De staatsgreep in de West-Afrikaanse staat Niger op 26 juli en de Top Rusland-Afrika de volgende dag in Sint-Petersburg spelen zich af tegen de achtergrond van multipolariteit in de wereldorde. Het lijken op zichzelf staande gebeurtenissen, maar ze weerspiegelen toch de tijdgeest van ons transformatietijdperk, schrijft M.K. Bhadrakumar.
Eerst het grote plaatje – de Afrika-top die op 27 en 28 juli door Rusland wordt georganiseerd, vormt een grote uitdaging voor het Westen, dat instinctief probeerde het evenement te bagatelliseren nadat het niet gelukt was om te lobbyen tegen soevereine Afrikaanse naties die het Russische leiderschap ontmoetten. 49 Afrikaanse landen stuurden delegaties naar Sint-Petersburg, waarbij zeventien staatshoofden persoonlijk naar Rusland afreisden om politieke, humanitaire en economische kwesties te bespreken. Voor het gastland, dat midden in een oorlog zit, was dit een opmerkelijk diplomatiek succes.
De top was bij uitstek een politiek evenement. Het leidmotief was de wisselwerking tussen de jarenlange steun van Rusland aan Afrikanen die zich verzetten tegen het imperialisme en de roofzuchtige aard van het westerse neokolonialisme. Dit werkt briljant voor het Rusland van vandaag, dat geen koloniale geschiedenis van uitbuiting en plundering van Afrika heeft.
Terwijl zo nu en dan skeletten uit het koloniale tijdperk uit de westerse kast blijven rollen, die teruggaan tot de betreurde Afrikaanse slavenhandel, boort Rusland de Sovjet-erfenis aan van het feit dat het aan de “goede kant van de geschiedenis” staat – en laat het zelfs de volledige naam Patrice Lumumba Peoples’ Friendship University of Russia in Moskou herrijzen.
Toch was het niet alleen maar politiek. De beraadslagingen tijdens de top over het partnerschap tussen Rusland en Afrika om het continent te helpen “voedselsoevereiniteit” te bereiken, alternatieven voor de graanovereenkomst, nieuwe logistieke corridors voor Russisch voedsel en kunstmest, versterking van de samenwerking op het gebied van handel, economie, cultuur, onderwijs, wetenschap en veiligheid, mogelijke toetreding van Afrika tot de Internationale Noord-Zuid Transportcorridor, deelname van Rusland aan Afrikaanse infrastructuurprojecten, Russia-Africa Partnership Forum Action Plan – getuigen van de kwantificeerbare resultaten.
Enter Niger. De meest recente ontwikkelingen in Niger onderstrepen het leidmotief van de top Rusland-Afrika. De Russische prognose van de Afrikaanse crisis is juist – de voortdurende verwoestingen door het Westerse imperialisme. Dit blijkt duidelijk uit de berichten over Russische vlaggen die bij demonstraties in Niamey, de hoofdstad van Niger, zijn gezien.
De rebellen die de macht gegrepen hebben, hebben geen tijd verloren om de militair-technische samenwerkingsovereenkomsten van Niger met Frankrijk te hekelen, wat gevolgd is door de eis dat Frankrijk zijn troepen binnen 30 dagen terugtrekt. Van zijn kant heeft Frankrijk zich “vastberaden en resoluut” uitgesproken voor een buitenlandse militaire interventie “om de couppoging de kop in te drukken”. De Franse autoriteiten hebben duidelijk gemaakt dat ze niet van plan zijn om hun gewapende contingent van 1.500 man, dat in Niger is “op verzoek van de legitieme autoriteiten van het land op basis van ondertekende overeenkomsten”, terug te trekken.
De houding van Frankrijk komt niet als een verrassing – Parijs wil zijn positie in de Sahel-regio en de goedkope bron van grondstoffen, vooral uranium, niet verliezen. Maar Frankrijk misrekende zich in de veronderstelling dat de staatsgreep geen steun genoot van het Nigeriaanse leger of een sociale basis had, en dat alles wat nodig was om de staatsgreep terug te draaien een beperkte demonstratie van geweld zou zijn die de elite van de presidentiële garde zou dwingen om rechtstreekse onderhandelingen met Frankrijk te beginnen.
Frankrijk en de VS coördineerden hun acties met de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten [ECOWAS]. De ECOWAS heeft aanvankelijk wat met de sabel gerammeld, maar is inmiddels afgezwakt. De deadline voor interventie is verstreken. ECOWAS heeft gewoon geen mechanisme om snel troepen te verzamelen en vijandelijkheden te coördineren, en het powerhouse Nigeria heeft zijn handen vol aan de binnenlandse veiligheid. De Nigeriaanse publieke opinie is bang voor een terugslag – Niger is een groot land en heeft een 1500 kilometer lange, poreuze grens met Nigeria. Een onuitgesproken waarheid is dat Nigeria nauwelijks geïnteresseerd is in het vergroten van de Franse militaire aanwezigheid in Niger of in het aan dezelfde kant staan met Frankrijk, dat zeer impopulair is in de hele Sahel.
De moeder van alle verrassingen is dat de militaire coup de steun van de bevolking geniet. Onder deze omstandigheden is het zeer waarschijnlijk dat de Franse troepen gedwongen zullen worden om Niger, haar voormalige kolonie, te verlaten. Niger is het slachtoffer van neokoloniale uitbuiting. Onder het mom van terrorismebestrijding, wat ironisch genoeg een gevolg is van de NAVO-interventie in Libië in 2011 onder leiding van niemand minder dan Frankrijk in de Sahelregio, heeft Frankrijk meedogenloos de minerale rijkdommen van Niger geëxploiteerd.
Een bekende Nigeriaanse dichter en literatuurcriticus Prof. Osundare schreef vorige week: “Onderzoek de oorzaak, het verloop en de symptomen van de huidige opleving van militaire staatsgrepen in West-Afrika. Zoek een remedie voor deze pandemie. Belangrijker nog, zoek een remedie voor de plaag van politieke en sociaal-economische onrechtvaardigheden die verantwoordelijk zijn voor de onvermijdelijkheid van het terugkeren ervan. Denk aan de huidige brute anarchie in Libië en de ontelbare gevolgen van de destabilisatie van dat eens zo bloeiende land voor de West-Afrikaanse regio.”
De enige regionale staat die zich een effectieve militaire interventie in Niger kan veroorloven is Algerije. Maar Algerije heeft geen ervaring met het uitvoeren van dergelijke operaties op regionale schaal en is ook niet van plan om af te wijken van zijn consequente beleid van niet-inmenging in de binnenlandse politiek van een soeverein land. Algerije heeft gewaarschuwd voor elke militaire interventie van buitenaf in Niger. Militaire interventie in Niger is een directe bedreiging voor Algerije en wij wijzen dit volledig en categorisch af… Problemen moeten vreedzaam worden opgelost,” zei de Algerijnse president Abdelmadjid Tebboune.
In de kern komt de staatsgreep in de Republiek Niger ongetwijfeld neer op een strijd tussen Nigerianen en de koloniale machten. De groeiende trend van multipolariteit in de wereldorde moedigt Afrikaanse naties aan om het neokolonialisme van zich af te schudden. Dit is één ding. Aan de andere kant worden de grootmachten gedwongen om te onderhandelen in plaats van te dicteren.
Interessant genoeg heeft Washington zich relatief terughoudend opgesteld. President Biden’s belijdenis van “waarden” bleef ver achter bij het dictaat van de “op regels gebaseerde orde” – hoewel Amerika naar verluidt 3 militaire bases in Niger heeft. In de multipolaire omgeving krijgen Afrikaanse naties meer ruimte om te onderhandelen. Het pro-activisme van Rusland zal dit proces stimuleren. China heeft ook economische belangen in Niger.
De coup-leider Abdurahman Tchiani heeft officieel verklaard dat “de Fransen geen objectieve redenen hebben om Niger te verlaten”, wat aangeeft dat een eerlijke en rechtvaardige relatie mogelijk is. Rusland is voorzichtig geweest en heeft gezegd dat de belangrijkste taak op dit moment is “om verdere verslechtering van de situatie in het land te voorkomen”. Woordvoerder Maria Zakharova van het Ministerie van Buitenlandse Zaken zei: “Wij beschouwen het als een dringende taak om een nationale dialoog te organiseren om de vrede onder de burgers te herstellen, de wet en de orde te waarborgen… wij zijn van mening dat het dreigen met het gebruik van geweld tegen een soevereine staat niet zal bijdragen aan het verminderen van de spanningen en het oplossen van de situatie in het land”.
Het is duidelijk dat Niamey niet zal bezwijken onder de druk van buitenstaanders. “De strijdkrachten van Niger en al onze defensie- en veiligheidstroepen, gesteund door de niet aflatende steun van ons volk, staan klaar om de integriteit van ons grondgebied te verdedigen,” zei een vertegenwoordiger van de junta in een verklaring. Een delegatie uit Niamey is naar Mali afgereisd om aan Russische zijde geaffilieerde Wagner-strijders te vragen zich bij de strijd aan te sluiten in het geval van een door het Westen gesteunde interventie.
Een snelle oplossing van de crisis rond Niger valt niet te verwachten. Niger is een sleutelstaat in de strijd tegen het jihadistisch netwerk en is strategisch en structureel verbonden met buurland Mali. En de situatie in de Sahel-regio escaleert. Dit heeft ingrijpende gevolgen voor de crisis van de staat in West-Afrika als geheel.
Amerikaans exceptionalisme is geen universeel wondermiddel voor bestaande kwalen. Het Pentagon hielp minstens één van de coupplegers in Niger trainen – en die in Mali en Burkina Faso, die beloofd hebben Niger te verdedigen. Toch betreurde de bezoekende Amerikaanse waarnemend viceminister van Buitenlandse Zaken Victoria Nuland, die maandag vanuit Niamey sprak, dat de coupplegers weigerden om haar een ontmoeting te laten hebben met de afgezette president Mohamed Bazoum en niet ontvankelijk waren voor Amerikaanse oproepen om het land weer onder burgerbestuur te brengen.
De missie van Nuland was erop gericht om de coupplegers ervan te weerhouden in zee te gaan met de Wagner-groep, maar ze was niet verzekerd van succes. Nuland kreeg geen ontmoeting met generaal Tchiani.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Hoe lang zullen de leiders van het Westen het nog uithouden met hun herhaalde mislukkingen?
een ECHTE man, de algerijnse president. iedereen schijt voor hem. Marokko, het schoothondje van amerika, BAHHHHHH
LAAT AFRIKA MET RUST!!!!!!!!!!!!!
Goed artikel, maar uitspraken als “dat geen koloniale geschiedenis van uitbuiting en plundering van Afrika heeft” doet er enkel afbreuk aan.
Die uitbuiting en plundering van Afrika is namelijk voornamelijk een neokoloniaal verhaal (waar China ook aan deelneemt), simpelweg omdat er in Afrika, in de koloniale tijd, niet zoveel te halen viel.
Zo is Niger, bijvoorbeeld, voornamelijk interessant van wegen het uranium, maar in de koloniale tijd had dat geen waarde, dat heeft pas waarde gekregen na de dekolonisatie.
En dat zelfde geld grotendeels voor heel (zwart) Afrika, de meeste grondstoffen die het nu waardevol maken hadden in de koloniale tijd, een tot twee eeuwen geleden, geen waarde.
Daarom is Afrika ook pas redelijk laat gekoloniseerd, nadat alle echt interessante ($$$$$) gebieden op aarde al onder de koloniale machten verdeelt waren.
Er zijn best blanken (en ook zwarten) rijk geworden in donker Afrika, maar voor de meeste koloniale staten kosten deze Afrikaanse koloniën meer geld dan dat ze opbrachten.
Dat hele “koloniale uitbuiting van Afrika” narratief is afkomstig uit de linkse koker, om de blanken een schudcomplex mee aan te praten, wat de wereldwijde socialistische “nivellering” moet bespoedigen, en in het Westen woonachtige negers voor hun politieke kar moet spannen.
Hoe eerder dat narratief naar het rijk der fabelen verwezen is, waar het thuis hoort, des te beter…
Niet mee eens. Voor WOI was België bij de vijf rijkste landen van de wereld. Dat kwam door al wat uit Kongo gesleurd werd. Je vind nog sporen bijvb. de zinkfabrieken in de Kempen, de diamantslijperijen van Antwerpen, bedrijven van koperen elektriciteitskabels, de cacao voor de faam van de “Belgische” chocolade, de speciale houtsoorten, goud, maar bovenal rubber. België had het rijke uranium klaar liggen die Amerikanen nodig hadden voor hun atoombom op Hirojima maar dat is al een ander tijdperk. Dit zijn enkele uitspringers maar de lijst is lang. Hetzelfde geld voor Frankrijk en natuurlijk die gluiperige Engelsen.
De cacao boon komt van oorsprong uit Zuid Amerika, en de cacao industrie in Kongo is pas ergens rond de dertiger jaren ontstaan, knap dus dat België daar al voor de 1ste wereldoorlog een van de vijf rijkste landen van de wereld mee had weten te worden.
De Kongo was overigens pas sinds 1880~1890 of zo in Belgische handen, en alles moest er nog opgebouwd worden, en pas in 1910 of zo is het een echte Belgische kolonie geworden, als in eigendom van de staat, voordien was het van Leopold, knap dus dat België daar als land al in 1914 zo rijk van had weten te worden.
Dat uranium voor die bom dat ging om iets van 1000 ton erts of zo, waar destijds feitelijk geen markt voor was, en tegen de tijd dat de vraag naar uranium echt explodeerde, en het echt geld waard werd, na de 2de wereldoorlog, was de koloniale periode al zo goed als voorbij.
Zoals ik al zei, er zijn best wat lui rijk geworden van het kolonialisme in Afrika, maar dat hele verhaal dat de macht en rijkdom van het Westen gebouwd is op het roven van de rijkdommen van arme negertjes is gewoon linkse stierenpoep.
De “koloniale machten” waren al rijk lang voordat Afrika, laat 19de eeuw, daadwerkelijk gekoloniseerd werd.
Yep…de westerse opvreters hebben decennialang hun gore zakken gevuld met het leed van de afrikaners…en wij, de onnozele burgers maar geld overmaken naar die arme negertjes voor hun hutjes…weet je het nog?
Wikkels van de koetjesreepjes inzamelen voor de arme negertjes in afrika?
HAHAHAHAH en de politici en zakenlui maar hun vette buik verder volvreten…en wij hier maar deugen en deugen en nu vooral woke en regenboog en transgender zijn….de touwtypus voor ze…het is tijd voor een revolutie en een zeer/zeer grondige schoonmaak….
Een Afrikaanse waarheid uit een Afrikaanse mond: https://twitter.com/iamyesyouareno/status/1687935977413644288?s=20
Nu China en Rusland (BRICS) steeds meer gebieden economisch steunen/controleren zullen steeds meer landen zich distancieren van de “internationale Rechtse Horde” die al eeuwenlang de meest gruwelijke terreur over de wereld verspreidt om hun eigen belang en de fascistische westerse hegemonie te beschermen.
Daar komt nu een einde aan… en dat zal wel weer met heel veel ellende gepaard gaan!
Gerard, prima verwoord!!!
The times are a changing Bob Dylan maar natuurlijk is er nog een lange weg te gaan, doch ben ik hoopvol op een soevereinere wereld waarin ieder land,volk kan beslissen over zijn gebied,land,grenzen zoals het zou moeten zijn!
Voormalig Nigeriaanse minister van Luchtvaart: we mogen geen oorlog beginnen in Niger voor de belangen van de Franse neokolonisten
De voormalige Nigeriaanse minister van Luchtvaart , nu een van de oppositieleiders van het land, advocaat Femi Fani-Kayode, gaf commentaar op de verklaringen van de Nigeriaanse president over zijn bereidheid om troepen naar het naburige Niger te sturen. Bedenk dat er voor morgen, 10 augustus, een buitengewone ECOWAS-top is gepland, die zal worden voorgezeten door de Nigeriaanse president. Deze top zal beslissen over de mogelijke tussenkomst van de legers van de landen van de West-Afrikaanse economische samenwerking in Niger.
Natuurlijk, als het leger van Niger, Burkina Faso, Mali of welk land dan ook Nigeria zou binnenvallen, onze grenzen zou schenden, zou ik een militaire reactie van harte steunen. Ons leger zou in dit geval oorlog voeren voor elke centimeter van ons land. Maar ik ben er categorisch tegen dat ons leger buurland Niger binnenvalt, alleen maar omdat Frankrijk dat zo zou willen.
Volgens de oud-minister van de Nigeriaanse regering irriteert de situatie in Niger Parijs enorm. De nieuwe autoriteiten in Niamey eisen dat het Franse militaire contingent het land zo snel mogelijk verlaat. >>>
https://topwar.ru/223432-jeks-ministr-aviacii-nigerii-my-ne-dolzhny-zatevat-vojnu-v-nigere-radi-interesov-francuzskih-neokolonizatorov.html