Eiain / Pixabay

De wereldwijde Covid-reactie was het keerpunt op het gebied van publiek vertrouwen, economische vitaliteit, gezondheid van burgers, vrijheid van meningsuiting, geletterdheid, vrijheid van godsdienst en reizen, geloofwaardigheid van de elite, demografische duurzaamheid en nog veel meer. Nu, vijf jaar na de eerste verspreiding van het virus dat de grootste despotismen van ons leven uitlokte, lijkt er iets anders in het stof te bijten: de naoorlogse neoliberale consensus zelf.

De wereld zoals we die nog maar tien jaar geleden kenden, staat in brand, precies zoals Henry Kissinger waarschuwde in een van zijn laatst gepubliceerde artikelen. Naties werpen nieuwe handelsbarrières op en krijgen te maken met opstanden van burgers zoals we nog nooit eerder hebben gezien, sommige vreedzaam, sommige gewelddadig, en de meeste die beide kanten op kunnen gaan. Aan de andere kant van deze onrust ligt het antwoord op de grote vraag: hoe ziet een politieke revolutie eruit in geavanceerde industriële economieën met democratische instellingen? Daar zijn we nu achter aan het komen, schrijft Jeffrey A. Tucker.

Laten we een snelle wandeling maken door de moderne geschiedenis door de lens van de betrekkingen tussen de VS en China. Vanaf de opening van China in de jaren tachtig tot de verkiezing van Donald Trump in 2016 is het volume van de handelsimport uit China alleen maar toegenomen, decennium na decennium. Het was het meest opvallende teken van een algemeen globaliseringstraject dat begon na de Tweede Wereldoorlog en versnelde met het einde van de Koude Oorlog. Tarieven en handelsbarrières werden steeds lager, terwijl dollars als wereldreservemunt de schatkisten van de centrale banken vulden. De VS was de wereldwijde bron van liquiditeit die dit allemaal mogelijk maakte.

Het kwam echter ten koste van een enorme prijs, want in de loop der decennia verloor de VS zijn productievoordelen in tientallen industrieën die ooit de Amerikaanse commerciële ervaring definieerden. Horloges en klokken, piano’s, meubels, textiel, kleding, staal, gereedschap, scheepsbouw, speelgoed, huishoudelijke apparaten, elektronica voor thuisgebruik en halfgeleiders verlieten allemaal het Amerikaanse vasteland, terwijl andere industrieën op de klippen liepen, vooral de auto-industrie. Vandaag de dag lijken de veel geprezen “groene energie” industrieën ook gedoemd om weggeconcurreerd te worden.

Deze industrieën werden grotendeels vervangen door met schulden gefinancierde financiële producten, de explosie van de door de overheid gesteunde medische sector, informatiesystemen, entertainment en door de overheid gefinancierd onderwijs, terwijl de primaire export van de VS schulden en olieproducten werden.

Veel krachten verenigden zich om Donald Trump in 2016 aan de macht te helpen, maar de wrok tegen de internationalisering van de verwerkende industrie was groot. Terwijl de financialisering de binnenlandse productie verving en de klassenmobiliteit stagneerde, kreeg de politieke afstemming in de VS vorm die de elites versteld deed staan. Trump ging aan de slag met zijn stokpaardje, namelijk het opwerpen van handelsbarrières tegen landen waarmee de VS een handelstekort had, voornamelijk China.

In 2018 kreeg het handelsvolume met China voor het eerst een enorme klap, in reactie op nieuwe tarieven, waardoor niet alleen een 40-jarig groeitraject werd omgekeerd, maar ook de grootste klap werd uitgedeeld tegen de 70-jarige naoorlogse consensus van de neoliberale wereld. Trump deed dit grotendeels op eigen initiatief en tegen de wensen van vele generaties staatslieden, diplomaten, academici en elites uit het bedrijfsleven in.

Toen gebeurde er iets om de ommekeer te keren. Dat iets was de Covid-reactie. In het verhaal van Jared Kushner (Breaking History), ging hij naar zijn schoonvader na de lockdowns en zei:

We proberen overal ter wereld voorraden te vinden. Op dit moment hebben we genoeg om de komende week door te komen, misschien twee, maar daarna kan het heel snel heel lelijk worden. De enige manier om het onmiddellijke probleem op te lossen is door de voorraden uit China te halen. Zou u bereid zijn om met president Xi te praten om de situatie te deëscaleren?

“Het is nu niet het moment om trots te zijn,” zei Trump. “Ik haat het dat we ons in deze positie bevinden, maar laten we het opzetten.”

Het is onmogelijk om je de pijn voor te stellen die deze beslissing Trump moet hebben bezorgd, omdat deze stap een afwijzing betekende van alles waar hij fundamenteel in geloofde en alles wat hij als president wilde bereiken.

Kushner schrijft:

Ik nam contact op met de Chinese ambassadeur Cui Tiankai en stelde voor dat de twee leiders zouden praten. Cui was enthousiast over het idee en we hebben het laten gebeuren. Toen ze elkaar spraken, beschreef Xi snel de stappen die China had genomen om het virus te bestrijden. Daarna uitte hij zijn bezorgdheid over het feit dat Trump naar COVID-19 verwees als het ‘China-virus’. Trump stemde ermee in om het voorlopig niet zo te noemen als Xi de Verenigde Staten voorrang zou geven boven anderen om voorraden uit China te verschepen. Xi beloofde mee te werken. Vanaf dat moment, wanneer ik ambassadeur Cui belde met een probleem, loste hij het onmiddellijk op.

Wat was het resultaat? De handel met China nam een hoge vlucht. Binnen een paar weken droegen Amerikanen synthetische bedekkingen op hun gezicht van Chinese makelij, lieten ze hun neus prikken met Chinese wattenstaafjes en werden ze verzorgd door verpleegsters en dokters in Chinese scrubs.

  Trump waarschuwt Zuckerberg dat hij 'levenslang' in de gevangenis krijgt als hij zich bemoeit met de verkiezingen van 2024

De grafiek van China’s handelsvolume ziet er als volgt uit. Je kunt de lange stijging zien, de dramatische daling vanaf 2018 en de ommekeer in het volume van de PBM-aankopen na de lockdowns en de interventies van Kushner. De ommekeer duurde niet lang omdat de handelsbetrekkingen werden verbroken en er nieuwe handelsblokken ontstonden.

De ironie is dus groot: de mislukte poging om de neoliberale orde nieuw leven in te blazen, als dat is wat het was, vond plaats te midden van een wereldwijde vlaag van totalitaire controles en beperkingen. In hoeverre werden de Covid lockdowns ingezet om weerstand te bieden aan de ontkoppelingsagenda van Trump? We hebben geen antwoorden op die vraag, maar het observeren van het patroon laat wel ruimte voor speculatie.

Hoe dan ook, de trends van 70 jaar werden omgekeerd, waardoor de VS in nieuwe tijden belandden, zoals beschreven door de Wall Street Journal in het geval van een overwinning van Trump in 2024:

Als blijkt dat het tarief voor China 60% is en dat voor de rest van de wereld 10%, dan zou het gemiddelde tarief van de VS, gewogen naar de waarde van de invoer, naar 17% springen, van 2,3% in 2023 en 1,5% in 2016, volgens Evercore ISI, een investeringsbank. Dat zou het hoogste zijn sinds de Grote Depressie, nadat het Congres de Smoot-Hawley Tariff Act (1932) aannam, die een wereldwijde stijging van handelsbarrières veroorzaakte. De Amerikaanse tarieven zouden van een van de laagste naar de hoogste van alle grote economieën gaan. Als andere landen vergeldingsmaatregelen zouden nemen, zou de stijging in wereldwijde handelsbarrières geen modern precedent hebben.

Praten over het Smoot-Hawley tarief dompelt ons echt onder in de wayback machine. In die tijd volgde het handelsbeleid in de VS de Amerikaanse grondwet (Artikel I, Sectie 8). Het oorspronkelijke systeem gaf het Congres de bevoegdheid om, naast andere bevoegdheden, de handel met andere landen te reguleren. Dit was bedoeld om het handelsbeleid binnen de wetgevende macht te houden om democratische verantwoording te garanderen. Als gevolg hiervan reageerde het Congres op de economische/financiële crisis door enorme barrières op te werpen tegen import. De depressie verergerde.

Het was een algemeen geaccepteerde overtuiging onder velen in elitaire kringen dat de tarieven van 1932 een factor waren in de verdieping van de economische neergang. Twee jaar later begonnen pogingen om de handelsbevoegdheid over te dragen aan de uitvoerende macht zodat de wetgevende macht nooit meer zoiets stoms zou doen. De theorie was dat de president dan meer geneigd zou zijn om een vrijhandelsbeleid met lage tarieven te voeren. Die generatie had zich nooit kunnen voorstellen dat de VS een president zou kiezen die zijn macht zou gebruiken om het tegenovergestelde te doen.

In de nadagen van de Tweede Wereldoorlog werkte een groep uiterst slimme en goedbedoelende diplomaten, staatslieden en intellectuelen aan het veiligstellen van de vrede in de nasleep van de verwoestingen in Europa en de rest van de wereld. Ze waren het er allemaal over eens dat een prioriteit in de naoorlogse wereld was om economische samenwerking zo breed mogelijk te institutionaliseren, op basis van de theorie dat naties die van elkaar afhankelijk zijn voor hun materiële welzijn minder snel oorlog tegen elkaar zullen voeren.

Zo ontstond wat later de neoliberale orde werd genoemd. Deze bestond uit democratische naties met beperkte welvaartsstaten die samenwerkten in handelsrelaties met steeds lagere barrières tussen staten. In het bijzonder werden de tarieven afgeschaft als middel voor fiscale steun en industriële bescherming. Er werden nieuwe overeenkomsten en instellingen opgericht om het nieuwe systeem te beheren: GATT, IMF, Wereldbank en de VN.

De neoliberale orde was nooit liberaal in de traditionele zin van het woord. Het werd vanaf het begin beheerd door staten die onder Amerikaanse dominantie stonden. De architectuur was altijd fragieler dan ze leek. De overeenkomst van Bretton Woods uit 1944, die in de loop van de decennia werd aangescherpt, omvatte beginnende instellingen voor mondiaal bankieren en een door de VS beheerd monetair systeem dat in 1971 instortte en werd vervangen door een fiat-dollarsysteem. De fout in beide systemen had een vergelijkbare oorsprong. Ze stelden wereldwijd geld in, maar behielden nationale fiscale en regelgevende systemen, waardoor de speciestroommechanismen die in de 19e eeuw de handel gladstreken en in evenwicht hielden, werden uitgeschakeld.

Een van de gevolgen was het hierboven genoemde productieverlies, dat samenviel met een groeiende publieke perceptie dat de overheids- en financiële instellingen opereerden zonder transparantie en burgerparticipatie. Het uitdijen van de veiligheidsstaat na 9-11 en de verbluffende reddingsoperaties van Wall Street na 2008 versterkten dit punt en vormden de basis voor een populistische opstand. De lockdowns – waarvan de elites onevenredig profiteerden – plus het in brand steken van steden tijdens de rellen in de zomer van 2020, de vaccinmandaten, en in combinatie met het begin van een migrantencrisis, versterkten het punt.

In de VS wordt Trump omringd door paniek en razernij, maar dat laat onverklaard waarom bijna elk westers land met dezelfde dynamiek te maken heeft. De belangrijkste politieke strijd in de wereld van vandaag gaat over natiestaten en de populistische bewegingen die hen aansturen versus het soort globalisme dat een wereldwijde reactie op het virus bracht, evenals de wereldwijde migrantencrisis. Beide pogingen zijn spectaculair mislukt, vooral de poging om de hele bevolking te vaccineren met een vaccinatie die vandaag de dag alleen nog maar wordt verdedigd door de fabrikanten en degenen die ze betalen.

  Dochter van een Groene politicus sterft bijna door C-19 vaccin - Na twee jaar praat hij erover

Het migratieprobleem en de pandemieplanning zijn slechts twee van de laatste gegevens, maar ze wijzen allebei op een onheilspellende realiteit waarvan veel mensen in de wereld zich sinds kort bewust zijn. De natiestaten die het politieke landschap hebben gedomineerd sinds de Renaissance, en in sommige gevallen zelfs terug tot de oudheid, hebben plaatsgemaakt voor een bestuursvorm die we globalisme kunnen noemen. Het verwijst niet alleen naar handel over de grenzen heen. Het gaat over politieke controle, weg van burgers in landen naar iets anders dat burgers niet kunnen controleren of beïnvloeden.

Vanaf het Verdrag van Westfalen, ondertekend in 1648, overheerste het idee van staatssoevereiniteit in de politiek. Niet elke natie had hetzelfde beleid nodig. Ze zouden verschillen respecteren met het oog op vrede. Dit hield in dat religieuze diversiteit tussen natiestaten werd toegestaan, een concessie die leidde tot een ontplooiing van vrijheid op andere manieren. Al het bestuur werd georganiseerd rond geografisch beperkte controlezones.

De juridische grenzen beperkten de macht. Het idee van instemming ging geleidelijk politieke zaken domineren van de 18e tot de 19e eeuw, tot na de Grote Oorlog, die de laatste multinationale rijken ontmantelde. Er bleef één model over: de natiestaat waarin burgers de uiteindelijke soevereiniteit uitoefenden over de regimes waaronder ze leefden. Het systeem werkte, maar niet iedereen was er gelukkig mee.

Eeuwenlang droomden sommige van de meest vooraanstaande intellectuelen van een wereldregering als oplossing voor het uiteenlopende beleid van natiestaten. Het is het idee bij uitstek voor wetenschappers en ethici die zo overtuigd zijn van de juistheid van hun ideeën dat ze dromen over het wereldwijd opleggen van hun favoriete oplossing. De mensheid is over het algemeen zo wijs geweest om zoiets niet te proberen buiten militaire allianties en mechanismen om handelsstromen te verbeteren.

Ondanks het falen van wereldwijd management in de vorige eeuw, hebben we in de 21e eeuw de macht van globalistische instellingen zien toenemen. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft in feite de reactie op de pandemie voor de wereld op papier gezet. Globalistische stichtingen en NGO’s lijken sterk betrokken te zijn bij de migrantencrisis. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldbank, opgericht als opkomende instellingen voor een mondiaal geld- en financieringssysteem, oefenen een buitensporige invloed uit op het monetaire en financiële beleid. De Wereldhandelsorganisatie (WTO) probeert de macht van de natiestaat over het handelsbeleid te verminderen.

Dan zijn er nog de Verenigde Naties. Toevallig was ik een paar weken geleden in New York toen de Verenigde Naties bijeenkwamen. Het was ongetwijfeld de grootste show op aarde. Grote delen van de stad waren afgesloten voor auto’s en bussen, en diplomaten en invloedrijke financiers arriveerden per helikopter op de daken van luxe hotels, die allemaal vol zaten voor de vergaderweek. Als reactie daarop werden de prijzen van alles omhoog geschroefd, want niemand gaf zijn eigen geld uit.

Er waren niet alleen staatslieden van over de hele wereld aanwezig, maar ook de grootste financiële bedrijven en media, samen met vertegenwoordigers van de grootste universiteiten en non-profitorganisaties. Al deze krachten lijken samen te smelten, alsof ze allemaal deel willen uitmaken van de toekomst. En die toekomst is er een van mondiaal bestuur waarin de natiestaat uiteindelijk wordt gereduceerd tot pure cosmetica zonder operationele macht.

De indruk die ik had toen ik daar was, was dat de ervaring van iedereen in de stad die dag, die allemaal rond de grote bijeenkomst van de Verenigde Naties zwermden, er een was van een diepe scheiding tussen hun wereld en de wereld van de rest van ons. Zij zijn “bubbelmensen”. Hun vrienden, financieringsbronnen, sociale groeperingen, carrièreaspiraties en grote invloed staan niet alleen los van normale mensen maar ook van de natiestaat zelf. De modieuze houding van al deze mensen is om de natiestaat en zijn betekenisgeschiedenis als passé, fictief en nogal beschamend te beschouwen.

Het verankerde globalisme van het soort dat in de 21e eeuw opereert, betekent een verschuiving tegen en een afwijzing van een half millennium van de manier waarop bestuur in de praktijk heeft gewerkt. De Verenigde Staten werden oorspronkelijk opgericht als een land van gelokaliseerde democratieën die alleen samenkwamen onder een losse confederatie. De Articles of Confederation creëerden geen centrale regering, maar lieten het aan de voormalige koloniën over om hun eigen bestuursstructuren op te zetten (of voort te zetten). Toen de Grondwet er kwam, creëerde deze een zorgvuldig evenwicht van checks and balances om de nationale staat te beteugelen en tegelijkertijd de rechten van de staten te behouden. Het idee was niet om de controle van de burgers over de natiestaat omver te werpen, maar om deze te institutionaliseren.

  Het leven door de ogen van de vaccingewonden

Al die jaren later vinden de meeste mensen in de meeste landen, vooral in de Verenigde Staten, dat zij het laatste woord moeten hebben over de structuur van het regime. Dit is de essentie van het democratische ideaal, en niet als doel op zich maar als waarborg voor vrijheid, het principe dat de rest aanstuurt. Vrijheid is onlosmakelijk verbonden met de controle van burgers over de overheid. Wanneer die band en die relatie verbroken worden, wordt de vrijheid zelf ernstig beschadigd.

De wereld van vandaag zit vol met rijke instellingen en individuen die in opstand komen tegen de ideeën van vrijheid en democratie. Ze houden niet van het idee van geografisch beperkte staten met zones van juridische macht. Ze geloven dat ze een mondiale missie hebben en willen mondiale instellingen macht geven tegen de soevereiniteit van mensen die in natiestaten wonen.

Ze zeggen dat er existentiële problemen zijn die de omverwerping van het bestuursmodel van de natiestaat vereisen. Ze hebben een lijst: besmettelijke ziekten, pandemische bedreigingen, klimaatverandering, vredeshandhaving, cybercriminaliteit, financiële stabiliteit en de dreiging van instabiliteit, en ik weet zeker dat er nog andere op de lijst staan die we nog niet hebben gezien. Het idee is dat deze noodzakelijkerwijs wereldwijd zijn en zich onttrekken aan het vermogen van de natiestaat om ermee om te gaan.

We zijn allemaal gewend om te geloven dat de natiestaat niets anders is dan een anachronisme dat moet worden vervangen. Houd in gedachten dat dit noodzakelijkerwijs betekent dat democratie en vrijheid ook als anachronismen worden behandeld. In de praktijk is de enige manier waarop gemiddelde mensen tirannie en despotisme kunnen beteugelen het stemmen op nationaal niveau. Niemand van ons heeft enige invloed op het beleid van de WHO, de Wereldbank of het IMF, laat staan op de Gates of Soros Foundations. Zoals de politiek vandaag de dag in de wereld is gestructureerd, zijn we allemaal noodzakelijkerwijs rechteloos in een wereld die wordt geregeerd door mondiale instellingen.

En dat is precies de bedoeling: universele ontrechting van de gemiddelde mens bereiken zodat de elites de vrije hand krijgen om de planeet naar eigen inzicht te reguleren. Daarom wordt het voor iedereen die in vrede en vrijheid wil leven uiterst dringend om de nationale soevereiniteit terug te winnen en nee te zeggen tegen de overdracht van autoriteit aan instellingen waarover burgers geen controle hebben.

Macht overdragen vanuit het centrum is de enige manier waarop we de idealen van de grote visionairs uit het verleden zoals Thomas Jefferson, Thomas Paine en de hele generatie denkers van de Verlichting kunnen herstellen. Uiteindelijk moeten regeringsinstellingen onder controle van de burgers staan en binnen de grenzen van bepaalde staten vallen, anders wordt het na verloop van tijd noodzakelijkerwijs tiranniek. Zoals Murray Rothbard het verwoordde, we hebben een wereld nodig van naties door instemming.

Er zijn genoeg redenen om de ineenstorting van de neoliberale consensus te betreuren en een sterke reden om bezorgd te zijn over de opkomst van protectionisme en hoge tarieven. Maar wat zij “vrije handel” noemden (niet de eenvoudige vrijheid om over de grenzen heen te kopen en verkopen maar eerder een door de staat beheerd industrieel plan) had ook een prijs: de overdracht van soevereiniteit weg van de mensen in hun gemeenschappen en naties naar supranationale instellingen waarover burgers geen controle hebben. Het had niet zo hoeven zijn, maar zo is het wel opgebouwd.

Daarom bevatte de neoliberale consensus die in de naoorlogse periode tot stand kwam de zaden van haar eigen vernietiging. Ze was te afhankelijk van de oprichting van instellingen waar de mensen geen controle over hadden en te afhankelijk van de beheersing van de gebeurtenissen door de elite. Het was al aan het afbrokkelen voordat de pandemie toesloeg, maar het waren de Covid-controles, die bijna gelijktijdig overal ter wereld werden opgelegd om de hegemonie van de elite te onderstrepen, die de vuist onder de fluwelen handschoen blootlegden.

De populistische opstand van vandaag zou op een dag kunnen lijken op het onvermijdelijke verloop van de gebeurtenissen wanneer mensen zich opnieuw bewust worden van hun eigen rechteloosheid. Mensen zijn niet tevreden om in kooien te leven.

Velen van ons hebben al lang voorspeld dat er een reactie zou komen op de lockdowns en alles wat daarmee te maken had. De volle omvang daarvan had niemand van ons kunnen vermoeden. Het drama van onze tijd is net zo intens als elk ander groot tijdperk in de geschiedenis: de val van Rome, het Grote Schisma, de Reformatie, de Verlichting en de val van de multinationale rijken. De enige vraag is nu of dit eindigt zoals Amerika 1776 of Frankrijk 1790.


https://frontnieuws.backme.org/


Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

De Lockdown heeft mensen veranderd


Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over:

Vorig artikelWaar hadden Barack Obama en Joe Biden het over op de begrafenis van Ethel Kennedy?
Volgend artikelLicht uit voor de stad op de heuvel
Frontnieuws
Mijn lichaam is geen eigendom van de staat. Ik heb de uitsluitende en exclusieve autonomie over mijn lichaam en geen enkele politicus, ambtenaar of arts heeft het wettelijke of morele recht om mij te dwingen een niet-gelicentieerd, experimenteel vaccin of enige andere medische behandeling of procedure te ondergaan zonder mijn specifieke en geïnformeerde toestemming. De beslissing is aan mij en aan mij alleen en ik zal mij niet onderwerpen aan chantage door de overheid of emotionele manipulatie door de media, zogenaamde celebrity influencers of politici.

16 REACTIES

  1. Er is heel iets geks aan de hand anno nu, zondag 20 oktober 2024

    Ten tijde van de VOC- tijd had de Republiek der Nederlanden een verbond met het Pruisisch koninkrijk, de Republiek had een vloot en verdedigde de Pruisische belangen op zee, de Pruisen (Herr Rumsfeld, Herr Schwarzkopf, Herr Kimmel, Herr Berlijn, Herr Bauer) hadden een leger en verdedigde de belangen van de Republiek der Nederlanden op het land.

    De Pruisische ambassade in Noordwijk (van voormalig Estland, Letland, Litouwen, Polen en Oekraïne) werd na 1815, toen Nederland een koninkrijk werd, gewoon paleis Noordeinde

    Toen Amerika werd ontdekt heeft het Pruisisch koninkrijk zichzelf verhuisd naar de USA omdat het land veel meer economische (zaaien en oogsten) en militaire (heel veel meer onderdanen) voordelen bood dan het Pruisisch grondgebied.

    De Zionisten (de Cabal die de dienst uitmaken in Het Vaticaan en de financiële City of London) maakten een deal met de Pruisen en de rest van de Europese koninkrijken, het Pruisisch koninkrijk was veruit het machtigste.

    Via de UN, door de Europese koninkrijken opgericht, is via een stemming in 1948 het land Israël gesticht. Wapens komen uit de USA en de financiering via de US-$-dollar uit City of London.

    Vreemd genoeg lappen de Israëlisch anno nu alle UN mandaten aan hun laars.

    De Pruisen zijn samen met hun neefjes de Duitsers een Arisch volk. Echter Iran is ook een Arisch volk, Iran betekent ook Ariër.

    De Duitsers hadden ten tijde van de tweede Wereldoorlog een verbond met Iran, hun zielsverwanten.

    Hoewel de Pruisen en Zionisten een financieel verbond hebben, hebben de Pruisen en Iran ook een geheim zielsverwant-verbond. Heel veel actie en zeer beperkte reacties (internationale politieke bangmakerij) is te herleiden naar dit geheime zielsverwant-verbond.

    Echter de Pruisen in de USA willen terug naar Europa (USA is leeggevreten en tot hun oren in de schulden en USA-citizens die ze nauwelijks meer kunnen mennen) en hebben via investeringsvehikels als Blackrock al half Oekraïne opgekocht. Alles op alles moet dus gezet worden om Oekraïne binnen de NAVO te krijgen met de Nederlands-Pruisische lakei Mark Rutte voorop en met de USA president Joe Biden als grote leider, Pro-Oekraïne en Anti-Israël….

    Echter Donald Trump, die zelf rechtstreeks van koning David afstamt, is Anti-Oekraïne en Pro-Israël…..

    Nu vreest Donald Trump een moordaanslag uit de hoek van Iran, de geheime zielsverwant-bondgenoot van de USA-Pruisen en Europa-Pruisen (lees Nederlands koninkrijk). Benjamin Netanyahu is reeds aangevallen door, zoals men zegt, een Iraanse drone die zijn huis aanviel in Israël.

    Kortom, als Donald Trump president wordt, komt er een Anti-Oekraïne en Pro-Israël USA-beleid en grijpen de USA-Pruisen, samen met de Europese-Pruisen (lees Nederlands koninkrijk) naast hun doel (Oekraïne in de NAVO) en vallen ze om, opstand in USA en Nederland en Europese Unie.

    Natuurlijk nemen de Pruisen dat niet en doen hetzelfde met de door de Zionisten gerunde Vaticaan en City of London:

    1: Deze paus is voorspeld de laatste Paus en een geloofscrisis breekt uit

    2: De City of London laat de US-$-dollar vallen en een monetaire crisis breekt uit

    • Joseph Farrell schrijft in een van zijn boek over het Venetiaanse bankwezen dat de joden vandaar naar Amsterdam gingen en vanuit Amsterdam naar Londen toen joden daar weer welkom waren vanwege hun kapitaal.

  2. Privatisering, vrije markt en globalisering.
    Allemaal mooie kreten waardoor rijk rijker wordt.
    Doodordinaire verrijking.
    Ze zeggen dat de markt regelt wat goed is en wat niet.
    De mensen filteren het slechte er wel uit.
    Wat gemakshalve vergeten wordt is dat niet iedereen even slim is.
    Dat niet iedereen even veel geld heeft.
    Dat niet iedereen de verleidingen van de misleidende reclames kan weerstaan.
    Rijk creeert schaarste waardoor prijzen stijgen.
    Mensen komen in de problemen.
    Mensen moeten tegen de haaien van de markt beschermd worden.
    De neoliberale wereld heeft een ratrace van het leven op aarde gemaakt.
    Zo erg dat alles een verdienmodel geworden is.
    Onderwijs, vervoer, ontspanning, post communicatie
    Tegenwoordig zelfs basisgoederen als eten, gezondheid en veiligheid
    https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/mark-rutte-heeft-nederland-drastisch-veranderd
    En als het slecht gaat moeten de burgers elkaar helpen : de participatiemaatschappij wordt uit de hoed getoverd.
    Terwijl de sociale cohesie instort roepen de geraffineerden dat de mensen elkaar moeten helpen.
    Terwijl de mensen elkaar beoordelen met likes/not likes.
    En denken : wat levert de ander mij op.
    De mensen hebben genoeg al sores aan hun hoofd.

    The western way. Greed is good.
    Bankencrisis, opiatencrisis, coronacrisis, vogelgriepcrisis, derivatencrisis, Ruslandcrisis
    Flikker maar helemaal op met het neoliberalisme dat de burgers van crisis naar crisis brengt

  3. De globale elite zijn parasitaire vampieren die alles op hun weg leegzuigen. Ze beseffen alleen niet dat ‘op’ ook echt ‘op’ is en beginnen dan elkaar te vernietigen. Hun allesvernietigende hebzucht en machtswellust wordt hun eigen ondergang en wie daar oog voor heeft ziet dat dat inmiddels aan de gang is.

  4. De covid hoax was bedoeld om het failliete westen adempauze te geven, was een afspraak tussen VS en China om de Amerikaanse importheffingen te cancelen en moest de great reset inluiden.
    In het boek van socioloog Janet Lippman Lughod |Het wereld systeem 1250/1350 AD Voor de hegemonie van Europa| wordt de Zwarte Dood rond 1320 als centrale oorzaak van de ineenstorting van de wereldeconomie in de late middeleeuwen genoemdDie wereldeconomie strekte zich uit tussen de steden Brugge en Changchou aan de oorstkust van China en Malakka in het uiterste zuidoostelijke puntje van ZO Azie.
    Laat nu Covid net als de Zwarte Dood vaak met de khazaarse joden in verband gebracht worden.. De Amerikaans/joodse Janet Lippman was getrouwd met een gepromoveerde Palestijnse wetenschapper..
    Er lijkt een hand de wereldgeschiedenis een bepaalde gewenste richting uit te duwen.

    • In partnership with her husband of forty years, the renowned Palestinian political scientist Ibrahim Abu-Lughod, she worked on developing the Palestinian Open University, a project whose
      fate was sealed when the Israelis invaded Lebanon in 1982

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in