Kort na 22.00 uur oostelijk gisteravond (donderdag) brak de hel los op de Amerikaanse kabelnieuwsuitzendingen. Nieuwsankers schudden en gebaarden op de “BREAKING NEWS” mambo. Israël valt Iran aan met raketten, was het refrein dat om de paar minuten weerklonk met het soort urgentie dat suggereerde dat het einde van de wereld nabij was, schrijft Larry Johnson.
Tijd om de Peggy Lee klassieker “Is That All There Is?” uit te brengen.
Ik bevond me in de unieke positie dat ik net was verschenen op de Engelstalige nieuwszender van Iran, Press TV, om de nieuwe bewering van Israël te bespreken dat Iran de nucleaire faciliteit van Dimona in Israël als doelwit had genomen en dat het enige “kleine” schade had opgelopen. Ik nam weer contact op met mijn contactpersoon bij Press TV en kreeg te horen dat ze verbaasd waren over de beweringen van de VS en bezig waren om te verifiëren wat er gebeurd was, als er al iets gebeurd was. Kort daarna gaf mijn contactpersoon door dat het een kleine drone-aanval was en dat alle drones waren neergeschoten voordat ze het doel bereikten.
Ik keek weer naar het Amerikaanse kabelnieuws en het verslag werd bijgewerkt met de woorden “beperkte aanval”. Op dat moment realiseerde ik me dat we misschien midden in een groot propaganda-offensief zaten dat gericht was op het Amerikaanse publiek. Ik bekeek de berichtgeving op RT en Al Jazeera. Niets. Geen verwarde nieuwslezers die wanhopig probeerden kijkers de stuipen op het lijf te jagen.
Binnen drie uur na de eerste berichten verscheen er een live videofeed op Telegram die de situatie op de Iraanse militaire basis buiten Isfahan liet zien – alles was rustig en geen teken van smeulende ruïnes. Wat een contrast met de eerste berichten van Israël in de nasleep van het Iraanse spervuur van drones en raketten op 14 april – Israël weigerde om live beelden te laten zien van de zogenaamd “onbeschadigde” vliegvelden die waren geraakt door Iraanse ballistische raketten.
Het opmerkelijke aan de verslaggeving in de VS over de vermeende Israëlische aanval was dat de verslaggevers op FOX, CNN en MSNBC Israëlische militaire bronnen citeerden die instonden voor de “succesvolle” aanval. In Israël noemde de veroordeelde terrorist en extremistisch lid van Netanyahu’s regering – Itamar Ben Givr – de Israëlische “aanval” zwak. Naar verluidt kreeg hij felle kritiek omdat hij niet in de pas liep en het goedgekeurde script voorlas dat Israël een belangrijke, maar voorzichtige vergeldingsaanval op Iran had gelanceerd.
Deze “aanval” op Iran heeft alle kenmerken van een gescript stukje politiek en militair theater – Israël slaat toe en Iran weigert “uit angst” terug te slaan. De realiteit is dat Iran, waarschijnlijk op aandringen van Rusland of China, ermee heeft ingestemd niet te handelen naar zijn eerdere dreigement om een massale vergeldingsaanval uit te voeren als het door Israël wordt aangevallen.
Sommigen in Israël zijn behoorlijk boos op de regering Biden omdat ze het spel hebben verklapt. Volgens de Jerusalem Post:
Dat gezegd hebbende, officieel zal Israël om strategische redenen geen verantwoordelijkheid nemen voor deze aanval. Bronnen leggen uit dat de Iraniërs beweren dat het een “explosie in een fabriek” was omdat ze escalatie willen voorkomen. Israëlische bronnen vertelden de Post dat het onduidelijk is waarom het Pentagon aan de Amerikaanse media onthulde dat Israël erbij betrokken was; ze hadden er het zwijgen toe kunnen doen, zeggen ze. Ze hadden de waardigheid van Iran kunnen behouden en een escalatie van de situatie op eigen houtje kunnen vermijden.
Op de Kirya-basis in Tel Aviv zijn premier Benjamin Netanyahu en de hele veiligheids- en diplomatieke leiding al 24 uur aanwezig om te coördineren met regionale partners in Jordanië, Egypte en Saudi-Arabië.
Schrijf dit maar op als het zoveelste debacle op het gebied van buitenlands beleid door het team van Biden. Israël wilde thuis de politieke gemoederen bedaren door een “aanval” uit te voeren die gemakkelijk kon worden ontkend, maar die wel voldeed aan de binnenlandse druk om Iran terug te slaan. Iran, van zijn kant, was tevreden met het neerschieten van de kleine quadcopters en niet gedwongen te worden om Israël te raken met een tegenaanval die een grote regionale oorlog zou riskeren. De terughoudendheid van Iran in de nasleep van deze “aanval” heeft het land belangrijke diplomatieke geloofwaardigheid opgeleverd bij zijn Arabische en Turkse buren.
Ray McGovern en ik bespraken deze gebeurtenis vandaag tijdens onze wekelijkse Ronde Tafel met de Judge. Veel plezier.
Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
ICJ deelt verbluffende klap uit aan Israël over beschuldiging van genocide in Gaza
