Wie profiteert van de Pijpleiding Terreur?

De Oorlog van de Economische Corridors is op gloeiend, onbekend terrein gekomen: Terreur via pijpleidingen. Een geraffineerde militaire operatie – die een uitputtende planning vereiste, waarbij mogelijk verschillende actoren betrokken waren – blies deze week vier afzonderlijke secties van de Nord Stream (NS) en Nord Stream 2 (NS2) gaspijpleidingen op in de ondiepe wateren van de Deense zeestraten, in de Oostzee, nabij het eiland Bornholm, schrijft Pepe Escobar.

Zweedse seismologen schatten dat de kracht van de explosies het equivalent van 700 kg TNT kan hebben bereikt. Zowel NS als NS2, nabij de sterke stromingen rond Borholm, zijn geplaatst op de bodem van de zee op een diepte van 60 meter.

De buizen zijn gebouwd met staalgewapend beton, dat bestand is tegen de inslag van ankers van vliegdekschepen, en zijn in principe onverwoestbaar zonder zware explosieve ladingen. De operatie – waardoor twee lekken bij Zweden en twee bij Denemarken zijn ontstaan – zou moeten worden uitgevoerd door gemodificeerde onderwaterdrones.

Elke misdaad impliceert een motief. De Russische regering wilde – althans tot aan de sabotage – olie en aardgas verkopen aan de EU. Het idee dat de Russische geheime dienst de Gazprom-pijpleidingen zou vernietigen, is belachelijk. Ze hoefden alleen maar de kleppen dicht te draaien. NS2 was niet eens operationeel, op basis van een politiek besluit uit Berlijn. De gasstroom in NS werd belemmerd door westerse sancties. Bovendien zou een dergelijke daad betekenen dat Moskou belangrijke strategische invloed op de EU verliest.

Diplomatieke bronnen bevestigen dat Berlijn en Moskou betrokken waren bij geheime onderhandelingen om de problemen rond de NS en NS2 op te lossen. Ze moesten dus een halt worden toegeroepen. Geopolitiek gezien heeft de entiteit die het motief had om een overeenkomst tegen te houden, een mogelijke alliantie in het vooruitzicht tussen Duitsland, Rusland en China.

Wie is de dader?

De mogelijkheid van een “onpartijdig” onderzoek naar zo’n monumentale sabotagedaad – gecoördineerd door de NAVO – is verwaarloosbaar. Er zullen zeker fragmenten worden gevonden van de explosieven/onderwaterdrones die voor de operatie zijn gebruikt, maar met het bewijsmateriaal kan worden geknoeid. Atlantische vingers geven Rusland reeds de schuld. Dat laat ons achter met plausibele werkhypothesen.

Deze hypothese is zeer deugdelijk en lijkt te zijn gebaseerd op informatie van Russische inlichtingenbronnen. Natuurlijk heeft Moskou al een vrij goed idee van wat er is gebeurd (satellieten en elektronische bewaking die 24/7 werkt), maar ze maken het niet openbaar.

De hypothese richt zich op de Poolse marine en Special Forces als de fysieke daders (heel plausibel; het rapport biedt zeer goede interne details), Amerikaanse planning en technische ondersteuning (extra plausibel), en hulp van de Deense en Zweedse militairen (onvermijdelijk, aangezien dit zeer dicht bij hun territoriale wateren was, ook al vond het plaats in internationale wateren).

De hypothese sluit perfect aan bij een gesprek met een topbron van de Duitse inlichtingendienst, die The Cradle vertelde dat de Bundesnachrichtendienst (BND of Duitse inlichtingendienst) “woedend” was omdat “ze niet op de hoogte waren”.

Natuurlijk niet. Als de hypothese juist is, was dit een overduidelijk anti-Duitse operatie, met het potentieel om uit te groeien tot een interne-NAVO-oorlog.

Het veel geciteerde artikel 5 van de NAVO – “een aanval op een van ons is een aanval op ons allen” – zegt uiteraard niets over een aanval van NAVO op NAVO. Na de lekke pijpleiding gaf de NAVO een slappe verklaring uit waarin zij “geloofde” dat het om sabotage ging en zal “reageren” op elke moedwillige aanval op haar kritieke infrastructuur. De NS en NS2 behoren overigens niet tot de infrastructuur van de NAVO.

De hele operatie moest worden goedgekeurd door de Amerikanen, en worden ingezet onder hun verdeel en heers handelsmerk. “Amerikanen” betekent in dit geval de Neo-conservatieven en Neo-liberalen die het regeringsapparaat in Washington leiden, achter de seniele teleprompterlezer.

Dit is een oorlogsverklaring tegen Duitsland en tegen bedrijven en burgers van de EU – niet tegen de kafkaëske eurocratenmachine in Brussel. Vergist u zich niet: de NAVO bestuurt Brussel, niet het hoofd van de Europese Commissie (EC) en rabiate Russofoob Ursula von der Leyen, die slechts een nederige dienstmaagd is van het financiële kapitalisme.

Het is geen wonder dat de Duitsers absoluut zwijgen; niemand van de Duitse regering heeft tot nu toe iets wezenlijks gezegd.

De Poolse corridor

De verschillende circels zijn inmiddels op de hoogte van de tweet van de voormalige Poolse minister van Defensie en huidig parlementslid Radek Sirkorski: “Bedankt, VS.” Maar waarom zou het nietige Polen op de voorgrond treden? Er is sprake van atavistische russofobie, een aantal zeer ingewikkelde interne politieke redenen, maar vooral een gezamenlijk plan om Duitsland aan te vallen op basis van opgekropte wrok – inclusief nieuwe eisen voor herstelbetalingen uit de Tweede Wereldoorlog.

De Polen zijn bovendien doodsbang dat met de gedeeltelijke mobilisatie van Rusland en de nieuwe fase van de speciale militaire operatie (SMO) – die binnenkort wordt omgezet in een contra terrorismeoperatie (CTO) – het Oekraïense slagveld zich naar het westen zal verplaatsen. De Oekraïense elektrische verlichting en verwarming zullen zeer zeker worden platgelegd. Miljoenen nieuwe vluchtelingen in het westen van Oekraïne zullen proberen over te steken naar Polen.

Tegelijkertijd is er een gevoel van “overwinning” door de gedeeltelijke opening van de Baltische pijp in noordwest Polen – bijna gelijktijdig met de sabotage.

Over timing gesproken. De Baltic Pipe zal gas van Noorwegen via Denemarken naar Polen vervoeren. De maximale capaciteit is slechts 10 miljard kubieke meter, wat toevallig tien keer minder is dan het volume dat NS en NS2 leveren. Baltic Pipe is dus misschien voldoende voor Polen, maar heeft geen waarde voor andere EU-klanten.

Ondertussen wordt de oorlogsmist met de minuut dikker. Het is al gedocumenteerd dat Amerikaanse helikopters nog maar een paar dagen geleden over de sabotageknooppunten vlogen; dat een Brits “onderzoeksschip” sinds half september in Deense wateren rondhing; dat de NAVO op dezelfde dag van de sabotage tweette over het testen van “nieuwe onbemande systemen in zee”. En niet te vergeten dat Der Spiegel een opzienbarend bericht publiceerde met de kop “CIA waarschuwde Duitse regering voor aanvallen op pijpleidingen in de Oostzee”, mogelijk een slim spel voor plausibele ontkenning.

Het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken was zo scherp als een scheermes: “Het incident vond plaats in een gebied dat gecontroleerd wordt door de Amerikaanse inlichtingendienst.” Het Witte Huis moest “verduidelijken” dat president Joe Biden – in een video die in februari viraal is gegaan – niet beloofde NS2 te vernietigen; hij beloofde het “niet te laten werken”. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken verklaarde dat het idee dat de VS erbij betrokken waren “ongerijmd” is.

Het was aan Kremlin-woordvoerder Dmitry Peskov om een flinke dosis realiteit te bieden: de schade aan de pijpleidingen vormde een “groot probleem” voor Rusland, dat in wezen zijn gasaanvoerroutes naar Europa verloor. Beide NS2-lijnen waren volgepompt met gas en – van cruciaal belang – waren bereid om het aan Europa te leveren; dit is Peskov die cryptisch toegaf dat er onderhandelingen met Duitsland gaande waren.

Peskov voegde eraan toe: “Dit gas is erg duur en nu gaat het allemaal de lucht in.” Hij benadrukte nogmaals dat noch Rusland noch Europa iets te winnen had bij de sabotage, vooral Duitsland niet. Aanstaande vrijdag is er een speciale zitting van de VN-Veiligheidsraad over de sabotage, waartoe Rusland heeft opgeroepen.

De aanval van de Straussianen

Nu het grote plaatje. Pijplijn Terrorisme is onderdeel van een Straussiaans offensief, waarbij de splitsing van Rusland en Duitsland naar het ultieme niveau wordt gebracht (zoals zij het zien). Leo Strauss and the Conservative Movement in America: A Critical Appraisal, door Paul E. Gottfried (Cambridge University Press, 2011) is verplichte lectuur om dit fenomeen te begrijpen.

Leo Strauss, de Duits-joodse filosoof die doceerde aan de Universiteit van Chicago, ligt aan de basis van wat later, op een zeer verwrongen manier, de Wolfowitz Doctrine werd, in 1992 geschreven als de Defense Planning Guidance, waarin “de missie van Amerika in het tijdperk na de Koude Oorlog” werd gedefinieerd.

De Wolfowitz Doctrine gaat recht op zijn doel af: elke potentiële concurrent voor de Amerikaanse hegemonie, vooral “geavanceerde industriële naties” zoals Duitsland en Japan, moet worden vernietigd. Europa mag nooit soevereiniteit uitoefenen: “We moeten ervoor waken dat er een zuiver Europees veiligheidssysteem ontstaat dat de NAVO, en met name haar geïntegreerde militaire commandostructuur, zou ondermijnen.”

We spoelen door naar de Lend-Lease Act voor de verdediging van Oekraïne, die slechts vijf maanden geleden is aangenomen. Daarin is vastgelegd dat Kiev gratis maaltijd krijgt als het gaat om alle mechanismen voor wapenbeheersing. Al deze dure wapens worden door de VS aan de EU geleased om naar Oekraïne te worden gestuurd. Het probleem is dat wat er ook gebeurt op het slagveld, het uiteindelijk de EU is die de rekeningen zal moeten betalen.

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Blinken en zijn ondergeschikte, Victoria “F**k de EU” Nuland, zijn Straussianen, die nu volledig losgeslagen zijn en gebruik hebben gemaakt van de zwarte leegte in het Witte Huis. Op dit moment zijn er ten minste drie verschillende machtssilo’s in een gebroken Washington. Voor alle Straussianen geldt een nauwe tweeledige partij samenwerking, waarbij verschillende high-profile usual suspects betrokken zijn, om Duitsland te vernietigen.

Eén serieuze werkhypothese plaatst hen achter de orders om Pijplijn Terreur uit te voeren. Het Pentagon ontkende met klem elke betrokkenheid bij de sabotage. Er zijn geheime kanalen tussen Nikolai Patrushev, secretaris van de Russische Veiligheidsraad, en Jake Sullivan, de Amerikaanse nationale veiligheidsadviseur.

En dissidente Beltway bronnen zweren dat de CIA ook geen deel uitmaakt van dit spel; de agenda van Langley zou zijn om de Straussianen te dwingen zich terug te trekken uit de Russische herinvoering van Novorossiya en Polen en Hongarije toe te staan alles op te slokken wat ze willen in West-Oekraïne, voordat de hele Amerikaanse regering in een zwart gat valt.

Kom me opzoeken in de Citadel

Op het grote schaakbord bepaalde de top van de Shanghai Cooperation Organization (SCO) twee weken geleden in Samarkand, Oezbekistan, het kader van de toekomstige multipolaire wereld. In combinatie met de onafhankelijkheidsreferenda in DPR, LPR, Kherson en Zaporozhye, die de Russische president Vladimir Poetin formeel bij Rusland zal inlijven, mogelijk al op vrijdag.

Nu de kans op een doorbraak in Kiev snel kleiner wordt vóór de eerste tekenen van een koude winter, en de gedeeltelijke mobilisatie van Rusland binnenkort de vernieuwde SMO zal betreden en de algemene paniek in het Westen zal aanwakkeren, zou de “verdienste” van de Pijplijn Terreur ten minste zijn dat een Straussische tactische overwinning wordt bekrachtigd: Duitsland en Rusland definitief gescheiden.

Maar de terugslag zal onvermijdelijk zijn – op onverwachte manieren – terwijl Europa steeds meer in Oekraïne en zelfs Polen verandert: een intrinsiek neofascistische, ongegeneerde marionet van de VS als roofdier, niet als partner. Slechts weinigen in de EU zijn niet genoeg gehersenspoeld om te begrijpen hoe Europa wordt klaargestoomd voor de ultieme val.

De oorlog, door de Straussianen in de Deep State – zowel neocons als neoliberalen – zal niet verslappen. Het is een oorlog tegen Rusland, China, Duitsland en diverse Euraziatische mogendheden. Duitsland is zojuist geveld. China kijkt momenteel aandachtig toe. En Rusland – nucleair en hypersonisch – laat zich niet intimideren.

Poëziegrootmeester C.P. Kavafis schreef in Waiting for the Barbarians: “En wat zal er nu van ons worden, zonder barbaren? Die mensen waren een soort oplossing.” De barbaren staan niet voor de poorten, niet meer. Ze zijn binnen hun gouden Citadel.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Oekraïne is geen slachtoffer, het is deel van de NWO-agenda

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: