is krachtig, maar slijt snel. Eind oktober eiste Perry om de paar uur injecties, zes of meer intramusculaire injecties per dag.
Twee weken eerder, op 12 oktober, had hij al een ernstige bloeddrukpiek gehad en was hij zijn spraakvermogen kwijtgeraakt nadat hij “een grote dosis ketamine” had gekregen geïnjecteerd door Dr. Salvador Plasencia, een van de twee artsen die in de zaak worden aangeklaagd. Zelfs die schrik weerhield Plasencia en Dr. Mark Chavez er niet van om door te gaan met het leveren van ketamine aan Perry, volgens de aanklacht en de pleidooien.
Toch waren Plasencia en Chavez niet de enige artsen die Perry ketamine gaven die dag. Het meest verbluffende en veelzeggende detail van de aanklacht is dat Perry eerder “een ketamine-infuusbehandeling had gekregen van een arts (”Individu 2“), in het kantoor van individu 2.”
De arts wordt niet verder geïdentificeerd en wordt niet aangeklaagd, vermoedelijk omdat hij Perry niet illegaal ketamine heeft toegediend en hem in plaats daarvan in zijn kantoor heeft gedoseerd, waar hij medisch kon worden gecontroleerd.
Maar toch. Had deze niet nader genoemde arts niet in de gaten dat zijn beroemde patiënt – die niet lang daarvoor een memoires had gepubliceerd over zijn wanhopige verslaving aan allerlei soorten drugs – een beetje een hang naar Special K aan het ontwikkelen was? Hebben de naaldsporen hem niet geïnformeerd? Is het hem niet opgevallen? Of gaf hij er – net als Dr. Plasencia en Chavez – gewoon de voorkeur aan om iets lucratiefs in stand te houden?
Over de tragedie van Matthew Perry en de diepe Amerikaanse verslaving aan drugs
(Oorspronkelijke verhaal hier. Eén shot is een tragedie. Zes shots per dag is een misdaad)
Eerder deze maand zette de Food and Drug Administration eindelijk een streep door de legalisering van recreatieve drugs.
De FDA verwierp de belachelijke poging om goedkeuring te krijgen voor MDMA – de clubdrug die bekend staat als Molly of ecstasy, een combinatie van amfetamine en psychedelische eigenschappen – als behandeling voor posttraumatische stressstoornis, nog zo’n ziekte waarvan bijna iedereen kan beweren dat hij of zij er last van heeft.
Zoals de dichter van onze tijd, Eminem, schreef over MDMA in “Drug Ballad”, zijn baanbrekende verhandeling over recreatief drugsgebruik:
Shit, six hits won’t even get me high no more/So bye for now, I’m gonna try and find some more.”
De gebruikelijke voorstanders van drugslegalisatie klaagden over de afwijzing van de FDA. Maar misschien betekent het – samen met de grimmige details van Perry’s dood – het begin van het einde van de inspanningen van deze generatie om te doen alsof verslavende hersendrankjes kunnen dienen als lange termijn oplossingen voor psychiatrische problemen.
In de tussentijd zouden we er allemaal goed aan doen om op te passen voor pushers met receptenblokjes.
Om deze reden reken ik antidepressiva – SSRI’s en tricyclische middelen – en antipsychotica – van de eerste of tweede generatie – niet tot deze categorie. Deze medicijnen zijn gemakkelijk te onderscheiden. Ze veroorzaken geen euforie, ze zijn niet verslavend (hoewel antidepressiva moeten worden afgebouwd) en met de kleine uitzondering van Seroquel hebben ze geen straatwaarde. Niemand loopt een dokterspraktijk binnen om een antipsychoticum te eisen; mensen smeken om ze niet te nemen en soms moeten ze met dwang worden gegeven.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
Matthew Perry zwoer pedofielenbende in Hollywood te ontmaskeren voordat hij dood werd aangetroffen
Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram
Ja, ja, ‘verslaving’ zit in de aard van het beestje, niet iedereen maar wel de meesten. Verslaving speelt niet alleen op straat, maar ook heel hoog in de boom. Het zijn niet alleen de witte jassen die de verslaving pushen. Iedereen kent wel iemand die verslaafd is aan iets, of die verslavende middelen verkoopt. Het is de makkelijkste manier om veel geld te verdienen aan de medemens, of om een hele samenleving naar gort te helpen. Denk bijv aan de opium war in China. Denk aan de huidige phentanyl war in de VS. Maar verslaving is niet alleen drugs – het is ook alcohol, sigaretten, suiker, koffie, koekjes en dat soort dingen. Dan zijn er de niet tastbare verslavingen, bijv aan sektes en goeroes, aan religie, aan porno, aan de mobiel, zelfs aan hardlopen. Uiteraard zijn sommige verslavingen onschuldig, de wiet, de koekjes, het hardlopen, bla bla. Maar heel veel mensen vallen ook makkelijk voor de hard stuff. Stel je bijv voor dat de containers met cocaine Rotterdam niet binnenkwamen – mensen zouden gek worden. Weet je hoeveel coke er gesnoven wordt in NL?? Zie ook een vent zoals Zelensky. Zoek maar op ‘cocaine verkoop Nederland’ om een idee te krijgen wat er alleen al onderschept wordt. Laat staan wat er door gaat. Wat ik al eerder postte, die Sheldon Adelson was echt niet gek. Kijk maar naar dat zelfvergenoegde smoelwerk van hem, om te ruiken dat hij geen donder geeft om de goyim met hun verslavingen. En dankzij de verdiensten aan verslaving kan de weduwe nu de Koning van Israel op de troon helpen, om Israel zijn zucht naar de globalistische macht te bevredigen. Waar ze al eeuwen aan verslaafd zijn en totaal geen controle over hebben. Israhell de junkie, Ziomerica de enabler. LOL
LOL .
Is niet zo gek eigenlijk in Den Haag staat het binnenhof . 🤣
De Hagenaars lijken niet vies van een ‘snuifje’. Het rioolwater van Den Haag bevat namelijk de grootste hoeveelheid speed en cocaïne van Nederland.
Dat blijkt uit het rioolwateronderzoek van de gemeente om het drugsgebruik te meten. Dit onderzoek begon aan het begin van de coronalockdown. Waardoor het thuisgebruik nog duidelijker werd.
Meer gesnoven dan in Amsterdam en Utrecht
Wie dacht dat Amsterdam de drugshoofdstad was, heeft het mis. Den Haag heeft ruim tweeënhalf keer meer amfetamine in het rioolwater dan onze hoofdstad. Per duizend inwoners werd 284 milligram amfetamine, oftewel speed, gemeten per dag. Ook wint Den Haag het van Utrecht met een ruim anderhalf keer grotere hoeveelheid. Eindhoven heeft vergelijkbare hoeveelheden in het rioolwater.
In Amsterdam hebben ze palingen in de gracht gevonden die stijf en roerloos rechtop stonden.
😎
Overleden aan een overdosis ketamine. That’s where Friends are for!
Ach ja, hier in Nederland is een kastelein strafbaar die alcohol geeft aan iemand die in kennelijke staat van dronkenschap is.
Maar ja, ieder weekend gaan er mensen helemaal dronken naar huis. Dus er zijn veel kasteleins die de wet overtreden.
Want je vraagt de kastelein om van zijn inkomsten af te zien. Zijn verdienmodel weg te gooien.
Die artsen doen precies hetzelfde. Ze verdienen geld aan Perry.
Een ander verkoopt dubieuze aandelen aan klanten (al dan niet met voorkennis).
Weer een ander verkoopt een 2e hands auto waarvan hij weet dat….
De overheid bemoeit zich met oorlogen in andere landen en schenkt wapens, geld en goederen waarmee mensen indirect of direct andere mensen kunnen doden.
En diezelfde overheid pakt het af van de eigen burgers die het veel beter kunnen gebruiken.
Kortom : ik krijg helemaal de schijt van die selektieve verontwaardiging in deze geprivatiseerde kutmaatschappij.
Moest ik even kwijt.