Dr. Wolfgang Wodarg ervoer de WHO als een structureel corrupte instelling die genadeloos op het klavier van de menselijke angst speelt. Exclusieve herdruk van “False Pandemics”.
We waren verbrande kinderen – en we liepen weer in het vuur. Dr. Wolfgang Wodarg schreef dit boek omdat hij zag dat de mensen na de vogelgriep en de Mexicaanse griep voor minstens de derde keer werden misleid. Met een bezorgde blik en steeds nieuwe prognoses presenteren deze deskundigen ons constant tot nu toe onopgemerkte details als een dreigend toekomstscenario. Hun zeer wetenschappelijk klinkend technisch jargon maakt indruk en veroorzaakt – versterkt door de media – opnieuw voor waanzinnige beschermings-, investerings- en vaccinatiecampagnes. De meerderheid heeft duidelijk nog niets geleerd van het verleden, schrijft rubikon.news.
Dove oren in Berlijn – Alarm in de Raad van Europa
De Mexicaanse griep bereikte Europa in het voorjaar van 2009 via televisiebeelden uit Mexico. Het was het jaar van de Bondsdagverkiezingen, en het zag er slecht uit voor de sociaal-democraten. Toen duidelijk was dat ik de Bondsdag zou moeten verlaten vanwege mijn slechte lijstpositie, bleef ik niettemin tot januari 2010 plaatsvervangend leider van de Duitse delegatie en plaatsvervangend leider van de socialistische fractie in de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa. Ik bleef ook voorzitter van de Subcommissie Gezondheid.
Mijn alarmkreten over de valse pandemie en over de risicovolle pandemievaccins waren in de Duitse electorale beroering aan dovemansoren gericht. Maar in de Parlementaire Vergadering van Straatsburg had ik de kans om de kwestie aan alle Europese nationale parlementen en aan het Europese publiek voor te leggen. Ik heb deze kans onmiddellijk na de verkiezingen aangegrepen en begin december 2009 tijdens een commissievergadering in Parijs met de steun van dertien andere EP-leden uit negen landen de volgende motie ingediend:
“Valse pandemieën – een bedreiging voor de gezondheid
Om hun eigen gepatenteerde geneesmiddelen en vaccins tegen influenza te promoten, hebben farmaceutische bedrijven wetenschappers en officiële instellingen die verantwoordelijk zijn voor de volksgezondheid beïnvloed om schaarse gezondheidsmiddelen te verspillen aan inefficiënte vaccinatiestrategieën en miljoenen gezonde mensen onnodig bloot te stellen aan het risico van een onbekend aantal bijwerkingen van hun nieuwe vaccins. De “vogelgriep”-campagne (2005-2006) en de “varkensgriep”-campagne lijken niet alleen grote schade te hebben toegebracht aan sommige gevaccineerde patiënten en aan de budgetten voor volksgezondheid, maar ook aan de geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van belangrijke internationale gezondheidsagentschappen.
De definitie van een alarmerende pandemie mag niet onder invloed staan van medicijnverkopers. De Raad van Europa en zijn lidstaten moeten onmiddellijk onderzoek en consequenties eisen, zowel op nationaal als op internationaal niveau” (20).
Gesteund door de andere leden van het Europees Parlement heb ik opgeroepen tot een onderzoek naar de gebeurtenissen die hebben geleid tot de aanvankelijke afkondiging van een pandemie door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in Genève. Een pandemie die in de nazomer van Europa al herkenbaar was als een ongevaarlijke griep, maar die de WHO, veel nationale deskundigen en een groot deel van de media tot ver in 2010 hardnekkig bleven afschilderen als een gevaarlijke epidemie.
In januari 2010 heb ik mijn functies bij de Raad van Europa neergelegd, maar kreeg ik gezelschap van mijn collega Paul Flynn (Labour Party, UK) om als deskundige aan het onderzoek te blijven meewerken. Ik had eerder Flynn als rapporteur gekozen en hem gedurende het hele proces geadviseerd.
Het initiatief bij de Raad van Europa leek ons, indieners van verzoekschriften, de enige manier om de nodige publieke aandacht te vestigen op een ongewenste ontwikkeling die enkele jaren eerder aan het licht was gekomen. Toen de secretaris-generaal van de WHO, Margaret Chan, op 11 juni 2009 een pandemie uitriep, was de maat vol. Naast de Raad van Europa (21) hebben wij, samen met Deborah Cohen en Philip Carter, journalisten van het British Medical Journal, en de wetenschappers Tom Jefferson (The Cochrane Collaboration) en Peter Doshi (Johns Hopkins University), dit al heel vroeg tot op de bodem uitgezocht.
De pogingen van de WHO om een pandemie te definiëren
Een verslag van journalist Frank Jordan voor het agentschap Associated Press (22) vestigde mijn aandacht op de tweede truc om een normale jaarlijkse griep op te blazen tot een gevaarlijke pandemie. De geheime kringen van deskundigen op het WHO-hoofdkwartier in Genève hadden de tijd van de beschreven actie in Mexico gebruikt om de norm voor pandemieën te veranderen, zoals de deskundigen van Big Pharma reeds met succes hadden gedaan voor bloeddruk en andere ziekten.
Omdat de griep volgens de vorige lezing te ongevaarlijk was om een pandemie te zijn, hebben zij eenvoudigweg de parameters voor de ernst en de dodelijkheid van de ziekte uit de criteria geschrapt.
Onder de kop “Countries Urge WHO to Change Criteria for Pandemic,” schreef Frank Jordan op 19 mei 2009 over de persconferentie van de WHO met de vertegenwoordiger van Margaret Chan, voormalig CDC-medewerker Dr. Keiji Fukuda:
“Tientallen landen hebben er bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) op aangedrongen haar criteria voor het uitroepen van een pandemie te wijzigen, en zeggen dat het agentschap rekening moet houden met hoe dodelijk een virus is – niet alleen met hoe ver het zich over de wereld verspreidt. Groot-Brittannië, Japan, China en andere landen vrezen dat het uitroepen van een Mexicaanse griep-pandemie tot massale paniek en economische verwoesting kan leiden en hebben de Wereldgezondheidsorganisatie maandag gevraagd om voorzichtig te zijn met het verhogen van het alarmniveau. Sommigen wezen op de kostbare en potentieel riskante gevolgen, zoals het overschakelen van seizoensvaccin op pandemisch vaccin, ook al lijkt het virus tot dusver mild”.
Op die conferentie heeft Fukuda de nationale ongerustheid weggewuifd door te zeggen dat hun argumenten grondig zouden worden onderzocht. Maar de bekritiseerde herdefinitie van de pandemiecriteria werd niet meer gewijzigd. Tom Jefferson van de Cochrane Collaboration heeft hard gewerkt om de verschillende criteria die de WHO hanteert om een pandemie te omschrijven, op een rijtje te zetten. Op 4 mei 2009 had hij deze nog gevonden op de WHO-pagina’s en kon hij ze documenteren:
“Een influenzapandemie doet zich voor wanneer een nieuw influenzavirus opduikt waartegen de menselijke bevolking niet immuun is, hetgeen leidt tot wereldwijde epidemieën met enorme aantallen doden en ziektegevallen. Met de toename van het vervoer over de gehele wereld, alsmede verstedelijking en overbevolking, zullen epidemieën veroorzaakt door het nieuwe griepvirus zich waarschijnlijk snel over de wereld verspreiden”.
Na 4 mei, stond er op dezelfde pagina:
“Een ziekte-epidemie doet zich voor wanneer er meer gevallen van die ziekte zijn dan normaal. Een pandemie is een wereldwijde epidemie van een ziekte. Een influenzapandemie kan zich voordoen wanneer er een nieuw influenzavirus is waartegen de menselijke bevolking niet immuun is. (…) Pandemieën kunnen zowel mild als ernstig zijn in het veroorzaken van ziekte en dood, en de ernst van een pandemie kan veranderen naarmate de pandemie vordert”.
In zijn verslag voor het Sociaal Comité van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa van 30 maart 2010 heeft Tom Jefferson in totaal elf verschillende WHO-definities van een pandemie aangehaald. Zijn onderzoek en dat van Peter Doshi bevestigden de juistheid van mijn beschuldiging dat de WHO de definitie van een pandemie “just in time” had gewijzigd om de partners in de geneesmiddelenindustrie de business te geven die zij wilden. Later, met Kerstmis 2020, kwam de WHO zelfs met een nieuwe definitie van kudde-immuniteit voor de wereld, die alleen gebaseerd is op de vaccinatiegraad van de bevolking.
De WHO onderzoekt zichzelf
Toen ik na een vergadering van de Wereldgezondheidsorganisatie over “Health for All” op 22 november 2010 in Berlijn plotseling naast Margaret Chan aan het koude buffet stond, kon ik het niet laten haar aan te spreken. Ik stelde mij aan haar voor als de initiatiefnemer van de onderzoeken van de Raad van Europa en vroeg haar waarom de WHO slechts eenmaal naar een hoorzitting van de Parlementaire Vergadering was gekomen en daarna had geweigerd verdere informatie te geven.
Deze onverwachte ontmoeting verraste mevrouw Chan duidelijk, maar ze wist me onmiddellijk op mijn plaats te zetten. Zij greep mij bij de arm en nam mij tien minuten apart om mij in de eerste plaats te vertellen dat ik met mijn actie helemaal verkeerd bezig was geweest en dat de Wereldgezondheidsorganisatie nu zelf een onderzoek zou laten uitvoeren om dergelijke conflicten in de toekomst te voorkomen.
Ik was op de hoogte van deze plannen en had er op mijn homepage al duidelijk kritiek op geleverd. Nu maakte ik van de gelegenheid gebruik om mijn kritiek aan haar te herhalen:
“Als u professor Van-Tam uit Nottingham de leiding geeft over dit onderzoek, dan laat u de vos de passie preken en wordt de WHO totaal onbetrouwbaar”. Ze antwoordde alleen dat ze het zou laten onderzoeken. Haar audits moeten mijn gelijk hebben aangetoond, want de medewerkster die al lang bij Roche en SmithKline Beecham werkt, kreeg de opdracht niet. Jonathan Van-Tam is nu sinds 2017 plaatsvervangend hoofdbestuurder van het Britse ministerie van Volksgezondheid en haar spreekbuis over de Corona-crisis. Hij zaait als Mr. Pandemics angst op het eiland en voedt de pers in het Verenigd Koninkrijk met steeds nieuwe onzekerheden, net zoals Drosten, Söder en Lauterbach dat doen in Duitsland of de “griepcommissaris” Marc Van Ranst in België.
Ook de beoordelingscommissie van de WHO, die vervolgens onder leiding van de Amerikaanse epidemioloog Harvey V. Fineberg het zelfonderzoek uitvoerde, werd terecht zeer kritisch bekeken door het publiek, omdat daarin opnieuw enkele ter zake bekende deskundigen met belangenconflicten en banden met de farmaceutische industrie zitting hadden.
Mevrouw Chan heeft het verslag van het comité (23) op 5 mei 2011 voorgelegd aan de Wereldgezondheidsvergadering (WHA). De beoordeling door het comité van het optreden van de WHO in verband met de H1N1-griep 2009/2010 in het kort:
“De WHO heeft tijdens de pandemie in veel opzichten goed werk verricht, maar had te kampen met systeemproblemen en een aantal tekortkomingen. De commissie vond geen bewijs van wangedrag”.
Tips van een pandemie-adviseur
Dat populistische virologische leiders hebben zich bewezen in pandemisch alarmisme, blijkt niet alleen uit Van-Tam in het VK, Fauci in de VS en Drosten in Duitsland.
Ik vind het deprimerend hoe bijvoorbeeld deskundigen op het gebied van virologie zich prostitueren in de door de farmaceutische industrie gefinancierde Europese wetenschappelijke werkgroep inzake influenza (ESWI) (24).
Ook in de Mexicaanse griepcampagne in België had een Flu-Commissioner de nationale regie: dierenarts Marc Van Ranst. Laatstgenoemde leverde op 22 januari 2019 – 10 jaar na zijn opdracht – opnieuw een zeer opmerkelijke manoeuvreerkritiek op de Mexicaanse griep voor het ESWI tijdens een evenement in Chatham House in Londen. Hij gaf al zijn trucs in een grillige presentatie aan vertegenwoordigers van de vaccinindustrie, waarbij hij de slimme strategie liet zien om de nimbus van een virologisch deskundige te gebruiken om de media, en dus het publiek, te voorzien van de beelden en commentaren die nodig zijn voor angst en aandacht. Het vakpubliek was enthousiast.
Onder het motto “De volgende pandemie komt er zeker, wat moeten we deze keer beter doen?”, noemde hij voor de gasten van de ESWI ook spottend de onderzoeken van de Raad van Europa naar de Mexicaanse griep/fake pandemie in het voorjaar van 2010 en zei hij dat ik waarschijnlijk te laat was gekomen met mijn initiatief in de Raad van Europa, namelijk pas toen de deal al lang in kannen en kruiken was.
Hij had in zoverre gelijk dat ik met mijn vroege waarschuwingen destijds nauwelijks van me heb kunnen laten horen en dat de Raad van Europa pas goed naar de situatie is gaan kijken vanaf december 2009, toen de 18 miljard dollar voor nutteloze vaccins vermoedelijk allang overal waren betaald. Het belangrijkste voordeel van mijn interventie was veeleer dat het riskante pandemievaccin niet werd gebruikt maar werd verwijderd. Betaald door de regering natuurlijk. De moderator van de strategische sessie in Chatham House was overigens ESWI-chef en pandemieveteraan Albert Osterhaus. Alleen al om preventief psychologische redenen is deze opname het bekijken waard (25):
Het is in dit verband interessant op te merken dat Van Ranst’s Duitse tegenhanger, Christian Drosten, al in 2009 had geprobeerd om met zijn stokpaardje, de PCR-test, in zee te gaan.
Hij had ook geknutseld aan een test voor de Mexicaanse griep (26) en deze aangeboden voor de opsporing van de ziekteverwekkers. De mogelijkheden van “testen, testen, testen” waren bij de Mexicaanse griep echter niet zo geraffineerd ontwikkeld als bij de huidige angstzaaierij.
De kritiek is weinig veranderd
Zelfs toen vervloog al snel de hoop dat er iets fundamenteels zou veranderen in de institutionele corruptie van de WHO. Voor zover valt na te gaan, doet de Wereldgezondheidsorganisatie geen enkele moeite om de regels en vertrouwenscriteria die de vertegenwoordigers van 47 Europese parlementen haar hebben gegeven, serieus in overweging te nemen, of zelfs om de toepassing ervan in de praktijk te veranderen (27).
Alleen de WHA, de vergadering van regeringsvertegenwoordigers en sponsors van de WHO, zou dit kunnen doen. Maar voor hen is de bevordering van hun economie en hun farmaceutische bedrijven kennelijk nog steeds belangrijker dan de gezondheid van de wereldbevolking. In feite is de WHO een instantie van de VN en moet zij derhalve aangesteld, gefinancierd en gecontroleerd worden door de regeringen van de lidstaten van de VN.
Daarom worden jaarlijks in Genève Wereldgezondheidsbijeenkomsten (WHA) gehouden, waar de ambassadeurs en delegaties van de lidstaten bijeen moeten komen en met elkaar moeten onderhandelen over de belangen van hun regeringen. De lidstaten hebben de WHO echter geleidelijk financieel uitgehongerd. En als het zwak genoeg was, was het goedkoop verkrijgbaar. Dit werd niet gemist door de belangstellenden die precies weten hoe en waar zij met de benarde situatie van mensen, met armoede en ziekte zaken kunnen doen.
In het kielzog van de toenmalige minister van Volksgezondheid, Ulla Schmidt, kon ik in juni 2007 de WHA in Genève bijwonen. Bij die gelegenheid heb ik aan den lijve ondervonden hoe moeilijk het is om op dit door economische belangen gedomineerde gebied van het gezondheidsbeleid verstandige gezondheidsmaatregelen af te dwingen tegenover de lobbyisten van de farmaceutische industrie.
Bronnen en notities:
(20) PACE Doc. 12110, 18 December 2009, „Faked Pandemics — a threat for health, Motion for a recommendation“ presented by Mr Wodarg and others
(21) Conseil de L’Europe, Assemblée Parlementaire, Doc. 12283, 7 June 2010, „The handling of the H1N1 pandemic: more transparency needed“, Report: Social Health and Family Affairs Committee, Rapporteur: Mr Paul FLYNN, United Kingdom, Socialist Group
(22) https://www.cnsnews.com/news/article/48316
(23) WHO A64/10, SIXTY-FOURTH WORLD HEALTH ASSEMBLY Provisional agenda item 13.2, 5 May 2011
(24) https://eswi.org
(25) https://vimeo.com/320913130
(26) https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7095450
(27) siehe Fußnote 21
Het was me allang duidelijk dat het een zwendel is waar aan dik verdiend wordt, hoe komen we hier aan een doelmatige gerichte actie om dit te stoppen?? Het doe mijn pijn hoe naaste en vrienden en kennissen zich toch laten vaccineren, ik en mijn vrouw weigeren permanent om ons te laten vaccineren, en dat ga nooit gebeuren !!
Je vindt hier veel sympathie hoor. En heel goede informatie. Blijf kijken en veel sterkte.