Poetin: “Ze bluffen, en ik zal u uitleggen waarom”

Pavel Tsarubin: Mijnheer de President, wij hebben zojuist uw ontmoeting met de Senegalese leider gevolgd, die tevens de huidige voorzitter van de Afrikaanse Unie is. Hij verklaarde dat veel landen vorige week hun bezorgdheid niet zozeer over de voedselcrisis hebben geuit, maar dat zij een grote hongersnood vrezen omdat de wereldvoedselprijzen stijgen, evenals de olie- en gasprijzen.

Natuurlijk geeft het Westen ook Rusland hiervan de schuld. Hoe is de huidige situatie, hoe ontwikkelt zij zich? En wat denkt u dat er zal gebeuren op de voedsel- en energiemarkten? bericht Thesaker.is.

Vladimir Poetin: Ja, we zien inderdaad pogingen om de verantwoordelijkheid voor de ontwikkelingen op de wereldvoedselmarkt en de groeiende problemen daar bij Rusland te leggen. Ik moet zeggen dat dit weer een poging is om de schuld bij iemand anders te leggen. Maar waarom?

Ten eerste is de situatie op de wereldvoedselmarkt niet pas gisteren verslechterd of zelfs maar met het begin van de speciale militaire operatie van Rusland in de Donbass, in Oekraïne.

De situatie verslechterde in februari 2020 tijdens de inspanningen om de pandemie van het coronavirus te bestrijden, toen de wereldeconomie op een laag pitje stond en weer op gang moest worden gebracht.

Uitgerekend de financiële en economische autoriteiten in de Verenigde Staten vonden niets beters te doen dan grote sommen geld uit te trekken om de bevolking en bepaalde bedrijven en industrieën te steunen.

Wij hebben in grote lijnen bijna hetzelfde gedaan, maar ik verzeker u dat wij veel preciezer waren, en de resultaten zijn duidelijk: wij hebben dit selectief gedaan en de gewenste resultaten bereikt zonder de macro-economische indicatoren te beïnvloeden, met inbegrip van een buitensporige stijging van de inflatie.

In de Verenigde Staten was de situatie heel anders. De geldhoeveelheid in de Verenigde Staten is in minder dan twee jaar tijd, van februari 2020 tot eind 2021, met 5,9 biljoen gegroeid – een ongekende productiviteit van de gelddrukmachines. De totale geldvoorraad groeide met 38,6 procent.

Kennelijk geloofde het Amerikaanse ministerie van Financiën dat de dollar een wereldmunt was en zou opgaan in de wereldeconomie, zoals de afgelopen jaren het geval was, zonder dat de Verenigde Staten er iets van zouden merken. Maar dat is niet gebeurd, niet deze keer. In feite hebben fatsoenlijke mensen – en er zijn zulke mensen in de Verenigde Staten – onlangs de minister van Financiën gezegd dat zij een fout hadden gemaakt. Het was dus een fout van de financiële en economische autoriteiten van de Verenigde Staten – het heeft niets te maken met het optreden van Rusland in Oekraïne, het staat er totaal los van.

En dat was de eerste stap – en een grote stap – naar de huidige ongunstige situatie op de voedselmarkt, want allereerst gingen de voedselprijzen onmiddellijk omhoog, ze stegen. Dat is de eerste reden.

De tweede reden was het kortzichtige beleid van de Europese landen, en vooral het beleid van de Europese Commissie met betrekking tot energie. Wij zien wat daar aan de hand is. Persoonlijk denk ik dat veel politieke spelers in de Verenigde Staten en Europa gebruik hebben gemaakt van de vanzelfsprekende bezorgdheid van de mensen over het klimaat, de klimaatverandering, en zij begonnen deze groene agenda te promoten, ook in de energiesector.

Het lijkt allemaal prima, behalve dan de ongenuanceerde en ongegronde aanbevelingen over wat er in de energiesector moet gebeuren. De mogelijkheden van alternatieve soorten energie worden overschat: zonne-energie, windenergie, alle andere soorten, waterstofenergie – dat zijn goede vooruitzichten voor de toekomst, waarschijnlijk, maar vandaag de dag kunnen ze niet in de vereiste hoeveelheid, met de vereiste kwaliteit en tegen aanvaardbare prijzen geproduceerd worden. En tegelijkertijd begonnen zij het belang van de conventionele energiesoorten, waaronder, en vooral, koolwaterstoffen, te bagatelliseren.

Wat was hiervan het resultaat? Banken stopten met het verstrekken van leningen omdat zij onder druk stonden. Verzekeringsmaatschappijen stopten met het verzekeren van deals. De plaatselijke overheden stopten met het toewijzen van percelen voor het uitbreiden van de productie en verminderden de aanleg van speciaal vervoer, waaronder pijpleidingen.

Dit alles leidde tot een tekort aan investeringen in de wereldenergiesector en tot prijsstijgingen als gevolg daarvan. De wind was het afgelopen jaar niet zo sterk als verwacht, de winter sleepte zich voort, en de prijzen rezen meteen de pan uit.

Daar kwam nog bij dat de Europeanen niet luisterden naar onze aanhoudende verzoeken om langlopende contracten voor de levering van aardgas aan de Europese landen te behouden. Zij begonnen ze op te zeggen. Vele zijn nog geldig, maar zij begonnen ze te ontbinden. Dit had een negatief effect op de Europese energiemarkt: de prijzen gingen omhoog. Rusland heeft hier absoluut niets mee te maken.

Maar zodra de gasprijzen begonnen te stijgen, volgden de prijzen van meststoffen, omdat gas gebruikt wordt om sommige van deze meststoffen te produceren. Alles is met elkaar verbonden. Zodra de kunstmestprijzen begonnen te stijgen, werden veel bedrijven, ook in Europese landen, onrendabel en begonnen zij geheel te sluiten. De hoeveelheid meststoffen op de wereldmarkt nam een duik, en de prijzen rezen de pan uit, tot grote verbazing van veel Europese politici.

Wij hebben hen hier echter voor gewaarschuwd, en dit houdt op geen enkele manier verband met de militaire operatie van Rusland in Donbass. Dit heeft er niets mee te maken.

Maar toen wij onze operatie begonnen, begonnen onze zogenaamde Europese en Amerikaanse partners stappen te ondernemen die de situatie in zowel de voedselsector als de meststoffenproductie verslechterden.

Rusland neemt trouwens 25 procent van de wereldmarkt voor meststoffen voor zijn rekening. Wat de kalimeststoffen betreft, heeft Alexander Loekasjenko mij dit verteld – maar we moeten het natuurlijk dubbel controleren, hoewel ik denk dat het waar is – als het om kalimeststoffen gaat, zijn Rusland en Wit-Rusland goed voor 45 procent van de wereldmarkt. Dit is een enorme hoeveelheid.

De opbrengst van de gewassen hangt af van de hoeveelheid kunstmest die in de grond wordt gebracht. Zodra duidelijk werd dat onze meststoffen niet op de wereldmarkt zouden komen, stegen de prijzen onmiddellijk, zowel voor meststoffen als voor levensmiddelen, want als er geen meststoffen zijn, is het onmogelijk de vereiste hoeveelheid landbouwproducten te produceren.

Van het een komt het ander, en Rusland heeft daar niets mee te maken. Onze partners hebben zelf een heleboel fouten gemaakt, en nu zoeken zij iemand om de schuld te geven. Rusland is in dit verband natuurlijk de meest geschikte kandidaat.

Pavel Zarubin: Overigens is zojuist gemeld dat de echtgenote van het hoofd van onze grootste kunstmestbedrijven is opgenomen in het nieuwe Europese pakket sancties.

Waar zal dit alles volgens u toe leiden?

Vladimir Poetin: Dit zal een slechte situatie nog erger maken.

De Britten en later de Amerikanen – Angelsaksen – hebben sancties tegen onze meststoffen ingesteld. Toen zij doorhadden wat er aan de hand was, hieven de Amerikanen hun sancties op, maar de Europeanen deden dat niet. Zij zeggen mij zelf tijdens contacten: ja, we moeten erover nadenken, we moeten er iets aan doen, maar tot nu toe hebben ze deze situatie alleen maar verergerd.

Dit zal de situatie op de wereldmarkt voor meststoffen verslechteren, en daardoor zullen de oogstvooruitzichten veel bescheidener zijn, en de prijzen zullen blijven stijgen – dat is het. Dit is een absoluut kortzichtig, fout, ik zou zeggen, gewoon dom beleid dat tot een impasse leidt.

Pavel Tsarubin: Maar Rusland wordt er door hooggeplaatste functionarissen van beschuldigd dat het verhindert dat het graan dat er wel degelijk is, in Oekraïense havens, weggaat, vertrekt.

Vladimir Poetin: Ze bluffen, en ik zal u uitleggen waarom.

Eerst zijn er enkele objectieve dingen, en ik zal ze nu noemen. De wereld produceert ongeveer 800 miljoen ton graan, tarwe per jaar. Nu wordt ons gezegd dat Oekraïne bereid is 20 miljoen ton uit te voeren. Dus, 20 miljoen ton op 800 miljoen ton komt neer op 2,5 procent. Maar als wij uitgaan van het feit dat tarwe slechts 20 procent uitmaakt van alle levensmiddelen in de wereld – en dat is het geval, dit zijn niet onze gegevens, ze komen van de VN – dan betekent dit dat die 20 miljoen ton Oekraïense tarwe slechts 0,5 procent is, praktisch niets. Dit is het eerste punt.

Het tweede. 20 miljoen ton Oekraïense tarwe is potentiële export. Vandaag zeggen ook de officiële instanties van de VS dat Oekraïne zes miljoen ton tarwe zou kunnen uitvoeren. Volgens ons Ministerie van Landbouw is dat niet zes maar ongeveer vijf miljoen ton, maar goed, laten we aannemen dat het zes is, plus het zou zeven miljoen ton maïs kunnen uitvoeren – dit is het cijfer van ons Ministerie van Landbouw. Wij beseffen dat dit niet veel is.

In het huidige landbouwjaar 2021-2022 zullen wij 37 miljoen uitvoeren, en ik geloof dat wij die uitvoer in 2022-2023 tot 50 miljoen ton zullen optrekken. Maar dit is slechts terloops.

Wat de verscheping van Oekraïens graan betreft, dat verhinderen wij niet. Er zijn verschillende manieren om graan uit te voeren.

Het eerste is. U kunt het verschepen via de door Oekraïne gecontroleerde havens, hoofdzakelijk in de Zwarte Zee – Odessa en de nabijgelegen havens. Wij hebben de toegangswegen tot de haven niet ondermijnd – dat heeft Oekraïne gedaan.

Ik heb al onze collega’s reeds verschillende malen gezegd dat zij de havens moeten ontmijnen en de met graan geladen schepen moeten laten vertrekken. Wij zullen hun vreedzame doortocht naar de internationale wateren zonder enig probleem garanderen. Er zijn helemaal geen problemen. Gaat uw gang.

Zij moeten de mijnen ruimen en de schepen lichten die zij opzettelijk in de Zwarte Zee tot zinken hebben gebracht, om het moeilijk te maken de havens in het zuiden van Oekraïne binnen te komen. Wij zijn bereid dit te doen; wij zullen het mijnenopruimingsproces niet gebruiken om een aanval vanuit zee te initiëren. Ik heb dit reeds gezegd. Dit is het eerste punt.

Het tweede. Er is nog een andere mogelijkheid: de havens in de Zee van Azov – Berdyansk en Mariupol – staan onder onze controle, en wij zijn bereid te zorgen voor een probleemloze uitgang uit deze havens, ook voor uitgevoerd Oekraïens graan. Gaat uw gang, alstublieft.

Wij zijn reeds bezig met de ontmijning. Wij zijn dit werk aan het voltooien – op een gegeven moment hebben de Oekraïense troepen drie lagen mijnen gelegd. Dit proces loopt ten einde. Wij zullen voor de nodige logistiek zorgen. Dit is geen probleem; wij zullen dit doen. Dit is het tweede punt.

De derde. Het is mogelijk om graan uit Oekraïne over de Donau en door Roemenië te vervoeren.

Ten vierde. Het is ook mogelijk via Hongarije.

En ten vijfde is het ook mogelijk om het via Polen te doen. Ja, er zijn wat technische problemen, omdat de sporen verschillende spoorbreedtes hebben en de draaistellen verwisseld moeten worden. Maar dat duurt maar een paar uur, dat is alles.

Tenslotte is de gemakkelijkste manier om graan te vervoeren via Wit-Rusland. Dat is de gemakkelijkste en de goedkoopste manier, want van daaruit kan het meteen naar de Baltische havens worden verscheept en verder naar elke plaats in de wereld.

Maar dan moeten ze wel de sancties tegen Wit-Rusland opheffen. Dat is echter niet ons probleem. De president van Wit-Rusland, Alexander Loekasjenko, zegt het in ieder geval zo: als iemand het probleem van de uitvoer van Oekraïens graan wil oplossen, als dat probleem al bestaat, gebruik dan de eenvoudigste weg – via Wit-Rusland. Niemand zal u tegenhouden.

Het probleem om graan uit Oekraïne te verschepen bestaat dus niet echt.

Pavel Zarubin: Hoe zou de logistiek werken om het te verschepen vanuit de havens die onder onze controle staan? Wat zouden de voorwaarden zijn?

Vladimir Poetin: Geen voorwaarden.

Zij zijn welkom. Wij zullen zorgen voor een vreedzame doorgang, een veilige aanloop naar deze havens garanderen, en de veilige binnenkomst van buitenlandse schepen en de doorvaart door de Zee van Azov en de Zwarte Zee in alle richtingen garanderen.

Overigens zitten er op dit moment verschillende schepen vast in Oekraïense havens. Dit zijn buitenlandse schepen, tientallen zelfs. Ze zitten gewoon opgesloten en hun bemanningen worden nog steeds gegijzeld.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Poetin’s vergissing

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: