U heeft dit twijfelachtige fenomeen online gezien. Gevaccineerde mensen plaatsen een metalen voorwerp zoals een sleutel of een lepel op de zijkant van hun schouder waar hun COVID-19-vaccin werd ingespoten, en het voorwerp blijft als door magnetische aantrekkingskracht plakken. Een vooraanstaande anti-vaccin arts beweert zelfs dat COVID-19 vaccins “mensen magnetiseren” en is in nieuwsberichten belachelijk gemaakt, schrijft Bill Sardi.
De vaccinindustrie en artsengroepen ontkennen ten stelligste dat er metalen ingrediënten zijn in een van de COVID-19-vaccins die zijn goedgekeurd voor gebruik in noodgevallen. Hoewel geen enkel bestanddeel van een vaccin of zijn hulpstoffen (inactieve ingrediënten in sporenhoeveelheden) metalen op productbijsluiters vermeldt, worden er zeker sporen van metalen onder de toegestane niveaus aangetroffen in bijna alle geneesmiddelen, inclusief vaccins.
Maar toch zijn er deze boeiende video-posts op het internet van mensen die magnetisme demonstreren over de deltaspier in hun schouder waar een naald werd ingebracht om het COVID-19 vaccin toe te dienen.
Dit trok zoveel belangstelling op internet dat het Centers For Disease Control een publieke verklaring afgaf dat vaccins niemand magnetisch maken.
Natuurlijk zijn de nieuwsmedia er snel bij om mensen die dit beweren te demoniseren, en laten ze graag zien dat het faalt wanneer mensen proberen het te demonstreren, en ze zichzelf voor de gek lijken te houden.
Maar in deze tijd van nepnieuws, hoe weet iemand dat de persoon die dit niet kan aantonen geen acteur is en dat deze mislukking een opzet was?
Wat onverklaard blijft, is dat dit een oude goocheltruc is. Een glad voorwerp dat tegen een zeer gladde huid wordt geplaatst, verbindt zich door een verschijnsel dat Van der Waals krachten heet. Dit menselijk magnetisme wordt online verklaard, en zelfs plastic, zolang het glad is, kleeft aan de huid in een schijnbare trotsering van de zwaartekracht.
Plotseling zat er een kern van waarheid in
Ik was klaar om dit verhaal af te wijzen toen ik, met wat meer speurwerk, een studie vond dat in 2017 in The Pharmaceutical Journal was gepubliceerd over metaalverontreinigingen in vaccins. De auteurs van het rapport zeggen dat het metaal er niet zou moeten zijn. In feite waren onderzoekers verbijsterd door het onbedoelde bestaan van metalen in vaccins.
Roestvrij staal, ijzer, wolfraam, lood, aluminium en andere zware metalen werden in vaccins aangetroffen, aldus het oorspronkelijke onderzoeksrapport dat is gepubliceerd in het International Journal of Vaccine & Vaccinations.
In dit rapport staat dat deze deeltjes:
“… effecten kan induceren, ofwel direct in de buurt van injectietijd of na een bepaalde tijd na toediening… Na injectie kunnen die microdeeltjes, nanodeeltjes en aggregaten rond de injectieplaats blijven en zwellingen en granulomen vormen (ontsteking, vaak in de longen)… Maar zij kunnen echter ook via de bloedbaan worden getransporteerd, waardoor ze ontsnappen aan elke poging om te raden wat hun eindbestemming zal zijn. Wij denken dat zij in veel gevallen zonder enige zichtbare reactie te veroorzaken door het hele lichaam worden verspreid, maar het is ook waarschijnlijk dat zij in bepaalde omstandigheden in een redelijke hoeveelheid een of ander orgaan bereiken, waarbij geen enkel orgaan wordt uitgesloten en ook de microbiota (darmbacteriën)… Vaccins bevatten bestanddelen die zelf de oorzaak van bijwerkingen kunnen zijn… Gezien de verontreiniging die wij hebben waargenomen in alle monsters van vaccins voor menselijk gebruik, zijn bijwerkingen na injectie van deze vaccins mogelijk en geloofwaardig… Deeltjes van deze grootte, die vaak worden waargenomen in vaccins, kunnen de celkernen binnendringen en een interactie aangaan met het DNA!” (uitroepteken van mij)
Oh Oh!
Whoa, wacht even, wat had ik ontdekt? Dit rapport is afkomstig van de prestigieuze Nationale Onderzoeksraad van Italië. Er zit meer dan een kern van waarheid in wat de anti-vaccinatie aanhangers zeggen.
Nano
Wat me opviel aan dit rapport was dat het over “nano-besmetting” ging.
Nano is een voorvoegsel dat is afgeleid van het Griekse woord voor “dwerg.” Een nanometer is 10-9 meter of ongeveer 3 atomen lang, wat zeer moeilijk te bevatten is. Het publiek krijgt gemengde berichten over nanodeeltjes.
Dit valt samen met een ander rapport dat ik vond tijdens mijn onderzoek, getiteld: “Future Coronavirus Vaccines May Harness Nanoparticles”. Het gaat over een “prototype van een op nanodeeltjes gebaseerd COVID-19 vaccin dat volgens onderzoekers niet alleen goedkoop, veilig en effectief zou zijn, maar ook stabiel bij kamertemperatuur zou blijven”.
De COVID-19 RNA-vaccins die nu experimenteel worden gebruikt, zijn zo fragiel dat zij bij -70ºC moeten worden bewaard. Van acuut belang is dat het beschreven nanodeeltje bestaat uit een ijzerhoudend eiwit dat ferritine wordt genoemd, een eiwit dat ijzer opslaat in het menselijk lichaam.
Het rapport, gedateerd 13 januari 2021, gaat verder met te zeggen: “na een enkele dosis (bij proefdieren) waren de niveaus van antilichamen ruwweg twee keer zo hoog als de gemiddelde niveaus die werden aangetroffen in het bloed van patiënten die onlangs waren hersteld van COVID-19”.
De farmaceutische industrie heeft zich van tijd tot tijd gebogen over het probleem van de verontreiniging met zware metalen. Er zijn gepubliceerde niveaus van metalen die worden getolereerd in receptgeneesmiddelen. Het is onmogelijk een product te produceren dat volledig vrij is van mogelijk giftige metalen vanwege de metalen apparatuur die bij de fabricage wordt gebruikt, laat staan dat sommige geneesmiddelen, zoals insuline bijvoorbeeld, gedeeltelijk uit metaal bestaan (zink). Sommige geneesmiddelen bestaan uit metalen, zoals platinaverbindingen voor de behandeling van kanker.
De toelaatbare niveaus van deze metalen, in delen per miljoen, zijn vastgesteld. Een test op zware metalen (gedefinieerd aan de hand van hun atoomgewicht) wordt een onderdeel van de Good Manufacturing Practices.
Maar waar ik het over heb is een grote sprong voorwaarts in de technologie, niet metalen als artefact, maar om metalen te gebruiken op zowel therapeutische als op opzettelijk snode manieren.
Nieuwe industrie: Metalen nanodeeltjes
Een geheel nieuwe industrie is in opkomst – metalen nanodeeltjes. Een rapport over de omvang, het aandeel, de groei en de trends van deze industrie is reeds in omloop.
In sommige rapporten wordt niet alleen gesproken over metaalmoleculen van nanoformaat, maar ook over “magnetische nanodeeltjes”, hoewel in dit rapport alleen sprake is van nanodeeltjes voor diagnostische analyse van testmonsters en niet als vaccins.
In het rapport wordt verder gezegd dat deze magnetische nanodeeltjes kunnen worden gebruikt om de toegang van virussen tot cellen te blokkeren en een immuunrespons op te wekken. Klinkt als een soort vaccin.
In een ander rapport, getiteld “Is Nanotechnology Helping in the Fight Against COVID-19?”, gepubliceerd in Frontiers in Nanotechnology op 10 november 2020, verwijzen de onderzoekers naar “magnetische nanodeeltjes” als “biosensing devices” en als “digitale chips”. OMG! Nee!
Critici die beweren dat farmaceutische bedrijven “antennes” en “DNA-veranderende” apparaten implanteren in de huidige COVID-19 vaccins zitten niet ver af van wat er op de tekentafel ligt.
Nanomoleculen onder handbereik
U hoeft niet te wachten op nano-geneeskunde (zonder bio-antennes of DNA-verandering, natuurlijk). Van acuut belang is dat de moderne geneeskunde met al haar praal van patenteerbare nano-medicijnen, verzuimt het lekenpubliek te informeren dat kleine moleculen van nano-formaat die in de natuur worden gevonden, de beproevingstests al hebben doorstaan.
Kleine moleculen, zoals de hieronder genoemde, die door de celwanden kunnen dringen en de celkern binnendringen en de genetische machinerie gunstig kunnen beïnvloeden, zijn in de natuur overvloedig aanwezig.
Moleculen met een massa van minder dan 100 nanometer (miljardsten van een meter) in één richting worden gemakkelijk geabsorbeerd en passeren de bloed-hersenbarrière. Veel natuurlijke moleculen zijn al kleiner dan 100 nanometer en hoeven niet op nanoschaal te worden gemaakt om cellen binnen te dringen. (Ageing Research Reviews 2009; Nature Medicine 2015)
Moleculen van natuurlijke nano-omvang met potentiële toepassing voor de ziekte van Alzheimer
Bron: Biochemische Farmacologie 80 (12): 1833-43, Dec. 2010
Veel van deze kleine moleculen zijn vandaag beschikbaar als kruidenextracten en hebben het tot nu toe beter gedaan dan de synthetische analoge (look-alike) moleculen waarop farmacologen patent hebben aangevraagd en waarmee ze winst hebben gemaakt. (Ageing Research Reviews 2009; Nature Medicine 2015)
Terwijl onderzoekers proberen synthetische analogen (moleculaire look-alikes) van deze natuurlijke moleculen te ontwikkelen, kunnen hun inspanningen vergeefs zijn. Het toevoegen van een moleculair staartje om een octrooi te verkrijgen, is biologisch gezien misschien niet zinvol. Pogingen om een moleculaire analoog van resveratrol te produceren werden bijvoorbeeld gedwarsboomd door het feit dat resveratrol via het levermetabolisme na de absorptie terug regenereert naar de vorm van het moedermolecuul, waardoor synthetisch vervaardigde resveratrol-achtige moleculen bijna lachwekkend zijn.
Copyright © 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
COVID-19 VACCIN DOSSIER
In tegenstelling tot wat de media u vertellen, komt vrijheid niet van een vaccin
Lawrence Livermore National Laboratory’s Center for Global Security Research (CGSR) sponsored this talk entitled “Brain Science from Bench to Battlefield: The Realities – and Risks – of Neuroweapons” by Dr. James Giordano on June 12, 2017
https://www.bitchute.com/video/I9QUajpeno6U/
Dr. James Giordano is Professor in the Departments of Neurology and Biochemistry, Chief of the Neuroethics Studies Program, and Co-director of the O’Neill-Pellegrino Program in Brain Science and Global Health Law and Policy at the Georgetown University Medical Center, Washington, DC. He is a Senior Researcher and Task Leader of the Working Group on Dual-Use of the EU Human Brain Project, and has served as a Senior Science Advisory Fellow of the Strategic Multilayer Assessment group of the Joint Staff of the Pentagon.