Hoe een oorlog met Rusland eruit zou zien

Wendy Sherman denkt dat haar doel in de gesprekken met Russische functionarissen, die maandag beginnen, is om hen de les te lezen over de kosten van overmoed. In plaats daarvan zal ze de VS, de NAVO en Europa op een pad van ondergang leiden, waarschuwt Scott Ritter.

Als ooit een cruciale diplomatieke onderhandeling vanaf het begin gedoemd was te mislukken, dan zijn het de besprekingen tussen de VS en Rusland over Oekraïne en Russische veiligheidsgaranties wel.

De twee partijen kunnen het zelfs niet eens worden over een agenda.

Vanuit Russisch perspectief is de situatie duidelijk: “De Russische kant is hier [naar Genève] gekomen met een duidelijk standpunt dat een aantal elementen bevat die, naar mijn mening, begrijpelijk zijn en zo duidelijk zijn geformuleerd – ook op hoog niveau – dat afwijken van onze benaderingen eenvoudigweg niet mogelijk is,” vertelde de Russische onderminister van Buitenlandse Zaken Sergej Ryabkov de pers na een diner voorafgaand aan de bijeenkomst op zondag dat werd georganiseerd door de Amerikaanse onderminister van Buitenlandse Zaken Wendy Sherman, die de leiding heeft over de Amerikaanse delegatie.

Ryabkov verwees naar de eisen die de Russische president Vladimir Poetin begin december aan de Amerikaanse president Joe Biden stelde met betrekking tot Russische veiligheidsgaranties, die vervolgens door Moskou gedetailleerd werden uiteengezet in de vorm van twee ontwerpverdragen, het ene een Russisch-VS veiligheidsverdrag, het andere een veiligheidsverdrag tussen Rusland en de NAVO.

Dit laatste verdrag zou Oekraïne de toegang tot de NAVO ontzeggen en elke uitbreiding van de transatlantische militaire alliantie naar het oosten uitsluiten. Destijds merkte Ryabkov in het kort op dat de VS onmiddellijk moesten beginnen met de behandeling van de voorgestelde ontwerpen met het oog op de afronding van iets wanneer de twee partijen elkaar ontmoeten. Nu de bijeenkomst op maandag begint, lijkt het er niet op dat de VS iets dergelijks heeft gedaan.

“De besprekingen zullen moeilijk worden,” vertelde Ryabkov verslaggevers na de dinervergadering. “Ze kunnen niet gemakkelijk zijn. Ze zullen zakelijk zijn. Ik denk dat we morgen onze tijd niet zullen verspillen.” Op de vraag of Rusland bereid is tot een compromis, antwoordde Ryabkov kortaf: “De Amerikanen moeten zich klaarmaken voor een compromis.”

Het enige wat de VS lijken te willen doen, is Rusland herinneren aan de zogenaamde “ernstige gevolgen” als Rusland Oekraïne binnenvalt, iets wat de VS en de NAVO vrezen, gezien de omvang van de recente Russische militaire oefeningen in de regio waarbij tienduizenden troepen betrokken zijn. Biden heeft Poetin bij verschillende gelegenheden met dit dreigement gedreigd, onder meer tijdens een telefoongesprek dat Poetin vorige week heeft geïnitieerd om de komende besprekingen te helpen structureren.

Aan de vooravond van de ontmoeting tussen Ryabkov en Sherman herhaalde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Tony Blinken deze dreigementen en verklaarde hij dat Rusland “enorme gevolgen” zou ondervinden als het Oekraïne zou binnenvallen.

“Het is duidelijk dat we hem twee wegen voorwaarts hebben geboden”, zei Blinken over Poetin. “De ene weg is die van diplomatie en dialoog; de andere weg is die van afschrikking en enorme consequenties voor Rusland als het zijn agressie tegen Oekraïne hernieuwt. En we staan op het punt om deze week te testen welke weg president Poetin wil inslaan.”

Lessen uit de geschiedenis

Het is alsof zowel Biden als Blinken doof, stom en blind zijn als het aankomt op het lezen van Rusland.

Ryabkov heeft gezinspeeld op een feit dat de Russen al duidelijk hebben gemaakt: er zullen geen compromissen worden gesloten als het gaat om de legitieme nationale veiligheidsbelangen van Rusland. En als de VS niet kunnen begrijpen hoe de accumulatie van militaire macht in een militair bondgenootschap dat Rusland als een unieke, existentiële bedreiging voor de veiligheid van zijn leden beschouwt, door Rusland als bedreigend wordt ervaren, dan begrijpt men niet hoe de gebeurtenissen van 22 juni 1941 de hedendaagse Russische psyche hebben gevormd, waarom Rusland nooit meer zal toestaan dat een dergelijke situatie zich voordoet, en waarom de besprekingen gedoemd zijn voordat zij zelfs maar begonnen zijn.

Wat de Amerikaanse dreigementen betreft, heeft Rusland zijn antwoord gegeven – elke poging om Rusland sancties op te leggen zou, zoals Poetin vorige maand tegen Biden zei, resulteren in een “volledige breuk in de betrekkingen” tussen Rusland en de landen die sancties proberen op te leggen. Je hoeft geen geschiedenisstudent te zijn om te begrijpen dat de volgende logische stap na een “volledige breuk in de betrekkingen” tussen twee partijen die met elkaar overhoop liggen over zaken die betrekking hebben op existentiële bedreigingen voor de nationale veiligheid van een van beide partijen, niet het vreedzaam hervatten van de betrekkingen is, maar oorlog.

In Moskou is geen sprake van een slappe houding van de pauwen in Foggy Bottom, maar van een kille, harde vaststelling van de feiten – negeer de eisen van Rusland op eigen risico. Het lijkt erop dat de VS gelooft dat het ergste scenario een invasie van Rusland in Oekraïne is, om vervolgens te bezwijken onder de aanhoudende druk van economische sancties en militaire dreigementen.

Het slechtst denkbare scenario voor Rusland is een gewapend conflict met de NAVO.

In het algemeen zal de partij die het best is voorbereid op de realiteit van een gewapend conflict de overhand hebben.

Rusland bereidt zich al meer dan een jaar op deze mogelijkheid voor. Het heeft herhaaldelijk laten zien in staat te zijn snel meer dan 100.000 gevechtskrijgsmacht te mobiliseren. De NAVO heeft aangetoond in staat te zijn 30.000 strijdkrachten te mobiliseren na zes tot negen maanden van uitgebreide voorbereidingen.

De vorm van oorlog

Hoe zou een conflict tussen Rusland en de NAVO eruit zien? In het kort, niet zoals iets waar de NAVO zich op heeft voorbereid. Tijd is de vriend van de NAVO in een dergelijk conflict – tijd om sancties de Russische economie te laten verzwakken, en tijd om de NAVO in staat te stellen voldoende militaire macht op te bouwen om de conventionele militaire kracht van Rusland te kunnen evenaren.

Rusland weet dit, en daarom zal elke Russische actie zowel snel als beslissend moeten zijn.

Als het erop aankomt, zal Rusland, wanneer het besluit in Oekraïne in te grijpen, dit in de eerste plaats doen met een goed doordacht actieplan, waarvoor voldoende middelen zijn uitgetrokken om het plan tot een goed einde te brengen. Rusland zal niet betrokken raken bij een militaire mislukking in Oekraïne die het risico in zich bergt zich steeds verder te voortslepen, zoals de VS in Afghanistan en Irak hebben ervaren. Rusland heeft een eerdere militaire campagne van de VS bestudeerd – Operatie Desert Storm, tijdens de Eerste Golfoorlog – en heeft de lessen van dat conflict ter harte genomen.

Men hoeft het grondgebied van een vijand niet te bezetten om hem te vernietigen. Een strategische luchtcampagne die erop gericht is specifieke aspecten van het vermogen van een land teniet te doen, of dat nu economisch, politiek, militair of al het bovenstaande is, gekoppeld aan een gerichte grondcampagne die erop gericht is het leger van een vijand te vernietigen in plaats van zijn grondgebied te bezetten, is de waarschijnlijke koers van de actie.

Gezien de overweldigende suprematie die Rusland heeft wat betreft het vermogen om luchtmacht te projecteren, ondersteund door precisie-raketaanvallen, zou een strategische luchtcampagne tegen Oekraïne in dagen bereiken wat de VS in 1991 meer dan een maand nodig had om tegen Irak te doen.

Op de grond is de vernietiging van het Oekraïense leger zo goed als gegarandeerd. Simpel gezegd, het Oekraïense leger is noch uitgerust noch getraind voor grootschalige grondgevechten. Het zou stukje bij beetje worden vernietigd, en de Russen zouden meer dan waarschijnlijk meer tijd besteden aan het verwerken van Oekraïense krijgsgevangenen dan aan het doden van Oekraïense verdedigers.

Wil een Russische militaire campagne tegen Oekraïne echter effectief zijn in een groter conflict met de NAVO, dan moeten er twee dingen gebeuren- Oekraïne moet ophouden te bestaan als moderne natiestaat, en de nederlaag van het Oekraïense leger moet massaal eenzijdig en snel zijn. Als Rusland in staat is deze twee doelstellingen te bereiken, dan is het in een goede positie om over te gaan naar de volgende fase van zijn algemene strategische houding ten opzichte van de NAVO-intimidatie.

Hoewel de VS, de NAVO, de EU en de G7 allemaal “ongekende sancties” hebben beloofd, zijn sancties alleen van belang als de andere partij er iets om geeft. Rusland, dat de betrekkingen met het Westen verbreekt, zou zich niet langer om sancties bekommeren. Bovendien is het een eenvoudige erkenning van de realiteit dat Rusland een blokkade van SWIFT-transacties langer kan overleven dan Europa zonder Russische energie kan. Elke breuk in de betrekkingen tussen Rusland en het Westen zal resulteren in het volledig blokkeren van Russisch gas en olie voor Europese klanten.

Er is geen Europees plan B. Europa zal lijden, en omdat Europa is samengesteld uit voormalige democratieën, zullen politici de prijs betalen. Al die politici die de VS blindelings zijn gevolgd in een confrontatie met Rusland zullen nu aan hun kiezers moeten verantwoorden waarom zij economische zelfmoord hebben gepleegd ten gunste van een nazi-aanbiddende, door en door corrupte natie (Oekraïne) die niets gemeen heeft met de rest van Europa. Het zal een kort gesprek zijn.

NAVO’s oplossing

Als de VS proberen NAVO-strijdkrachten op te bouwen aan de Russische westgrenzen in de nasleep van een Russische invasie in Oekraïne, zal Rusland Europa voor een voldongen feit stellen in de vorm van wat nu bekend zou staan als het “Oekraïense model”. Kortom, Rusland zal garanderen dat de Oekraïense behandeling zal worden toegepast op de Baltische staten, Polen en zelfs Finland, mocht dat land zo dwaas zijn om het lidmaatschap van de NAVO na te streven.

Rusland zal ook niet wachten tot de VS tijd heeft gehad om voldoende militaire macht op te bouwen. Rusland zal de overtredende partij eenvoudigweg vernietigen door een combinatie van een luchtcampagne die erop gericht is de economische functie van het doelwit uit te schakelen en een grondcampagne die erop gericht is het vermogen om oorlog te voeren te vernietigen. Rusland hoeft het grondgebied van de NAVO niet langdurig te bezetten – net genoeg om de militaire macht te vernietigen die de NAVO in de buurt van haar grenzen heeft opgebouwd.

En – hier is de clou – afgezien van het gebruik van kernwapens kan de NAVO niets doen om dit te voorkomen. Militair gezien is de NAVO nog maar een schaduw van zijn vroegere zelf. De eens zo grote legers van Europa hebben hun gevechtsformaties moeten kannibaliseren om “gevechtsgroepen” ter grootte van bataljons samen te stellen in de Baltische staten en Polen. Rusland daarentegen heeft twee legerformaties – het 1e Garde Tankleger en het 20e Gecombineerde Wapenleger – uit het tijdperk van de Koude Oorlog gereconstrueerd, die gespecialiseerd zijn in diep offensieve militaire acties.

Zelfs Vegas zou hier niet op durven wedden.

Sherman zal het in Genève opnemen tegen Ryabkov, met het lot van Europa in haar handen. Het trieste is, dat zij dat niet zo ziet. Dankzij Biden, Blinken en de vele russofoben die vandaag de dag de U.S. national security state bevolken, denkt Sherman dat zij er alleen maar is om Rusland de gevolgen van een diplomatieke mislukking mee te delen. Om te dreigen. Met alleen maar woorden.

Wat Sherman, Biden, Blinken en de anderen nog niet hebben begrepen is dat Rusland de consequenties al heeft afgewogen en kennelijk bereid is die te aanvaarden. En te reageren. Met actie.

Men vraagt zich af of Sherman, Biden, Blinken, en de anderen dit hebben doordacht. De kans is groot dat ze dat niet hebben, en de gevolgen voor Europa zullen rampzalig zijn.

Scott Ritter is een voormalige inlichtingenofficier van het Korps Mariniers die diende in de voormalige Sovjet-Unie bij de uitvoering van wapenbeheersingsverdragen, in de Perzische Golf tijdens Operatie Desert Storm, en in Irak bij het toezicht op de ontwapening van massavernietigingswapens.

Copyright © vertaling 2021 door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

EUROPESE UNIE DOSSIER

De geloofwaardigheid van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens ligt in ruïnes nadat de banden van de rechters met Soros aan het licht zijn gekomen

Volg Frontnieuws op Telegram