Orban over het Westen, sterven op vier verschillende manieren

Spreken over liefde voor je eigen volk is haat in het Imperium. Liefde is voor anderen, niet voor mensen zoals u. Het is uw taak om te verdwijnen, om te applaudisseren voor uw vervanging en voor de snelle ontbinding van alles wat u was. De Hongaarse premier Viktor Orban hield eind juli een toespraak die als een steen was die in deze vijver viel. Een steen waarop gehamerd wordt maar weigert te breken. Men heeft haar racistisch genoemd, wat tegenwoordig betekent dat er een waarheid wordt gesproken die voor de macht onaanvaardbaar is, schrijft Frank Wright.

Wat is die waarheid?

Orban zei dat het Westen, en zijn idee van vooruitgang, al jaren in verval is, zowel in geest als in demografie. Daar voegt hij de plotselinge waarneming van de aftakeling van het westerse establishment aan toe. Het Imperium is wanhopig geworden – zozeer zelfs dat het de economie van Europa zal saboteren om Duitsland van het goedkope Russische gas af te wurmen. Dit, weet hij, is een machtsspel van de VS, wier bewegingen nu zo begrensd zijn, dat zo’n krankzinnig gambiet noodzakelijk is. Europa is gesloopt om de invloed van de VS te behouden. Het is een thema dat veel provincies van het Imperium kennen. Wat is erger – een vijand of een vriend te zijn? Rusland bloeit en Europa rantsoeneert. Orban herhaalt de oude grap onder Europese diplomaten: “Wij hebben een Yank gevangen, maar hij laat ons niet los”, alvorens een samenvatting van het Imperium te geven.

Orban begint:

“Wat ik wil zeggen is dat de negatieve gevoelens van het Westen over de wereld te wijten zijn aan het feit dat de cruciale energie en grondstoffen die nodig zijn voor de economische ontwikkeling niet meer in handen van het Westen zijn. Wat het wel bezit is militaire macht en kapitaal. De vraag is wat het daarmee in de huidige omstandigheden kan bereiken.”

Het Westen overheerst niet, militair noch anderszins. Het heeft niet de middelen in handen om zich te voeden en van brandstof te voorzien. Het is afhankelijk, maar gevaarlijk. Bovendien sterft het op vier verschillende manieren – bevolking, migratie, geslacht en oorlog.

Orban’s misdaad in de ogen van de liberale pers is het noemen van The Camp of the Saints, dat een tijd voorziet waarin de hongerende miljarden van de Derde Wereld het Westen en het demografische lot van Europa overweldigen. Hij durft “neen” te zeggen tegen het anti-naturalisme, ja tegen baby’s en gezinnen en de toekomst van zijn natie. Vanuit dit gezichtspunt over ras spreken is Hitleriseren, zoals ik hier schreef.

Hij lacht om het feit dat de EU haar sancties en juridische vervolging van de Hongaarse regering heeft opgeschort – alleen maar opgeschort – vanwege de criminele daad om haar eigen grenzen te beveiligen. Hij vermeldt hoe Salvini gecriminaliseerd wordt omdat hij hetzelfde in Italië geprobeerd heeft. Salvini is natuurlijk een fascist. Mensen die hun eigen volk willen beschermen, worden met slechte woorden uitgescholden, en hun levens moeten geruïneerd worden. Geruïneerd in de rechtbank, vervolgens door vervanging, door migratie.

Hij durft de waanzin van de genderidentiteit tegen te gaan, de agressieve bevordering van seks zonder voortplanting. Het brengt een op genoegdoening gericht zelf voort, dat geen andere behoefte heeft aan een uiterlijke band dan een nieuwe plaats om zijn lusten in te botvieren. Het ombuigen van productieve manieren van leven naar perversie is een schande. Dit is de derde grond voor de Hitlerisering van Orban.

Tenslotte spreekt Orban de ketterij van de vrede uit. Hij roept op tot een onderhandeld einde van de oorlog in Oekraïne, en herinnert ons eraan dat een dergelijke stap alleen tussen de VS en Rusland kan worden gezet. Europa kan zijn eigen garanties, zoals die van het akkoord van Minsk, niet handhaven, en dus moeten wij ons tot de macht van de VS wenden om Oekraïne te dwingen het akkoord na te leven.

Op het gebied van energie, van het behoud van de levenswijze van zijn volk, en van de waarschijnlijke status van Hongarije als toevluchtsoord voor christenen, is Orban op de toekomst gericht. Hij juicht zijn eigen vervanging door serieuze en jongere politici toe.

Zijn boodschap is een boodschap van hoop, versterkt door praktische wijsheid en een beleid dat populair is omdat het voor, en niet tegen, het volk is dat hij verkozen is te beschermen. Daarvoor wordt hij verguisd, maar zijn strategie is geloofwaardig en realistisch. Zijn voorbeeld zal een tegenwicht vormen voor het ineenstortende Imperium, dat Europa in regionale facties zal doen uiteenvallen. Zijn programma is een programma van voorzichtigheid, van stabiliteit, terwijl rond zijn vaderland de dingen verder uiteen zullen vallen.

De economie verdeelt het Europese Zuiden van het Noorden, waarbij het Noorden steeds minder bereid – of niet in staat – is om de permanente tekorten van het Zuiden te subsidiëren. Portugal, Italië, Ierland, Griekenland en Spanje – ooit de PIIGS genoemd – kunnen niet verwachten dat een deïndustrialiserend Duitsland hen zal blijven vlottrekken.

Een tweede kwestie verdeelt het Westen van het Oosten, volgens Orban. Migratie heeft Europa in tweeën gesplitst – of ik zou kunnen zeggen dat het het Westen in tweeën heeft gesplitst. De ene helft is een wereld waarin Europese en niet-Europese volkeren samenleven. Deze landen zijn geen naties meer: zij zijn niets meer dan een conglomeratie van volkeren. Ik zou ook kunnen zeggen dat het niet meer de westerse wereld is, maar de post-westerse wereld. En rond 2050 zullen de wetten van de wiskunde leiden tot de definitieve demografische verschuiving: steden in dit deel van het continent – of dat deel – zullen het aandeel van de bewoners van niet-Europese afkomst zien stijgen tot meer dan 50 procent van het totaal.

Dit is een volstrekt onaanvaardbaar feit in beide betekenissen: het uitspreken ervan is te veroordelen, het laten gebeuren ervan is onvergeeflijk. De eerste zin is het perspectief van het Imperium, de tweede van de onderworpen volkeren. Dit is een derde spanning in Europa, die Orban niet noemt, en die volgens mij de overgang naar het Bonapartisme zal bespoedigen. Dergelijke scheidingen tussen bevolking en macht zijn onhoudbaar. Je kunt geen stabiele toekomst bouwen op de uitsluiting van de bevolking van het politieke machtsproces.

Kortom, er is geen toekomst voor het Imperium in zijn huidige vorm. Natuurlijk zullen de Verenigde Staten blijven bestaan. Misschien zullen zij zich uit Europa terugtrekken, om opnieuw hun eigen halfrond te domineren. Misschien zal Europa zelf niet lang meer voortbestaan, omdat haar beleid bergafwaarts vloeit vanuit een macht waarvan de belangen vereisen dat zijn bondgenoten worden vernietigd.

Copyright © 2022 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OMVOLKING DOSSIER

Oostenrijkse politicus slaat alarm: de EU bereidt de immigratie van tot wel 500 miljoen Afrikanen voor