Moslim inteelt is een groot probleem – en mensen willen er niet over praten

Onlangs discussieerde ik met een goed opgeleide persoon over cultuur. Met een glas bourbon hadden we het over verschillende zaken, waaronder religie. Het gesprek was interessant maar saai totdat hij deze zin liet vallen.

“Wist je dat de helft van de Arabische wereld inteelt is?”

Het was een schokkende opmerking. Het klonk zowel grof als verkeerd. Ik antwoordde beleefd dat ik me niet bewust was van dit specifieke feit. Ik moet wel sceptisch hebben gekeken, omdat hij volhardde. “Het is waar. Zoek het op”, schrijft Jon Miltimore op Intellectual Takeout.

Ik was op dat moment nog steeds terughoudend. Misschien bedoelde hij enkele dorpen in de Arabische of islamitische wereld? Nee, zei hij.

Ik zei dat ik de zaak zou onderzoeken, iets wat ik enkele weken later deed. Tot mijn verbazing vond ik een overvloed aan informatie over het onderwerp. Tot mijn schaamte merkte ik dat mijn vriend zo goed als gelijk had. Betrouwbaar onderzoek suggereert dat consanguïne (bloedverwantschap) huwelijksniveaus in veel Arabische landen zo hoog als 50 procent zijn.

Waarom wist ik dit niet? Ik besloot het onderzoek voort te zetten.

Een Google-zoekopdracht met ‘Islam Inbreeding’ zal leiden tot het geval van Salha al-Hefthi, een 17-jarig Saoedisch meisje dat geprofileerd werd door de New York Times in 2003. Hefthi’s ouders vertelden haar hoe gelukkig zij was om getrouwd te zijn met iemand van haar eigen stam, de zoon van haar vaders oom – haar achterneef. Het paar had twee gezonde jongens, maar hun derde kind, een meisje, werd gediagnosticeerd met spinale spieratrofie, een genetische aandoening die meestal dodelijk is. Het paar zou nog drie kinderen krijgen die met deze ziekte werden geboren.

Hefthi vertelt de Times dat ze geen idee had dat inteelt vaak leidt tot genetische defecten. Dit is niet ongewoon in Saoedi-Arabië, dat is de reden waarom genetische aandoeningen daar zo veelvuldig zijn.

“Saoedi-Arabië is een levend genetisch laboratorium”, vertelt Dr. Stephen R. Schroeder, uitvoerend directeur van het ‘Prince Salman Center for Disability Research’, aan de Times. “Hier kun je 10 families bestuderen om genetische stoornissen te bestuderen, waarbij je 10.000 gezinnen nodig zou hebben om genetische aandoeningen in de Verenigde Staten te bestuderen”.

Maar het gaat niet alleen om Saoedi-Arabië of het Midden-Oosten. Inteelt komt verrassend vaak voor in veel moslimlanden en -gemeenschappen, zo blijkt uit de praktijk.

In Egypte trouwt ongeveer 40 procent van de bevolking met een neef of nicht, volgens een rapport uit 2016 in ‘The Economist’, terwijl het percentage in Jordanië 32 procent is.

“De cijfers zijn zelfs hoger in tribale landen zoals Irak en de Golfstaten van Saoedi-Arabië, Jemen en Koeweit”, zegt The Economist.

Uit een BBC-onderzoek in 2005 bleek dat 55 procent van de grote Pakistaanse bevolking in Groot-Brittannië getrouwd was met een neef of nicht.

Er zijn minstens twee redenen waarom inteelt zo gewoon is in delen van de moslimwereld (naast het verband met genetische defecten): traditie en religie.

In veel delen van de islamitische wereld wordt het als ongebruikelijk, zo niet aanstootgevend beschouwd om met iemand te trouwen buiten je familie of stam. De druk om te trouwen met een familielid kan groot zijn.

Een 38-jarige Egyptische vrouw met twee zoons die lijden aan microsyndroom [Het Walker-Warburg syndroom, een ernstige aangeboren aandoening waarbij de hersenen, de ogen en de spieren niet goed aangelegd zijn], legt bijvoorbeeld aan ‘The Econoom’ uit hoe ze door familieleden werd bekritiseerd omdat ze haar tienerdochter had toegestaan te trouwen “met een vreemdeling” in plaats van met een familielid.

Maar de druk kan verder gaan dan kritiek alleen. In de afgelopen jaren zijn in Europese landen jonge moslimvrouwen vermoord omdat ze weigerden met een familielid te trouwen. Eerwraak, zoals een 21-jarige Koerdische vrouw in Duitsland die op een bruiloft werd neergeschoten nadat ze een gearrangeerd huwelijk met haar neef had afgewezen. Het toont de nadruk die de islamitische cultuur legt op “het in de familie houden”.

Het precedent voor het consanguïne huwelijk komt van de koran zelf. Na zijn militaire veroveringen trouwde de profeet Mohammed de dochter Fatimah van zijn neef Ali, een daad die als een grote eer werd ervaren.

“Ik ben getrouwd met de liefste van mijn familie”, vertelde Mohammed aan Ali.

In feite worden neven en nichten in de islamitische traditie zelfs niet beschouwd als bloedverwanten, omdat de koran het huwelijk tussen neven en nichten niet verbiedt of veroordeelt. Hier is wat er gezegd wordt in hoofdstuk 4, vers 23 van de religieuze tekst:

Verboden voor u [voor huwelijk] zijn: Uw moeders, dochters, zusters; vaders zusters, moeders zusters; broers dochters, zusters; pleegmoeders (die u zoogden), pleegzusters; moeders van uw vrouwen; uw stiefdochters onder uw hoede, geboren uit uw vrouwen, tot wie gij zijt binnengegaan, – geen verbod indien gij niet zijt binnengegaan; – (Degenen die zijn geweest) vrouwen van uw zonen die uit uw lendenen voortgaan; en twee zusters die tegelijk getrouwd zijn, behalve voor hetgeen voorbij is; voorzeker, Allah is Vergevensgezind, Genadevol.

Als gevolg van deze lange godsdiensttraditie is het moeilijk gebleken moslims ervan te overtuigen de praktijk van inteelt te stoppen.

Mijn vader zou niet accepteren dat het getrouwd zijn met zijn neef zijn kleinkinderen zou kunnen hebben aangetast. Hij zou zeggen, “De dokters hebben het mis. Het ligt in de handen van God”, zegt Aisha Khan, een 36-jarige Pakistaanse vrouw die in het Verenigd Koninkrijk woont en twee broers en zussen aan genetische ziekten heeft verloren.

Maar inteelt is een probleem dat moet worden aangepakt, zeggen sommige Europese leiders. Het probleem is dat de genetische gebreken van bloedverwantschapshuwelijken de Europese gezondheidsstelsels belasten.

Uit een onderzoek van de BBC blijkt bijvoorbeeld dat Britse Pakistanen ongeveer 3,4% van alle geboorten uitmaakte, maar dat “zij 30% van alle Britse kinderen met recessieve stoornissen en een hogere kindersterfte hadden”.

Uit een andere studie blijkt dat elk jaar 700 baby’s in het Verenigd Koninkrijk geboren worden met genetische beperkingen als gevolg van een bloedverwantschapshuwelijk. Ondanks deze epidemie van genetische afwijkingen bij baby’s geboren uit bloedverwantschapshuwelijken, blijft er bij veel islamitische leiders een aarzeling bestaan om de fatale gevolgen van het huwelijk tussen neven en nichten te erkennen.

Er zij echter op gewezen dat één van de belemmeringen voor de aanpak van het bloedverwantschapshuwelijk en de neveneffecten daarvan niets met moslims te maken heeft. Een ernstig probleem, zo zeggen sommige critici, is het onvermogen van westerse leiders om de kwestie voldoende aandacht te geven. Velen, zo lijkt het, aarzelen om het onderwerp aan te snijden, misschien uit angst te worden gestigmatiseerd als xenofoob of afgeschilderd als een islamofoob. Ze zullen het niet doen, zeggen critici.

Het is een volksgezondheidskwestie en wij behandelen volksgezondheidskwesties door voorlichting te verhogen, door over onderwerpen zoals zwaarlijvigheid te spreken, drugverslaving, of alcohol. Maar om de een of andere reden wordt ons verteld dat we niet over neef-nichthuwelijken moeten praten omdat dit een gevoelige kwestie is, zegt Ann Cryer, een vroormalige politicus van de Britse Labour partij, tegen The Telegraph.

De dialoog werpt een belangrijke vraag op: als we niet kunnen praten over gevoelige culturele kwesties, hoe kunnen mensen met verschillende achtergronden, geloofsovertuigingen en etniciteiten dan ooit vreedzaam met elkaar samenleven?

Boze moslims bestormen “Allahu Akbar” schreeuwend een naturistenzwembad in Duitsland en dreigen de vrouwen “uit te roeien”