Kijk – Krachtige toespraak van Sergey Lavrov in de VN-Veiligheidsraad (Nederlands transcript)

Het verbieden van Russische nieuwsorganen en het censureren van toespraken zal de situatie alleen maar erger maken. Frontnieuws moet verslag doen van deze toespraak omdat de westerse media dat niet doen.

In deze toespraak, die vorige week in New York werd gehouden, spreekt de minister van Buitenlandse Zaken van Rusland, Sergej Lavrov, de VN-Veiligheidsraad toe over het onderwerp “Effectief multilateralisme door de bescherming van de beginselen van het VN-Handvest”.

Geachte collega’s,

Het is symbolisch dat we onze vergadering houden op de Internationale Dag van Multilateralisme en Diplomatie voor de Vrede , die door de resolutie van de Algemene Vergadering van de VN op 12 december 2018 is opgenomen in de kalender van belangrijke data .

Over twee weken vieren we de 78e verjaardag van de overwinning in de Tweede Wereldoorlog. De nederlaag van nazi-Duitsland, waaraan mijn land met steun van de geallieerden een beslissende bijdrage leverde, legde de basis voor de naoorlogse internationale orde. De rechtsgrondslag daarvan was het VN-Handvest, en onze organisatie zelf, die echt multilateralisme belichaamt, heeft een centrale, coördinerende rol in de wereldpolitiek gekregen.

In de bijna 80 jaar van haar bestaan heeft de VN de belangrijkste taak vervuld die haar door de grondleggers was toevertrouwd. Gedurende enkele decennia garandeerde het basisbegrip van de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad over de suprematie van de doelstellingen en beginselen van het Handvest de veiligheid in de wereld. En zo werden de voorwaarden geschapen voor een werkelijk multilaterale samenwerking, geregeld door de universeel erkende normen van het internationaal recht.

Nu maakt het VN-systeem een diepe crisis door. De hoofdoorzaak was de wens van individuele leden van onze organisatie om het internationaal recht en het VN-Handvest te vervangen door een soort “orde op basis van regels”. Niemand zag deze “regels”, ze waren geen onderwerp van transparante internationale onderhandelingen. Ze worden uitgevonden en toegepast om de natuurlijke processen van vorming van nieuwe onafhankelijke ontwikkelingscentra tegen te gaan, die de objectieve manifestatie zijn van het multilateralisme. Zij worden afgeschrikt door onrechtmatige unilaterale maatregelen, waaronder het afsnijden van de toegang tot moderne technologie en financiële diensten, het verdringen van toeleveringsketens, het in beslag nemen van eigendom, het vernietigen van kritieke infrastructuur van concurrenten en het manipuleren van universeel overeengekomen regels en procedures. Het gevolg is een versnippering van de wereldhandel,

In een wanhopige poging zijn dominantie te doen gelden door recalcitanten te straffen, zijn de Verenigde Staten overgegaan tot de vernietiging van de globalisering, die jarenlang werd aangeprezen als het hoogste goed van de hele mensheid, in dienst van het multilaterale systeem van de wereldeconomie. Washington en de rest van het Westen die het gehoorzaamt, gebruiken hun “regels” telkens wanneer het nodig is om onrechtmatige stappen te rechtvaardigen tegen degenen die hun beleid opbouwen in overeenstemming met het internationaal recht en weigeren de egoïstische belangen van de “gouden miljard” te volgen. Degenen die het er niet mee eens zijn worden op de “zwarte lijsten” gezet volgens het principe: “wie niet met ons is, is tegen ons”.

Het is al lang “ongemakkelijk” voor westerse collega’s om te onderhandelen in universele formats, zoals de VN. Om het beleid van ondermijning van het multilateralisme ideologisch te onderbouwen, is het thema van de eenheid van “democratieën” tegenover “autocratieën” in omloop gebracht. Naast de “toppen voor democratie”, waarvan de samenstelling wordt bepaald door de zelfbenoemde hegemoon, worden andere “clubs van de elite” opgericht die de VN omzeilen.

Toppen voor democratie, de Alliantie voor Multilateralisme, het Wereldwijde Partnerschap voor Kunstmatige Intelligentie, de Wereldwijde Coalitie voor Mediavrijheid, de Parijse Oproep voor Vertrouwen en Veiligheid in Cyberspace – al deze en andere niet-inclusieve projecten zijn opgezet om onderhandelingen over relevante onderwerpen onder auspiciën van de VN te ondermijnen, om niet-consensuele concepten en oplossingen op te leggen die gunstig zijn voor het Westen. Eerst spreekt men in besloten kring iets af en vervolgens presenteert men deze afspraken als “het standpunt van de internationale gemeenschap”. Laten we het beestje bij de naam noemen: niemand heeft de westerse minderheid toegestaan namens de hele mensheid te spreken. Wij moeten ons fatsoenlijk gedragen en alle leden van de internationale gemeenschap respecteren.

Door een “op regels gebaseerde orde” op te leggen, verwerpen de auteurs ervan arrogant het kernbeginsel van het VN-Handvest – de soevereine gelijkheid van staten. De kwintessens van het “exclusiviteitscomplex” was de “trotse” uitspraak van het hoofd van de EU-diplomatie, J. Borrell, dat “Europa een Hof van Eden is, en de rest van de wereld een jungle”. Ik citeer ook de gezamenlijke verklaring van de NAVO en de EU van 10 januari van dit jaar, waarin staat: “Het verenigde Westen” zal alle economische, financiële, politieke en – ik let vooral op – militaire instrumenten waarover de NAVO en de EU beschikken, gebruiken om de belangen van “ons miljard” veilig te stellen.

Het “collectieve Westen” wil “voor zichzelf” de processen van multilateralisme op regionaal niveau opnieuw vormgeven. Nog niet zo lang geleden riepen de Verenigde Staten op tot de heropleving van de Monroe Doctrine en eisten zij dat de Latijns-Amerikaanse landen hun banden met de Russische Federatie en de Volksrepubliek China zouden beperken. Deze lijn stuitte echter op de vastberadenheid van de landen in de regio om hun eigen multilaterale structuren te versterken, in de eerste plaats de Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caribische Staten (CELAC), en tegelijkertijd hun legitieme recht te verdedigen om zich te vestigen als een van de pijlers van de multipolaire wereld. Rusland steunt dit gerechtvaardigde streven volledig.

Nu zijn belangrijke krachten van de Verenigde Staten en hun bondgenoten ingezet om het multilateralisme in de regio Azië-Stille Oceaan te ondermijnen, waar zich gedurende tientallen jaren een succesvol open systeem van economische en veiligheidssamenwerking heeft ontwikkeld rond de ASEAN. Dit systeem heeft het mogelijk gemaakt consensusbenaderingen te ontwikkelen die zowel de “tien” ASEAN-leden als hun dialoogpartners, waaronder Rusland, China, de Verenigde Staten, India, Japan, Australië en de Republiek Korea, ten goede komen, waardoor een echt inclusief multilateralisme wordt gewaarborgd. Door de Indo-Pacific-strategieën voor te stellen, heeft Washington de koers uitgezet naar de ineenstorting van deze gevestigde architectuur.

Op de top van Madrid vorig jaar verklaarde de NAVO, die iedereen altijd heeft overtuigd van haar “vreedzaamheid” en het uitsluitend defensieve karakter van haar militaire programma’s, haar “mondiale verantwoordelijkheid”, de “ondeelbaarheid van de veiligheid” in het Euro-Atlantische gebied en in de zogenaamde Indo-Pacifische regio. Dat wil zeggen, nu verschuift de “verdedigingslinie” van de NAVO (als defensief bondgenootschap) naar de westelijke kusten van de Stille Oceaan. Blokbenaderingen die het ASEAN-centrische multilateralisme ondermijnen, komen tot uiting in de oprichting van de militaire alliantie AUKUS, waarin Tokio, Seoel en een aantal ASEAN-landen worden gepusht. Onder auspiciën van de Verenigde Staten worden mechanismen gecreëerd om te interveniëren in maritieme veiligheidskwesties met het oog op het veiligstellen van de unilaterale belangen van het Westen in de wateren van de Zuid-Chinese Zee. J. Borrell, die ik vandaag al heb geciteerd, beloofde gisteren om EU-marines naar deze regio te sturen. Verbergt niet dat het doel van de Indo-Pacifische strategieën is de Volksrepubliek China in te dammen en Rusland te isoleren. Dit is hoe westerse collega’s “effectief multilateralisme” in de regio Azië-Stille Oceaan opvatten.

Na de ontbinding van het Warschaupact en het vertrek van de Sovjet-Unie van het politieke toneel begon er hoop te gloren op de verwezenlijking van de beginselen van een echt multilateralisme zonder scheidslijnen in de Euro-Atlantische ruimte. Maar in plaats van het potentieel van de OVSE op een gelijkwaardige collectieve basis te ontplooien, behielden de westerse landen niet alleen de NAVO, maar zetten zij, in strijd met hun gezworen beloften, koers naar de schaamteloze absorptie van de aangrenzende ruimte, met inbegrip van gebieden waar de vitale belangen van Rusland altijd hebben bestaan en zullen blijven bestaan. Zoals de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Baker rapporteerde aan president George W. Bush sr: “De belangrijkste bedreiging voor de NAVO is de OSCE.” Ik voeg daar op persoonlijke titel aan toe dat vandaag de dag ook de VN en de vereisten van haar Handvest een bedreiging vormen voor de wereldwijde ambities van Washington.

Rusland heeft geduldig geprobeerd tot wederzijds voordelige multilaterale overeenkomsten te komen op basis van het beginsel van de ondeelbaarheid van veiligheid, dat in de documenten van de OVSE-toppen van 1999 en 2010 plechtig op het hoogste niveau is afgekondigd. Het staat rechtstreeks en ondubbelzinnig zwart op wit dat niemand zijn veiligheid mag versterken ten koste van de veiligheid van anderen, en dat geen enkele staat, groep van staten of organisatie de hoofdverantwoordelijkheid kan krijgen voor de handhaving van de vrede in de regio van de Organisatie of een deel van de OVSE-regio als zijn invloedssfeer kan beschouwen.

De NAVO trok zich niets aan van deze verplichtingen van de presidenten en premiers van haar lidstaten en begon precies het tegenovergestelde te doen en verkondigde haar “recht” op elke willekeurige actie. Een schreeuwend voorbeeld is het illegale bombardement op Joegoslavië in 1999, inclusief het gebruik van kernkoppen met verarmd uranium, dat vervolgens een golf van oncologische ziekten veroorzaakte – zowel onder Servische burgers als onder de NAVO-militairen. J. Biden was toen senator en vertelde voor de camera’s niet zonder trots dat hij persoonlijk had opgeroepen tot het bombarderen van Belgrado en het vernietigen van alle bruggen over de Drina. Nu roept de Amerikaanse ambassadeur in Belgrado, K. Hill, via de media de Serviërs op om “de bladzijde om te slaan” en “niet langer beledigd te zijn”. De Verenigde Staten hebben een schat aan ervaring opgedaan met “niet meer beledigd zijn”. Japan heeft lange tijd angstvallig gezwegen over wie Hiroshima en Nagasaki überhaupt heeft gebombardeerd. Geen woord erover in de schoolboeken. Onlangs, tijdens een bijeenkomst van de G-7, betreurde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken E. Blinken pathetisch het lijden van de slachtoffers van die bombardementen, maar verzuimde te vermelden wie ze had georganiseerd. Dat zijn de “regels”. En niemand durft er tegenin te gaan.

Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er tientallen criminele militaire avonturen van Washington geweest zonder enige poging tot multilaterale legitimiteit. Waarom, als er “regels” zijn die niemand kent?

De schandelijke invasie van Irak door de door de VS geleide coalitie in 2003 werd uitgevoerd in strijd met het VN-Handvest, net als de agressie tegen Libië in 2011. Het resultaat is de vernietiging van een staat, honderdduizenden doden en een welig tierend terrorisme.

De interventie van de VS in de aangelegenheden van de post-Sovjetstaten was een flagrante schending van het VN-Handvest. Er werden “kleurenrevoluties” georganiseerd in Georgië en Kirgizië, een bloedige staatsgreep in Kiev in februari 2014. In dezelfde rij zijn er pogingen om met geweld de macht te grijpen in Wit-Rusland in 2020.

De Angelsaksen, die vol vertrouwen het hele Westen aanvoeren, rechtvaardigen niet alleen al deze criminele avonturen, maar pronken ook met hun lijn van “bevordering van de democratie”. Maar weer volgens de eigen “regels”: Kosovo – onafhankelijkheid erkennen zonder enig referendum; Krim – niet erkennen (hoewel er een referendum was); Raak de Falklands/Malvinas niet aan, daar was immers een referendum (zoals de Britse minister van Buitenlandse Zaken John Cleverley onlangs verklaarde). Grappig.

Om niet met twee maten te meten, roepen wij iedereen op zich te laten leiden door de consensusafspraken die zijn gemaakt in het kader van de VN-verklaring van 1970 over de beginselen van het internationaal recht, die nog steeds van kracht is. Daarin wordt duidelijk gesteld dat de soevereiniteit en territoriale integriteit van staten die “het beginsel van gelijke rechten en zelfbeschikking van de volkeren in acht nemen en regeringen hebben die alle volkeren op een bepaald grondgebied vertegenwoordigen, moeten worden geëerbiedigd.” Het is voor elke onpartijdige waarnemer duidelijk dat het naziregime van Kiev op geen enkele manier kan worden beschouwd als vertegenwoordiger van de inwoners van de gebieden die weigerden de resultaten van de bloedige staatsgreep van februari 2014 te aanvaarden en tegen wie de putschisten hiervoor een oorlog ontketenden. Net zo min als Pristina kan beweren de belangen te vertegenwoordigen van de Kosovaarse Serviërs, aan wie de EU autonomie beloofde, net zoals Berlijn en Parijs een speciale status beloofden aan Donbass. Het resultaat van deze beloften is bekend.

Onze secretaris-generaal A. Guterres zei het heel goed in zijn toespraak tot de “Tweede top voor democratie” op 29 maart van dit jaar: “Democratie komt voort uit het VN-Handvest. Zijn eerste woorden – Wij de volkeren – weerspiegelen de fundamentele bron van legitieme macht: de instemming van hen die geregeerd worden. Overeenstemming. Ik wil dit nogmaals benadrukken.

Om de oorlog te stoppen die als gevolg van een staatsgreep in Oost-Oekraïne werd ontketend, werden multilaterale inspanningen geleverd in het belang van een vreedzame regeling, die werd belichaamd in een resolutie van de Veiligheidsraad die unaniem de akkoorden van Minsk goedkeurde. Deze akkoorden werden met voeten getreden door Kiev en zijn westerse meesters, die onlangs zelf cynisch en zelfs trots toegaven dat ze nooit van plan waren ze na te komen, maar alleen tijd wilden kopen om Oekraïne te bewapenen tegen Rusland. Aldus werd publiekelijk een schending verkondigd van de multilaterale verplichting van alle VN-leden die is vastgelegd in haar Handvest en die vereist dat alle landen de resoluties van de Veiligheidsraad naleven.

Onze consequente acties om een confrontatie te voorkomen, waaronder de voorstellen van de Russische president Vladimir Poetin in december 2021 om in te stemmen met multilaterale wederzijdse veiligheidsgaranties, werden arrogant afgewezen. Niemand, zo werd ons verteld, kan voorkomen dat de NAVO Oekraïne in haar “omhelzing” neemt.

Al die jaren na de staatsgreep, ondanks onze dringende eisen, trok geen van de westerse meesters van het regime in Kiev P.A. Porosjenko, of V.A. Zelenski, of de Verkhovna Rada van Oekraïne terug, terwijl de Russische taal, het onderwijs, in het algemeen, de Russische culturele en religieuze tradities in directe strijd zijn met de grondwet van Oekraïne en de universele verdragen inzake de rechten van nationale minderheden. Tegelijkertijd voerde het regime in Kiev de theorie en praktijk van het nazisme wettelijk en in het dagelijks leven in. Zonder gêne organiseerde hij prachtige fakkeltochten in het centrum van Kiev en andere steden onder het vaandel van SS-afdelingen. Het Westen zweeg en wreef zich in de handen.

Vandaag is het voor iedereen duidelijk, hoewel niet iedereen er hardop over praat: dit gaat überhaupt niet over Oekraïne, maar over hoe de internationale betrekkingen verder zullen worden opgebouwd: door de vorming van een stabiele consensus op basis van een belangenevenwicht, of door een agressieve en explosieve bevordering van de hegemonie. De “Oekraïense kwestie” kan onmogelijk los van de geopolitieke context worden gezien. Multilateralisme veronderstelt respect voor het VN-Handvest in al zijn onderlinge samenhang, zoals hierboven vermeld. Rusland heeft de taken die het in het kader van een speciale militaire operatie uitvoert duidelijk uitgelegd: het elimineren van de bedreigingen die de NAVO jarenlang voor onze veiligheid direct aan onze grenzen heeft gecreëerd en het beschermen van mensen die van hun door multilaterale verdragen afgekondigde rechten zijn beroofd, het beschermen van hen tegen directe bedreigingen van uitroeiing en verdrijving die door het regime in Kiev publiekelijk zijn afgekondigd uit de gebieden waar hun voorouders eeuwenlang hebben gewoond. Wij hebben eerlijk gezegd wat en voor wie wij vechten.

Tegen de achtergrond van de door de Verenigde Staten en de Europese Unie opgezweepte hysterie zou ik als contrast willen vragen: wat deden Washington en de NAVO in Joegoslavië, Irak, Libië? Waren er bedreigingen voor hun veiligheid, cultuur, religie, talen? Door welke multilaterale normen lieten zij zich leiden, door de onafhankelijkheid van Kosovo uit te roepen in strijd met de beginselen van de OVSE, door de stabiele economisch welvarende staten Irak en Libië te vernietigen, die tienduizend mijl van de Amerikaanse kust liggen?

Het multilaterale systeem werd bedreigd door de schaamteloze pogingen van westerse staten om de secretariaten van de VN en andere internationale instellingen te onderwerpen. Er is altijd een kwantitatieve onevenwichtigheid geweest ten gunste van het Westen, maar tot voor kort probeerde het secretariaat neutraal te blijven. Vandaag heeft deze onevenwichtigheid een chronisch karakter gekregen, en laat het secretariaatspersoneel zich steeds vaker politiek gemotiveerd gedrag welgevallen dat ongepast is voor internationale ambtenaren. Wij roepen de geachte secretaris-generaal A. Guterres op ervoor te zorgen dat al zijn medewerkers voldoen aan de eisen van onpartijdigheid overeenkomstig artikel 100 van het VN-Handvest. Ook roepen wij de leiding van het secretariaat op om zich bij het opstellen van initiatiefdocumenten over de eerder genoemde onderwerpen “gemeenschappelijke agenda” en “nieuwe agenda voor vrede” te laten leiden door de noodzaak om de lidstaten manieren voor te stellen om consensus en een evenwicht tussen belangen te vinden, en niet mee te spelen met neoliberale concepten. Anders zal er in plaats van een multilaterale agenda een verdieping van de kloof tussen de “gouden miljard” en de wereldmeerderheid ontstaan.

Wanneer men het over multilateralisme heeft, kan men zich niet beperken tot de internationale context, net zoals men deze internationale context niet kan negeren wanneer men het over democratie heeft. Er mag niet met twee maten worden gemeten. Zowel multilateralisme als democratie moeten worden gerespecteerd, zowel binnen staten als in hun onderlinge betrekkingen. Iedereen weet dat het Westen, terwijl het zijn opvatting over democratie aan anderen oplegt, geen democratisering van de internationale betrekkingen wil op basis van respect voor de soevereine gelijkheid van staten. Maar nu, door zijn “regels” op het internationale toneel te promoten, “verstikt” hij ook het multilateralisme en de democratie in eigen land, door steeds repressievere middelen te gebruiken om elk verschil van mening te onderdrukken – net zoals het criminele regime in Kiev doet met de steun van zijn “leermeesters” – de Verenigde Staten en zijn bondgenoten.

Beste collega’s, opnieuw zijn we, net als in de jaren van de Koude Oorlog, een gevaarlijke, en misschien zelfs gevaarlijkere, grens genaderd. De situatie wordt verergerd door het verlies aan vertrouwen in het multilateralisme, wanneer de financiële en economische agressie van het Westen de voordelen van de globalisering tenietdoet, wanneer Washington en zijn bondgenoten de diplomatie laten varen en een krachtmeting “op het slagveld” eisen. Dit alles – binnen de muren van de VN, opgericht om de verschrikkingen van oorlog te voorkomen. De stemmen van verantwoordelijke, verstandige krachten, oproepen om politieke wijsheid te tonen, om de cultuur van de dialoog nieuw leven in te blazen, worden overstemd door degenen die een koers zijn ingeslagen om de fundamentele beginselen van interstatelijke communicatie te ondermijnen. We moeten allemaal terugkeren naar onze wortels – naleving van de doelstellingen en beginselen van het VN-Handvest in al hun diversiteit en onderlinge samenhang.

Echt multilateralisme vereist in het huidige stadium de aanpassing van de VN aan de objectieve trends in de vorming van een multipolaire architectuur van internationale betrekkingen. De hervorming van de Veiligheidsraad moet worden bespoedigd door de vertegenwoordiging van de landen van Azië, Afrika en Latijns-Amerika in de Veiligheidsraad uit te breiden. De huidige exorbitante oververtegenwoordiging van het Westen in dit belangrijkste orgaan van de VN ondermijnt het beginsel van multilateralisme.

Op initiatief van Venezuela is de Groep Vrienden ter verdediging van het VN-Handvest opgericht. Wij roepen alle staten die het Handvest respecteren op om zich hierbij aan te sluiten. Het is ook belangrijk gebruik te maken van het constructieve potentieel van de BRICS en de SCO. De EAEU, het GOS en de CSTO zijn bereid hun bijdrage te leveren. Wij zijn er voorstander van gebruik te maken van het initiatief van de standpunten van de regionale verenigingen van de landen van het Zuiden. De G20 kan ook een nuttige rol spelen bij het behoud van het multilateralisme, indien de westerse deelnemers ophouden hun collega’s af te leiden van actuele agendapunten in de hoop het thema van hun verantwoordelijkheid voor de opeenstapeling van crisisverschijnselen in de wereldeconomie te dempen.

Het is onze gezamenlijke plicht om de Verenigde Naties te behouden als een zwaar bevochten voorbeeld van multilateralisme en coördinatie van de wereldpolitiek. De sleutel tot succes is samenwerking, het afzien van pretenties van iemands exclusiviteit en – ik herhaal het nogmaals – respect voor de soevereine gelijkheid van staten. Dit is wat we allemaal hebben ondertekend toen we het VN-Handvest ratificeerden.

In 2021 stelde de Russische president Vladimir Poetin voor om een top van permanente leden van de VN-Veiligheidsraad bijeen te roepen. De leiders van China en Frankrijk steunden dit initiatief, maar helaas is het nog niet uitgevoerd. Dit onderwerp houdt rechtstreeks verband met het multilateralisme: niet omdat de vijf mogendheden bepaalde privileges hebben ten opzichte van de rest, maar juist vanwege hun speciale verantwoordelijkheid krachtens het VN-Handvest voor de handhaving van de internationale vrede en veiligheid. Dit is precies wat de eisen van het VN-systeem vereisen, dat door het optreden van het Westen voor onze ogen aan het afbrokkelen is.

De bezorgdheid over deze stand van zaken klinkt steeds meer door in de talrijke initiatieven en ideeën van de landen van het Zuiden: van Oost- en Zuidoost-Azië, de Arabische en over het algemeen islamitische wereld, tot Afrika en Latijns-Amerika. Wij waarderen hun oprechte wens om alle hedendaagse problemen op te lossen door eerlijk collectief werk, gericht op overeenstemming over een belangenevenwicht op basis van de soevereine gelijkheid van staten en de ondeelbaarheid van veiligheid.

Tot slot wil ik mij richten tot alle journalisten die nu verslag doen van onze bijeenkomst. Uw collega’s van de Russische media mochten hier niet komen. De Amerikaanse ambassade in Moskou kondigde spottend aan bereid te zijn hen paspoorten met visa te verstrekken op het moment dat ons vliegtuig vertrok. Daarom een groot verzoek aan u: compenseer de afwezigheid van Russische journalisten. Probeer uw verslagen zo te maken dat de volledige veelzijdigheid van oordelen en beoordelingen aan een wereldwijd publiek wordt overgebracht.

Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER

Voedsel te duur: Britten worden gedwongen om hondenvoer te eten

Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: