De VS/NAVO-doctrine, zoals die was onderwezen aan de Oekraïense eenheden die waren voorbereid op het tegenoffensief, heeft gefaald. Zoals een commentaar op een forum van veteranen van de West Point Academy het naar verluidt beschrijft:
Klassieke aanvallen volgens onze gevechtsregels omvatten de voorafgaande onderdrukking en vernietiging van vijandelijke verdedigingsposities door artillerie en vliegtuigen, evenals de gelijktijdige vernietiging van zijn gevechtscontroles tot de diepte van de verdedigingszone en het verhinderen van de nadering van zijn reserves. Aangezien de Oekraïners bijna geen luchtvaart hebben en ze beduidend minder artillerie hebben dan de Russen, leiden klassieke aanvallen tot niets anders dan een enorm verlies van dure militaire uitrusting op weg naar Russische stellingen, desorganisatie en demoralisatie van de aanvallers met daaropvolgende terugtrekking.
Bijna drie weken van zulke aanvallen konden de Russische ondersteuningsband niet doorbreken, bovendien, zoals mij verteld werd door de G-3 van USAR EUR-AF in Stuttgart, verloren ze tot een kwart van onze Bradleys, en ze zijn nu gedwongen om met spoed twee compagnieën Bradleys en een grote hoeveelheid ander materieel te sturen om de gevechtsgereedheid van twee brigades van de Oekraïense aanvalseenheid aan te vullen en te herstellen.
Toen ik op de officiersschool zat, vóór 1991, was de NAVO minder afhankelijk van luchtoverwicht dan tegenwoordig. We hadden ook enkele goede luchtverdedigingssystemen. Onze artillerie was niet superieur aan die van de Sovjet-Unie, maar was goed gelaagd – van korte, middellange tot lange afstandssystemen – en zou zeer aanzienlijke schade hebben aangericht. We hadden ook goede pioniersuitrusting die het mogelijk maakte om rivieren en sloten over te steken, maar ook serieuze mijnenvelden, schrijft Bernhard.
Dit veranderde allemaal na de Golfoorlog van 1991, waarin de Amerikaanse luchtoverwicht en tankvuist de Iraakse verdedigingstroepen vernietigden. Die oorlog werd verkeerd geïnterpreteerd als een grote overwinning, terwijl het in feite gewoon het effect was van een veruit superieure professionele strijdkracht op een ongemotiveerd dienstplichtig leger met oude en vaak vervallen wapens.
Als gevolg van de eerste Golfoorlog en latere operaties in Servië, Afghanistan en opnieuw in Irak werd het geloof in de lucht-land doctrine van de NAVO versterkt. Luchtsuperioriteit was de heilige graal terwijl de sterke landmachtcapaciteiten atrofieerden. De nadruk op guerrilla-onderdrukking en op voertuigen die bestand waren tegen eenvoudige geïmproviseerde explosieven (IED’s) in Irak en Afghanistan bracht de troepenmacht verder uit balans.
Dit verklaart waarom de Oekraïense troepen verkeerd getraind en uitgerust waren voor een tegenoffensief, zelfs toen de vijandelijke troepenmacht veel moeilijker te kraken was dan een paar geitenhoeders uit Helmand, Afghanistan.
De Oekraïense gevechtseenheden, zonder luchtsteun en weinig artillerie, werden verslagen. Westerse ontmijningsapparatuur slaagde er niet in om echte 20 kilo zware antitankmijnen uit het zware Oekraïense terrein te halen. Gepantserde Oekraïense troepen werden vernietigd in mijnenvelden (video) lang voordat ze hun doelen konden bereiken.
Toen ze zagen dat het tankzware concept faalde, schakelden de Oekraïners over op een veel oudere en bloederigere techniek:
In deze omstandigheden ontwikkelden onze jongens, samen met Oekraïense commandanten, een tactiek van “muggenstoot”: voortdurende aanvallen op Russische stellingen door kleine tactische groepen Oekraïense infanterie. De Russen, die veel gevoeliger zijn voor verliezen in manschappen, proberen close (“contact”) gevechten te voorkomen en trekken zich terug als de Oekraïners hun loopgraven bereiken, zodat de artillerie de vijand kan vernietigen. Dit lukt meestal: Oekraïners sterven of trekken zich terug. Maar deze tactiek heeft een positief effect. Verschillende van dergelijke aanvallen vernietigen de Russische stelling bijna volledig, meestal met eigen vuur, waarna de Russen gedwongen worden om zich terug te trekken naar een nieuwe linie, waar deze tactiek herhaald wordt. Zo werden de Russen in twee weken tijd 5 kilometer teruggedrongen van de strategisch belangrijke positie van Makarov. En deze tactiek wordt steeds beter. Onze kant gelooft dat als het tempo van deze vooruitgang aanhoudt, de Oekraïners over twee weken in staat zullen zijn om de Russische ondersteuningslinie te overwinnen en te beginnen met het bestormen van hun hoofdverdedigingslinie, terwijl ze het offensieve potentieel van hun sterkste brigades behouden. Misschien is dat wat Generaal Milley gisteren bedoelde met de tien weken van het Oekraïense offensief.
Deze tactische techniek heeft nog een ander belangrijk effect. De Russen worden gedwongen om meer artilleriegranaten uit te geven om dergelijke “muggen”-aanvallen af te slaan, waarvan ze de voorraden langzamer aanvullen dan ze uitgeven. En na twee weken van dergelijke gevechten is het goed mogelijk dat hun voorraden uitgeput raken. Natuurlijk leidt dit tot grote verliezen onder de Oekraïners, maar zoals ik in het begin al zei, zijn ze niet gevoelig voor de dood van hun soldaten. Bovendien zijn vorderingen, hoe klein ook, een betere rechtvaardiging voor hun dood dan mislukte aanvallen. En hier moeten we toegeven dat de Russen vandaag de dag veel dichter bij de legers van Westerse landen staan dan de Oekraïners in dit opzicht: de Russen zorgen voor hun soldaten …
De “muggen”-techniek vervangt verliezen in gepantserde voertuigen door zwaardere verliezen van de infanterie. De 128ste Mountain Assault Brigade, die de strijd aan het westelijke deel van het Zaporozhia front had geleid, is net teruggetrokken uit de frontlinie omdat ze te veel van haar soldaten had verloren.
Nadat de Russen een paar loopgraven verloren aan bestormende Oekraïense troepen die zich niets aantrokken van hun eigen verliezen, pasten ze hun eigen tactiek aan. De Russische manschappen verlaten nog steeds de voorste loopgraven als ze onder druk staan, maar ze plaatsen nu boobytraps in de loopgraven voordat ze weggaan. Deze video’s laten zien hoe Oekraïense troepen in een lege Russische loopgraaf springen om vervolgens opgeblazen te worden door verschillende kleine explosies. De Russen hebben daar geen artillerie voor nodig. De loopgraven blijven intact op een aantal Oekraïense lijken na, die gemakkelijk opzij geschoven kunnen worden.
Een paar dagen geleden zei de Oostenrijkse kolonel Markus Reisner in een interview (in het Duits) dat Oekraïne op vier na al zijn twaalf reservebrigades had ingezet die de gepantserde tegenoffensieve vuist moesten vormen die de Russische verdediging zou verslaan. Sindsdien zijn de 116de, 117de en 118de Gemechaniseerde Brigades, die deel uitmaken van de laatste reserve, ingezet bij het Zaparozhia front. Zij zullen het 128ste en andere eenheden vervangen die grotendeels vernietigd werden terwijl ze slechts een paar kilometer op het dunbevolkte platteland wonnen. De helft van Milley’s tien weken van tegenoffensieve operaties zijn voorbij zonder noemenswaardige winst voor de Oekraïense kant. De komende vijf weken zullen waarschijnlijk de rest van de gevechtsklare Oekraïense strijdkrachten vernietigen.
Er is nog een andere verandering gekomen in de vuurcapaciteiten op lange afstand aan Oekraïense kant. Gisteren lanceerde het verschillende S-200 raketten tegen de brug van Kerch en andere Russische doelen. De Russische kant zegt dat al deze aanvallen door haar luchtverdedigingstroepen zijn afgeslagen.
De S-200 is een luchtverdedigingsraket die voor het eerst werd ingezet in het midden van de jaren 1960. In tegenstelling tot de Nike-Hercules en S-300 heeft het geen inherente aanvalsmogelijkheden op land. Het oorspronkelijke richtsysteem kan de raket niet naar bepaalde punten op de kaart sturen:
De raket maakt gebruik van middenkoerscorrectie met radio-verlichting om naar het doel te vliegen met een terminale semi-actieve radarrichtfase.
De Oekraïners moeten, waarschijnlijk met wat buitenlandse hulp, een compleet nieuw richtsysteem hebben ontwikkeld en getest om de S-200 wat aanvalsmogelijkheden op land te geven. Het maximale bereik van ongeveer 300 kilometer is voldoende om strategische doelen aan de Russische kant aan te vallen. Maar zelfs de standaard Russische luchtafweer heeft er geen problemen mee.
Dat dit zelfs maar geprobeerd is, toont opnieuw de hybris van het westerse militaire denken. Net als 80 jaar geleden gelooft men nog steeds dat Rusland economisch en militair niet in staat is om zichzelf te verdedigen. Lees het laatste stuk van Conor Gallagher hierover:
De NAVO-doctrine is nog steeds afhankelijk van luchtoverwicht. Het ontbreekt aan infanterie en goede tanks. Ze onderschat voortdurend de Russische capaciteiten.
Hoe zou het echte gevecht eruit zien als de NAVO de superieure Russische luchtverdediging moest overwinnen, terwijl ze zelf afhankelijk is van systemen zoals de zeer dure Patriot, die een slechte staat van dienst heeft als het gaat om het raken van iets anders dan haar eigen krachten?
Ik houd mijn hart vast voor hetgene dat op het ogeblik wordt besloten in Litouwen Vilnius waar de Noord Atlantische Terreur Organisatie knopen gaat door hakken, vooral de langzaam maar zekere opbouw van NAVO troepen 300.000 militairen en ontiegelijk veel Westers oorlog’s materiaal verzameld is, wat ik denk over deze situatie dat op termijn de Russische troepen niet opgewassen zullen zijn tegen het laatste internationale NAVO offensief, blijft niets anders over om Rusland< Rusland te laten zoals het is in de periode dat Poeten orde op zaken heeft gezet, tactische nucleaire neutronenbommen tegen de aartsvijanden van Rusland, zeg maar een omgekeerde operatie Dropshot & Unthinkable de natte droom van wijlen Churchill de gewezen henchman en oorlog's hitser van het joodse zionisme.
De VS kan het zich gewoonweg niet permitteren om in dit conflict aan de verliezende kant te staan. Het zou hun ‘geloofwaardigheid en blazoen als beschermer van de wereldwijde democratie’ (hmm, hmm) een zodanige deuk geven die ze meerdere decennia zullen moeten meedragen. Dit is een conflict tot de dood zoals men wel eens zegt zowel voor de VS (hun geloofwaardigheid en alles wat er bijkomt) als voor Rusland in hun voortbestaan als federatie.
Dicksy juli 11, 2023 at 11:34
De geloofwaardigheid van de Amerikanen was voor de NAVO bombardementen op Belgrado reeds verloren.
Ga straks maar gerust slapen. Het is één grote bubbel gebakken lucht. Van zo lang het gaat tegen onderontwikkelde bergstammen of woestijnnomaden zijn ze stoer en vooral “heldhaftig”. Als ze tegenover een technologisch evenwaardige en gedecideerde tegenstander staan is het een parodie. Ik ken zo een paar exemplaren die getekend hebben bij defensie; huisje- tuintje en regelmatig een pint bier want het betaalt goed en het wordt toch nooit oorlog.
Als de Oekrainers straks de velden veroverd hebben, dan begint het pas (urban warfare) in steden als Marioepol, Berdjansk, Melitopol, etc.. zo veel professionele stormtroepers hebben ze dan niet meer. Het zal niet onmogelijk zijn de velden vanuit de lucht te controleren
Ik dacht even: echte muggen..
Zoals de teken met het Borrelia is geinfecteerd om de soldaten van de vijand ziek te maken en uit te schakelen…
Alleen wisten de teken niet wie nou precies de vijand was..
En nu zitten ze door heel Europa…