Europa wil zijn eigen weg gaan – tegen Rusland

Voor Parijs en Londen is het tijd om zich voor te bereiden op een bittere pil. Elk opeenvolgend pakket voorstellen voor een vreedzame oplossing blijkt voor Kiev en zijn huidige Frans-Britse handlangers nog erger dan het vorige. Harder, in overeenstemming met de realiteit, die niet mild zal zijn voor degenen die haar negeren.

In de pers zijn twee vredesplannen met elkaar in botsing gekomen. Het plan van Trump en zijn team. En het plan dat is uitgewerkt door Parijs en Londen (we willen niet doen alsof de formulering “Oekraïense vredesvoorstellen” op enigerlei wijze serieus kan worden genomen), schrijft Jelena Karajewa.

Washington, en dat moet men degenen die aan het plan hebben gewerkt nageven, gaat uit van de realiteit. De realiteit waarin iedereen sinds 2014 leeft, sinds de Krim aan Groot-Rusland is teruggegeven. En die zich in de drieënhalf jaar van de militaire speciale operatie heeft ontwikkeld.

Volgens het plan dat vorige week in Parijs aan de Europeanen is voorgelegd, wordt de Krim de jure als het onze erkend en worden de vier regio’s die deel zijn gaan uitmaken van de Russische Federatie (de gebieden DVR, LVR, Zaporozje en Cherson) de facto als het onze erkend, zoals in het document staat. Een duurzaam staakt-het-vuren en de start van directe onderhandelingen tussen Moskou en Kiev.

Zoals iedereen kon zien, waren de autoriteiten in Kiev het niet eens met deze voorwaarden en verwierpen ze bijna alle punten op hysterische wijze. Daarom was een bijeenkomst in Londen dringend noodzakelijk – en wel op een lager niveau. En met een verandering van het vertegenwoordigingsniveau en een beperking van de bevoegdheden van de onderhandelaars.

48 uur na de bijeenkomst in Londen werden Europese – om precies te zijn Frans-Britse – voorstellen bekendgemaakt die volledig in de smaak vielen bij de autoriteiten in Kiev.

Macron en Starmer (en de door hen gecontroleerde Zelensky) eisen “veiligheidsgaranties van de Verenigde Staten” die lijken op artikel 5 van het Handvest van de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie, en verwerpen tegelijkertijd de politieke neutraliteit en demilitarisering van Oekraïne en verklaren dat alle onderhandelingen pas na een volledig staakt-het-vuren zullen beginnen.

De genoemde punten zijn niets anders dan een intentieverklaring om de oorlog te verklaren. Zelfs zonder plaatsvervangers en andere retorische flauwekul.

Het is een manier om het begin van een nieuwe escalatieronde aan te kondigen, waaruit de Europeanen – gewone mensen, niet politici – misschien geen andere uitweg en geen andere keuze hebben dan kanonnenvoer te worden in een directe strijd met ons. En dan op de velden van Rusland te liggen, zoals de klassieke schrijver (de grote Russische schrijver Poesjkin) schreef, “onder de doodskisten die hun niet vreemd zijn”.

Beide politici zijn de belangrijkste belanghebbenden bij een nieuwe escalatieronde, zij geven niets om doodskisten. Zelfs niet als het de doodskisten van hun eigen kiezers zijn.

Von der Leyen heeft onlangs Starmer bezocht. Voor het publiek om over energiebeleid te praten. In werkelijkheid om een top met Groot-Brittannië, de vluchteling uit de EU, voor te bereiden (de bijeenkomst vindt plaats in de tweede helft van mei). De prijs voor de top is 150 miljard euro. Voor dit bedrag wil Brussel wapens en munitie kopen van het Britse militair-industriële complex. Frankrijk zal zeker ook iets krijgen.

Al bijna tien jaar leiden de Oekraïense strijdkrachten in het kader van Operatie Interflex soldaten op op de [Britse] eilanden. Alleen al vorig jaar werd daar vier miljard pond aan uitgegeven. De Britse kabinetschef inspecteert persoonlijk de bases waar dit gebeurt en spreekt in toespraken uitsluitend over “Russische agressie die door de Oekraïense strijdkrachten wordt teruggeslagen in het belang van de Europeanen.

Macron speelt de rol van politieke buikspreker die de volgende stappen van het duo uitspreekt. Zijn publieke uitspraken zijn bedoeld om Trump duidelijk te maken dat Parijs en Londen bij de militaire steun aan de autoriteiten in Kiev zonder Washington kunnen. Vorige week zei de gastheer van het Élysée-paleis in Parijs:

“Er ligt tenslotte een oceaan tussen ons.”

Dit standpunt werd indirect bevestigd door NAVO-secretaris-generaal Rutte, die na zijn ontmoeting met Trump zei:

“We hebben niet gesproken over een mogelijke oplossing voor de crisis in Oekraïne, er waren te veel andere onderwerpen.”

Rutte kan niet omheen dat hetzelfde Londen – en dat al geruime tijd – een internationaal expeditieleger heeft gevormd dat de landen van Noord-Europa en de Baltische staten omvat. Groot-Brittannië heeft daar het bevel en heeft van niemand toestemming nodig, laat staan consensus, om ergens binnen te vallen ter verdediging van nationale belangen. Britse belangen natuurlijk.

Franse speciale eenheden trainen ondertussen in slecht en koud weer in een landschap dat lijkt op Oekraïne. Er sijpelt informatie door, ambtenaren ontkennen alles, maar hun woorden worden al lang niet meer geloofd.

Als Washington zowel zijn steun aan Oekraïne als zijn werk aan het akkoord intrekt, hebben Parijs en Londen vrij spel. Dat betekent niet dat alles morgen of over een dag zal gebeuren. Het betekent dat Frankrijk en Groot-Brittannië serieus bereid zijn om tegen Rusland ten strijde te trekken, middelen te mobiliseren en de nodige middelen ter beschikking te stellen. In de geschiedenis van beide landen is er voldoende ervaring met interventies, zij het met een roemloos einde. Er is ook geen gebrek aan ervaring met nederlagen. Evenmin als aan diepgewortelde russofobie, waarmee eveneens rekening moet worden gehouden.

Hieraan moet worden toegevoegd dat de eerdere Britse inmenging (en de Franse aanstichting tot deze inmenging) in de vreedzame oplossing van het conflict Kiev enorme schade heeft berokkend. Deze keer zal de Brits-Franse inmenging, direct of indirect, ertoe leiden dat Oekraïne misschien wel ophoudt te bestaan. Deze hypothese wordt voor onze ogen werkelijkheid. En elke dag sneller.

Copyright © 2025 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Waarom Merz, von der Leyen en Kallas zo openlijk een oorlog met Rusland riskeren

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: