Volgens een bericht in het Milanese dagblad La Verità kost het gemiddeld 280.000 euro om een baan te vinden voor een immigrant – evenveel als de kosten van een Rolls Royce.
Stel je voor hoeveel Italianen er geholpen zouden kunnen worden als dat geld zou worden besteed aan het vinden van een baan voor de Italiaanse werklozen, meldt Unser Mitteleuropa.
Voeg daarbij het feit dat immigranten banen weghalen bij Italianen. In Italië bedraagt de arbeidsparticipatie van immigranten 60%, wat lager is dan het OESO-gemiddelde voor andere landen, namelijk 68%, maar hoger dan die van Italianen, namelijk 58%.
Dit vertelt ons twee dingen: dat ongeveer de helft van de reguliere immigranten (illegale immigranten en nepvluchtelingen niet meegerekend) in Italië leeft van overheidssteun, en dat de anderen banen stelen van Italianen.
Deze ongelijkheid neemt toe als we het hebben over laaggekwalificeerde banen. Het zijn altijd de armere klassen die de gevolgen van de immigratie ondervinden: in dit geval bedraagt de arbeidsparticipatie 55%, terwijl die voor de autochtone bevolking 41% bedraagt.
Dit komt omdat immigranten genoegen nemen met lagere lonen dan die welke over het algemeen worden gevraagd, dat als gevolg het relatieve armoederisico geeft van het hebben van een inkomen van minder dan 60% van het gemiddelde: dit is 38% in Italië en stijgt tot 40% voor niet-EU-burgers, het hoogste percentage na Griekenland, tegenover een OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) gemiddelde van 29%.
Kortom, het is niet zo dat immigranten het werk doen dat de Italianen niet willen doen, maar ze doen het voor salarissen die de Italianen niet kunnen accepteren: om die reden wonen de immigranten dan ook vaak met twintig man in een kelder.
Het gevolg is in ieder geval een onzekere arbeidswereld, ten nadele van de Italiaanse werknemers.
