In het laatste VN-rapport wordt gewezen op de verschrikkelijke kosten van lockdowns in enkele van de armste landen ter wereld. Het is getiteld “Direct and indirect effects of the COVID-19 pandemic and response in South Asia” en onderzoekt de gevolgen van quarantaines voor de gezondheidszorg, de sociale diensten, het onderwijs en de economie.
De ontwrichting van de gezondheidsdiensten in Afghanistan, Nepal, Bangladesh, India, Pakistan en Sri Lanka, waar ongeveer 1,8 miljard mensen wonen, heeft mogelijk geleid tot 239.000 moeder- en kindsterfgevallen.
De conclusie is eens te meer duidelijk: lockdown heeft veel meer slachtoffers gemaakt dan het virus, dat verantwoordelijk wordt gehouden voor 186.000 sterfgevallen. Bovendien zijn volgens schattingen van de VN 228.000 kinderen jonger dan vijf jaar gestorven. Aangezien de meeste sterfgevallen die wereldwijd aan het Coronavirus worden toegeschreven, zich voordoen bij mensen ouder dan 80 jaar, is het verschil in levensjaren duizelingwekkend.
Volgens de BBC is het aantal kinderen dat wordt behandeld voor ernstige ondervoeding in Bangladesh en Nepal met meer dan 80% gedaald, en is de inenting van kinderen in India en Pakistan met respectievelijk 35% en 65% gedaald.
In het verslag wordt ook opgemerkt dat India vorig jaar de grootste stijging van de kindersterfte heeft geregistreerd, namelijk 15,4 procent, gevolgd door Bangladesh met 13 procent. Sri Lanka kende de grootste stijging van het aantal moedersterfgevallen met 21,5 procent, gevolgd door Pakistan met 21,3 procent.
In India vrezen ze dat de ondervoedingscijfers in het gehele land aanzienlijk zullen verslechteren naarmate in de komende maanden gegevens beschikbaar komen.
In een ander rapport van het ontwikkelingsagentschap Sida van februari wordt vermeld dat de extreme armoede volgens de Wereldbank is gestegen van 8,4 procent in 2019 naar 9,1 procent. Geschat wordt dat het aantal ondervoede mensen in de wereld met maar liefst 83 miljoen is toegenomen en dat de strijd tegen extreme armoede 3-4 jaar is teruggedrongen. Een ander VN-rapport dat in december werd uitgebracht, schatte dat nog eens 207 miljoen mensen in het komende decennium in extreme armoede zouden kunnen terechtkomen als gevolg van de langetermijnimpact van lockdown.
Rekening houdend met het feit dat deze pandemie voornamelijk ouderen heeft getroffen, moet worden geconcludeerd dat de lockdown een echte en gigantische massaslachting is geweest. In Azië overheerst de jonge bevolking, die nooit enig risico heeft gelopen door de pandemie, en als het dodental niet nog hoger is, is dat te danken aan het feit dat een aanzienlijk deel van de bevolking de lockdown heeft omzeild.
De Corona-restricties zijn gebaseerd op het absurde beginsel dat “gezondheid boven economie gaat”, hetgeen onjuist is. De “deskundigen” hebben getracht de indruk te wekken dat lockdowns geen kosten met zich meebrengt, dat het mogelijk is de wereld te stoppen en iedereen in zijn huis op te sluiten.
Integendeel, de praktijk heeft uitgewezen dat de lockdowns een enorme tol aan mensenlevens hebben geëist, vooral in de Derde Wereld, en daar komen nog de mensenlevens bij die in de toekomst zullen vallen.
Covid-19 maakt de miljardairs rijker en de rest van de wereld armer
