Waarom Merz, von der Leyen en Kallas zo openlijk een oorlog met Rusland riskeren

De uitspraken van de aangewezen EU-hoofddiplomaat Kallas en de waarschijnlijke volgende Duitse bondskanselier Merz laten velen perplex staan, omdat ze Duitsland en Europa de facto regelrecht een hete oorlog met Rusland in sturen als ze uitvoeren wat ze zojuist hebben aangekondigd. Hoe kan dat?

Ik berichtte gisteren in twee artikelen over hoe de aangewezen EU-hoofddiplomaat Kallas en de waarschijnlijke volgende bondskanselier Merz de facto aansturen op een oorlog met Rusland, en je vraagt je plotseling af hoe het kan dat ze er zo openlijk aan werken om Duitsland en Europa in een hete oorlog met ’s werelds grootste kernmacht te storten, die niet gewonnen kan worden om de eenvoudige reden dat Rusland zijn kernwapens zou gebruiken als het een conventionele oorlog dreigde te verliezen, schrijft Thomas Röper.

Is het domheid?

Gezien de openlijk getoonde domheid van veel van de huidige leidende westerse politici – we hoeven alleen maar te denken aan Annalena Baerbock, Robert Habeck, Liz Truss of zelfs Kamala Harris – lijkt het voor de hand te liggen om de uitspraken van Kallas en Merz simpelweg te rechtvaardigen op basis van de domheid van de betrokkenen.

Maar zo eenvoudig is het waarschijnlijk niet, want Friedrich Merz is zeker niet dom. En Kallas heeft als Estse regeringsleider ook laten zien dat ze helemaal niet dom is. Ze is misschien ideologisch verblind en een van de meest radicale Ruslandhaters die de EU te bieden heeft, maar volgens mij is ze zeker niet dom.

En Ursula von der Leyen, die ook aandringt op alles wat kan leiden tot een escalatie met Rusland, is zeker ook niet dom; volgens mij is ze zeer intelligent. Ik beschouw Von der Leyen echter als kwaadaardig en cynisch, wat al bleek uit een van haar eerste politieke beslissingen, want als de pas benoemde minister van Sociale Zaken van de deelstaat Nedersaksen was een van haar eerste officiële daden zo’n 20 jaar geleden het afschaffen van de staatstoelage voor blinden. Von der Leyen heeft duidelijk niets dan arrogante minachting voor gewone mensen, zoals haar latere beslissingen keer op keer hebben laten zien.

Naar mijn mening is domheid dan ook niet de reden voor de kwaadaardige uitspraken die Kallas en Merz de afgelopen dagen hebben gedaan. Ik denk dat de reden is dat ze uit een bepaalde gewoonte niet meer begrijpen dat hun beslissingen gevolgen kunnen hebben die ze zelf kunnen voelen.

Politici in het Westen dragen immers geen verantwoordelijkheid voor hun beslissingen. Toen de Duitse minister van Transport bijvoorbeeld honderden miljoenen euro’s naar bedrijven liet glippen in een contract waarvan hij wist dat het illegaal was, belandde hij niet in de gevangenis wegens vertrouwensbreuk, zoals elke manager in zo’n geval zou hebben gedaan. De lijst van dergelijke voorbeelden is lang en laat één ding zien: Westerse politici weten dat hun daden geen gevolgen hebben voor hen persoonlijk.

Bovendien hebben de ontwikkelingen van de afgelopen jaren dit gevoel van straffeloosheid onder Europese politici waarschijnlijk versterkt. Ik zal het uitleggen.

De marginalisering van Duitsland en de EU

Angela Merkel had internationaal gezag en er werd naar haar geluisterd als ze iets zei. Ja, Merkel legde de eerste steen voor de vernietiging van Duitsland, waarop de stoplichtregering de afgelopen drie jaar flink heeft gebouwd. En ja, Merkel was een marionet van de Amerikaanse regering, vooral onder Obama, maar Merkel heeft handig internationaal gezag verworven.

En Merkel heeft ook enige ruggengraat getoond tegenover de VS, bijvoorbeeld toen ze de aanleg van de Nord Stream pijplijn erdoor drukte tegen de wil van de Amerikaanse regering in.

Een ander punt waarop ik Merkel eerder heb erkend voor het tonen van ruggengraat tegenover de VS was het Minsk-akkoord, dat in februari 2015 een einde maakte aan de hevigste gevechten in Donbass. Merkel had het akkoord geïnitieerd en voorbereid in een haastige pendeldiplomatie tussen Washington, Moskou en Kiev en het er vervolgens doorheen gedrukt tijdens de onderhandelingen in Minsk.

We weten nu dat ze het akkoord nooit heeft willen uitvoeren. Ze heeft het akkoord er dus niet tegen de wil van Obama doorgedrukt, zoals mensen altijd dachten, maar ze heeft het akkoord er voor Obama smakelijker op gemaakt door hem te verzekeren dat het nooit tot vrede in de Donbass zou leiden, maar alleen bedoeld was om Oekraïne de tijd te geven die het nodig had om zich voor te bereiden op een oorlog tegen Rusland.

Ik prijs Merkel dus niet als ik haar internationale autoriteit toeschrijf, ik constateer gewoon een feit. Merkels gezag, dat ook de EU ten goede is gekomen, heeft er echter ook toe geleid dat Europese politici zich ervan bewust waren dat hun uitspraken gevolgen konden hebben die overwogen moesten worden.

Dat is nu niet meer het geval. Von der Leyen heeft de EU snel veranderd in een instrument dat alleen instructies uit Washington uitvoert, zelfs als deze beslissingen nadelig zijn voor de EU en haar lidstaten. Sinds het aantreden van Ursula von der Leyen is het enige doel van de EU het steunen van de belangen van de VS. Onder von der Leyen heeft de EU daarom veel gezag verloren buiten het Westen. Zelfs op economisch gebied wordt de EU nauwelijks nog serieus genomen, ondanks haar enorme economische macht, omdat deze economische macht wordt opgeofferd aan de belangen van de VS en daardoor sterk afneemt. En op het gebied van buitenlands beleid is de EU sowieso altijd een dwerg geweest.

De Duitse regering onder Scholz is erin geslaagd om in zeer korte tijd de hele autoriteit van Duitsland op het gebied van buitenlands beleid te vernietigen. Dit begon al met de inaugurele bezoeken van kanselier Scholz en minister van Economische Zaken Habeck aan de VS. Buiten het Westen is het onvergeten hoe de Amerikaanse president Biden tijdens de persconferentie met Scholz in februari 2022 openlijk zei dat de VS een einde zouden maken aan Nord Stream, ongeacht wat Duitsland dacht over de vernietiging van zijn miljarden kostende energie-infrastructuur. En Scholz stond erbij als een schooljongen zonder op enigerlei wijze te reageren op deze eigenlijk onvoorstelbare uitspraak van Biden.

Toen Habeck tijdens zijn inaugurele bezoek aan Washington in maart 2022 openlijk verklaarde dat deze Duitse regering de VS wilde dienen, was het voor alle deskundigen wereldwijd duidelijk dat deze Duitse regering niet langer serieus genomen hoefde te worden. Bovendien zorgen Baerbocks internationale optredens voor meer lachsalvo’s dan menig komiek.

Hoezeer en hoe snel het internationale gezag van Duitsland onder deze regering is ondermijnd, was te zien op de G20-top in India in 2023. De Duitse delegatie had geen eigen initiatieven in haar bagage en de weinige krantenkoppen die Scholz op de top haalde, gingen allemaal over zijn ooglapje.

Duitsland was eindelijk van een voormalig zwaargewicht in het buitenlands beleid veranderd in een internationaal lachertje.

Wat dit betekent voor politici

Dit klinkt allemaal banaal en is niets nieuws, maar het heeft een belangrijk effect. In de afgelopen twee tot drie jaar hebben Duitse en Europese politici vooral één ding geleerd, namelijk dat hun uitspraken in principe totaal irrelevant zijn en geen gevolgen hebben omdat bijna niemand ze meer serieus neemt.

Als je je dit realiseert, wordt het duidelijk waarom een gepensioneerde Duitse kolonel als Kiesewetter kan oproepen om Moskou te bombarderen en waarom Strack-Zimmermann voortdurend op de oorlogstrom slaat: ze weten dat hun uitspraken geen invloed hebben op internationale ontwikkelingen, maar ze stellen hun klanten in de defensie-industrie tevreden met deze propaganda, die meer orders tegemoet kunnen zien als gevolg van deze retoriek en het binnenlandse politieke effect ervan.

En een Baerbock kan op internationale evenementen zeggen dat de EU in oorlog is met Rusland zonder dat iemand serieus bang hoeft te zijn dat Rusland deze oorlogsverklaring – openlijk aangekondigd door de Duitse minister van Buitenlandse Zaken !!!! – zo serieus zou kunnen nemen dat Baerbocks uitspraken daadwerkelijk tot een oorlog met Rusland zouden kunnen leiden.

In de afgelopen jaren zijn politici in Europa eindelijk volledig gewend geraakt aan het feit dat ze niets meer te zeggen hebben, omdat alle belangrijke beslissingen voor Europa nu heel openlijk in Washington worden genomen. En als je niets meer te zeggen hebt en niet meer serieus wordt genomen, hoef je niet meer zo voorzichtig te zijn in je woordkeuze als eerdere Europese politici moesten zijn.

Het gevaar is dat deze Europese politici in dit tempo niet alleen domme en gevaarlijke dingen gaan zeggen, maar ze ook gaan uitvoeren. Maar dan zouden ze snel weer met beide benen op de grond worden gezet. Maar dan zou het te laat zijn.

De moordzuchtige Friedrich

Laat me eenvoudig uitleggen wat ik bedoel: een Duitse regering, bijvoorbeeld, zou er in deze situatie goed aan doen om niets te doen wat de VS niet doet. Onder Biden wilde de Amerikaanse regering onder geen beding betrokken raken bij een open oorlog met Rusland, omdat dit in het beste geval erg duur zou zijn en in het slechtste geval zou leiden tot de nucleaire vernietiging van de wereld. De Amerikaanse regering zal daarom haar best doen om alles te voorkomen wat de VS in een open oorlog met Rusland zou kunnen storten.

Tegelijkertijd willen in ieder geval de Amerikaanse Democraten en de trans-Atlantici achter hen de oorlog tegen Rusland in Oekraïne voortzetten omdat dit volgens hun logica Rusland verzwakt, wat hun officieel verkondigde hoofddoel is. Omdat de oorlog nu tot de laatste Oekraïner een feit is, hebben de VS hiervoor “vers menselijk materiaal” nodig. Deze kringen in Washington zouden er zeker geen bezwaar tegen hebben als andere Europese landen betrokken raken bij de oorlog in Oekraïne, zolang dit geen zaak wordt voor de NAVO, die de VS in deze oorlog zou meeslepen. Dat is niet mijn interpretatie, dat wordt heel openlijk gezegd in Washington.

Als je met beide rekening houdt, d.w.z. met de wens van de Amerikaanse elites om de oorlog tegen Rusland voort te zetten zonder dat de VS er direct bij betrokken is, dan wordt het duidelijk waarom het slim zou zijn voor elke Europese regering van vandaag (inclusief de Duitse regering) om niets te doen wat de VS niet doet als deze regeringen niet in een hete oorlog met Rusland terecht willen komen.

De regering van de VS heeft Kiev geen toestemming gegeven om diep in het Russische achterland te schieten met de ATACMS raketten die de VS heeft geleverd, omdat Poetin heel duidelijk heeft gemaakt dat dit een open oorlog betekent tussen de VS (of elk ander land dat Kiev zulke wapens levert en het gebruik ervan toestaat tegen doelen diep in Rusland) en Rusland. Toen Selensky deze toestemming eiste in zijn “overwinningsplan”, wees de Amerikaanse regering hem af en annuleerde vervolgens onmiddellijk de geplande bijeenkomst in Ramstein om Kiev verder te steunen.

Als Friedrich Merz nu in een interview heeft gezegd dat hij als bondskanselier Rusland een ultimatum van 24 uur wil geven om te stoppen met vechten in Oekraïne, omdat hij anders Kiev zal voorzien van Taurus-raketten en toestemming zal geven om die diep in het Russische achterland af te vuren, dan is dit hopelijk gewoon weer een onbeduidende zin van iemand die buiten het Westen toch niemand serieus neemt.

Maar als Merz denkt dat hij dit kan uitvoeren en vertrouwt op de VS als beschermende mogendheid, dan staat hem misschien een schok te wachten, want de VS wil geen oorlog met Rusland – en zeker niet als Trump aan de macht is – maar om de Duitsers in een oorlog tegen Rusland na de Oekraïners te verbranden, het idee kan een bepaalde charme hebben voor velen in Washington…

Copyright © 2024 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.

Medvedev antwoordt aan Duitsland: Als jullie oorlog met Rusland willen, dan kunnen jullie die krijgen

Volg Frontnieuws op 𝕏 Volg Frontnieuws op Telegram

Lees meer over: