Ik veronderstel dat het niemand zal verbazen dat het gebrek aan inzicht in de uitdagingen waarmee Oekraïne wordt geconfronteerd bij zijn pogingen om een tegenoffensief in te zetten, een gevolg is van het feit dat de meeste westerse politici en media geen enkele ervaring hebben met het dienen in een militaire organisatie. Dat gebrek aan ervaring betekent dat er weinig begrip is voor het belang van training en de logistieke keten die nodig is om die training te ondersteunen. Een van de grootste problemen van Oekraïne is volgens mij het totale gebrek aan uniformiteit, schrijft Larry Johnson.
De kracht van elk leger is het principe van uniformiteit. Hier is een nogal duidelijk moment – de reden waarom een militaire organisatie een uniform draagt, is om ervoor te zorgen dat de troepen in het heetst van de strijd hun medestrijders gemakkelijk kunnen identificeren. Kunt u zich een leger voorstellen dat elke soldaat, matroos of marinier de mogelijkheid biedt zijn eigen garderobe te kiezen? Hoewel u misschien een aantal fantastische modekeuzes krijgt, zou het toestaan van een dergelijke diversiteit de operationele effectiviteit van die organisatie in de strijd ondermijnen.
Het concept van een uniform in het leger gaat verder dan wat mannen en vrouwen dragen. Hoe zit het met training? Een effectieve militaire organisatie vertrouwt op standaard operationele procedures om ervoor te zorgen dat zelfs het minst mentaal competente lid van een eenheid het beleid, de procedures en de tactieken kent die hij of zij onder stress moet uitvoeren. Een van de cruciale doelstellingen van de basistraining is nieuwe rekruten te leren hoe zij moeten communiceren en hoe zij orders moeten opvolgen. Als een militaire organisatie verschillende eenheden met verschillende communicatiemethoden omvat, neemt de kans op verwarring op het slagveld dramatisch toe.
Kijk dus naar het probleem van Oekraïne. Oekraïense soldaten krijgen geen instructies op Oekraïense bases op Oekraïens grondgebied door Oekraïense officieren. Nee. Oekraïense troepen worden getraind in het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Polen, Frankrijk en Italië. Zou het u verbazen dat elk van die landen verschillende methoden gebruikt voor het aanleren van alles van schietvaardigheid, marcheren, eenheidsmanoeuvres en persoonlijke hygiëne? Ik suggereer niet dat de respectieve NAVO-landen de Oekraïense eenheden onder hun hoede slecht trainen. Zodra die Oekraïense troepen echter naar huis terugkeren en worden ingezet in de frontlinies, is het zeer waarschijnlijk dat een in het Verenigd Koninkrijk getrainde eenheid anders zal opereren dan een in Frankrijk getrainde eenheid. Met andere woorden, een gebrek aan uniformiteit. Dat vormt een uitdaging op het gebied van bevelvoering en controle.
Gebrek aan uniformiteit is ook een probleem vanwege de verscheidenheid aan wapens die aan de Oekraïense troepen worden verstrekt. Anti-tankwapens illustreren het dilemma. De foto’s hieronder tonen een Britse NLAW en een Amerikaanse Javelin-raket. Beide zijn ontworpen om een tank te vernietigen, maar de procedures die een soldaat moet volgen om een NLAW af te vuren verschillen van een Javelin. De Javelin is bijvoorbeeld uitgerust met een optiek, de NLAW niet. Ik zeg niet dat een soldaat niet kan worden opgeleid om beide te gebruiken. Natuurlijk kan dat. Maar de realiteit is dat deze antitankwapens worden geleverd aan Oekraïense troepen die niet de gelegenheid hebben gehad een trainingsprogramma te doorlopen om hen vaardig te maken in een van beide of beide.
Dezelfde tweespalt zien we bij de tanks, voertuigen en vliegtuigen die aan Oekraïne zijn of worden geleverd. Deze diversiteit voegt een extra niveau van complexiteit toe vanwege de verschillende onderhoudsvereisten voor deze systemen. Dat betekent dat je een ruime voorraad reserveonderdelen nodig hebt en, het allerbelangrijkste, opgeleide technici die weten hoe ze het mechanische werk moeten doen om het voertuig of vliegtuig te onderhouden of te repareren.
Uit de geheime documenten die zogenaamd zijn uitgelekt door Jack Teixeira blijkt dat de Oekraïense brigades die het tegenoffensief moeten leiden, niet op dezelfde manier worden getraind en georganiseerd. Oekraïne traint drie brigades en de VS en NAVO-partners trainen (of hebben getraind) negen brigades. En er is geen garantie dat een in het Verenigd Koninkrijk getrainde brigade even bekwaam zal zijn als een in Duitsland of Frankrijk getrainde brigade.
Het maakt niet uit hoe moedig of toegewijd de Oekraïense troepen zijn die de aanval op Russische stellingen zullen uitvoeren als het offensief wordt ingezet. Als het er komt, zullen ze met een achterstand beginnen omdat ze op verschillende manieren zijn getraind. Verontrustender is dat de 12 brigades geen gezamenlijke oefening hebben gehouden waarin zij hebben geleerd gecoördineerde operaties uit te voeren met de andere eenheden. Hun taak wordt nog moeilijker omdat de aanvalsmacht geen luchtsteun krijgt van gevechtsvliegtuigen en -helicopters. De Oekraïense eenheden beschikken waarschijnlijk ook niet over mobiele luchtverdedigingssystemen om Russische tegenaanvallen vanuit de lucht af te weren. Hetzelfde geldt voor mobiele artillerie.
De enige hoop voor de met deze missie belaste Oekraïense troepen is dat de NAVO-inlichtingendienst een zwak punt in de Russische verdediging heeft gevonden dat door de aanvalsmacht kan worden benut. Als zo’n locatie bestaat, ligt die waarschijnlijk in een gebied zonder noemenswaardige bevolking of stedelijke centra. Dat betekent dat Oekraïne velden en bossen zal veroveren en dat zal niets veranderen aan het tactische of strategische gezicht van de oorlog.
De Duitse Wehrmacht, een veel krachtiger en beter getrainde macht dan wat Oekraïne op het slagveld kan brengen, leerde tot hun verdriet dat een gebrek aan logistiek en luchtsteun tijdens de laatste dagen van Operatie Barbarossa (die in de zomer van 1941 van start ging) hen van de overwinning beroofde. Hoewel de nazi’s erin slaagden naar de buitenwijken van Moskou te rijden, kwamen ze letterlijk zonder brandstof, voorraden en versterkingen te zitten die nodig waren om de vaart in hun offensief te houden.
In plaats van een levensvatbare militaire strategie uit te voeren, wordt het Oekraïense leger gevraagd een politieke schertsvertoning op te voeren om aan de westerse verwachtingen te voldoen. Welk succes Oekraïne ook boekt in de eerste fase van zijn tegenoffensief, het beschikt niet over voldoende reserves en materieel om een aanval te kunnen voortzetten. Dit is geen wanhopige gok. Dit is gedwongen zelfmoord.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
“Waarom wil de Javelin niet schieten en maakt vreemde geluiden?”
Op naar de eeuwige jachtvelden.
Damned if they do,damned if they don’t
Duitsland verloor de oorlog in Rusland vooral door gebrek aan uniformiteit in onderdelen en voorraad, men had teveel verscheidenheid aan afmetingen en materiaal waardoor logistiek een groot probleem was…….80 jaar geleden….
Er zijn tal van redenen op te noemen waarom Duitsland de oorlog verloor in Rusland. Om te beginnen bij een korporaal die maarschalken de les las, het foutief inschatten van de Russische slagkracht, het verzuimen van het aanleggen van voldoende winterkleding, het niet gebruiken van voldoende Oekraïense vrijwilligers om tegen de Russen te vechten en ga zo maar door.
Dit is toch een pro-Oekraine artikel. Hij kan praten over uniformiteit hier en uniformiteit daar maar als men niet over superwapens beschikt zoals Rusland dan is het over en uit. VS+NAVO beschikken niet over die wapens die Rusland wel heeft. Het enige wapen dat ze hebben is propaganda en dat zijn dan leugens op leugens.