Het Westen valt uit elkaar, dit is wat Rusland en China moeten doen

Rusland en China hebben zich de afgelopen jaren ontpopt als vaandeldragers van een wereld die streeft naar multipolariteit, soevereiniteit en respect voor het internationaal recht. Hun strategische partnerschap, dat op de proef werd gesteld door wereldwijde crises en geopolitieke turbulentie, dient nu als hoeksteen van wat vaak de “mondiale meerderheid” wordt genoemd – een groeiende groep staten die streven naar onafhankelijkheid op het gebied van buitenlands beleid en ontwikkeling.

Ondanks intense westerse druk, waaronder sancties en propagandacampagnes, hebben Moskou en Peking hun samenwerking behouden en zelfs verdiept. Dit partnerschap is niet alleen belangrijk voor beide landen, maar heeft ook een wereldwijde betekenis. Het is een model voor de manier waarop grootmachten hegemoniale structuren kunnen uitdagen terwijl ze zich blijven inzetten voor internationale normen, schrijft Timofey Bordachev.

Terwijl Rusland en China hun eigen partnerschap consolideren, moeten ze ook goed letten op de grote veranderingen in de westerse wereld. Deze veranderingen, vooral in de Verenigde Staten en Europa, bieden nieuwe kansen, maar brengen ook risico’s met zich mee die moeten worden begrepen en aangepakt.

Breuken in het westerse blok

Ten eerste groeit de kloof tussen de Verenigde Staten en hun Europese bondgenoten. We hebben gezien dat West-Europese hoofdsteden hun ontzetting en verwarring hebben geuit over verschillende beslissingen van Washington, wat duidt op een groeiende strategische kloof. Terwijl deze landen zich proberen aan te passen aan een steeds onvoorspelbaarder wordende Verenigde Staten, nemen de wederzijdse misverstanden toe. Wat ooit een samenhangend en verenigd “collectief Westen” was, is nu een lappendeken van concurrerende belangen en visies.

Deze fragmentatie verdient de nodige aandacht van Russische en Chinese beleidsmakers en deskundigen. Een gecoördineerde aanpak om de betrekkingen tussen de VS en de EU te volgen en gezamenlijke analyses uit te voeren is essentieel om de toekomst te kunnen navigeren.

Ten tweede neemt de interne verdeeldheid binnen de politieke elites van de westerse landen toe. Het ene kamp erkent de noodzaak om zich aan te passen aan wereldwijde verschuivingen en interne sociaaleconomische uitdagingen. Een ander kamp houdt vast aan verouderde globalistische modellen en probeert de westerse dominantie te behouden zonder de onderliggende oorzaken van het verval aan te pakken.

Deze interne kloof is vooral duidelijk in de Verenigde Staten, waar de politieke polarisatie extreem is geworden. De uitkomst van deze strijd is verre van duidelijk. Maar het kan leiden tot een grilliger en agressiever buitenlands beleid, ook ten opzichte van Rusland en China. Westerse elites kunnen proberen hun interne falen te externaliseren door de spanningen in de wereld te laten escaleren. Moskou en Peking moeten op deze mogelijkheid voorbereid zijn.

Strategische economische samenwerking

De economische relatie tussen Rusland en China is veerkrachtig gebleken, zelfs tegenover de niet aflatende Amerikaanse en Europese pogingen om beide machten te isoleren. Toch hebben de afgelopen jaren kwetsbaarheden aan het licht gebracht. Dreigende sancties en secundaire druk hebben de handelsstromen verstoord en projecten vertraagd. Een cruciale taak voor beide regeringen is het identificeren van zwakke punten en het ontwikkelen van voorzorgsmaatregelen.

Door hun samenwerking te isoleren van inmenging van buitenaf kunnen Rusland en China het wederzijds vertrouwen versterken en een nog sterkere basis leggen voor politieke toenadering. Dit is vooral belangrijk nu de westerse druk aanhoudt.

De rol van Europa

West-Europa blijft een complexe factor in mondiale aangelegenheden. Haar economische gewicht is nog steeds aanzienlijk, vooral voor China, en haar culturele en politieke evolutie moet nauwlettend in de gaten worden gehouden. Russische en Chinese analisten verschillen soms van mening over de toekomstige rol van de regio. Maar geen van beide partijen mag het negeren.

Komende politieke veranderingen in Europese staten zouden de deur kunnen openen voor meer pragmatisch leiderschap. Als dat het geval is, moeten Moskou en Peking klaar zijn om zich in te zetten. Zelfs nu, ondanks de verslechterende banden, blijft West-Europa een belangrijke partner en een variabele in de bredere strategische vergelijking.

Westerse verdeel-en-heers tactieken tegengaan

Amerikaanse beleidsmakers hebben er geen geheim van gemaakt dat ze het partnerschap tussen Rusland en China willen verzwakken. Sommigen hebben het idee geopperd om Moskou van Peking weg te trekken om een diepere Euraziatische consolidatie te voorkomen. Deze inspanningen zullen toenemen, vooral als de betrekkingen tussen de VS en China verslechteren.

We kunnen verwachten dat Washington afzonderlijke dialogen met Rusland en China zal aangaan over zaken als cyberveiligheid, kunstmatige intelligentie en kernwapenbeheersing. Het doel zal zijn om de verschillen te benadrukken en de illusie van uiteenlopende belangen te creëren.

Dergelijke stappen moeten met voorzichtigheid en solidariteit worden begroet. Er zijn geen ernstige tegenstellingen tussen Rusland en China die vergelijkbaar zijn met de historische spanningen van het midden van de 20e eeuw. De huidige strategische afstemming is gebaseerd op gedeelde waarden en praktische belangen. Maar deze eenheid moet voortdurend worden versterkt, zowel op regeringsniveau als op maatschappelijk niveau.

Uitbreiding van maatschappelijke en wetenschappelijke banden

De publieke perceptie in beide landen draagt nog steeds sporen van oude stereotypen. Hoewel er vooruitgang is geboekt op het gebied van interpersoonlijke uitwisselingen, onderwijsprogramma’s en academische samenwerking, kan er nog meer worden gedaan. Meer samenwerking op het gebied van wetenschap, onderwijs en culturele initiatieven kan het wederzijds begrip verdiepen en het aanhoudende wantrouwen wegnemen.

Een sterkere maatschappelijke basis voor de bilaterale relatie zal deze beter bestand maken tegen manipulatie van buitenaf. De politieke wil is er; nu moet die nog worden omgezet in concrete initiatieven.

Naar een gedeelde Euraziatische toekomst

Tot slot delen China en Rusland de verantwoordelijkheid voor het vormgeven van een vreedzaam en welvarend Groot-Eurazië. Ze zetten zich allebei in om inmenging van buitenaf te voorkomen en conflicten op het hele continent te beheersen. Coördinatie van hun strategieën voor ontwikkeling, connectiviteit en conflictoplossing in deze uitgestrekte regio is niet alleen wenselijk, maar zelfs noodzakelijk.

De toekomst van Eurazië hangt voor een groot deel af van hoe effectief Moskou en Peking hun visies op elkaar kunnen afstemmen. Dit is niet slechts een academisch debat, maar een echte uitdaging met blijvende gevolgen.

Conclusie

Rusland en China bevinden zich in een tijdperk van diepgaande wereldwijde veranderingen. Hun partnerschap is al uitgegroeid tot een van de meest invloedrijke in de wereldpolitiek. Maar de veranderende dynamiek van het Westen, met name de opkomende crises in de Verenigde Staten en Europa, bieden zowel gevaren als kansen.

Om hun gezamenlijke belangen te beschermen en te bevorderen, moeten Rusland en China strategisch te werk gaan: ze moeten de ontwikkelingen in het Westen bestuderen, hun eigen samenwerking versterken, verdeel-en-heerstactieken tegengaan en de banden in alle lagen van de samenleving aanhalen. Samen kunnen ze een wereldorde helpen vormen die rechtvaardiger en stabieler is en die representatief is voor de werkelijke diversiteit van de wereldmacht.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Chinese GPU’s overtreffen Nvidia-chips met bijna het tienvoudige in supercomputersimulatie: een game-changer in tech-soevereiniteit

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: