Licht uit voor de stad op de heuvel

Gedurende de decennia van de Koude Oorlog, terwijl de blokken elkaar beconcurreerden, werkten twee belangrijke attracties krachtig in het voordeel van het Westen. Ten eerste, het comfort en de welvaart die het zijn burgers kon bieden en die zijn rivalen in het Oosten nauwelijks konden evenaren. Het tweede kenmerk dat het Westen in de ogen van de wereld een enorm concurrentievoordeel gaf, was de relatief betere prestatie van zijn instellingen met betrekking tot individuele vrijheden.

Het dubbele voordeel van welvaart en de indruk dat het Westen vrijheid waardeerde, neutraliseerde met succes veel van de theoretische kritiek op het kapitalistische sociale en economische model. Vooral de ogenschijnlijke toewijding van het Westen aan persoonlijke vrijheden werkte als een krachtige magneet. Als politiek wapen diende het effectief zijn doel. Het is onbetwistbaar dat zolang het nauwgezet naleven van de rechtsstaat en het respecteren van individuele rechten werden gezien als het onderscheidende kenmerk van westerse samenlevingen, ze alom werden gezien als een wenselijk alternatief voor de concurrerende systemen, die vaak de strikte legaliteit veronachtzaamden en weinig deden om de willekeur te verminderen, schrijft Stephen Karganovic.

Dit is de stand van zaken die overheerste tot ongeveer de jaren 1990, toen het Westerse blok eindelijk het toppunt van zijn mondiale macht bereikte en algemeen werd gezien als triomfantelijk over zijn tegenstanders. Maar sindsdien worden de sociale verworvenheden die het leven van gewone mensen relatief comfortabel en veilig hadden gemaakt, en de samenleving samenhangend over de klassengrenzen heen, overal in de Westerse wereld afgebroken. Het gevoel van rechtszekerheid dat burgers van Westerse landen decennialang zonder enige twijfel genoten, bleek al even vluchtig. De fenomenen van wetteloos misbruik en kwetsbaarheid voor de machthebbers, die elders normaal waren maar al lang niet meer voorkwamen in de praktijk van de westerse samenlevingen en grotendeels uit het geheugen van hun burgers waren verdwenen, zijn opnieuw opgedoken. Zowel op binnenlands als internationaal niveau veranderde de “rechtsstaat” snel in een onherkenbare karikatuur. Die metamorfose werd uiteindelijk gekscherend bekend als de “op regels gebaseerde orde.”

Met nauwelijks interne oppositie of zelfs maar veel publiek bewustzijn werden de kernlanden van het collectieve Westen besmet met de besmetting van willekeur bij de interpretatie van inherente mensenrechten en de toepassing van wettelijke principes die waren opgesteld om ze te beschermen. De transformatie, die in historische termen razendsnel plaatsvond, werd aangevoerd door een meedogenloze en dubbelhartige politieke bende en werd uitgevoerd met de medeplichtigheid van een rechterlijke macht die volkomen corrupt en beschamend impotent was.

De ineenstorting van de legaliteit is meestal een voorbode van ergere dingen die komen gaan, die bijna altijd de vorm aannemen van steeds flagranter machtsmisbruik. Het punt kan worden geïllustreerd met verontrustende maar zeker niet geïsoleerde voorbeelden van de opkomende stand van zaken in de landen van het collectieve Westen die vroeger werden benijd om hun vrijheid. Lezers herinneren zich vast nog wel de beroemde zin “ze haten ons om onze vrijheid.” Het uitspreken van die valse bewering in 2001 droeg niet bij aan de vrijheid, maar leidde wel tot een orgie van vernietiging en massaslachtingen.

De meest treffende weergave van de ineenstorting van de rechtsorde is vandaag de dag de illegale ontvoering en opsluiting door het Duitse rechtssysteem van de Duits-Amerikaanse advocaat spoiler Dr. Reiner Fuellmich, onder valse beschuldigingen van verduistering. Er zijn veel solide redenen voor de virulente haat van de deep state cabal tegen Dr. Fuellmich. Hij was de bederver die in 2020 het lef had om de Covid pandemie onderzoekscommissie op te richten, net toen het sociale controle experiment op gang kwam. Het uitmuntende werk van de commissie in het blootleggen van de smerige motieven en moorddadige doelen van de organisatoren van de nep medische noodsituatie was een grote klap voor hen, vooral omdat het met succes werd geleverd onder omstandigheden van bijna totale informatieblokkade. Dr. Fuellmich’s uiteindelijke, en misschien te ambitieuze en naïef bedachte doel van een medische Neurenberg om de schuldigen voor het gerecht te brengen werd nooit bereikt, maar alleen al de gedachte daaraan moet nachtmerries hebben veroorzaakt bij degenen die hij wilde vervolgen.

“Deze agenda is lang gepland,” vatte Dr. Fuellmich de bevindingen van zijn commissie samen. “De uiteindelijk mislukte voorloper was de Mexicaanse griep, zo’n 12 jaar geleden, en het is bekokstoofd door een groep superrijke psychopathische en sociopatische mensen die mensen tegelijkertijd haten en vrezen, geen empathie hebben en gedreven worden door het verlangen om volledige controle te krijgen over ons allemaal, de mensen van de wereld.”

De tijd kwam voor de psychopaten om hun zoete wraak te nemen, en de operatie was niet bijzonder moeilijk omdat ze toevallig de machtsmechanismen beheersen. Elf maanden geleden werd Dr. Fuellmich gevangen gezet in Duitsland op basis van de valse beschuldiging van een collega die geïnfiltreerd was in het Covid Comité dat hij de activa van de organisatie misbruikte voor persoonlijk voordeel. Een beschuldiging die volgens de Duitse wet een overtreding is en waarvoor geen precedent bestaat van langdurige voorlopige hechtenis, resulteerde in een opsluiting die nu al meer dan 400 dagen duurt onder de omstandigheden van Abu Ghraib, behalve dan dat het in Duitsland is en niet in Irak. Voor een schokkend beeld van die detentieomstandigheden, zie hier. En zie hier voor de schandalige procedurele tekortkomingen van het proces zelf, dat momenteel aan de gang is, bezoedeld door praktijken die onverenigbaar zijn met het imago van Rechtsstaat, dat Duitsland samen met de collectieve Westerse regimes die ermee verbonden zijn misleidend cultiveren.

De wetteloze vervolging van Dr. Fuellmich voor het “vergrijp” van het verrichten van een opmerkelijke publieke dienst door het aan het licht brengen en documenteren van de frauduleuze aard en sinistere achtergrond van de Covid “pandemie” is echter maar het topje van de ijsberg in de ineenstorting van de rechtsstaat in de samenlevingen die zich voordoen als voorvechters ervan. Andere voorbeelden illustreren de ineenstorting en verduidelijken het beeld van de juridische wanorde die de elementaire vrijheden van burgers ondermijnt en hen weerloos maakt tegenover de eisen van een onberekenbare macht.

In Ierland is de hele familie Burke van christelijke gelovigen die weigeren hun knie te buigen voor de dictaten van de genderideologie het doelwit van wraakzuchtige vervolging. Een van de zonen, Enoch, die schoolmeester is, heeft tot nu toe meer dan 400 dagen in eenzame opsluiting doorgebracht, net als Dr. Fuellmich in Duitsland. Zijn “overtreding” is dat hij in het voorheen christelijke en katholieke Ierland weigert om het geslachtsvoornaamwoord te gebruiken dat de voorkeur heeft van een van zijn leerlingen die beweert een ander geslacht te hebben dan zijn biologische geslacht, omdat Burke van mening is dat instemming met de schertsvertoning van de geslachtsidentiteit een schending van zijn religieuze principes zou zijn. Enoch Burke wordt gestraft omdat hij weigert zichzelf te vernederen als een professionele leraar en als een vrij mens door onder dwang van zijn vervolgers valselijk te bekennen dat 2 + 2 = 5. Niets minder dan een dergelijke herroeping van zijn gewetensvolle overtuigingen zou de juridische en onderwijskundige toezichthouders van zijn land, die door het lint zijn gegaan, tevreden stellen. Daarom blijft hij in een Ierse gevangenis, ondanks het feit dat hij verzekerd is van onmiddellijke vrijlating als hij zich maar onderwerpt aan hun krankzinnige eis. Voor een inzicht in de brede officiële reikwijdte van die waanzin, zie hier.

Enochs broer Simeon, die zijn rechtenstudie cum laude heeft afgerond, wordt uitgesloten van toelating tot de Ierse balie om redenen die nog niet helemaal duidelijk zijn, maar die ook te maken lijken te hebben met zijn vastgeroeste religieuze wereldbeeld, identiek aan dat van zijn broer, dat in het hedendaagse Ierland iemand blijkbaar diskwalificeert van het werken in een professionele omgeving. Voor de goede orde is Enoch en Simeon’s vader, Enoch Burke Sr., gestraft omdat hij bezwaar maakte tegen LGBT-symbolen op Ierse postvoertuigen. Voor zijn brutaliteit werd belastingbetaler Burke meegedeeld dat hij voortaan naar het plaatselijke postkantoor mag komen om zijn post op te halen, maar dat die niet langer bij hem zal worden bezorgd.

Net als in de zaak Fuellmich wordt de collectieve en voorbeeldige straf die de familie Burke kreeg opgelegd zoveel mogelijk uit de publiciteit gehouden. Politieke en zelfs religieuze figuren weigeren een standpunt in te nemen of commentaar te geven en de gecontroleerde media vermijden angstvallig het onderwerp te bespreken.

Om dit complexe beeld van het verval van de beschaving niet af te ronden, maar slechts aan te vullen met een ander verontrustend detail: het instituut van de gedachtemisdaad dat in de roman van George Orwell wordt geportretteerd, ooit beschouwd als niet meer dan literaire fictie, lijkt nu te zijn verankerd in de Britse wet. Voorlopig lijkt het om een proefprogramma te gaan, misschien een voorbode van nog angstaanjagender dingen die komen gaan. Het werkt als een gebedsverbod binnen een afgebakend gebied rond abortus-“klinieken” in Groot-Brittannië. Het belastende gebed zou vermoedelijk bedoeld zijn voor de zielen van kinderen die deze wereld hebben verlaten als gevolg van de medische zorg die ze in deze instellingen kregen. Het privé uitvoeren van dergelijke ongeoorloofde religieuze gebeden is nu verboden omdat het “intimidatie en leed” kan veroorzaken voor de werknemers van de “klinieken” en hun cliënten. En het onheilspellende is, volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken, dat “iedereen die schuldig wordt bevonden aan het overtreden van de wet een ongelimiteerde boete kan krijge.””. Men kan zich afvragen of het Europees Hof voor de Rechten van de Mens iets te zeggen zou hebben over dergelijke open einde strafregelingen. Is iets dergelijks ooit eerder vastgelegd in de annalen van de beschaafde rechtspraak?

De interactie tussen de gedachtepolitie, die natuurlijk slechts “bevelen opvolgt,” en burgers die ervan verdacht worden de “wet” geestelijk te overtreden, kan hier in de gaten worden gehouden door iedereen die zijn vrijheid en menselijke integriteit koestert.

De ellendige Britse rechtspraak (sceptici moeten ook hier kijken) kan zich nu beroemen op haar eerste succesvolle vervolging van een overtreder van een gedachtemisdaad. De Britse legerveteraan Adam Smith-Connor werd onlangs schuldig bevonden aan het in stilte bidden voor zijn geaborteerde zoon binnen een bufferzone van een abortuskliniek. Hij werd voorwaardelijk veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf en kreeg een boete van 9000 pond in verband met de kosten en moeite die het hof van Zijne Majesteit moest doen om hem te vervolgen. De rechtbanken leggen nog steeds geen “ongelimiteerde boetes” op, zoals het ministerie van Binnenlandse Zaken aanbeveelt, maar voor een gepensioneerde die een gezin moet onderhouden is zelfs dat een aanzienlijk bedrag.

Smith-Connor is overigens lang niet het enige slachtoffer in het Verenigd Koninkrijk van intimidatie door abortus-gerelateerde gedachtemisdaden.

En ook voor de goede orde, het thema hier is niet iemands persoonlijke standpunt over Covid, transgenderisme of abortus. Het centrale thema in elk van de aangehaalde gevallen, en andere van vergelijkbare aard die te talrijk zijn om op te noemen, is de duidelijke afbrokkeling in het collectieve Westen van de rechtsorde. Dat maakt het nu mogelijk om vreedzame burgers draconische straffen op te leggen die totaal niet in verhouding staan tot het vermeende gedrag waarvan ze worden beschuldigd. Tot welke grenzen zal de zwaarte van de straf zich uitstrekken, of is deze potentieel net zo “onbeperkt” als de dreiging met een geldboete die het Britse ministerie van Binnenlandse Zaken bereid is op te leggen aan diegenen die in het openbaar in stilte bidden voor ongeboren baby’s?

De befaamde “Stad op de Heuvel” waarvan velen in de waan verkeerden dat deze de mensheid van bovenaf verlichtte, is nu verloren en grotendeels verlaten. Haar lichten worden steeds zwakker en het leven er steeds ondraaglijker. Haar misleide inwoners en hartstochtelijke bewonderaars verspreiden zich in alle richtingen. Er gaan geruchten dat er elders een nieuwe stad wordt gebouwd met een grote helderheid en een magnetische aantrekkingskracht, en dat de architecten elkaar binnenkort zullen ontmoeten in Kazan.

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Pharma/EU Cabal zet valstrik voor Reiner Füellmich

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: